Morgunblaðið - 28.01.1919, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Húseigo á Ákratiesi
Gott nýbgt hús með túni á Akranesi, er til sölu nú þegar. Lyst-
hafendur snúi sér til Sveins BJörnssonar yfirdómslögmanns i
Reykjavík.
Ttlóíorbáíur fil sðíu
ca. 8 tonna stór, með 8 hesta Banvél. Báturinn sterkur og vélin í
góðu lagi. Bátnum fylgja segl og legufæri. Hann liggur hér á
höfninni.
Allar nánari upplýsingar hjá SIGURJÓNI JÓNSSYNI
á Hafnarskrifstofunni.
Bátur til sölu
Stór, ný skekta, mjög vönduð, fjórróin, með seglum og árum o. fl.,
alt vandað og vel útbúið, fæst keypt ódýrt, af því eigandinn ætlar burt.
Afgr. vísar á.
í heildsölu
Ep'i, ný
Húsínur, TJpricoser
Perur
Jiex, bsœít sdrstaRlecja gotf ocj oóýrt
LIVERPOOL.
cTSezt aó auglýsa í cMorgunBlaóinu.
Effirsföðvar
<af fauskðm verða sefdir
með niðurselfu verði
V 0 r u h ú s ið.
Bookiess B others
(Ship Broking Department)
Ship Brokers and Surveyors.
Aberdeen, Scotland.
Annast sölu, kaup, smíðar og
leigu á alls konar skipum. Útvega
aðallega Botnvörpunga, Mótorskip
og vélar í mótorskip. — Umboðs-
jnenn fyrir hina frægu „Beadmore' ‘
•líuvél fyrir fiskiskip. — Gerið svo
vel að senda oss fyrirspurnir um
alt viðvíkjandi skipum.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. J0HNS0N & KAABER.
Trolle h Hotíie h.f.
Brunatryggingar.
Sjó- og stríðsYátryggingar
Talsimi: 235.
SjótjóDS-erindrekstnr og
skipaflutnmgar,
Talsimi 429.
Leyst úr læðing
Ástarsaga
eftir Curtis Yorke.
Alt í einu greip hana hræðileg
hugsun.
— Ronald — mælti hún með and-
köfum og rödd hennar var eigi eins
þýð og vant var. Hvers \egna giftist
þú mér?
Hún sá að hann greip fast um stól-
inn. Hann svaraði ekki þegar. Og Pene-
lope virti fyrir sér andlit hans með
vaxandi ótta og áhyggju.
Hann var gjörbreyttur frá því sem
haun hafði verið í júní þegar hanu kom
til þess að fá svarið við bréfi sínu-
Menn — reglulegir karlmenn
bera ekki tilfinningar sínar utan á sér
nú á dögum. En það þurfti þó ekki
mikla skarpskygni til þess að sjá það,
að þessi maður hafði lifað sitt feg-
ursta og stóð á sama um framtíð sína.
Þess vegna hefði það verið einkonni-
legt, ef konan, sem elskaði hann, hefði
eigi veitt því eftirtekt.
Hún beið því svars hans og hjarta
hennar barðist ákaflega af ótta. Þeg-
ar hann svaraði var rödd hans þýð og
næstum áherzlulaus.
— Hvers vegna giftist eg þér, Pene-
lope? mælti hann. Hvers vcgna giftast
menn yfirleitt ?
— Var það vegua þess a5 þú elskaðir
mig ? mælti hún eins og hann hefði
ekkert sagt.
Hann gerðist ókyr.
— Elsku konan mín, það finst niér
nokkuð óþörf spurning.
— Nei, Ronald, mælti hún. Það álít
eg ekki. Þú ert alt af góður og kurteis
og umhyggjusamur við mig. Og eg vil
ekki vera þér til armæðu né gremju.
En stundum kemur pað fyrir, að mér
finst að eg sé ekki'sú kona, sem þú
hefir viljað giftast. Eg veit ekki hvern-
ig á því stendur að þú skrifaðir mér
og sagðist elska mig. Ef til vill hef-
irðu gert það vegna þess, að einhver
önnur hefir snúið við þér bakinu. Ef
svo er, þá var það ákaflega illa gert af
þér. Þú lézt mig segja þér það, að eg
elskaði þig — og þú taldir mér trú
um það að þú elskaðir mig. Ó, eg get
cláið af blygðun þegar eg hugsa um
það. Stundum er eg að hugsa um það,
að bréfið — elsku hréfið, sem mér
þótti svo vænt um — hafi ekki átt að
fara til mín.
Hann varð náfölur. Og hönd hans,
sem hélt um ótendraðan virdling, ekalf
eins og lauf.
Og eins og elding laust sannleikau-
um þá í sál Penelope. Óteljandi smá-
atvik rifjuðust upp fyrir henni og það
var eins og augu hennar hefðu opnast
skyndilega.
— Ó — nú veit eg það! hrópaði hún
í sárustu angist. Ó, gutS nlmáttugur
hjálpi mér! Bréfið hefir átt að fara
til Estellu!
Ronald hallaðist aftur á bak í sæti
sínu og bar skugga á andlit hans.
Vindlingurinn, sem hann Uafði haldið
á, féll niöur á gólfið.
— Ronald, mælti hún enn með á-
kefð>*— scgðu mér :Er þetta satt?
Ó, eg þarf ekki að spyrja að því. Eg
v e i t að það er satt. Þótt þú neitaðir
þá mundi eg ekki trúa þér.
Hann svaraði stillilega og hafði gott
vald á rödd sinni:
— Þá er ekki til neins að ræða frek-
ara um það. Ef þú ert svo sannfærð
um það sem þú segir, að þýðingar-
laust sé fyrir mig að neita, þá nær
það ekki lengra.
Hún leit á hann með örvæntingar-
svip.
— Þú getur ekki dulið betta fyrir
mér. Eg veit alt. Nú skil eg alt sam-
-------------— s---.r-23SSSŒSSS3SKK-?'“ ~ÍX>
I
I 'nilegt þikklæti votta eg hértneð
hr. Iigólfi Ltrussyui á E.s. Skiöldur
íyrir hans dreng legu hjálp við tnig
og skipvetjt mina er hann sótti og
kom okkur 11 lands í oísaveðri
hinn 21. þessa minaðar.
Sérstaklega þökkum við hr kaup-
roanni Sigurjóni Péturssyni fyrir
harts ágætu hjdp og drenglyndn
rausn er hann sýndi okkur frá því
við komutn að borði og þar til við
fórum úr Reykjavík.
Við óskum og vonum að guð
launi ykkur það alt fyr eða siðar.
Akranesi 27. jan. 1919.
Guðjön Þórðirson.
Atvinna
Vanan mann til að hirða skepn-
ur frá þessum tima t’l vors vantar.
Upplýsingar á Bergstaðastræti 34 B.
100 króna
seðill fundinn í veski í kaffihús-
inu »F|a!Ikonanc.
I Heildsölu
til kaDpmaDná:
Karlmannafatatau,
Drengjafatatau,
B xnatau (Moleskin),
Kjólatau,
Tvisttau,
Tvinni — Vasrklútar.
Krístján Ó Skagfjörð,
Sí ni 647.
an. O, hvað eg gat verið heimsk, að
skilja þaö ekki fyr.
Hann svaraði engu. Og haim varð
þungur á svip.
Eins og flestuni öðrum karlmöunum,
vur honum illa við slíkar deilur, sem
aðrir áttu upptök að.
Auk þess elskaði ha.nn Penelope ekki.
Og þótt það hafi þægilega æsandi á-
hrif á mann, að deila við konu þá, sem
maður elskar, þá á slíkt sér ekki stað
þegar öðru vísi stendur á.
— Þarna er eg kominn í Ijótu vand-
ræðin, mælti hann gremjulega við
sjálfan sig og tók upp tímarit og leit
í það, áu þess þó að sjá uein stafa-
skil. Auðvitað var þó þetta alt sam-
an honum að kenna — eða mestalt.
Hann varð að viðurkenna það, að
Penelope var alveg saklaus. Og þetta
var jafnvel Þyngri raun fyrir hana
lieldur en hann. Hann viknaði ósjálf-
rátt, er hann hugsaði um það.
Hann fleygði frá sér tímaritinu og
sneri sér að Penelope með einhverja
ufsökun á vörunum.
En stóllinn, þar sem hún hafði set-
ið, var auður.