Morgunblaðið - 19.06.1930, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Regnlrakkar
Fallegt og fjfilbreytt
nrval fæst ávalt I
Manchester.
Slmi 894.
Rrjómabússmiör.
Klein,
Balfinrsgötu 14.
Vjelareimar og Verkfæri
nýkomið.
Verslnn
Vald. Ponlsen
Klapparstíg 29. Sími 24.
Þreytt
áðnr en dagsverkið byrjar.
í>reyta og óánægja
áður en erfiði
dagsins byrjar,
stafar oftast af
of þungri fæðu.
tt
Borðið „Kellogs
All-Bran
þá mun yður borgið og dag-
urinn verða yður ánægjulegur.
a ALL-BRAN
Ready-to-eat
Alao makers of
KELLOGG’S
CORN FLAKES
Sold byallGrocers—in th*>
Rmd and Green Packa&e.
920 .
■—■—gg gg
Fjaltkonu-
skó-
svertan
best.
. H!f. Efnagerð Reyhjavikur.
EGGERT CLAESSEN
hæstarjettarmálaflutningsmftður.
Skrifstofa: Hafnarstræti 5.
rimi 871. ViCtalstími 10—12 f. h.
um, hafði hann sagt konu sinni
að hann væri Diisseldorfmorðing-
irn og að hann yrði að forða sjer.
Síðan Peter Kiirten var hand-
tekinn fá menn ekki skilið hvernig
hann fram til þessa hefir komist
hjá grun lögreglunnar. Hann hef-
ir þegar 17 sinnum áður verið í
fangelsi fyrir ýmiskonar glæpi. Þar
af fekk hann einu sinni samfleytt
5 ára fangelsi og í annað skifti
voru árin sex. Var hann á tví-
tugsaldri tekinn í fyrsta sinn fyrir
36 innbrot, sem hann hafði framið
á einni viku.
Við yfirheyrsluna hefir komið í
ljós, að hann hóf glæpaferil sinn
15 ára. Se'xtán ára framdi hann
fyrsta morðið á portkonu, e'r hann
hafði komist í tæri við. Voru
morðin þannig orðin 11. Bn þau
hafa reynst fleiri. Seinast er frjett-
ist hafði hann játað á sig fjögur
önnur morð,en hin alkunnu Diiss-
eldorfmorð. Er hann því 14 manna
morðingi, hefir gert 12 morðtil-
raunir og auk þess 12 íkveikjur,
framið fjölda innbrota og annara
giæpa — og samt eru allar líkur
fyrir því að enn sje'u ekki öll kurl
komin til grafar.
Grænlandsmálifi
og Ólafur Lárusson.
Gilletteblfið
ávalt fyrirliggjandi íjjheildsölu.
Vilh. Fr. Frímannsson
Sími 575.
Reykjavík, 10. juní.
Hr. ritstj. Jón Kjartansson.
Um nokkur undanfarin ár hafið
>jer birt fjölda af greinum í blaði
yðar, er Einar Benediktsson hefir
skrifað um hið svonefnda Graai-
landsmál. I greinum þessum hefir
inargsinnis verið veist að mjer með
ýmiskonar brigslum, um landráð
og föðurlandssvik, heimsku og fá-
fræði og fleira af slíku tagi. Þjer
hafið aldrei sýnt mjer þá sjálf-
sögðu kurteisi, að bjóða mjer rúm
í blaði yðar fyrir svar við þessum
árásum. Erfi jeg það eklti við yð-
ur, enda hefði jeg eigi notað mjer
það boð. Mjet hefir aldrei komið
tú hugar að fara að skattyrðast við
E. B., en fræðilegar umræður við
hann, koma vitanlega ekki tii
mála. Við hann á jeg því ekkert
vantalað. En jeg á dálítið vantalað
við yður, sem gamlan lærisvein
minn. E. B. hefir stagast á því,
svo að segja í hverri grein sinni,
að je'g standi einn uppi með skoðun
mína um r.jettarstöður Grænlands
að fornu. Blað yðar hefir aldrei
gert neina athugasemd við þessa
staðhæfingu hans fremur en aðr-
ar. Og þó vitið vjer, ritstjóri
blaðsins, fjarska vel, að þetta er
rangt. Þjer vitið ve'l, að skoðun
sú, sem jeg hefi haldið fram um
þetta efni, er sama skoðunin og
nálega allir fræðimenn, innlendir
og útlendir, er um mál þetta hafa
ritað, fyr og síðar, hafa haldið
fram. Samt leyfið þje'r, að þetta
sje borið fram fyrir lesendur blaðs
yðar, ár eftir ár. Jeg veit ekki
hvað þjer kallið heiðarlega blaða-
mensku. En ef þje'r teljið það sæmi
legt af ritstjóra blaðs, að leyfa
það, að haldið sje fram í blaði
hans staðhæfingum, sem hann
sjálfur veit að eru rangar, að líða
það, að hamrað sje á slíkum stað-
hæfingum sí og æ, vitandi það,
að svo oft má endurtaka lýgina
að einhver fari að trúa henni, þá
falla e’kki skoðanir okkar saman
um það efni.
Brjef þetta óska jeg að þjer
birtið í Morgunblaðinu.
Vinsamlegast.
Olafur Lárusson.
I.
Ólafur prófessor Lárusson veit
það mjög vel, áð honum hefir
jafnan staðið opið rúm hjer í blað-
inu til þess að ræða Grænlandsmál-
ið við Einar Benediktsson. Og
hann veit einnig, að skrif E. B.
standa fyrir reikning hans sjálfs,
en ekki ritstjórnar blaðsins. Það
getur því ekki talist óheiðarleg
blaðamenska, þótt leyfðar sjeú um-
ræður um þetta mál í blaðinu, þar
sem báðum aðilum er heimilaður
aðgangur. Hitt er rjett, að best
færi á, að umræður um þetta mál,
se'm önnur, færi fram kurteislega
og án allra stóryrða.
J. K.
Saðunah.
— Hvað er að sjá þig maður, þú
ert svo sorgmæddur á svipinn.
Vissulega hefir þetta verið mikið
högg fyrir þig, sagði Jaffray strax
og þeir voru orðnir einir. — Jeg
hefi lesið um það í blöðunum. Hafa
ieir nokkurt spor að fara eftirf
Að því e'r mjer skilst er hjer alls
ekki um ráu að ræða!
— Nei, það var ekkert rán, end-
urtók May dræmt. Jeg held að um
iað sje enginn vafi. Náungi þessi,
Mark, sem frændi minn vildi ó-
mögulega láta frá sjer fara þrátt
fyrir ítrekaðar aðvaranir frá minni
hálfu, skaut hann í augnabliks
drykkjumannsæði, e'n við það að
hafa drepið mann, mun hann hafa
orðið algáður og til þess að forð-
ast afleiðingar glæpsins skaut hann
Gfifiir gestir.
Ollum íslendingum hjerlendis
þótti verulega vænt um er frjett-
ist að landar vorir vestan hafs
mundu fjölme'nna hingað til A1
þingishátíðarinnar. Langflestir eig-
um við ættingja, og margir vini
vestra, og vonuðum bæði að sjá
einhverja þeirra og eignast þar
nýja vini. Þeir, sem eru kunnugir
vestra, vita og að hugur roskna
fólksins er hálfur heima á Fróni,
og að unga fólkið hugsar títt um
hvort sögurnar fögru um „gamla
landið“, sem afi og amma sögðu,
sjeu bókstaflega aannar.
sig sjálfan líka. Einn af þjónum
mínum heyrði hann, daginn sem
þeir komu, ógna frænda mínum
með dauðanum.
— Ah, það var sorglegt, mjög
sorglegt. Málfærslumaðurinn talaði
hægt og með e'ftirþanka. Hann lang
aði síst til að vita hvernig morðið
var framið eða hver hefði framið
það, eú það sem hafði þýðingu
fyrir hann var hver áhrif dauði
frændans gæti haft á fjárhag May,
og atvikanlega hans sjálfs.
— Ojá, svo var nú það. En hvað
sem því líður öllu þessu hræðilega
þá ertu þó upp lir öllu saman orð-
inn miljónamæringur. Ertu ekki
aheg viss um að erfðaskráin sje í
lagi. —
May barðist við geðshræringu
sína, sem Jaffray fanst alveg e'ðli-
leg. — Hann sagði mjer daginn
áður en hann dó að hún væri til-
Jeg er viss um að allir kunnugir
samfagna þeim, sem gátu komið,
og skilja það vel að fjölmargir
landar horfðu á eftir þeim löngun
arfullum augum er þeir lögðu af
stað.
Margir hafa þegar fagnað ætt-
ingjum og vinum í þeim hóp, sem
kominn er til Reykjavíkur, e'n
vafasamt er hvort nokkrir hafa
haft meiri ástæðu til að fagna þeim
gestum en aðstandendur Elliheimil
isins nýja hjer í bæ.
Fyrst og fremst er mjer það
ekki launungarmál að það eru
mjög litlar líkur til að jeg hefði
nokkuð farið að skifta mjer af
Elliheimilinu, ef jeg hefði ekki
kynst Elliheimili íslenska Kirkju-
fjelagsins á Gimli, og litist alveg
prýðilega á alla hagi gamla fólks
ins „þar á bæ“. -— Og þe'gar svo
einkennilega vildi til að formaður
þess heimilis, dr. Brandson í Winni
peg, var formaður þess flokks, sem
mæltist til dvalar í nýja húsinu,
sem þá var nýbyrjað á, þótti mjer
það góðs viti. Enda fór svo, að
okkur, sem að Elliheimilinu stönd-
nm, hefir verið lurm me'sti styrkur
bæði beinlínis og óbeinlínis að
komu Yeslur-lsh-ndinga. Ymsir
mikilhæfir valdanienn hjer í bæ
fóru þá fyrst að styðja bygging
una með ráðum og dáð, er von
var til að landar að vestan gætu
búið í Elliheimilinu íyrstir manna.
Við hefðum blátt áfram aldrei
ráðist í að re'isa austurálmu Iiúss-
ins, — og við höfðum að líkind-
um orðið að hálfhætta við bygg-
inguna um hríð í vetur, ef við
hefðum ekki notið þess á margan
hátt, bæði hjá ríkisstjórn og fleir-
um að við ætluðum að hýsa Yest-
ur-íslendinga:
Því segi jeg það: við töldum
það síst eftir, þótt við þyrftum
að láta fjölda fólks vinna nærri
nótt og dag til að ljúka við það,
sem nauðsynlegast var innan húss
áður en fólkið kom að ve'stan. Yið
vorum allir hlutaðeigendur við því
búnir að hýsa 250 til 300 manns
í nýja húsinu, og Elliheimilisstjórn
in hafði eiginlega afsalað sjer allri
íhlutun um þá hýsingu í hendur
gufuskipafjelagsinís, sem gestina
fluttu. En þegar til koin, urðu
gestirnir sem kunnugt e'r, miklu
færri en ætlað yar. Ýms atvinnu-
vandræði vestra voru þess vald-
andi að margir hættu við Islands-
ferð síðustu vikurnar, og hópurinn,
sem kom, dreifðist í allar áttir,
búin. Að úndanteknu nokkru fje
tiJ góðgerðastofnana og öðru smá-
vegis, erfi jeg alla summuna. Hann
stóð á fætur og skálmaði um gólf-
ið. Hann hefði e'kki viljað' að nokk-
ur maður hefði nú horft fast í and-
lit lians.
Jaffray fanst þetta eirðarleysi
mjög skiljanlegt og eðlilegt undir
þessum kringumstæðum.
Honum fanst eins og hann
mundi sjálfur hafa orðið leiður og
hugsandi, ef þetta sama hefði hent
hann. Samt vildi hann ekki að
Jiessi alvara og drungi hje'ldist
lengi. Hann óskaði eftir að komast
að peningahlið málsins.
— Það mun auðvitað ekki líða
á löngu áður en þú getur tekið á
móti peningunum, sagði hann, þú
hjelst áður, að öll upphæðin gæti
ekki verið minna en 15 milj. krón-
ur eða e'r það ekki svo ?
t d. norður í Skagafjörð upp |
Borgarf jörð og til ættingja og vin£
hjer í bæ, svo þeir urðu ekki nem£.
rúmir 50, sem hafa til þessa búið
í Elliheimilinu. Brytinn varð a<)
fækka að'stórum mun starfsfólkS
sínu, í bráðina að minsta kostí^
því að sennilega fyllíst húsið alve^
fyrir hátíðina. En forgöngumenn
gestahópsins og fulltrúi gufuskipá-
fjelagsins, sem hefir allan veg o'g
vanda af að leigja einstök he*-
bgrgi fram yfir mánaðamótin, hafa
komið svo prýðilega fram í garðj
vor allra, e'r að móttökunum stóðu,
að allir mega vel við una.
í fyrstu var svo ráðgert, að 300
manns væru í húsinu til mánað^-
móta og 100 manns eftir það uÖ>
þriggja vikna tíma, og greiddu 1
húsaleigu sem svarar rúmum 4 ky.
á dag hver. Hefði margur mátl
ætla að hlutur hússins mundi stór-
um minka er hópurinn varð STtji
stórum minni. En það var öðrú
nær. Dr. Brandson og samferða-
fólk hans hafa sjeð um það.
Elliheimilið tapar eíngu þótt fólk-
ið yrði færra en við var búist,
munurinn að eins sá, að nú gefr>
um við eiginlega ekki talað nöi
húsaleigu, heldur um stórgjafir tí}
hússins.
Rje'tt mun vera að bæta því við-,
að allir þeir, sem ekki ætluðu a$
dve'lja hjer hjá vinum eða æt#-
ing.jum, höfðu samið fyrirfram við
gufuskipafjelagið um alt verðlag
fyrir gistingu í Elliheimilinu, og
stendur það auðvitað óhaggað. —
Hitt er eðlilegt að þeir, sem ekk-
ert sömdu og ekki báðu síðar um
gistingu lengur en eina eða tvær
nætur, hafi orðið að greiða þessú
fjelagi hærra gjald en hinir, eh
alt þess háttar er oss jafn óvið-
komandi og verðlag á skipinu
sjálfu.
Sigurbjörn Á. Gíslason.
Farsóttir og manndauði í Rvík.
Yikan 1.—7. júní. (í svigum
tölur næstu viku á undan). Háls-
bólga 64 (59). Kvefsótt 36 (45).
Kveflungnabólga 6 (11). Gigtsótt
3 (1). Iðrakvef 8 (3). InfluenSa
3 (6). Taksótt 5 (3). Skarlatsóti
0 (2?). Umferðargula 1 (1). Stom.
apth. 0 (1). Umferðarlungnahimnft
bólga 0 (6?).
Mannslát: 10 (7). Þar af einn
utanbæjarmaður.
G. B.
Maj kinkaði kolli til samþykkis.
Miljónir þessar mundu bráðum
verða hans, en hann naut engrar
ánægju af því að vita að nú yrði
hann auðugur, hann hafði keypt
auðæfín alt of dýru verði. Jafnvel
Jaffray fann til þess hve lítillar
áfdigju varð vart hjá honum.
Þetta var auðvitað ægileg sorg-
arsaga og það að hún hafði ge'rst
í húsi May, gerði hana miklu ægi-
legri. Og enda þótt að Judd væri
orðinn gamall og farinn heilsu og
litlar líkur til þess að hann hefði
átt eftir lengi ólifað, þá gerði það
lítinn mun.
En burt sjeð frá því. Fimmtán
miljónir! Þegar hann hugsaði um
þessa stóru upphæð, gat hann ekki
varist þess að vatn kæmi í munn-
inn á honum. Hefði hann verið í
sömu sporum og vinur hans mun-U
gleðin yfir hinum mikla arfi Infa