Morgunblaðið - 18.02.1934, Blaðsíða 8

MORGUNBLAÐIÐ
Aðalfundur
Slysavarnafjelags íslands.
verður haldinn í Kaupþingssalnum í dag, 18. þ. m. kl. S1/^
^íðdegis.
DAGSKRÁ:
1. Stjórnin gefur skýrslu um starfsemi fjelagsins á liðnu
ári. —
2. Lagðir fram endurskoðaðir reikningar fjelagsins til
samþyktar.
?». Kosnir 5 menn í stjórn til tveggja ára og 5 til vara.
Ennfremur kosnir tveir endurskoðendur til tveggja
ára og tveir til vara.
4. Tekin ákvörðun um byggingu björgunarskútu fyrir
Faxaflóa.
5. Ýms önnur mál er upp verða borin.
STJÓRNIN.
Rvcn-
regnkápur
góðar
og
I
ódýrar
BlanGhester.
Sími 3894.
Úfsala
i Skóbúð Rcykjavíkur.
Á morgun hefst hin árlega útsala hjá okkur. Mik-
ill afsláttur af öllum vörum, afgangstegundir og
einstök pör með gjafverði.
Notið tækifærið og kaupið góða skó fyrir Iítið
verð!
jSkóbúð Reykjavíkur
Aðalstræti 8.
ttsta I

Athugið
Höfum opnað bifreiðaverkstæði undir nafninu Hemill
í Tryggvagötu 10. Tökum að okkur viðgerðir á bifreiðum.
Vinnan afgreidd fljótt og vel, fyrir sanngjarnt verð.
SNÆLAND GRÍMSSON. INGIMAR SVEINSSON.
M unið
Þ j óf naðartryggingarnar.
Upplýsingar á
Vátryggingarskrifstofu
Sígfásar Sighvatssonar
Lækjargötu 2. Sími 3171.
Yale
smekklásar
nýkomnir í
JÁRNVÖRUDEILD
Jes Zimsen.

Olsimí
NYKOMIÐ:
F n lií "Ited Macintosh“
■ M ■ ■ I „Winesaps“.
Appelsínur.Jaffa"
GRAPEFRUIT.
SÍTRÓNUR.
LAUKUR.
músikuinir
Lítið í. gluggana í dag.
Hitifit Vlðar.
HUáðlæravetslun.
Lækjarg. 2.
ÚTSALA
byrjar í Hannyrðaverslun Reykjavíkur mánudaginn 19.
þ. mán. — Alls konar áteiknað og prjónagarn verður selt
fyrir alt að hálfvirði. Einnig fyrirmyndir (Model) verður
selt langt fyrir neðan hálfvirði.
Útsalan stendur aðeins yfir í þrjá daga.
Hannyrðaverslun Reykiavíkur.
Bankastræti 14.
Kenslukona
sem vill ganga í hús og kenna einu barni að Iesa, óskast..
Skrifleg umsókn, merkt „Kenslukona“, sendist A. S. I.

Aðalfundur
í Málarameistarafjelagi Reykjavíkur verður haldinn að~
Hótel Borg, mánudaginn 19.. þessa mánaðar kl. 8(4 síÖd.
STJÓRNIN.
Grand-Hótel. 34.
maður kominn á vettvang. Bílarnir létu eins og vit-
lausir, af því að þeir gátu ekki ekið leiðar sinnar.
Ljósauglýsingin beint hinum megin Ijómaði og æpti
í*pp kampavínstegundina, sem hún hafði á sam-
vúekunni, út í náttmyrkrið, og gerði það sem hún
gattil að lýsa á hótelið og láta það sjást greinilega.
það, sem næstum var verst af öllu, var, að tveir
verkamenn í bláum skyrtum skriðu út úr glugga í
fyrstu hæð, settust á glerþakið, sem var yfir inn-
gangi nr. 1 og tóku að rannsaka leiðsluna, sem var
í ólagi. Nú var lokað fyrir leiðina til baka, eftir
framhlið hússins, er hún var orðin kvik af fólki.
Verði þjer að góðu, hugsaði Gaigern og rak upp
reiðihlátur. Nú verð eg að gera svo vel og brjóta
upp hurðina, ef eg vil sleppa út. Hann tók upp
verkfæri sín og vasaljós og tók að bjástra við skrá-
argatið á nr. 68, árangurslaust. Þá fór sloppur, sem
hékk þar hjá að bæra á sér — datt á gólfið og
I iýja silkið snerti andlit hans, svo hann varð dauð-
I ræddur. Hann fann á eftir hvernig slagæðarnar í
hátoi hans gengu eins og vjel. Eínnig var komið
kvík á ganginn fyrir utan dymar. Þar heyrðist
fótatak, hósti og í lyftunni, sem hurðin á var altaf
: ...• skellast úr og í, og ein stofustúlka æpti eitthvað,
h ■ jóp áfram og önnur svaraði. Gaigem hætti við
óhægu læsinguna og fór aftur út á svalirnar. Þrem
: ikum fyrir neðan hann sátu rafmngnsmennirnir
kiofvega á glerþakinu, með raftaugar í munninum.
og Ijetu skrílinn niðri á götunni dást-að sér. Gai-
gern fekk snögglega fífldjarfa hugmynd. Hann
hallaði sér fram yfir grindurnar og æpti:
,,Hvað gengur að Ijósunum?“
,,Skammhlaup“, svaraði annar maðurinn.
„Hvað verðið þið lengi að þessu?“
Mennirnir yptu öxlum. — Fábjánar, hugsaði Gai-
gem reiður. Hann varð reiður yfir því hve náung-
arnir voru montnir í tali og tilburðum. — O, þeir
hætta við þetta eftir tíu mínútur, hvernig sem fer,
sagði hann við sjálfan sig, leit niður aftur og fór
síðan inn í herbergið. Allt í einu kom yfir hann
meðvitundin um hættuna, en það var ekki nema
augnablik. Hann stóð í miðju herberginu á sokka-
leistunum, sem ekki létu nein spor eftir sig.
— Jeg má bara ekki sofna, sagði hann. Sjer til
hugarhægðar greip hann um perlurnar í vasa sín-
um — þær voru orðnar heitar af líkamshitanum.
Hann tók af sér hanskana, því hann vildi snerta
þessar sljettu, dýrmætu perlur með berum höndum.
Hann fann til unaðar í fingurgómunum. Jafnframt
datt honum í hug, að nú kæmist bílstjórinn ekki í
lestina til Springe, svo að því yrði að koma fyrir
einhvern veginn öðru vísi. Allt var að fara öðru vísi
en áætlað var. Perlurnar höfðu fyrst og fremst ver-
ið öðru vísi geymdar en gert var ráð fyrir, og nú
komu faratálmar, sem heldur ekki voru fyrir fram
kunnir. En mitt í þessum umþenkingum, skaut
upp hugsun, sem hann gat ekki stilt sig um að
hlægja að. — Hvers konar kvennmaður ætli þetta
sé? hugsaði hann. — Hvers konar kvennmaður er
það eiginlega, sem lætur perlurnar sínar liggja á
glámbekk? Hann hristi höfuðið undi'andi og brosti
alvarlega. Hann þekkti fjöldamargar konur, og þær
voru svo sem ósköp geðugar, en vantaði allt ævin--
týralegt. En það, að kona fór út og skildi eftir al-
eigu sína rétt við opnar svaladyr, fannst honum
ævintýralegt. Hún hlýtur að vera hirðulaus eins og
Tatari, hugsaði hann. — Eða þá hún hefir göfugt
hjarta, svaraði hann sjálfum sér. En nú fór hann .
að syfja, hvað sem öllu leið. Hann gekk að dyrunum
í dimmunni, tók sloppinn upp af gólfinu og þefaði
af honum, forvitnislega. Hann fann einhvern ó-
kenndan ilm, sætan og beiskan í senn, en hann til-
heyrði alls ekki léttklæddu konunni, sem hafði
mörgum sinnum komið Gaigern til að geispa með
dansi sínum. Annars óskaði hann þessari Grusins-
kaju ekki nema alls hins besta — hann fann enga
andúð gegn henni. Hann hengdi sloppinn kæru- -
leysislega upp, og skildií léttúð sinni eftir tíu fingra-
för á silkinu, og ranglaði því næst eins og slæpingi
á svipinn, út á svalirnar aftur. Fyrir neðan voru
þessar tvær bláu leðurblökur enn að sveima kring
um skammhlaupið sitt. — Góða ánægju, sagði Gai-
gern við sjálfan sig, og svo stóð hann fyrst hreyf-
ingarlaus eins og hermaður á verði í varðskýli sínu,
milli tvöföldu tjaldanna sem voru fyrir svaladyr-
unum.
Kringelein starði á leiksviðið gegn um gleraug-
un. Þar skeði margt og margvíslegt, og skeði langt-
um of hratt. Hann hefði gjarna viljað líta dálítið
betur á eina af þessum ungu stúlkum, það var lítil,
dökkhærð stúlka í annari röð, sem var síhlæjandi.
En til þess fekk hann ekki tækifæri. Því hlé voru
ekki til í dansleik Grusinskaju, heldiu’ var þetta
eilíft hopp til og frá, svo ekki varð auga á fest.