Morgunblaðið - 02.03.1919, Blaðsíða 4

!5S5

« .<í ,f - •*
w '"t^f *£ i \ l*v í -1 ’• > ö :
-•.• <►% ’i-.í V *í V* -■’ - •• *? ' '
■nsESfe^esss^s
^;íTí 255S5C. .'ggS&SK:..
TKnÉjsiB íitrjife|ir!é!r
Allsk,. bí Kiáatrygg.fv‘. 5fA#c
AðaÍDroboðstraðar
Skólivðrðusúg 25
Sk?istc-íni. t!/a—6J/^v.
Æf.
unnar
Siécít.
skipamiðlari,
Ba.fosrsítæti 15 {cp;'í:
Skristofaa opie kl. 10—«. 5,»;- <
•Jl-, Stríls-, Bran&tryicfe$i
TsIsíojí hdníA 474,
Kanpmanaahðfr
váttyggbr: há% hú^%''i s
koæsr vSrstforða n,?irx y,„
eldsvoSs fyiir iægsta iðríd
Hettaa kl, 8 -12 f. h. c-g z—l £?
i Austcrstr. 1 (BáS L, Kielssti-
N. B. NÍj8íBtí«ss.
>%m INSUBANCE CFFiC£*
Heiaasins elzte og stssniu vrr:
ingarfélag. Tekor sð sé= *;ísk
!»rara.txyggSQgar.
AðlamboSsaiáðtu' Mt í
Matthías Mati3hSa»so ":,
Holti. T.-Js*9if t »•
GMrunatryggingtt. ,
sjó- og striÖsváayggingaí.
O. JoðnsoK •:« Haabse
Leyst úr læðing
Ástarsaga,.
ettfo Cnrtis Yorko.
(
----- 33
— Já, það er ósköp einfaldur klæðn-
aður, svaraði hún. Eg hefi ekki ráð á
að klæðast betur.
— Hvaða vitleysa. Þér vitið ósköp
vel, að þér þurfið ekki annað en leita
til mín ef þér þarfnist einhvers. Eg
geng yður í------í bróður stað.
— Ónei, .svaraði hún og stundi lágt.
Eg get aldrei hugsað mér yður sem
bróður minn. Hugsið þér til mín sem
systur?
— Það reyni eg, mælti hann hiklaust.
f’au héldu áfram nokkra stund og
hvorugt sagði orð. Smábárurnar féllu
fast að fótum þeirra. Að lokum sagði
Estella:
— Við ættum að snúa við. Eg veit
að Penelope vill ekki að við séum sam-
an úti svo síðla dag3. Og eg vil ekki
auka henni áhyggjur, ef eg get komist
hjá því.
Penelope hafði séð til ferða þeirra
MORGUNBLAÐIÐ
Erlecd s er p ppir ao hækka i verði. Hér á staoauai
umbúðapappír
til söíu tneð gömlu verði.
Gerið kaup sem fyrst.
R. v. á.
SjóYátryggiiigarfélag íslands h.f.
Austurstræii 16 Reykjavík
Pósth'-i.' 574 Taisími 542
, Símr-efni: Insu-ance
ALLSKONAE SJÓ- OG STEÍDS VÁTRYGGINGAE.
Skrifstofutími 10—4 síðd.,
laugardögum 10—2 síðd.
í ágætu staudi, ásamt varastykkjum sem fyigj?, er gf séisíökum ástæðum
Tii sölu. Lágt verð.
Til viðtals á Lindarg. 32 kl. 11—12 og 4—5
Gunnar Sigurfinneson.
úr svefnherbergisg! ugganum, Hún
hafði líka beðið eftir Ronald. Hún
hafði séð, til hans, þegar hann kom
heim 0g hafði séð Estellu fara í móti
honum og þau bæði ganga til strandar.
Henni sárnaði mjög. Hún var 1 öng-
um sínum og fanst sem hún væri ein-
stæðingur. Og hún.vissi ekki, hvernig
hún átti að Jeysa sig úr þeim læðing,
sem lífið hafði lagt á hana.
Hún sá það nú, að ef hún hefði ekki
verið snöggvast blinduð af ást til Ron-
alds, þá hefði hún átt að vita það, að
hann hafði aldrei sýnt það, að honum
þætti vænt um hana. Og í hundraðasta
skifti roðnaði hún af blygðun, er hún
hugsaði til þess, hvernig hún hafði
sagt honum frá ást Sinui.
Það var víst enginn efi á því, að
hann fyrirleit hana þæði þá og nú.
Veslings Estella — þetta hafði líka
komið hart niður á henni. Og þó van-
treysti Penelope henni og jafnvel hat-
aði hana, þrátt fyrir það, þótt hún
reyndi að verjast því með öllu móti.
Hún reyndi að setja sig í spor Est-
ellu til þess að vita hvernig henni
sjálfri hefði orðið við, ef Estella hefði
komist upp á milli þeirra Ronalds og
þau unnast hugástum, ineð því að taka
bréf, sem henni var ætlað.
-3 Ó, guð hjálpi mér! andvarpaði
liún. Það hefði verið óbærilegt. En eg'
veit, að eg hefði aldrei getað verið jafn
lítilfjörleg, lymskufull og lýgin, eins
og hún. Ög samt getur verið að eg
dæmi hana rangt. Bara að hún ætti
ekki heima hjá okkur. Ó, eg þoli ekki
þetta — eg þoli ekki þetta!
Þá var barið að dyrum. Það var
Estella.
— Má eg koma inn og' bjóða þér
góða nótt, Peneloe mín? méelti hún
auðmjúklega og biðjandi og mátti
heyra til hennar niður í setustofuna,
þótt hún hækkaði ekki róminn svo að
á bæri. Eg get ekki sofið, ef eg veit
Jiað, að við erurn ósáttar.
Larry leit upp úr bóli sínu og urr-
aði.
— -Auðvitað máttu koma inn og
bjóða góða nótt, svaraði Penelope
kuldalega, og hefði ekki getað svarað í
öðrum tón, þótt. hún hefði átt lífið að
leysa.
Það fór kuldahrollur um liana þegar
Estella. lagði hvíta armana um háls
hennar, en þó kysti hún á rjóða kinn
frænku sinnar og mælti rólega:
—Góða nótt, Estella.
— Góða nótt, elsku góða Penelope,
sagði Estella. Mér þykir svo ógn vænt
um að þú hefir tekið mig í sátt.
ifðlle & fíothe h.f.
BmDcitryggmgtr.
ciié' o| síriðsYáírygfisgar
Talslmi: 255.
Sjótiðns-eriaMstsr m
ðkipaflötuiagar
Talsímí 429.
Geysir •
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn ■
0 JOHNSOH & KAABBR.
ETEINDðE GUNNLAUGSSOH,
yfirdómslögmaður. '
Túngötu 8. Sírai 10 B.
Heima kl. 4%—6
1 Bókabúðiimi á Laugavegi 13
ýást ódýrar gamlar sögu- og fræði •
bækur, innl. og erlendar'*
Saumasio'an
Agæt vetrnrfrakkaefni. — Sömuieiðis
stóit ú: v > I af allskoaar
Fat ae f 11 mn.
Komið fyrst í
Vöruhúsið.
Kauplð Morgunbl.
Hvo f'ór hún út og lokuði lmrðiiiní
hægt og vandlega á eftir sór.
Morguninn. eftir vaknaði Penelope
ékki fyr en Ronald var farinn, til þess ’
að verða ekki af járnbrautarlestinni.
Hann varð að fara gangandi til Cromp-
ton, en þaðan átti lestin að fara klukk-
an 8%. Að líkindiun hafði Estella fylgt
honum, því að hún var komin á fætur,
og á borðum voru matarleifar eftir
tvo.
Baýliss kom inn með morgunverð og
sagði henni að ungfrú Westlake hefði
snætt með húsbóndanum og fylgt hon-
um til járnbrautarstöðvarinnar.
Það var eins og Penelope hefði feng-
ið hnífstungu í hjartað. H*nn hefði
þó átt að kveðja hana, þar sem þau
áttu ekki að hittast á'ftur fyr en eftir
viku. Að vísu bflföi kún verið sofandi.
E11 hann hefði átt að vekja hana.
Hvernig' stóð á því, að hún skvldi
sofa svo lengi fram eftir núna, en al-
drei ella?
Um leið og hún var að ljúka máltíð-
inni, kom Estella inn' rjóð og sælleg
eftir gönguna.