Morgunblaðið - 26.08.1923, Síða 4

M O BÖ U N B L A9IB

Hufgiýsmgga dacgfbéic.
— = Tilkynningar. = ==
mtvjelaverkstœðið er í pingholts-
stræti 3 og iiefir síma 1230.
-------ViSskif ti.-----------------
Skrifborðestólar — orgelstélar —
oorfstetusiéiar — borðstofn eikar-
rorð — mahogniborð — saumabosð.
Húsgagnaverslun Reykjavíkur, Lauga-
r«g 3.
peir sem muna A. S. í. geta sparað
peninga.
Húsmæðnr! Biðjið um Hjartaás-
imjörlikið. pað eT bragðbest og nær-
•garmest.
Tíminn er peningar, hver sem spar-
r.r hann, er ríkari en hann áður rar.
A. S. í. verður yður tímaspamaðux
Nýtt dilka- og nautakjöt ávalt fyr-
irliggjandi. H/f. ísbjörninn; simi 259.
A. S. í. hefir símanúmer 700 og
Á. S. í. annast um útsendingu aug
lýsinga í hvaða blað og tímarit sem
er hjer á landi og til útlanda.
peir sem muna símanúmer 700 geta
sparað þann tíma, sem í það fer að
hringja upp mörg númer, ef auglýs-
iiigu þarf að koma í fleiri blöð en eitt.
Enginn getur fengið betri stað t'yr-
ir smáauglýsingar en Auglýsingadag-
bókina í blaði voru.
Símanúmer 700 ættu allir að muna.
Erlenda silfur og nikkelmynt kaup-
ir hæsta verði. Qnðmundur Quðnason,
gullsmiður, Yallarstræti 4.
Regnkápur og frakkar, karla, kvenna
og barna, einnig telpu regnslög, alt í
síóru úrvali, mjög ódýrt; ennfremur
tilbúin föt og fataefni af ljósari teg-
uadum og ljósir hattar, selt með mjög
rniklum afslíetti. Stráhattar hálft verð.
Öll vefnaðarvara mjög ódýr. Andrjes
Andrjesson, Laugaveg 3.
Pappírsservíettur og pappírsdúkar
fást í Liistversluninni, Kirkjustræti 4.
===== IlúsnæíSi. — — —
Tbúð, 2 til 3 herbergi og eldhús,
vantar mig frá 1. okt. .Jón porsteins-
son, Aðalstræti 14. Sími 1089.
== Tapaí. — FundiS. —=
fírá flauelsbudda töpuð. Finnandi
vinsamlega beðinn að skila henni á
A.uglýsingaskrif stofuna.
= = = Vinna. = = —
Brýnsla. Hefill & Sög, Njáls
jctu 3, brýnir öll skerandi verkfæri.
Hvergi fást betri nje ódýrarf „Rulle-
gsrdiner" og draggardínur en hjá
Benedikt & Jóhann, Lækjargötu 10
Afsláttur af stærri viðskiftum.
Unglírigsstúlka óskast strax til að-
stoðar á fámennu heimili. Upplýsingar
á Bjargarstíg 2.
þeim mianni, sem kvreðið lýsir og
einhverjum í þessum flokki, þá hlýt-
ur það að vera tilviljurö.
Hann fæddist með fullburða löst:
svo feiknaleg stórlyga-köst,
•að ekkert Varð satt, er hann sagði,
ei sanngjamt neitt hragð, er hann lagði.
Hann elskaði að Ijúga — en leynast —
og lepja hinn svartasta róg
um alt, sem var öðrum heilagt
og æðst í mönnunum bjó.
Hans svipur bar sakleysis ró.
En seyrt var hvað innra bjó.
Ódjarft var upplit og hvikandi,
öll aðferð hans refsleg og hvikandi.
Hann hvíslaði hálfkveðnum orðum.
Yarð hrifinn, er laug hann sem mest
í alþýðu, gangandi og gest.
Hann glefsaði öll sannindi úr skorðum
Hann rjeðist á mannorð hvers manns,
sem mælti gegn lygum hans,
rupláði og rændi sómanum,
reirði alt í blekkinga-drómanum,
Ijet hramm og knje fylgja kviði
svo kænlega, að hann sat í friði'
— stóð ósýnilegur og laug að þjóðinni,
var lýðnum falinn —. en herti á glóðinni
ITr manndáðum murkaði ’ann líf.
Var Mörðum og sporhundum hlíf,
sló vemd yfir svikara og sauði,
ef sýndu þeir „rjettan lit“.
Hann virti ebki drengskap nje vit
en vóg alt og mat eftir lýgirmar auði.
Siálfan sig falsaði ’ann —
orð sín og anda,
og áleit sannleik sinn versta fjanda.
Hann forðaðist skímu, en skreið
í skuggann af alfara leið.
Nafnlausum skeytum skaut hann
á lýðinn,
en skeytti ekki um satt eða rjett.
Á hreint setti ’ann svívirðu-blett.
í sókn beitti ’ann fölsun,
á manngöfgi níðinn.
Hann sagt gat í sögum og óði:
Jeg er syndin klædd holdi og blóði.
Svo myndaði ’ann fákænan flokk,
tr hann fjötraði í gapastokk
óreiðu og ánauðarhelsis,
án útsýnis, manndóms og frelsis.
peir dá hann og — dingla rófunni,
Hann drotnar og blekkir því meir,
sem auðmýkri eru þeir
með alt sitt í kjafti á tóunni.
Hans kjörorð er: ábyrgjumst öli
hvers annars skakkaföll.
Sú ábyrgð er guðs blessun göfgari
og gullinu rauða höfgari.
Jeg skal falsa og lýðinn ljúga
út af leiðinni — blekkja og smjúgá.
Við syndum á samáhyrgðinni,
þó sverfi að allri þjóðinni.
Svertingur,
-------0-------
3ónas dq sannlEÍkurinn.
í síðasta tölublaði „Tímans“ reynir
Jónas Jónsson að sýna fram á það,
&ð Bjami frá Vogi sje nú orðinn einn
af aðalstuðningsrnönnum kaupmanna-
stjettarinnar. Kveður hann innilegt
samband þeirra auðsjeð af því, að
kaupmenn höfuðstaðarins beri tímarit
Bjama á höndum sjer með auglýsing-
um sínum. pað kveður hann þá ekki
mundu gera í öðm skyni en að styðja
þetta fyrirtæki Bjama, því að fráleitt
sje að nokkur maður anki verslun sína
á því að auglýsa í tímariti, sem aðeins
sje sent í eina sýslu landsins. — pað
er enn sem fyr, að ósannindin eru
böfuð-undirstaða röksemdafærslu Jón-
asar. — Sannleikurinn er sá, að síð-
ustu hefti „Andvöku“ hafa samkvæmt
fjölda áskorana frá bændum og búa-
li'öii!!! veriö send svo þúsundnm sldftir siera Magnús Helgason skólast.jóri. frú
út um allar sýslur landsins. Er því Áslaug Proppé, nngfrú ’póninn Jens-
tkki að furða, þótt hvgnir kaupsýslu- úóttir, ungírú Auður . Víðis, ■ Andrjes
menn. vil.ji heldur atlglýsa þar en í <?. Pormar, Markús -Tensson verslnnar-
r,.. -,v - uiaður og Biarni lóhanuessón prentari.
[„i itnanunv , sem hetir, nu tengið a s;g . 1
siíkt óorð sökum ósanninda sinna, að, , , . , .
’ j Timburfarm kom norskt skip, —
meni, eru jafnvel teknir að vefengja j Stjernö) _ meö til Fredriksens timb-
þær fáu auglýsingar, sem þar er að j urkanpmaims { gær.
finna. pótt hart sje við að búa, ætti!
II r. Uppvall dócent í Norðurlanda-
n.álum við Pennsylvaniu-háskóla er
staddur hjer í bænum núna, til þess
að kynna sjer íslensk efni.
Daníel Fjeldsted læknir er staddur
Iijer í bænum.
Uigf. Buðbrands50n
— klæðskeri —
Sími 470 — Símn. Vigfús —
Aðalstr. 8. Fjölbreytt fataefni.
1. fl. Saumastofa.
Jónas þó ekki að'verða svo vondur út
t' • þessu, en reyna heldur a.ð afla
blaðinu auglýsingatrausts hjá lands-
mönnum með því að segja örlítið meira
satt í því. Hefði það faugaráð verið
ólíkt vænlegra, en að láta öfundsýk-
ina leiða sig til að skýra rangt frá
T’in útgáfu „Andvöku“.
Grein Jónasar er ánnars öll af sama
toga spunnin og í rauninni alls ekki
svara verð. Sýnir, hún ekki, eins og
greinarhöf. ætlast til, að Bjarni sje
kominn í neina skútu, hvorki kaup-
mannaskútu nje aðra, heldur bara að
Jónas er, þegar hann skrifar þetta,
enn þá staddur niðri á 3. farrými í
lekaskútu lýginnar.
Kólon.
-----—o-------
Dagbók.
7. O. O. F.
H. 1058278.
Landakotskirkja. Hámessa kl. 9 f. h„
kl. 6 e. li. bænahald.
Lagður i einelti.
Ensk saga.
— Jeg varð að segja föður mín-
um, að jeg væri lasin, svo að jeg
gæti fengið næði til-að skrifa þetta
en jeg skal undir eins taka það
fram, til þess að v.ekja ekki nein-
ar tálvonir, að jeg hefi ekki upp-
götvað neitt, sem rjettlætt geti
ráðningu mína á hinum síðustu
orðum systur þinnar. Jeg hefi alls
ekki heyrt Marske nefndan á nafn
i dag, eða neitt, sem líktist því
nafni, en þar á móti hefi jeg
komist að öðru, sem jeg held að
þurfi betri athugunar.
Þegar jeg kom út að „G-jábakk-
Hl jómleika sína endurtekur H. Beltz j ,, * ■ , .* •' ,
■' . lanum og gerði vart við mig, kom
á miðvikudagskvöldið næstkomandi og j ,
, , , „ , . „ i roskinn kVenmaður til dvra, en
þá í siðasta sinn, þvi hann ter h.ieð j
an alfariun á föstudaginn rneð Tslandi. |ekki tókst m3er nndlr ems aS na
Er vafalaust, að fjöldi manna mun I tninaði hennar. Sara Leven ei
hlusta á þenuan ágæta píanóleikara nú Urygðatröll og finnast líldega fair
A. S. I.
Simi 700.
í síðasta sinn, er menn eiga kost á að
hlýða á hann.
Hálsbólga, allslæm, gengur hjer
bænum nú. Leggjast í henni bæði
biim og fullorðnir.
Iþróttamót fyrir drengi innan 18 f
i ára hefst í dag kl. 3 á Iþróttavellin-
1 um. Verður kept \, hlaupi, köstum og
iitökkum. Lengsta hlaupið er 1500 m.
I)arid Östlund, bindindiserindreki,
sem verið hefir í Noregi og Svíþjóð
síðan hann fór hjeðan í vor, kemur
Iiingað aftur í haust, í bindindisniála-
erindum, og ef til vill verður hann
hjer næsta vetur.
Larsen-Ledet, bannmanna-foringi
Dana og ritstjóri helsta málgagns bind-
indismanna þar í landi, er væntanlegur
hingað innan skams og ætlar að halda
hjer fyrirlestra.
Siglingar. Botnia koin til Khafnar í
gærmorgun. Tsland fór frá Færevjum á
föstudagskvöld. Er væutanlegt hingað
á mánudagsmorgun.
Yfirhjsing. þar eð vjer höfum orðið
þess varir, að ýmsir, sem ekki hafa
þekt oss vinina nægilega, hafa álitið,
að greinar, er komið hafa í Morgun-
biaðinu eftir Hvíting, sjeu eftir ann-
f. n okkar undirritaðan, og þar
sem enn fremur má húast við, að
einhver svari Hvíting, sem kalli
sig þá Sverting, leyfum vjer oss að
tukn það skýrt fram í eitt skifti fyrir
ö)l, að vjer höfum aldrei gert og mun-
nm ekki gera hjer eftir, að skrifa nokk
uð það í blöðin, sem ekki er undir-
skrifað með vorum rjettu og fullu
nöfnum.
Blaek & White.
Esja kom hingað í gærmorgun norð-
fl:i og austan um land úr síðari hring-
ferð sinni. Farþegar voru fjöldamargir.
M. þ. voru Bay ræðismaður, Jón
Bjömsson kaupmaður, Mogensen fram
kvæmdarstjóri, Helgi Skúlason augn-
læknir, Magnús Kristjánsson alþingis-
maður, Ólafur G. Eyjólfsson, Magnús
hennar líkar meðal vinnnfólks nú
á dögnm. Hún virtist vera mjög
ahyggjufnll, líklega út af flótfa
1 þínum o,g hefir hún eflaust haft
fregnir af honum, þótt ekki bæri
jeg það í tal, eða ekki undir ein-
að minsta kosti. Jeg held næstum
því, að hún hafi ímyndað sjer,
að jeg væri leynilögregluþjónn, er
væri að njósna nm það, hvort þ'
hefðir leitað hælis í „Gjáhakkan-
um11.
Jeg byrjaði á því að látast vera
öllum ókunnug, en vera samt sann-
færð um saklevsi þitt og langaði
nú til að skoða þetta hús, þar sem
rjettvísin hafði lent á svo hræði-
legar villigötnr. En Sara Leven
stóð í dvrunum. gráhærð og grett
in á svipinn og var ekki alveg á
því að fara að svala fánýtri for-
vitni minni. heldur tók að halla
aftur hurðinni með hægð, beint
upp í opið geðið á mjer.
— Þetta sorgarinnar og höfm-
ungarinnar heimkvnni er ekki ætl-
að til að svala forvitni annara,
sagði liún og hallaði hurðinni
betur aftur þangað til að húu
lenti á fætinum á mjer, sem jeg
stje á þröskuldinn. En ekki ljet
hún það á sig fá og togaði í hurð-
ina eins og hún ætlaði að kremja
vesalings fótinn á mjer í sundur.
Jeg ljet samt ekki undan og loks
sagði hún reiðilega:
— Snáfist þjer í burtu, eða jeg
læt þann, sem fyrst gengur fram
hjá, ná í Iögregluna fyrir mig.
Og svifta Rivington kaptein
þannig eina og síðasta möguleik-
anum til þess að bjarga æru og lífi,
svaraði jeg. Jeg sá það brátt, að
ekki var unt að ná trúnaði þess-
arar trúlyndu stúlku nema með
þvi einu móti að gera henni sÖmu
skil og þar af leiðandi sagði jeg
henni, að jeg væri tilvonandi kona
þín og að jeg hefði ásett mjer að
Jochumsson, Jón Thordarsen kaupm., nota frest þann, sem þjer hefði
nú gefist, til að liafa upp á fant-
|inum, sem koma ætti í þinri stað
að rjettu lagi. Jeg sagði hanni
!með öðrum orðum alt eins og var
I
jnema það eitt, að jeg hefði hitt
iþig og vissi hvar þú hefðist við
Jeg spurði liana. meira að segja,
hvort hún kannaðiist nokkuð við
nafnið Marske í saffibandi við syst
nr þína. llfiu svaraði því ekki
samstundis, en mjer þótti vænt um
;]>að, sem rnjer hafði áunnist með
/itferli mínu, því að liún opnaðl
nú dyrnar og Ijet mig fara inn f
húsið.
j Það leynir sjer ekki. að Sara,
Leven lmtur ekkert hálfkarrað. - -
j Þegar hún var komin að þeirri
! niðurstöðn, að sjer væri óhætt að
.treysta mjer, þá var hún um leið
|reiðubúin til að treysta mjer til
Ifulls. Hún fór með mig inn í dag-
Istofuna og sneri sjer að mjer og'
var nú öll reiði og harka horfin
úr svip hennar. Bað hún mig af-
sökunar á ókurteisi sinni með fögr-
um orðum og „upp á gamla móð-
inn“. .Teg sagði henni, að mjer
líkaði það einmitt betur, að hún
hefði verið ókurteis áður en hún
vissi, hver jeg var, og það kórón-
aði alt sa.man. Við Sara erum nrr
orðnar svarnar sam.fj elagssystur.
TTún neitaði nú spurningu minni
viðvíkjandi nafninu Marske og
kvað- engan með því nafni hafa
komið í „Gjábakkann11 og aldrei
hefði hún heyrt nbkkurn mann
nefndan. því nafni. Móðir þín og
systir hljóta að hafa verið mjög
ómannblendnar, eftir því sem henni
sagðist frá, og .ekki umgengist
aðra en prestinn og fáeina ná-
granna. Aldrei hefðu þær haft
næturgesti, nema ef telja skyldi
sjálfan þig.
En þjer er nú líklega farið að
lengjast eftir að hevra eitthvað um
þessa uppgötvun mína, livort sem
það er nú rjett- ^ða rangnefni,
en hún er þessi: Þegar jeg spurði
Söru. hvort systir þín hefði haft
mikil brjefaviðskifti, hvesti hún á
mig angun og hikaði í svari, en
játaði loks, að svo hefði verið.
— Alt frá því, að ungfrú Klara
fór t.il Lundúna fyrir þremur ár-
um, til þess að ganga á listaskól-
ann, skrifaði hún ósköpin öll af
brjefum og fjekk Mka mörg brjef,
en þó ekki eins mörg og hún skrif-
aði, sagði Sara, en hikaði aftur,
eins og ekki væri alt fullsagt enn..