Morgunblaðið - 11.01.1919, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
Sjðvetlingar
lanf'beztir o% langsteikastir.
Hanzkabúðin, Austuistræti 5.
Oskað eftir ti boði
A!t að 2000 álnir af klofnu og settu grjóti af ýmsum stærðutn,
óskast keypt.
&uéjón &ama(islsson.
Tilboð
óskist i að skaffa 2 uppsk’puaarpranatna.
Upplýsin.oar ásamt teiku ngu til 20.
þe^si mánaðar, hjá
Bjarna ErlPiidssyiif,
Msrkurgötu 3, Hafaarfirði.
Harszkabúðin
Austurstrætí 5.
Karlmarms-vetlingar
fást með tækifærisverðl nú i nokkra daga.
Sem
nyttpíanótiisöiu
Verð 1400 krónur. U| plýsingar gefur
Loffur Guðtnuncfsson.
4
Efffrstöðvar
af ÍQUshðm verða sefdir
með niðurseffu verði
Vöruhúsið.
Tiolle & Rothe h.f.
Brunatryggingar.
Ejó- og striðsYátryggingar .
Talsírm: 235.
Sjótións-erindrekstíir ol
skipaflQtninga?
Talsimi 429.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. JOHNSON & KAABER.
Bookless Brothers
(Ship Brokinjr Department)
áhip Brokers and Surveyors
Aberdeen, Seótland.
Annast sölu, kaup, <;míðar og ieitíu
i allskonar skipunr. Útvega aðallega
Botnvörpunga, M toi sk’p og vélar í
mótorsk p. — Unbo'smenn fyrir
hina frægu »Beadmore« olíuvél fyr-
ir fiskiskip. — Génð svo vel að
senda oss fynrspurrir um a t við-
vlkjandi skipum.
3káldaaga úr beiais3tyrjöldinui 1921.
Eftir Övre Richter Frich.
----- 65
XXXIII.
í g i 1 d r u.
Rússinn hallaðist upp að veggnum
og stóð þar eins og negldur niður.
Hann hélt enn þá á hnífnum í hend-
inni og blóð draup af fögru blaðinu.
Hann var gallgulur i framan og köld-
um svita sló út um hann.
Það var hrœðilegt, að horfa í augu
hans. í þeim var sambland af ofsa-
reiði og skelfingu, og breytti það al-
gerlega andlitssvipnum. Rósemin, sem
jafnan hvíldi yfir honum, var horfin,
og í hennar stað komin frávita örvænt-
ing. Það var eins og hann gæti ekki
haft augun af líki hinnar ungu stúlku,
sem lá þar á gólfinu og teygði frá sér
hægri hendina, en hélt hinni að brióst-
inu.
En hvað hún var fögur meðan hún lá
þarna og lífið smáfjaraði út um hin
særðu líffæri! Hún hafði verið þrá
hans, líf hans og yndi! Hann hafði
girnst þennan fagra líkama, sem nú
engdist sundur og saman í dauðanum.
Var þetta Anna Nikolajevna Sper-
anski, hið hættul'ega, rángjarna glæpa-
kvendi, sem öll Norðurálfan óttaðist?
.... Yfir svip hennar hvíldi nú friður,
sem aldrei hafði sézt þar áður. Þannig
hefir sjálfsagt verið svipurinn á
kristnu konunum, þegar þær sáu
himnaríkis dýrð opnast, meðan hin
grimmúðgu ljón voru að rífa þær í
sundur vegna trúar þeirra. I hinu ná-
föla andliti hennar sázt ekkert, sem
borið gæti vott um lest.i, og augu henn-
ar, stór og skær, virtust horfa inn í
land iriðar og gleði. Hún var með lífs-
marki enn þá, en skuggar dauðans liðu
þegar yfir andlit hennar.
Féld hafði risið á fætur og hrist af
sér fjötrana, en úr handjárnunum gat,
hann ekki losnað. Hann svipaðist um
í herberginu. Úti í horni stóð stórt og
þungt, bréfafarg. Féld stökk þangað
í einu hendingskasti og barði hand-
járnunum ofan í handfang fargsins.
Annar hringurinn brotnaði, en hlóð-
rauð rák )á um úlflið hans á eftir:
Án þess að líta á Asev leysti Féld
Bergljótu og laut svo yfir Önnu Sper-
anski. Hann sá þegar, að öll von var
úti. Um varir hennar var blóðug froða,
og á bví sázt, að blæðingarnar að inn-
an héldu áfram. Og augnaráðið fór að
verða danft og starandi.
— Þetta er voðalegt, hvíslaði Berg-
ljót. Er ekkert ráð til þess að bjarga
lienni?
— Hún deyr eftir fáeinar mírútur,
inælti Féld og reis á fætur. Asev kann
listina.
Það kom ógeðslegi uppgerðarbros á
andlit Rússans. Hann langaði til þess
að hlæja. En úr því varð eigi annað
en hryglukendur hósti. Hann sv'paðist
um eins og af honum hefði létt hræði-
legri martröð, og strauk hendinn' yfir
augun. Það kom einhvor lymskusvipur
á hann og hann svipaðist um í her-
berginu Augu hans staðnæmdust á
raarghleypunum tveimur, sem lágu á
skrifborðinu. Eitt andartak yfirvegaði
hann það, hvort hann mundi geta náð
í þær. Nú hafði hann náð sér aftur
og draup nú höfði til þess að Féld
skyldi ekki sjá það, hvað hann hafði
í hyggju
En nú þekti hann mótstöðumann
sinn. Iíann vissi, að Norðmaðurinn
mundi undir eins ráðast á sig, e£ hann
reyndi að ná í vopnin
Alt i einu kom honum nýtt ráð í
hug, og illgirnis bros lék um varir
hans. Hann stóð rétt hjá dyrunum.
Lykillinn stóð í hiaum sterka lási. f-að
•s^sassssm a____l....uuhbt.
Váírfggiíigar &
lOTdh]eis TátrySginí&?íélí|l L
Aílsk briiiíatryggíiigiar.
ÁSaluraboðsrnaðar
CífeS*i
SkóUvörðastig 23
Skrifstofaí. %ljt—Tais 33
Sunnar Cgil&on,
skipámiðlan.,
Hafaarstfíeti 15 (appi)
Skrifetoían opm kt. 10—4 Simi á-cf.
8]é-, Stríðs-, Brunatriggliiip.r.
Taisínrn beims 47«
1
Ðeí 1$, octr. Brafltenrtti®
KaapcisanaböfiT;
vátryggir: hús, básgSgn, aíls-
konw vOmforða o.s.frv
ddsvoða fytir lægsta iögjaSd.
Kvmn W. -8—12 f. h. og 2—8 «Jb»
í Aasíatstr. 1 (Búð L. NielsenJ.
M ö. Nialsan.
»80?« JNSU^AWCE ííFFfCE*
Hciœsins elzta og stærsta vátrjrgg*
iugarfélag. Tekur aö sec aiiskoaar
branatryggiugar.
Aðlnmboðsmaðnr hér 4 kndi
Matthías M&tthiaMon,
Holtí, T.rlsími 49T
«&runa?ryggingar9
sjó og striðsváttyggingar.
O. Joífmon & Tiaabor.
varð til þess að benda honum á nýja.
leið.
— Hún var stórglæpakvendi, mæltí
Asev, en röddin var svo breytt. að-
honum hnykti sjálfum við. Hún féll á
verkum sínum.
Féld heyrði ekki, hvað hann sagði-
Hann var að hlusta á andardrátt hinn-
ar helsærðu stúlku. Blóðio rann úr
liægri úlflið hans og á vinstri úlfliðn-
um héngu handjárnin enu þ£. Á miðju
gólfi stóð Bergljót og var náföl Það
var eins og hún væri að berjast við
það að láta ekki líða yfir sig. Gullbjait
hár hennar féll laust niður um hana,
eins og geislaflóð, en kjóllinn hennar
var óhreinn og rifinn. Fé!d leit snöggv
ast á hana.
— Þér inegið ekki láta neina veiklun
yfirbuga yður, mæiti ham> í höstuiu
rómi. Takið mundlaugiua þarna úti
í horni og hellið vatninu yfir yður.
Fljótt!
Bergljót hlýddi ósjálfrútt. Það va'-
eins og húu gengi í svefni.
Asev snaraðist að hurðinni, lauk
herini upp og kipti lyklinum úf
skránni.