Morgunblaðið - 12.03.1919, Side 1

Ritstjómarsími nr. 500
Ritstjóri: Vilhjáinmr Finstn
ÍsmíoidarpremiímiS?*
:-Æ. 69@
Egg eru dýr, en
Eggjaduftið
hjá SOREN KAMPMANN
er
ódýrt og betra en nokkað annað eggjaduft.
Jlýjar vörttr:
Cakao, Chokolade
bezt og ódýrast.
Spyijið um verðið. . Hver býðar betur?
Flýtlð ykkur áður en alt er uppgengið.
Sören Kimpmann.
Sími 586.
JinaffspurtwfélaQ Heijhjavíhtir.
Aðalfundur
féiagsins verður haldinn í kvðld kl. 81/* í Bárunni uppi.
Dagskrá samkvæmt félagsiögunum og auk þess mörg mikilsvarðandi
félagsmál.
Skorað á alla
yngri sem eldri, að mæta stundvíslega. — STJÓRNIN.
Ur ioftinu.
London, 11. marz.
Frá þingi Bandaríkjanna.
Wilsón forseti hefir gefið það í
skyn, að haun muni ekki kveðja til
aukaþings fyr en hann komi þá aft-
ur frá Norðurálfu.
Meðal frumvarpa, sem ekki
náðu fram að ganga á þessu
þingi, var frumvarp um 750
miJjóna í'járveitingu til járnbrauta,
frumvarp um 1 biljón og 215 mil-
jóna fjárveitingu til hersins, frum-
varp um 750 miljónir til flotans,
frumvarp mn 60 miljómr til kaup-
skipástólsins. Enn fremur fruin-
varp um það, að útvega heimkomn-
um hermönnum lönd og frmnvarp
um það að fylgja fram bannlögun-
um.
Þingmenn í efri n-álstofunni, sem
heftu framgang málanua, gerðu
það án flokks-samþykkis. Öll blöð-
in eru á einu máli taeð það, að
fordæma framkomu 87 þingmanna
* et'ri málstofunni.
Önnur Norðurálfuför Wilsons.
GufusKÍpið ,,Ge.org Washiugton"
lagði á stað frá New York k!. 8.20’
í morgun, með Wil'son forseta og
förnneyti hans. Var engin viðhöfn
í landi, en hafnarvígin og herskip
á höfninni skutu kveðjuskotum.
Skipinu fylgir eitt beitiskip og
fimm tundurspillar.
Kona á friðarfundinum.
Miss Mary Anderson, varafor-
st.jóri bandalags kvenn^ í Banda-
ríkjvmum, er farin áleiðis til Ev-
rópu til þess að vpra fulltrúi ame-
ríkskra verkakvenua á friðarfund-
‘num, samkvæmt ósk forsetans,
sem taldi það æskilegt, að verka-
lconur í Bandaríkjunum hefðu að
minsta kosti einn eða tvo fulltrúa
í París til þess að gefa atvinnu-
málanefndinni leiðbeiningar.
Samkomuhíis
í hftfuðstaSnum.
Snemma á árinu 1915 brann
Hótel Reykjavík til kaldra kola og
emi .standa rústirnar óhreyfðar.
Enn hefir ekkert komið í staðinn.
Styrjaldarástandið og dýrtíðin
hefir verið haft til afsökunar. Það
hefir eltki verið hægt að byggja
vegna samgöngvileysis og- flutninga-
teppu, og það er satt. En hitt er
eigi að síður víst, að hægt hcfði
verið að hugsa vvip samkomuhús-
byggingu og undirbúa áætlvin á
undanförnuin árum Hugans verk
matti vinna þrátt fyrir alla dýrtíð,
jiví til jiess þurfti hv.orki sement
né timbur.
En það verk er óunnið enn. Hins
vegar er stríðið búið og heimurinn
fer væntanlega að færast í sarnt lag
aftur. Siglingar og ferðalög útlend-
ingá hingað hefjast væntanlega á
ný í surnar. Og nív heimsækja út-
lendingar fullvalda ríki og stíga
fæti á land í einni af höfuðborgum
Evrópu. Áður skoðvvðu þeir Reykja-
yík, sem bæ í dönsku amti, nvv
er húu ríkishöfuðstaður. — En í
stað t'ramfaranna, sem átt hefðu
að vera i borginni samfara veg-
tyllu þeirri, er hvin lvefir hlotið í
augum annara þjóða, hefir komið
afturför. Reykjavík hefir aldrei
verið jafn óboðleg og ófær til þess
að taka á nvóti folki og hvvn er nú.
Iivernig fer ef ;>ð hingað koma
nokkrir tvigir ferðamanna? Hvar
eiga Jieir að fá þak yfir höfuðið ?
Það er ekki svo mikið sevfv að hægt
væri að fá sóttvarnarhúsið eða
franska spítalann handa þeim.
Þessi gistihvís, sem til eru, eru svo
lítil, að ekki þarf meira til að þau
fyllist, en að ferð falli frá Vest-
mannaeyjum. Á stríðsárunum, með-
an alt hefir legið í lamasessi, hefir
gistihúsleysið vcrið vandræðalegt.
Aðkomumenn hafa orðið að hola
sér niður hjá, kunningjafólki sínu í
bænum, því og sjálfum sér til stór-
baga. Ilvað rnvin þá síðar ? — Enn
fremur eru gistihúsin hérna alls
ekki samsvarandi kröfunv tímans.
Þáu eru svipuðust þeim gististöð-
um, sem kallaðir eru „Hotel gar-
nis" í erlendum borgum, og- Jvó tæp-
lega jafnokar þeirra. Og „Hotel
g'arnis" þykja alls ekki betra fólki
hæfileg.
Matsalau hér í bænum er á líku
stigi og' gistihúsin. Hér eru einstaka
matsöluhús fyrir fólk, sem vill lvafa
fastan kost, og eru þau brúkleg.
En hitt þekkist ekki, að hægt, sé að
koma inn á veitingaliús og fá fram-
reiddan mat með litlvvm fyrirvara,
ef maður vill hafa eitthvað úr að
velja. Sniurt brauð fæst stundum,
og stundum ekki á inatsölustöðun-
um í miðbænum, og þegar bezl læt-
ur, er hægt „að fá einhvern heitan
rétt, ef maður er ekki matvandur
og liefir mikið af þolinmæði og nóg-
aiv tírna til að bvða. Alt er þetta
með öðrum hætti eu annars staðar
gerist í heiminum, óvistleg sala-
kynui. skítug gólf og daunilt Joft.
Þeir, sem aldrei hafa betra séð og
engjv góðvv eru vanir, sætta sig við
þptta, en hinvvm f'nst það skræl-
iugjalegt Og kinnroða má það
valda hverjum íslendingi, að þurfa
að láta. aðrar þjóðir falla í stafi
yfir ómyndarskapnum í höfuðborg-
itini.
Til eru eflavvst menn, sem telja
þetta einberan hégóma og of-
dirfskufulla ósvífni, að vera að
finna að Jvessvi ástaudi. Þeir pré-
dika sýknt og heilagt um fjár-
eyðslu í ójiarfa og glingur og óska
öllu Jvess háttar þangað, sem bæði
brennur og- frýs. En þetta er mestí
misskilningur. Það fylgja skyldur
því, að heita siðuð þjóð, skyldur,
í sem sorgléga liafa verið vanræktar
í voru Jandi. Hiugað berast erlend-
ir straumar, bæði góðir og illir, og
það er háflæði í Jveim síðarnei'ndu.
Hafnarbæjasiðir hafa dafnað sér-
lega vel í höfuðstaðnum síðari ár-
iu, — svo vel, að öllum hugsandi
mömium er fariuu að stauda ótti
af. Útlendir sjómenn líkja Reykja-
vík við illræmdustu sjóarabæi
beggja megin Atlanzhafsins, og úr-
hrakið af þeim virðist kunna vel
við sig liérna. Þuð eru ýms sorgleg
fyrirbrigði, sem haf'a komið á dag-
vtm nvi síðustu máuuðina, svo sorg-
leg, að ekki væri ástæðulaust að
iara að hefjast lmuda og reyna
að reka af höndum sér óþverrann,
■^upirðu góðan hlut,
mvmdu hvar þú fékst hann.
Sigrirjon Pétursson.
Kaupirðu góðan hlut,
þá niundu hvar þú fékst hann
Eigurjón Péfcursson,
Kaupirðu góðan hlut,
þá mundu. hvar þú fékst hann.
SigurjÓD Péturseon.
Kaupirðu góðan hlut,
þi mundu hvar þú fékst hann«
Sigurjon Pétursson,
«