Morgunblaðið - 14.04.1929, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrirliggjandi:
Edamerostur, Goudaostur, Sardínur í olíu og tómat.
Fiskabollur í heilum og hálfum dósum. Kjöt í heilum og
hálfum dósum. Lifrarkæfa.
Eggert Kristjánsson S Co.
Símar 1317 & 1400.
— Skó heildsölufirmað
I
llliillÉ, Nilid
A0C
SCHUHE
sem hefir um margra ára skeið selt vörur til íslands,
óskar eftir verslunarsamböndum alstaðar á landinu. —
Sjergrein: svartur og mislitur skófatnaður á börn, kon-
ur og karla. — Eigandinn kemur til íslands í júlí.
Nýkomin
bin ágætu Michelin-dekk og
slöngur í miklu úrvali. — Verðið
stórlega lækkað. T. d. 30x5 Extra
Heavy Duty nú aðeins kr. 124.00.
Slöngur 30x5 kr. 15.00. Alt eftir
þessu.
Kaupið Michelin.
Fæst hjá:
Agli Vilhjálmssyni. Ð. ö. R.
Þórarni Kjartanssyni. Laugaveg 76.
Tigifis Gnðbrandsson
klseðskeri. Aðalstrseti 8
Ávalt birgur af fata- og frakkaefnum. Altaf ný efni með hverri ferð,
AV. Saumastofunni er iokað kl. 4 e. m. alla laugardaga.
Algreiðslnmaðnr
hraustur, duglegur, reglusamur og áreiðanlegur, helst
vanur afgreiðslu í skipaútgerðarvöruverslun, eða að öðr-
um kosti í matvöruverslun, óskast nú þegar. Þýðingar-
laust fyrir aðra að sækja um stöðuna en þá, sem hafa
góð meðmæli.
0. ElUngsen.
irfarandi frumvarp er snertir und-
irbúning Alþingishátíðarinnar.
1. gr. Ríkisstjórninni er heimilt:
1) Að láta slá sjerstaka minnis-
peninga í tilefni af 1000 ára af-
mæli Alþingis 1930. Má með kon-
ungsúrskurði ákveða, að peningar
jressir skuli vera skiftimynt, er
gjaldgeng sje hjer á landi, og sje
gildi þeirra 10 kr., 5 kr. og 2 kr.
2) Að taka í sínar hendur umráð
.yfir leiguhifreiðum, sem notaðar
verða til þess að flytja hátíðar-
gesti 1930 um Þingvallavegina og
aðra vegi nærlendis, og ákveða há-
mark bifreiðataxta. 3) Að taka
í sínar hendur umráð herbergja í
gistihúsum í Reykjavík og á Þing-
völlum um alt að þriggja vikna
cskeið á sumrinu 1930, eftir því
sem ríkisstjórnin tiltekur nánar.
Heimilda þeirra, sem getur í 2.
•og 3. lið, skal þó ekki neyta nema
nauðsyn krefji og dómi undirbún-
ingsnefndar hátíðarinnar.
2. gr. Brot gegn ráðstofunum
þeim, er gerðar kunna a ðverða
aamkvæmt 2. og 3. lið, 1? gr.,
varða fcoktum, alt að 2000 kr.,
er renna í ríkissjóð. Skulu mál út
af brotum sæta meðferð almennra
lögreglumála.
Varðskip með björgunartækjum
og 9000 krónur til Einars
Einarssonar.
Ein af upphæðum þeim, sem
Pjetur Ottesen mintist á í ræðu
sinni á eldhúsdegi var kr. 9000
til Einars Einarssonar stýri-
manns. Fylgir sú skýring, að
Einar eigi að kynna sjer fyrir
þetta björgunarmál erlendis.
Kvað Pjetur ekki nema gott,
að við fengjum meiri þekkingu
en er í þeim málum. En undar-
Iegt væri að fleygja fje þessu
í þennan mann, þar eð áformað
væri að björgunartæki skyldu
vera í hinu nýja varðskipi. Við
skipstjórn á því skipi hlyti vit-
anlega annarhvor hinna núver-
andi reyndu og góðu varðskip-
stjóri okkar að taka. og væri
því nær að fela öðruro hvorum
þeirra að kynna sjer björgun-
armál.
Tvennir tímar.
í eldhúsdagsumræðunum tal-
aði Jónas sem áður um gerðir
fyrverandi landsstjórnar, og
ýmislegt sem ógert var.
Því svaraði Pjetur Ottesen
m. a. á þessa leið:
En dómsmálaráðh. má vel
vita það, að það voru ekki eins
opnar leiðir til fjárgreiðslu úr
ríkissjóði þegar íhaldsstj. tók
við völdum 1924 eins og nú
mun vera. Þá varð næstu árin
að verja því sem umfram var
af tekjum ríkisins til að greiða
fleiri miljón króna lausaskuldir
sem safnast höfðu upp á þeim
árum er Framsóknarfl. fór með
völdin.
En í stjórnartíð Ihaldsfl. tókst
að losa ríkið úr þessum skulda-
viðjum. — Jafnframt því, sem
þá var hrint á stað stórfeldum
verklegum framkvæmdum með
beinum og óbeinum atbeina
þess opinbera.
Nú er miklu hægra um vik —
og þegar ríkissjóðurinn er í öðr-
um eins hershöndum eins og
hann virðist vera — þá er þó
gott að gert sje við fangahúsið
t. d. og mentaskólann svo að
eitthvað af tekjuafgangnum
lendi þar sem það sjer einhverja
staði.
Rannsóknadómarinn og
dómsmálaráðherrann.
P. O. endaði síðari ræðu sína
með þessum orðum:
„1 tilefni af því, að jeg mint-
ist á það í ræðu minni í gær
að Halldór Júlíusson, sem hlot-
ið hefír nafnið rannsóknardóm-
arinn yfir íslandi, hefði ekki
viljað láta konu á Vestfjörðum
sverja við nafn guðs heldur á-
kveðins manns í Holungarvík,
þá gat dómsmálaráðherrann
þess, að það hefði nú ekki verið
að ástæðu lausu þó dómarinn
hefði látið svo ummælt, því að
konan hefði orðið uppvís að því
að hafa logið fyrir rjettinum.
Og dómsmálaráðherrann lagði
alveg sjerstaka áherslu á það,
að hún hefði logið. Út af þess-
um ummælum dómsmálaráð-
herrans datt mjer í hug, að ef
það ætti fyrir Halldóri Júlíus-
syni að liggja að taka eið af
dómsmálaráðherranum þá væri
ekki ófróðlegt að vita við hvers
nafn hann ráðlegði honum að
sverja.“
Kvæðakvöld
Það er nú orðið alsiða, að
góðir kvæðamenn lofa okkur
hjer í Reykjavík, að heyra list
sína. Áður hörmuðu gamlir menn
það mjög, að þessi þjóðlega
skemtun væri að detta úr sög-
unni, en nú eru þeir annarar
skoðunar. Sunnudagskvöldið 14.
þ. m. ætla þeir Jóhann Sveins-
son frá Flögu og Kristjón Jóns-
son skáld, að láta til sín heyra.
Eru þeir báðir kvæðamenn góð-
ir„ eins og mörgum mun kunn-
ugt, og kunna ýmsar fallegar
stemmur, sem jeg hefi ekki
heyrt aðra kveða. Jóhann hefir
kveðið hjer fyrir útvarpsfjelag-
ið og var gerður góður rómur að
meðal manna, og Jón Leifs hefir
sagt um hann, að hann kvæði
þjóðlegast þeirra manna er hann
hafði þá heyrt til. Báðir þessir
menn eru hagir á ferskeytlur og
munu þeir kveða margt eftir
sjálfa sig. Enginn efi er á því,
að þetta verður fjölsótt skemt-
un, enda efast jeg ekki um að
almenningur fái þar full laun
f járins.
K. G.
Hjalti Jónsson
framkvæmdarstjóri
er sextugur á morgun. — Eng-
inn — sem mætir Hjalta, —
þessari óslítandi drifvjel at-
vinnulífs trúir því, að hann
sje kominn á þann aldur. —
Kvikur og síkátur gengur hann
um, alla þekkir hann og hefir
á reiðum höndum vingjarnlegt
orð eða fyndið svar til allra.
Enginn, sem þekkir Hjalta
og framfarabraut hans, mun
geta látið sjer detta i hug hve
þyrnum skrýddur vegur hans
hefir verið. — Þeir sjá stöðu
hans, efni hans og vinahóp. En
þeir vita ekki hvaða drengskap-
ar dugnað það hefir kostaðhann
að ná því marki, sem hann hef-
ir nú náð og er það þó von vina
hans að þetta sje ekkert enda-
mark.
Þegar Hjalti var 11. ára misti
hann föður sinn, en var þó með
móður sinni 2 næstu ár. — Þá
gat móðir hans sökum fátæktar
ekki haldið áfram búi lengur og
var hann nú sem barn sendur
óviðkomandi til aö vinna fyrir
sjer, aðeins 13 ára gamall.
1 þeirri vist var hann soltinn
og pýndur í 6 ár; frá 13—19
ára aldurs og á þeim aðal-vaxt-
arárum manna hækkaði hann
að vexti um eina tvo þumlunga,
Þaðan fór hann árið 1888 til
Vestmannaeyja og dvaldi þar,
í fyrstu sem vinnumaður síðan
sem bátaformaður þar til hann
árið 1896 flutti í Hafnir í Gull-
bringusýslu.
Vann hann þá þrekraunir,
sem í íslendingasögum seinni
tíma ekki munu áhtnar að
standa að baki sundi Grettis
forðum eða stökki Skarphjeðins,
því árið 1893 kleif hann Háa-
drang, og árið 1895 fór hann
upp á Eldey með aðstoð bræðr-
anna Ágústs og Stefáns Gísla-
sona og munu allir það einum
munni mæla, að meira íþrótta-
þrekvirki hafi ei unnið verið í
minnum núlifandi manna og
þótt lengra sje leitað.
G.s. island
fer þriðjudaginn 16. þ. m.
kl. 6 síðd. til ísafjarðar,
Siglufjarðar og Akureyrar.
Þaðan sömu leið til baka.
Farþegar sæki farseðla á
morgun (mánudag).
Fylgibrjef yfir vörur komi
á morgun.
C. Zimsen.
1. Ilokks
nanglklQt
austan nr Landsveit,
nýkomið í
Liverpool-útbú
I Vestmannaeyjum varð Hjalti
fyrir því láni að kynnast indælli
konu, sem síðar varð eiginkona
hans. Hún hjet Guðrún Ólafs-
dóttir frá Tungu í Landeyjum.
Hafa þau átt saman þrjár dætur,
sem jeg, sem hálfgildis fóstur-
sonur Hjalta get borið um, að
eru þannig gerðar að uppeldi og
atgjörvi öllu, að fáar konur
muni betri finnast.
Guðrún kona Hjalta andaðist
árið 1920. Hún var einhver hin
ágætasta móðir og húsmóðir,
sem jeg hef þekt, vitur kona,
svo að yndi var á að heyra,
raungóð og gestrisin.
Þremur árum síðar giftist
hann Sigríði Guðmundsdóttur,
ágætri konu. Hafa þau eignast
2 börn, Guðmund 5 ára og
Svövu 3ja ára.
Árið 1896 flutti Hjalti að
Kirkjuvogi í Höfnum og stund-
aði þar sjóróðra. Var þá nýbyrj-
að að ráðast í það stórvirki
þeirra tíma að veiða á „kútter-
um“ og er ekki nema eðlilegt,
að formanni þeim, er altaf hafði
aflað mest, ljeki hugur á því
að fá stærri fleytu svo hægt