Morgunblaðið - 22.03.1919, Blaðsíða 4
4
MORGUNBLAÐIÐ
Saumastofan
Agætt vetrarfrakkaefni — Sömuleiðis
stórt úrval af allskonar
Fataefnum
Komið fyrst í
Vöruhúsið.
Trolle & Rothe h.
Brnnatryggingar.
Sjó- og striðsYátryggia^r
Talsfmi: 255.
Sjótjóns-erindrekstiir a|
skipaflutaiagör '
Talsími 429.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. JrtHNSON « ulm.
Brenslu-
spiritus
á 1 kr. pr. i1/^ pela.
Daníel Halldórss.
Silkikogur
á sjöl og slifsi,
v nýkomið i verzlunina
Guilfoss.
£ur
getur fengið atvínnu strax. A. v, á.
Ibúð.
2—3 herbergja íbúð, ásamt eldhúsi og geymsluplássi, (eða heil hæð),
óskast til leigu nú þegar, eða frá 14. mai næstkomandi. He!zt við Lauga-
veginn. Fyrirfram borguD fyrir eitthvað af leigutímabilinu, er til reiöu,
eða eftir f>ví sem leigjandi færi fram á. Tilboð merkt »í B Ú Ð« legg-
ist inn á afgreiðsiu þessa blaðs, fyrir 1. apiíl n. k.
Stýrimann, matsvein og nokkra
duglega háseta, vana handfæraveið-
• um vantar á mótorkútter >Braga«
frá Isafirði. — Nánari upplýsingar hjá skipstjóranum sem er að hitta
um borð í skipinu hér á höfninni
MANN
vantar til loka. Hátt kaup í boði. Upplýslngar gelur
Stefán Þorláksson
Þingholtsstræti 8, Heima 5—6 e. h.
Leyst úr læðing
Ástarsaga
eftir Curtis Yorke.
---- So
Ef þetta hefði ekki viljað til, mundi
hún hafa komist hjá því að sjá bónda
sinn með Estellu í faðminum og sjá
hana halla höfðinu að öxl hans og
horfa beint í augu honum.
Penelope varð náföl, en að öðru
leyti lét hún sem ekkert væri um að
vera.
Estella reif sig lausa og fól andlitið
í höndum sér.
— Penelope, hvað mættir þú hugsa i
hrópaði hún. Mér — mér varð svo ilt.
— Ó, Ronald, segið henni frá hvernig
það var. Látið hana ekki misskilja
þetta!
í sama bili sagði stúlkan að nú væri
matur kominn á borð.
— Eigum við þá ekki að setjast að
borðum ? mælti Penelope-rólega.
Meðan á máltíðinni stóð reyndi Est-
ella alt hvað hún gat til þess að frið-
mælast við frænku sína. Penelope var
alveg eins og hún átti að sér að vera,
nema hvað liún bragðaði varla mat og
talaði sama sem ekkert.
Ronald var í æstu skapi og órólcgur.
Hafði hann ef til vill ástæðu til þess.
Hann leit hvað eftir annað til konu
sinnar hálfvandræðalega, en hún forð-
aðist það að líta á hann.
Þegar máltiðinni var lokiö, fór Pene-
lope upp á herbergi sitt og Estella fór
imi í borðstofuna þar sem Jemima sat
í búri sínu og skammaðist og kross-
bölvaði.
— Komdu ef þú þorir — k o m d u,
ef þú þorir.Við skulum fá okkur g:;ngu-
túr. Segðu ekki nei. Farðu heim og
hlustaðu á hljóðfærasláttinn.
Estella skemti sér við það hálfa
stund að tala við páfagaukinn og
hlusta á hann. En alt í einu fór Jem-
ima að sofa.
Rétt á eftir heyrði Estella að úti-
dyrahurðinni var lokið upp og skelt
aftur. Hún hélt, að Ronald væri að
fara, gekk því út að glugganum og
dró gluggaskýluna til hliðar.
Henni til mikillar undrunar sá hún
við tunglsljósið að það var Penelope,
sem var að íara. Hafði hún tekið sér
hatt og képu og gekk hratt í burtu frá
húsinu.
— Nú, hún er auðvitað að fara til
þeirra Hamlynssytkina, mælti Estella
fyrir munni sér.
Iiún lauk upp píanóinu og byrjaði
að leika og syngja. En enginn kom til
þess að hlusta á hana.
Þá gekk hún að dyrunum á skrif-
stofu Ronalds og barði. Enginn svar-
aði og þess vegna gekk hún inn óboð-
in. Myrkt var í herberginu og enginn
þar inni.
Þegar Imn gekk uni anddyrið nftur
mætti hún Bayliss.
— Herra Conyers er farinn, mælti
liún.
— Þakka vður fyrir, mælti Estella.
En þegar eg þarf næst að fá vitneskju
um það, hvar búsbóndi yðar er, þá
skal eg koma og spyrja yður.
Bayliss Iiristi höfuðið og roðnaði af
gremju.
— Eg skal segja yður það, mælti
hún við matreiðslumanninn, er hún kom
frarn í eldhús, að ungfrúin nær sér
niðri bráðlega — því miður — því
miður.
— Eg veit hvað eg skyldi gera, ef
eg væri húsmóðir hér á heimilinu, svar-
aði matreiðslumaðurinn. Eg mundi
sparka ungfrúnni út úr húsinu og
banna henni að stíga fæti sínum hing-
að aftur.
— Þnð er rétt, mælti Bayliss. En
liamingjan hjálpi okkur — heldurðu að
frúin hnfi hugrekki til þess að reka
hana í burtu? Og satt að segja kærir
húsbóndinn sig víst ckkert um það, að
hún fari.
^^fai8a8B3KgaaaEg8iif nirxi iwawwwÉfc
i í
Alkk. briisaatrygfg I r5 g » v.
Aöalnmboösmaöur
CaFl
Skólavðrðustíg
Sknfstofns. t1/,—ÓÞ/tSc, Tsk .
éSunmtr
sklpamiMari,
Hzínarstræti 15 (appij
ik'ifstofan opin kl. 10—4. Sími
StriSls-, BrynatrygifBgsf^
Talslmi heims 475,
M Uí ÖCÍT, BráRÉIIS?IMI
Kaapmannahðfa
ritryggir: hús, hásgr8gn„ aU»»
konar vörtíforðíi o.s.ftv gege
eldsvoðs fyrir lægsía iðgjald.
Beima ki. 8—12 f h. og 2—I «.k,-
í Aastursir. 1 (Btóð L, NiclíssJ.
M. B. NiStgSflí,
»SUN INSUfiANOE OFFICEr
Heimsins elxta og stcrstx vítrjfgg--
.nggrfétag. Tekur aí sér «nsk<Msr
brnnatryggingar,
Aðlsinboðsmaður hér i Itr-ái
Matthias Mattáhl&as©^,
Holti. TdsíiSi.
Eiuni stundu fyrir miðuæiti gekk
Estella til hvílu og var í þeigi góðu
skapi, þyí að Jivorugt þeirra var komið
heim, Ronald né Penelope. En áður en
hún háttaði, hringdi hún í tvo síma.
Um miðnætti heyrði hún að Ronald
kom lieim. Hún flýtti sér níður stig-
anu í náttkjólnum og með hárið hrynj-
andi niður um axlirnar.
— Ronald! hrópaði hún — þér megið
ekki læsa útidyrahurðinui, því að Pene-
lope er ekki komin heim eun þá.
— Ekki komin heim? endurtók haim
hastur í mnli. Hvar er hún"?
— Eg — eg veit það ekki, stamaði
Estella. Hún fór út skömmu eftir að
við snæddum miðdeglsverð. Hún nefiidi
það ekkert, hvert hún ætlaði. Af til-
viljuu sá eg á eftir henni út, úm glugg-
ann. Hún gekk út á götu og hélt til
vinstri.
Nú varð nokkur þögn. En svo inælti
Ronald rólega:
— Eg ætla ttð bíða ei'tir henni.
— dá, hún hlýtur að koma bráðum,
mælti Estella og vafði náttkjólmim að
séi' eins og henni væri kalt. Klukkan
er að ganga eitt. Eg er hrædd unt að
eitthvað hafi komið fyrir I.ana. Mér
datt í hug að hún mundi hafa farið
tii Hamlyns, eii eg hringdi þangað áð-
an og hún var þar eigi. Eg hringdi
einnio' ti 1* frú Dallington, eu hún tiafði
ckki komið þangað heldur. Eg veit ekki
hvert hún hefir getað farið, fyrsi, hún
hefir í hvorugan þann stað komið. Ó,
eg er svo lirædd, — eg veit ekki, hvað
eg á aðdmgsa um burtveru hennar. Ó,
hvað eg vildi að hún hefði ekki — aö
við hefðum ekki ....