Morgunblaðið - 14.02.1922, Qupperneq 1

Stofnandi: Vilk Finsen. • Landsblað LÖgP jetfa. Ritstjóri: Þorst. Gíslason.
9. árg., 85. tbl. Þriðjudaginn 14. febrúar 1922.
tsafoldarprentsmið.ia h.f.
Gamla Bió
Barkskipið „Sydkorset
it
Framárfkarandi falle&ur og efnisríkar sjónleikur í 6 þáttum, aem lengi var
í Kino Palæet i Kaupmannahiifn og hlaut einróma lof. Aðalhlutverkið leik-
ur Elmo Lincoln, nýr ágætur ameriakur ieikari.
Uikfélag Reykjavikur1.
Kinnarhvolssvstur
verða, leiknar næstkomandi miðwikudag og fimtudag kl. 8.
Aðgöngumiðar seldir í Iðnó þriðjudag kl. 5—7 og dagana
sem leikið er kl. 10—12 og 2— 7. .
Fyrst um sinn verður þetta leikrit ekki leikið oftar.
Kveöja
til alþingismanns og atvinnumála-
ráðherra Pjetnrs sál. Jónssonar
frá samþingisniönnum hans.
Flutt yfir líkbörum hans í
Alþingishúsinu 13. febr. 1922, af
Sigurði presti Stefánssyni.
Bæn.
Drottinn vor himneski faðir, þegar
þú kallar, hverfum vjer af skeiðfleti
lífsins. Gef oss að renna svo skeiðið,
að vjer skiljum eftir ljúfar endurminn
mgar ; hjörtum samferðamanna vorra,
er vjer hverfum hjeðan. Yertu mátt-
^gur ; veikleika vorum og láttu alt
itlfS vort. vera hielgað þeirri viðleitni
a^ gera skyldu vora fyrir þínu heilaga
a«gliti. Þá blessar þjóð vor og ætt-
jörð minningu vora, og erfiði jarðlífs-
ins endar með sælum friði og hvíld í
Wessaða föðurfaðminum þínum fvrir
Ofottimi vorn Jesúm Krist, sem gert
hefir dauðann að inngangi eilífs lífs
Amen í Jesú nafni Amén.
Hugvekja sterk er hver, sem deyr
heyra það og' sjá,
er hjá oss verka má því meir,
Sem merkilegri’ er sá.
Þó sjerhvers erkilín sje leir,
^Öngum er munur á
^vernig í serk þeim tjá sig tveir
°8 til hvers guð brúkar þá.
Jón Þorláksson.
Yfir dyrum alþingishússins olck-
;iv' mætti vel standa greypt í stein-
sú áminning til vor fulltrúa
't()®4rinnar: ,Gjörðu skyldu þína‘.
” ^ún ætti einnig að vera greypt!
1 hug
og hjarta hvers einasta al-1
l^nKtsinanns, er liann gengu'r að
‘St,(l |urn mnum í þessu húsi.
-hKjörðin kveður oss sjerstak-
lega til starfa á þessum stað. Inn-
an þessara veggja eiga þau ráSiu
að vera ráðin, senx bera blessunar-
ríka ávextí fyrir þjóð vora og ætt-
jörð.
Gjörðu skyldu þína, með guð
fyrir augum þjer, þá erttx sam-
verkamaður hans,, í hvaða starfi er
þú hefir með höndum, og verkfæri
í hans hendi, öðrum til gagns,
þjer sjálfum* t.il sæmdar og guði
til dýrðar.
Að þessu sinni erum vjer ekki
kvaddir til hinna venjulegn þing-
starfa í þessu húsi, og þó erum vjor
kvaddir til alvarlegrar athafnar.
Dauðinn kveður oss hjer til fundar
og dauðinn stýlar þingsköpin. —
Hann hvíslar áð sjerhverjum okkar
á þessari kyrlátu skilnaðarstund:
Gjörðu skyldu þína, gjörðu síðustu
skyldu þína á þessum stað, við sam-
verkamanninn þinn, sem lokið hef-
>ir síðustu skuldinni sinni, og liggur
hjer í kalda faðminum mínum fyrir
augum þjer. Flyttu honum síðustu
vinar og bróðurkveðjuna þína.
Til þess að inna þessa skyldu af
hendi erum vjer, fulltrúar þjóð-
arinar, kvaddir liingað að þessu
sinni. Það er skylda þakklátrar
ræktarsemi við látinn samverka-
mann, og í dapurleik skilnaðarins
má oss öllum vera þetta ljúf skylda.
Jeg hygg, að öllum samverka-
mönnum þessa látna sæmdarmanns
geti komið saman um það, að æðsta
lífsregla hans í öllum margbreyttu
störfunum hans um æfina, hafi
verið að gera skyldu sína. Sú lífs-
reglan markaði allan þjóðmálafer-
ilinn hans, allan lífsferilinn hans.
Til þessa samverkamanns vors er
nú komið hið dýra drottins orðið:
t
Hjermeð tilkynnist vinum og vandamönnum að húsfrú Sig-
ríður Marteinsdóttir á Ásmundarstöðum í Breiðdal, andaðist að
heimili sínu 11. þ. m.
Aðstandendur
. Það tilkynnist hjer með vinum og vandamönnum að Guðrún'
Ólöf Magnúsdóttir, andaðist á Landakotsspítala þann 13. þ. m.
Fyrir hönd aðstandenda
Kristján Möller.
Mótorbátur
15—20 toil óskast keyptur. Verðtilboð með byggingarlýsingu
og aldri, tegund vjelar og aldur, sendist í lokuðu brjefi, merkt
„Mótorbátur" á afgreiðslu Morgunblaðsins fyrir kl. 4 15. þ m.
99
Nýja Bió
Thaís
a
sjónleikur í 6 þáttum eftir hinni
heimsfrægu skáldsögn Anatole
France, er hlaut Nobelsverðlaun-
in siðastliðið hanst Leikin af
Goldwyn Pictnre Co. og leikur
hin fræga leikkona -
Mary Garden aðalhlutv.
Myndin fer fram i Alexandrln
nm árið 400 og lýsir afburða vel
lifnaðarháttum þeirra tima, sukki
hinnar ráðandi stjettar og mein-
nm þeim, sem að lokam urðn
rómverska rikinu að falli. Að
þvi er sýnir nákvæmni í ntbúnaði
öllnm á sýningnnni má jafna þess-
ari mynd við „Qno Yadis'*.
Sýning kl. 8þs

Schoubye
G;jör reíktiingsskap ráösmetasku
þinnar. ÞaS kemnr til vor allra fyt
eða síðar. Þaö ltemur til hans, sem
ávaxtaði talenturnar sínar, það
kemúr til hans, sem gróf þær í
jörðu; þaö kemur til konungsins í
másætinu; það kemur til lögg'jaf-
ans í löggjafarsessinum; það kem-
ur til auðmannsins í allsnægtunum
qg' fátæklingsins í örbyrgðinni. —
Leggjum hönd vora á lijartað, og
spyrjum sjálfa oss, hvernig oss
myndi verða, væri það á þessari
stundu til vor talað.
Dapurleiki og söknuður stýra
alloftast þessum fundum. Það
skarðið, sem hjer er í hóp vorn
höggvið, fyllir huga voírn helgri
alvöru. Frá oss er hann skyndilega
horfinn, sem sjálfsagt má telja
einn langbesta manninn, af bestu
mönnum þjóðarinar á Alþingi ís-
lendinga, í öll þau ár sem hann hef-
ir starfað þar að velferðarmálum
þjóðarinnar. Góður maður er dýr-
mæt guðs gjöf, hvar sem hann
stendur í flokki samferðamann-
anna, og því dýrmætari, sem störf-
in hans eru fjölbreyttari og þýðing
armeirí. Við þessa líkkistu . koma
mJer í hUg org skáldsins okkar
goða, eftir látinn samverkamann:
„Því jeg hyg-g á þúsund árum þjóð-
ar minnar, hrann ljós þitt ei á erfi-
tárum eftir betri mann“.
Aldrei er oss tamara að líta yfir
liðna æfi samferðamanna vorra á
lífsleiðinni, en er vjer fylgjum
þeim til grafar. Endui-minningarn-
ar stíga þá með ómótstæðilegu afli
upp úr djúpi salna vorra, stxind-
um daprar, stundum glaðar, st.ixnd-
urn huggandi, stundum hrellandi.
Á þessum fundi skipa gleðiríku
endurminningarnar öndvegið í huga
vorum. Ljós trúarinnar á hann,
sem leitt hefir x ljós lxfið og ódauð-
leikann, verpur himneskri birtu nið
xxr á þessa líkkistu,og þó hið dimma
hlið dauðans blasi við sjónum vor-
xxm, getum vjer í trú Guðs sonar
sagt: „Hjer er Guðs hús, hjer er
lilið himinsins”.
Hann gei'ði sltyldu sína.
Sá vitnisburður stendxxr með óaf-
máanlegu letri yfii' öllu lífsstarfi
Pjetursá Gaut.löndum,hvort sem hanxi
starfaði í þágu ættjarðarinnaráheim !
ili sínu, í hjeraði sínu eða á alþingi'
þjóðarinnar. Að eins 36 ára var:
hann fyrir 27 árum- kvaddur hing-
aö sem fulltrúi þjóðarinnar og þó
hann væri þá ungur- maður, hafði
hann sýnt það í orði og verki, að
honum var flestum fremur trúandi
fyrir að fai-a með það virðulega
trúnaðarstarf. Hann v:ir þá þegar
orðinix þjóðkiinnur nytsemdarmað-
ur í hjeraði sínu og álitlegt hjer-
aðshöfðingjaefni. Enginn, sem ann
honum sannmælis, efaðist um þjóð-
rækni hans, skyldurækni og sam-
viskusemi. Þessir inannkostir hans
opnuðu honum bráðlega á alþingi
hinar mestu trúnaðarstöður. Þing-
ið og landsstjórnin áttu þar sem
Pjetur Jónsson var, þann mann, sem
sjálfkjörinn þótti tilþeirrastarfanna
sem sjerstaklega útheimtu alúð, at-
hygli og þekkingu á sem flestxnn
greinum þjóðmálanna. Hann leysti
þau öll af hendi með þeirri sam-
viskusemi, er aldrei hvikaði hárs-
breidd frá því sem hann fyrir guði
og samvisku sinni taldi rjett vera.
Um þetta gátum vjer samverkamenn
hans fyr og síðar samfærst af allri
lians framkomu. Margir samþing-
ismenn hans gátn jafnast við hann
og meira en það að ytri glæsi-
mensku, skörugsskap og málsnild
í þingsölunum, en utan þing-
salanna, þar senx úrslit þingmál-
anna eru alloftast ákveðin, áttu vel
ferðarmál þjóðarinnar engan ein-
lægari og hetri liðsmann. Þar var
hann allajafna einn mesti þingskör-
xingurinn. Þar hlnstuðu samþingis-
nxenn hans á orðræður hans og til-
lögixr með athygli og eftirtekt, af
því þeir vissu, að hann sparaði
hvorki tíma nje fyrirhöfn að kynua
les upp kafla úr bókmentum
Dana í kvöld kl. 9 í Báruhúsinu.
Aðgöixgumiðar seldir í Bóka-
verslun Isafoidar í dag og eftir
kl. 7 í Báruhúsinu.
sjer lxver-t mál frá rótum, og allar
tillögur hans voru stýlaðar af ein-
lægri viðleitni hins hreinskilna og
sainviskusama manns, að verða
þjóð sinni að liði.
Hann var friðarins maður á
þingi. Bróðurleg samvinna að vel-
ferðarnxálum þjóðarinnar var hon-
um fyrir öllu. Þess vegna naut hann
og jixfnan hinna mestu vinsælda
lijá samþingismönnum sínum. —
Skiftar landsmálaskoðanir drógu
ekkert úr þeim vinsældum hans.
Allir, sem þektu hann, könnuðust
við, að það sem fyrst og fremst
vakti fvrir Pjetri Jónssyni í hverju
máli, var, að gjöra skyldu sína. 1 ys
og þis þingannanna gat honum að
vísu sái'nað við samþingismenn
sína, er honum þótti þeir ganga
feti lengra eða skemra í því, er
hann taldi miklu varða fyrir land
og lýð. En bróðurhönd góða manns
ins var óðara útrjett til sátta og
samkomulags. Enginn gat til lengd-
ar haft ýmugust á hreinskilna og
skyldurækna samþingismanninum,
sem bar hag ættjarðarinnar svo
innilega fvrir brjósti sjer, og eng-
um vildi neitt til miska gera. —
Um Pjetur á Gautlöndum má segja
liið sama sem Reykdæla segir um
fvrirrennara hans, hjeraðshöfð-
ingjann Áskel goða í Þingeyjar-
þingi: „Hann var fáum mönnum
líkur, sakir rjettdæmis, er hann
hafði manna á milli, og drengskap-
ar við hver mann‘ ‘.
Alt þetta dró til þess að alþingi,
eftir að hafa í nær því 26 ár, trúað
honum fyrir vandamestu trúnaðar-
stöðunum og þingstörfunum sýndi
h onnm fyrir tæpum tveim árum mesta