Morgunblaðið - 03.07.1934, Blaðsíða 4

4
38*8
MORGUNBLAÐIÐ
jnn snyddu til hlýfðar, en fram-
an við hann er aðalvörnin, grjót-
hryggur um 4 m. á breidd og á
annan meter á hæð. Er grjótið
þannig um 5 teningsmetrar á
hverjum lengdarmetra garðs-
ins. Garðurinn er nú kominn alla
leið upp í Dímon, en er ekki enn
íullgerður ,efst. Þar sem garður-
inn var gerður, lágu þvert í gegn
um hann margir farvegir með
miklu vatnsrensli. Tafði það
mjög verkið og varð að gera
margar bílfærar bráðabirgða-
brýr yfir þá, bæði vegna aðflutn-
inga að brúargerðinni og vegna
grjótflutninga í garðinn. Voru
þessar bráðabirgðabrýr, sem all-
arvoru gerðar úr timbri, um eitt
skeið nálægt 200 m. að lengd.
Var oft erfitt verk og vætusamt
að stífla þessa farvegi, og var til
þess mest notað timbur, striga-
pokar með sandi og grjót.
Alt grjót í garðinn er tekið í
Stóra-Dímon; eru þar á nokkr-
um stöðum blágrýtishryggir, en
að mestu er Dímon úr mó-
bergi eða þursabergi. Blágrýt-
jð er mjög sprungið, svo að örð-
ugt reyndist að bora í það, og
grjótið ersmátt, smærra en æski-
legt hefði verið. Er það^víðast í
mjóum, óreglulegum stuðlum,
en annarstaðar er hvergi grjót
að fá. Alt hefir grjótið vei-ið flutt
í garðinn á bifreiðum, og hafa
allan þenna tíma verið 5 í gangi,
ersamtals hafa fluttyfir 20 þús.
hlöss.
Malarmokstur í garðinn hefir
allur verið unninn með hand-
verkfærum og hefir það verið
mikið verk, enda er rúmmál mal-
arhryggsir.s í garðinum um 10
þús. teningsmetrar.
Austan brúarinnar er einnig
varnargarður um 160 m. að
lengd með sömu gerð og aðal-
garðurinn vestan brúarinnar.
Kosta garðar þessir báðir full-
gerðir um 160 þús. kr.
Verkfræðingar við mannvirki
þessi hafa, auk vegamálastjóra,
verið þeir Jón ísleifsson og Árni
Pálsson, en verkstjóri við brúar-
gerðina Sigurður Björnsson brú-
arsmiður og við garðinn Ólafur
Bjarnason. Að mannvirkjum
þessum hafa unnið sem næst 250
manns og voru flestir þeirra úr
Rangárvallasýslu. Eru dagsverk
þeirra alls við brúargerðina um
6000, en um 12000 við garðana.
Brúin er næst lengsta brú hér
á landi, aðeins Lagarfljótsbrú-
in, sem er 300 m., er lengri.
Mannvirki þessi eru gerð fyrir
lánsfje gegn ríkisskuldabrjef-
um, er fengist hefir þannig:
1. Safnað fyrir forgöngu
nefndar áhugamanna í
Reykjavík kr. 190000
2. Safnað fyrir forgöngu
sýslumannsins í Rang-
árvallasýslu úr héraði
ásl. ári, að meðtöldum
afgangi frá Þverár-
brú um kr. 66000
3. Væntaníegt í framlög-
um að mestu leyti úr
héraði á þessu ári kr. 33000
Samtals um kr. 289000
Af fé því, er lagt er fram í hér-
aði, er lagt fram í peningum um
23 þús. kr., en í vinnu, er verka-
ménn sjálfir leggja fram, um
66 þús. kr.
r W í
í Hjerj fslri ekki fram venju-
ieg brúanúgsla, sagði Þ. Br.
þvínæst, þar sem Markarfljóts-
brúin hefði verið tekin til um-
ferðar á s.l. hausti. Hjer væri
haldin almenn hjeraðshátíð til
þess að fagna því framfara-
spori, sem stigið væri með þessu
mannvirki. Hann samfagnaði
hjeraðsbúum með þetta fram-
faraspor, þakkaði áhugamönn-
um þeim, er gengust fyrir söfn-
un lánsfjárins, þakkaði vega-
málastjóra og verkfræðingum,
yfirsmið við brúarsmíðina, verk-
stjóra við hleðslu varnar-
garðanna og ekki síst hinum
mörgu, sem að verkinu hafa
unnið.-------
Að lokinni ræðu Þ. Briem
var leikið á lúðra og sungið:
Brúarljóð II, eftir Stein Sig-
urðsson skáld.
Var því næst stutt hlje.
Minni íslands.
Kl. 3.30 hjeldu hátíðahöldin
áfram.
Fyrst ljek lúðrasveitin: Þú
bláfjallageimur og Sjá roðann
á hnjúkunum háu.
Því næst steig Ragnar E.
Kvaran rithöfundur í ræðustól-
inn og mælti fyrir minni Is-
lands.
I sambandi við einkennilegar
hugmyndir er ríktu um þjóð
vora, gat hann um söguna, er
hingað hefði borist, um spek-
ing austur í löndum, er hald-
ið hefði því fram, að íslending-
ar mundu eiga sjer aðra fram-
tíð en aðrar hvítar þjóðir fyrir
þær sakir, með hverjum hætti
þeir hefðu tekið sjer bólfestu
í landi sínu.
— Hann hefði haldið því
fram, að eitt meginböl þjóða
Norðurálfunnar stafaði af því,
að því nær hvert land hefði
verið unnið með ofbeldi af þeim
er fyrir hefðu verið. Fyrir því
hvíldu ill forlög yfir þjóðun-
um. Ofbeldið og grimdin, sem
beitt hefði verið, þegar löndin
voru brotin undir, hafi að
einhverju leyti sett mark sitt á
þjóðirnar, er falið væri í djúpi
sálarlífs þeirra. Ástæður Ev-
rópu stafaði af aldagömlum
heiftarhug milli þjóða og kyn-
þátta. Sáð hefði verið til ófrið-
arins mikla fyrir örófi ára. En
eitt land væri hjer undantekn-
ing. Það væri landið í miðju
Atlantshafi norður. Þjóðin þar
hefði verið svo lánsöm, að hún
hefði þegið land sitt eins og
beint úr höndum forsjónarinn-
ar; hún hefði ekki atað hend-
ur sínar í illverkum til þess að
eignast þar bólfestu. Sál hennar
væri óskemd af því að hafa
látið undan lítilsigldum tilhneig
ingum til drotnunar. Land og
þjóð blessaði hvort annað, því
að ekkert óhreint hefði komist
á milli þeirra.-
En saman við mismunandi
hugmyndir um land þetta og
þjóð þessa fljettaði ræðumaður
síðan hugmynd og staðhæfingu
dr. Guðmundar Finnbogasonar
í bók hans íslendingar um hinn
samfelda blæ hins andlega lífs
frá öndverðu og fram til vorra.
tíma, er í engu birtist Ijósar
'en því, er hann nefndi stórlæti
fijóðarinnar, þ. e. virðingunni
fyrir manngildinu. Rakti síðan
ræðumaður dæmi þess, hvernig
þetta hefði birst á áberandi og
fagran hátt sem stórmenska
aómgreindarinnar.
Að lokinni ræðu R. E. K.,
var leikið á lúðra og sungíð:
Ó, fögur er vor fósturjörð.
Minni Rangárþings.
Þá talaði dr. Guðmundur
Finnbogason fyrir minni Rang-
árþings.
Þeir menn væru til, sagði dr.
G. F., sem hjeldu því fram, að
ættjarðarást væri heimskuleg
og skaðleg tilfinning og kendu
henni að miklu leyti um ólagið
sem nú væri í veröldinni. Þessi
tilfinning ætti að vera sprottin
af skammsýni, vjer ættum ekki
að elska eitt land fremur en
annað, eina þjóð fremur en
aðra, vjer ættum að elska allan
heiminn — alt mannkynið. —
Slíkum mönnum þætti það auð-
vitað fjarstæða, að elska ein-
hverja sjerstaka sýslu, t. d.
Rangárvallasýslu, og minnast
hennar á fagnaðarstund.
Þessir menn mintu á Fernis-
úlfinn í ragnarökri, eins og
Snorri lýsti honum: „Fernis-
úlfur ferr með gapanda munn
ok er enn neðri kjöptr við jörðu,
en enn öfri við himin; gapa
mundi hann meira, ef rúm væri
til; eldar brenna ór augum
hans ok nösum“. Og þeir mintu
á hin djúpu orð í Jóhannesar-
brjefi: ,,Ef einhver segir: Jeg
elska guð, og hatar bróður sinn,
sá er lygari, því- að sá sem ekki
elskar bróður sinn, sem hann
hefir sjeð, getur ekki elskað
guð, sem hann hefir ekki sjeð.“
Dr. G. F. kvað vilja heimfæra
þetta og segja: Sá, sem ekki
elskar land sitt og þjóð, sem
hann hefir sjeð, getur ekki elsk-
að allan heim og alt mannkyn,
sem hann hefir ekki sjeð. —
Ást tendraðist af viðkynn-
ingu og samlífi. Barnið elskaði
móður sína fremur en aðrar
konur, af því, að það kyntist
henni margfalt betur og hefði
meira gott af henni þegið en
öðrum konum. Líkt væri um
ætt j ar ð ar ástina.
Og að halda fremur upp á
sína sýslu en aðrar sýslur, væri
jafneðlilegt og að vera maður.
Umhverfið, sem vjer lifðum og
hrærðumst í væri með óteljandi
þráðnm ofið saman við líf vort.
Það yrði ósjálfrátt þáttur af
sjálfum oss.
Lýsti því næst ræðumaður
umhverfihu í Rangárþingi.
En sýslan manns væri meira
en augnayndið eitt, sagði dr. G.
F. Hún væri starfsvið hans. —
Að lokinni hinni snjöllu ræðu
dr. G. F. var leikið á lúðra og
sungið: Hjeraðssöngur Rang-
æinga, sem Þorsteinn Gíslason
orti, er Þverárbrúin var vígð.
Frjáls ræðuhöld.
Var nú hlje um stund, en
því næst hófust frjáls ræðuhöld
og töluðu þá Steinn Sigurðsson
skáld og Stefán Hannesson
kennari í Litla-Hvammi í Mýi'-
dal. Þarna voru einnig flutt
tvö kvæði.
Einnig hafði Anna Vigfús-
dóttir frá Brúnum undir Eyja-
fjöllum ort Brúarljóð, er sýslu-
maður las upp.
Kl. 6. hófst dansinn á af-
girtum danspalli niður við fljót-
ið. Var þar dansað fram á nótt.
Þegar leið á kvöldið fór fólk-
ið smám saman að búast til
heimferðar.
; Var þá oft þröng á brúnni og
á veginum beggja megin við
hana. — En lögreglumenn úr
Reykjavík, sem fengnir voru
sjerstaklega til þess að gæta
þarna reglu, stjórnuðu umferð-
inni svo vel, að hvergi varð
árekstur og ekkert slys.
hv slöðstofnun fyrir
Verslunai shölanetnendur
Á sextugsafmæli Ó. G. Eyj-
ólfsson á föstudaginn, heim-
sóttu hann' nokkrir nemendur
af Verslunarskólanum, sem
höfðu notið þar náms og tekið
burtfararpróf undir handleiðslu
háns. Komu þeir til þess að
votta honum þakkir sínar og
óska honum íangra lífdaga.
Sátu þeir þar að boði og í góð-
um fagnaði um stund og var
mælt fyrir minnum og minst
gamalla stunda frá fyrstu ár-
um Verslunarskólans.
Að lokum helt Ó. G. Eyjólfs-
son ræðu og sagði frá því hvern-
ig Verslunarskólinn var stofnað-
ur og hvernig hann var ráðinn
þangað sem skólastjóri — með
aðeins 600 króna íaunum á ári.
Lýsti hann því hve hagur skól-
ans hefði verið bágborinn að
öllu leyti fyrstu árin og alt erf-
itt, en hvernig skólinn hefði
smám saman tekið þroska og
dafnað. Skólinn átti mjög lítið
af kensluáhöldum þá, og kvað
hann sjer þegar hafa verið ljóst
að það sem skólinn þyrfti nauð-
synlegast á að halda,, væri
áhöld til vöruþekkingar, svo að
verslunarmenn íslands vissu í
framtíðinni hver væri gæði þeirr
ar vöru sem þeir fengi frá út-
löndum, ‘og þeirrar vöru sem
þeir sendi ti lútlanda. Þess
vegna hefði hann gefið skólan-
um smásjá (mikroscop), en því
miður hefði sú gjöf ekki komið
að tilætluðum notum.
Nú kvað hann sjer hafa bor-«
ist peningagjöf frá nokkrum
nemendum sínum. Þakkaði
hann gjöfina og kvaðst með
henni stofna sjóð. sem í fram-
tíðinni skyldi koma efnilegum
Verslunarskólanemendum að
gagni — nemendum, sem hefði
skilning á því, að sönn versl-
unarþekking verður að byggj-
ast á vísindum.
Sjóðnum mundi seinna géfin
skipulagsskrá, og ákvæði um
tilgang hans ög starfsvið.
Það mun ekki þurfa að efa
að margir af hinum gömlu
Verslunarskólanemendum ól-
afs G. Eyólfssonar, munu vilja
leggja fje í sjóð þenna og sýna
með því ræktársemi sína til
skólans og skólastjóranum vin-
semdarvott.
f
Góða tegund hef jeg hitt,
hana að þjer rjétti,
fagmönnunum fellur mitt,
fæðudæluþjetti.
Fyrir sumarbústaði
' '• , 1 .f. h f:. , fr
fáið þið besta Prímusa og
Olíuvddar í
Gúmmibuxiir.
Okkar ágætu, eftirspurðu
gúmmíbuxur, fyrir börn og full-
örðna, eru komnar aftur. Margar
fallegar, ódýrar tegundir. —
Ávalt best nð versla í
EGGERT CLAESSEN
hæatarjettarmál&flutningsmaSiir.
Skrifstoía: OddfellowhtslB,
Von&rstræti 10.
(Inngangni nm amrturdyr).
bísku
bygyingabækurnar,
" sem komu um daginn, og-
gengu þá strax upp, eru nú
komnar aftur. Þ. á. m. eru
þessar:
25 Einfamilien-Hauser
25 gweifamilien-Hauser
25 Wohnlauben und Kleinstháuser
25 Kleinháuser
25 schöne Landhauser
Wir wollen ein kleines Haus bauen.
25 Kleingárten
Rund ums Haus
Wohne schön und richtig
Behaglich wohnen
25 preisgekrönte gimmer I.
25 preisgekrönte ^immer II.
Verð hvers heftis að eins
kr. 1.90.
Lffsðbyrgðarfielagið
ntlO V H HH
íslandsdeildin:
Líftryggingar.
Barnatryggingar.
Hjónatryggingar.
Hilmar Thofs.
lögfræðingur.
Hafnarstræti 22. Sími 3001.
Skrifstofutími: 10-12 or 2-5.