Morgunblaðið - 15.03.1919, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
4
<vstí-:
Allsk. bnraatr;gglaj(fi7.
AEalumboðsiBafinr
C3a»I FiiasiíöSis,
SkólavörðusíSg 25
Skrifstoíut. ý!%—<*7»s<^ Tal*.
StUnnar Ggikcnf
skipamiðkri,
Hafnarstræti 15 (nppij
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sfmi écí
SJá-, Strigrt-, Brunatryg|fag»
Talsimi heimn 479,
Det Igt. octr. BrMtotisnr
Kaupmannahðfn
vátryggir: hús, búsgðJTK, aIL«
konar vðmíoröa o.s.frv gsg?
eldsvoða fyrir iacgsta iðg|ald.
Sieima kl. 8—12 f. h. og 2—% e.k
i Austurstr. 1 (Búð L. Nielsea}.
N. Ð. Niel8»w,
>SUN SNSUBANCE QFFIGE*
Heimsins elzta og stsersta vátrýg*
ingarfélag. Tekur aS sér alisk@*si
bnmatryggingar.
Aðlumboðsmaður hér á lacdi
Matthías Matthiassoet.,
Holti. Talsimi 4};
sBrunatryggingar,
sjó- og stríðsvátryggingar.
O. Jofasoo & Haaðor.
Leyst úr læðing
Ástarsaga
eftir Curtis Yorke.
----- 44
Penelope sat kyr. Hún vai mjög föl
og horfði beint í eldinn. f
Kalt vonleysi læstist í sál hennar.
Það gat aldrei orðið nein breyting á
sambúð þeirra Ronalds. Estella komst
alt af upp á milli þeirra.
Estella sneri sér nú að Penelope og
mælti:
— Skemtir þú þér vel hjá þeim Ham-
lyn-systkinunum.
— Eg hefi ekki komið til þeirra,
mælti Penelope. Eg var í heimboði hjá
frú Dallington.
Estella sperti brúnir.
— Er frú Dallington flutt til Chel-
sea ? mælti hún hvatskeytlega.
— Ekki svo eg viti, svaraði Pene-
lope. Við hvað áttu?
— Ekkert — ekkert, litli geðvargur-
itln þinn, svaraði Estella hlæjandi. Mér
dettur ekki í hug, að grafast eftir
leyndarmálum þínum. En þú ert ógur-
lega uppstökk. Við Ronald þorum bráð-
um ekki að yrða á þig, af ótta við það
&<S þú kunnir að gleypa okkur.
1
FARÞEGAR
komi í dag (langardag) að sæbja far-
seðla og nndirskriía.
C. Zimsen.
PAPPIR HÆRRAR!
Erlendis er pappir að hækka í yerði. Hér á staðúnm
er
umbúðapappír
til sölu með gömlu verði.
Gerið kaup sem fyrst.
K. v. á.
Ttímanak
handa
íshnzRum JTsRimonnum 1919
jf jf es> komið út 00 fæst hjá bókstflum. (í (í
Penelope vafði saman sauma síná
hægt og gætilega. En bæði hendur
liennar og varir titruðu.
— Það er bezt að eg fari að hátta,
niælti híui liægt. Eg hélt að það væri
ekki svona áliðið. Komdu, Larry.
Þegar hún var farin, mælti Estella og
ypti öxlum:
— Það er alveg sama, livað eg segi.
Penelope verður vond af öllu.
— En hvers vegna reynið þér ekki
að komast hjá því að erta hana'? mælti
Ronald.
— Ronald minn, haldið þér að eg
geri það af ásettu ráði ? mælti hún
ásakandi.
— Verið getur, að svo sé eigi. En
stundum er þó svo að sjá.
Estella.leit imdrandi til hans. Svo
spurði hún:
— Var það rétt, að þið væruð að
rífast rétt áður en eg kom innf
— Nei, auðvitað er það ekki rétt,
svaraði hann stuttur í spuna.
— Nú — voruð þér þa að reyna að
sýna henni, að þér elskuðuð iiana ?
spurði hún og saup hveljur.
Hann beit á vörina, en svaraði engu.
Estella lygndi auguuum og hallaðist
aftur á hak í stólnum. Skelplötunál-
arnar, sem hún hafði í hárinu, losnuðu
báðar og féllu í kjöltu hennar. Og
smám saman raknaði úr liinu glóbjarta
hári liennar þangað til það féll niður
um axlir hennar og arma í glóandi
bylgjum.
Hún var aðdáanlega fögur þessá
stundina og hún vissi það vel sjálf.
Ronald varð órótt innanbrjósts, en
hann mælti að eins stuttlega:
— Hárið á yður er að rakna sundur.
— Á? svaraði hún og lét sem sér
yrði bylt. M'ikill klaufi get eg verið.
Um leiö vafði hún lokkana. aí tur upp
í hnút kæruleysislega en þó með dæma-
lausum yndisþokka. Svo lét hún hárið
falla laust niður aftur.
— Stingið hárnálunum í það fyrir
mig, mælli hún. Eg neniii því ekki.
— Nei, mælti hanu, lofið hárinu að
vera svona. Það fer yður vel. Það veit
hamingjan, að það fer yður aðdáan-
lega vel.
— En að heyra til yðar, mælti hún
lágt, rakti liárið fram yfir andlit sér
og horfði á hann í gegn um það. Pene-
lope liefir líka ljómandi fallegt hár.
Það er að vísu ekki jafn þétt og ekki
eins sítt og hefir annan lit. En það er
ljómandi fallegt fyrir því.
Ronald ætlaði nú ekki að láta hlaupa
með sig í gönur, enda þótt hann fyndi
að það var ætlun Estellu. Þess vegna
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalntnboðsmena:
ð. JOHNSON & KAÁBSK.
Saumastofan
Ágæt vetrarfrakkaefni. — Sömnleiöi*
stórt úrval af allskonar
Fataefuum.
Komið fyrst i
Vöruhúsið.
Troile & Roíhe h.í.
Brnnatryggiagar.
Sjó- og striðsTðtryggíoger
Talsími: 235.
Sjóíjons-erffiMstnr tg
sMpaflutnÍBgar
Talsiml 429.
Stórt silfur-Cigarettuveski
með bláum steini á læsingunni, hefir
tapast Skilist gegn riflegum fundar-
launum.
O. J. Havsteen,
Ingólfsstræti 9.
Regnkápa til sölu. Til sýnis i
afgr. Morgunblaðsins.
tók liann rögg á sig, leit á úr sitt og
mælti blátt áfram:
— Jæja, það er ekki rétt, að eg haldí
fyrir yður vöku. Góða nótt. Er þetta
ekki hárnálin yðar?
Um leið og hann rétti henni hárnál-
ina, sá hún að hönd hans titraði. Og
þegar hann opuaði hurðina fyrir henni,
sneri hann sér viljandi undan og leit
ekki á liana.
2 0. k a p í t u 1 i.
Daginn eftir fór Penelope til frú
Dallington, eins og hún hafði lofað.
Gamla konan hafði þá útbúið ótal
bögla, og fulla körfu af eiubverju, sem
hún bað Penelope að færa vinkonu
sirmi.
— Eg hefi sagt Helenu, að þér séuð
vinkona mín, mælti frú Dallington, og
þess vegna mun hún taka vel á móti
yður.
— Tekur hún ekki vel á móti öllum 1
spurði Peuelope.
— Nei, það gerir hún ekki. Hún hef-
ir ekki enn sætt sig við forlög sín.
Og það er sorglegt að vera enn á æsku-
skeiði, en ósjálfbjarga og allslaus. Og:
það bætir ekki skaplyndið.