Alþýðublaðið - 18.01.1929, Side 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
‘ ' í
fjármálaritari, Gíslína Magnús-
dóttir gjaldkeri dg Jóhanna Eg-
ilsdóttir varaformaður.
Togararnir.
Von er í nótt á „Þórólfi“ og
„SkaLIagrimi“ af saltfiskveiðum.
Með góðan afia
komu í gær tveir línuveiðarar
og vélbáturinn „Percy“. Fékk
„Percy“ um 60 skpd. og línu-
veiðararnir heldur meiri afla.
„Dagsbrún14
heldur aSalfund á morgun kl.
'8 e. m. í templarasalnuim, Bjargi
við Bröttugötu. ' Félagar! Fjöl-
mennið!
Launacíeiian við Eimskip afélag
Islands.
Tilkynt hefir verið til FB.:
Stjórn Eimskipafélagsins hefir af-
hent sáttasemjara ríkisins launa-
deilumálið til meðferðar og ósk-
að eftir, að hann rarmsakaði,
hvort hægt væri að afstýra verk-
ifalli. [Talið er líklegt, að ;sátta-
semjari kalli aðilja á samninga-
ráðstefnu í dag.] *
Maður horfiun.
I fyrra dag kom símskeyti frá
togaranum „Þorgeiri skorargeiri",
par sem sagt var frá því, að
á laugardagskvöldið hafði einn«
skipverjanna, ungur maður héðan
úr Reykjavík, Jón Hilmar Jóns-
son, farið í land í Englandi, en
ekki komið aftur til .skipsins. Lét
skipstjóri leita að honum, en leiit-
jn varð árangurslaus. Gizkað er
$> að maðurinn muni hafa fallið
í sjóinn og drukknað.
Veðrið.
Kl. 8 í morgun var austanrok
i Vestmannaeyjum og snarpur
suuðaustanvindur á Reykjanesi.
Miklar minningarathafnir fóru
fram í Noregi um Amundsen 14.
dezember, en stórkostlegust var
minningarathöfnin í Ösló. Þús-
undir manna gengu berhöfðaðar
í fylkingu um göturnar, og í einni
Vestanlands var yfirleitt stinn-
ingskaldi á austan, en hægur
vindur á Norður- og Au-stur landi.
2 st. hiti suðvestaniands, en 3
—8 stiga frost fyrir r.orðan. Lægð
fyrir sunnan Iand. — Veðurútlit
í kvöld og nótt: Suðvesturland:
Allhvass á suðaustaíi. Dáljtil úr-
koma með ströndum frarn, cn
purt í uppsveitum. Faxaflói: AIL-
hvass á suðaustan. Dálitil úrkoma
.sunnan til, snjór eða slydda.
Út af ummælum
hér í blaðinu í gær, að sú á-
svipan stöövaðist öll umferð og
öll vinna. Menn stóðu og drupu
höfði í tvær mínútur, en héldui
svo áfram göngu sinni.
Hér að ofan sést mynd, sem
tekin var meðan fólkið stóð kyrt.
kvörðun að láta togarami
„Sindra“ fara á fnuveiðar myndi
vera gerð sökum þess, að hann
sé naurpast talinn nógu traustur
orðinn til þess að vera á botn-
vörpuveiðum meðan vetur er
hæstur, hefir framkvæmdastjóri
íélagsins beðið 'þess getið, að á-
kvörðun þessi sé ekki gerð sök-
um ótraustleika skipsins, þar eð
það hafi 1. flokks vottorð bæði
frá skipaskoðuninni hér og um-
boðsmanni „Lloyd“ í Englandi.
Alþýðublaðið hefir spurt Ölaf T.
Sveinsson skipaeftirlitsmann um
Vandlátar hnsmæðnr
nota eingöngu
Van Hontens
heimsinsbezta
snðnsúkkniaði
Fæsí í öllutti vezioMm!
Sévstök delld fýrir pressing-
ar og viðgerðir alls konar á karl-
mannafatnaði. Fljót afgreiðsia,
Guðin, B. Vikar, Laugavegi 21.
Sími 658.
Iimcöitmisin Myndir, Mynda-
raminar. Langódýrast. Vörusaíinn,
Klapparstíg 27.
| áiaýðagreatsmiðjanj
Hverfisgöíu 8, síml 1294, j
5 tekur að sér alls konar tækifærisprent- j
í un, svo sera erfiijóð, aðgongumiða, bréf, |
S reikninga, kvittanir o. s. frv.’, og af* j
j greiðir vinnuna iijétt og við róttu verði I
Drengir ós.kast á morgun til að
selja gamanrit á götunum, komi
á Grettisgötu 35 B.
.skoðuu „Sindra“. Kveður hann
skipið ekki hafa enn verið skoð-
að á þessu ári, en skoðtunin farl
fram nú, áður en það leggur út’.
Árið 1928 hafi það verið skoðað
bæði hér og í Hafnarfirði og á-
litið 1. flokks skip. Einnig hefir,
það vottorð flokkunarfélags um
að vera 1. floidrs skip.
Ritstjöri og ábyrgðarmaður:
Haraldur Guðmundsson.
Aiþýðuprentsmið jan.
Upton Sinclair: Jímmia Higgins.
sína- á friðarræðnm. Forseti Bandaríkjanna
rítaði öllum ófriðarþjóðunum bréf rétt fyri|r
|ÓÍm, og hvatti þær til þess að hætta þessari
haráttu: hann gaf það í skyn, að ek'ki yrði
gert upp á milli, hvér væri annari verri, og
itók það skýrt fham, að Bandarikjunum væri
deila þeirra óviðkomandi. Eins og geta má
nærri, þá vakti þetta ákafa gl-eði hjá félögum
jafnaðarmannadeildarinnar í Leesville; þetta
var það, sem þeir höfðu verið að segja í
fvö ár og fjóra mánuði! Þeir höfðu aldrei
átt von á því, aö auðvaklsstefnu-forseti yrði
sammáia þeirn, en þegar tækifærið koin, þá
xeyndu þeir að færa sér það eins vel í nyt
og þeim var unt. Þeir kröfðust þess, að
forsetinn gengi lengra, léti ekki srtja við
orðin ein. Ef ófríðarþjóði/rnar vildu ekki
semja frið, þá átti Amerjka að hrejnsa hend-
ur sínar með því að satja á útflutmngsbann,
neita að sjá þeim fyrir tækjunum tii eyði-
leggingarinnar!
En af einhverjum ástæðum, sem Jimmie
Higgins gat ekki með nokkru móti skilið,
þá var auð val d ss tefnu-forsetinn ófáanlegur
-tál þess áð taka þetta skrefið í viðbót. Tímk
:irui leið, og í lok janúarmánaðar féll þruma
úr heiðskíru lofti, því að pýzka stjórnin iét
pað boð út ganga, að hún afturkallaði frá
næsta degi tiisiökun s;na um að l-aita á gufu-
skipiim, en lýsti yfir því, að hún mundi
vægðarlaust sökkva skipum, er sigldu á þeim
leiðum, er væru í banari. Jimmife fór á deild-
aríund nokkrum dögum s;ðar, og sá þá að
allir voru í ákafri æsingm Fo!rset;sm hafði
k-omið í pingið þainin -sama dag og haldið þar
ræðu og hvatti til þess að leggja til ófriðar.
Þjóðverjarnir og Austurríkismeninirnir í
deildinni voru æfir af rsiði, steyttu hnefun-
um og mótmæltu þessari óumræðil-ega sví-
virðulegu árás á föðurlandið. „Verkamaöur-
inn“ var nýkominn út nieð heitum mótmæla-
greinum, og Þjóðverjarnir og friðarvinirnir
vildu fá deildán-a til þess að heita fylgi alis-
herjörvörkfalli um land alt. StrætafundirniiX!
höföu hafist að nýju, —- þvi að eftir að
verkfaliinu í Vélasmiðjunum iauk, hafðii lög-
reglan enga átyliu lengur til þess að banna
þær. Þeir, sem ákafastir voru, viidu nú fá
ófriðar-andmælanda í ræðustól á hverju
strætishorni og ritliinga gegn ófriði lagða á
hvert dyraþrep. Þeix voru fúsix tíl þtrss
að leggja til peningana og giefa t'ma sinn til
þessa vexks.
Norwood lögmaður stóð upp og sýndi það
greinilega, að sundrungin var komi-n á fyrir
fult og alt í flokknum. Ef Bandaríkin æ-ttm
nú að leggjast flöt niður fyrir þessari ó-
svífnu kröfu þýzku stjórnarinnar, þá var það
sama sem að st-ofna öllu því í hættu, sem
þeir töldu dýrmætast, er frelsinu yimu. Það
var sama sem að Bretland yrði sveit út úr
ófriðnum, og þegar búið væri að ieggja
sjóvald Breta í auðn, — brezka sjóvaldið,
sem frjálst stjórnarfar h-efði verið reist á
um viða veröld —, Norwood gat ekki með
nokkru móti komist lengra, því- að stonu-
viðri spotts og háðs yfirgnæfði alt. „Frelsið
í írlandi!“ hrópaði Mary Allen. „Og á Ind-
'landi! Og á Egyptalandi!“ öskraði Koeln,
glerblásarinin, og það var eins og sterk hrngui
hans hefðu verið að búa sig í tuttugu ár
undir þetta atvjk.
Það ætlaði að reynast örðugt að stöðva
hláturinn; — það virtist svo hjákátlegt, að
rnaður, sem kállaði sig jafnaðarmann, skyldii
vera að halda uppi vörn fyrir brezk her-
skip! En félagi Gerrity, fundarstjórinn, héit
áfram að berja hamrinum í borðið og krafð-
ist þess, að fundurinin sýndi ölluim sanm-
girni, að hlustað yrði á alla ræðimenniina.
Og Norwood hélt áfram. Hann vissi það
vel, að engin stjóm í þessum heimi var fulb-