Morgunblaðið - 06.09.1934, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
^-h™
— KVENÞJÓÐIM Oa EIEIMILIN
f
Skyldur barnsins
heima fyrir.
Það er ekki holt fyrir börnin,
að þau fái alt rjett upp í hend-
nrna, að þau venjist á að stjanað
í^lje við þau um of. Þeim fer þá
að finnast að þau sjeu hafin yfir
alla vinnu, og deittur ekki í hug
að rjetta hjálparliönd á heimilinu.
Þetta er skaðlegt fyrir börnin.
Þku fá með þessu móti ranga hug-
mynd um gildi vinnunnar.
Þess vegna er g'ott að láta
börnin hafa eitthvað fyrir stafni,
láta þau hafa sitt skylduverk að
vinna, við þeirra hæfi, og ganga
ríkt eftir að þau gæti þessa stiarfa.
Það er ánægjulegt að gefa því
gætur, hvað hvert barnið er
hneigðast fyrir og velja starfið
eftir því. Eins er skemtilegt að
g'efa því gaum, hvað barninu líð-
ur við starfið. Láta það sjálft
segja frá hvernig gangi. Þá gefst
tækifæri til ])ess að sjá h.vernig
barnið vinnur verk sít't', og liægt
að styðja það með ráð og dáð
eftir því sein með þarf. Og maður
sjer hvert upplag barnsins er,
hvort það er í eðli sínu vinnu-
samt og skyldurækið, eða öfugt.
Reyndar eiga vitnisburðabæk-
urnar í skólunum að sýna slíkt.
En það kemur nn saint öllu betur
4 Ijós á sjálfu heimilinu.
í sambandi við þessi skyldustörf
barnanna mætti hafa smáverðlaun.
En þó verður að gæta varkárni
í því. Sjerstaklega verður að gæta
þess að draga ekki taum eins
bamsins á kostnað annars, eða
vekja óþarfa samkeppni með börn-
unum. Það ge’tur komið illindum
af stað og vakið gremju meðal
barnanna.
Hrós er gott, ef rjett er með
farið. Og einnig er gott að ,,segja
til syndanna“ ef svo ber undir.
En hvorugt má gera. á annara
kostnað, því að þá er það frekar
til ills en góðs.
Frumlegur fjelagsskapur.
í bænum Oklahoma City í Am-
eríku liefir presturinn stofnað
klúbb fyrir karla. Hann heitir Fje-
lag ágætra eiginmanna. Hipn bjart,
sýni prestur vonar að hann g'eti
með þessum fjelagsskap dregið úr
hjónaskilnaði. Meðlimir éru þeg-
ar 30 talsins. Eiginmönnunum eru
settar lífsreg'Iurnar í hjóna-
bandinu. Segir klerkurinn það að-
alatriðið, að maðurinn sje góður
við konuna og hugsunarsamur.
Fjelagsmenn vinna eið um löið
og þeir ganga í klúbbinn. Eiður-
inn er éitthvað á þessa leið: Jeg
heiti því hjer með hátíðlega að
kyssa konuna mína a. m. k. einu
sinni á dag, og fullvissa hana um
trygð mína og einlægni. Auk þess
ætla, jeg' að hrósa henni fyrir
hvað hún býr til góðan mat. Og
að lokum lofa jeg því að gleðja
hana eitthvað óvænt á hverjum
degi.
Nú býst prestur og sóknarbörn
hans við góðum árangri og að
hjónaskilnaður hverfi úr sögunni
þar í sókninni. Annars hefir hann
verið þar með tíðasta móti.
Tíska.
Nú og síðar meir.
Það er sagt að parísarkonan
sjé ávalt jafn vel og snoturlega
klædd, ung eða gömul, rík eða
fátæk, altaf jafn „fiks“. Og hvaða
stúlka hefði á móti slíkum vifnis-
burði um sig. Það var þá parísar-
stúlkan: í haust klæðist hún
ullar-,,dragt“, ósköp látlausri, auð-
vitað svartri, París elskar svarta
litinn. Svart er ávalt, fínlegt, og
svo verður maður ekki eins leiður
á sjálfum sjer í svartri dragt og
væri hún gul. græn eða öðruvísi
áberandi á litinn.
„Dragtin“ er annaðhvort skradd
ara-saumuð, eða með þessu nýja
sniði ! ,,vindblásna“ sniði), eins og/
mvndin sýnir. Bakið er sljett, en
sniðið út í belti að framan. Pilsið
verður að vera eins sljett og
þröngt og mögulegt er, þegar
]>ess er gæ!lit að maður á að ganga
í því og standa, jafnvel líka sitja.
Við ,,dragtina“ verður maður
svo að hafa flatan, já, sjerstak-
lega flatan, flókahatt — og gula
vaskaskinn.shanska..
Heinna -— þegai- lengra er-'iún
liðið, skiftir maður um, og Á'œr
sjer litla svarta flauelshúfu {með
hvítri f.jöður. I stað vaskaskit.ús-
hanskanna, svarta skinnhanska
með háum manchettum. Og I'ks
fær inaður s.jer snotrasta skinnslá
yfir „dragEina'' — og' þá kemur
nú gamla loðkápan að góðum
notum.
Kyrstaða.
Sern stendur er eins og dauður
punktur í tískuheiminuin. Reynd-
ar ekki þar sem vetrartískan er
nú í óða 'önn að skapast, en hjá
venjulegu fólki, sem kærir sig
ekki um að hugsa þeg'ar til vetr-
arins.
Það vantar einhverja tilbreyfti-
ingu. Eitthvað smávegis nýtt, sem
lífgar upp, t. d. lítinn kraga eða
eitthvað slíkt.
H,jer er þrent af því tagi.
Kraginn fremst til vinstri er
„blúndu‘‘-kragi, ferskeyttur. minn
ir á „Maríu-S|t'úart-kraga“. Þó er
hann h.jer ekki að a.ftan.
Matreíðsía.
H vítkál
Á þessum Itíma er íslenskt hvít-
kál og toppkál komið á markað-
inn, og' ættum vjer að hagnýta
oss það sem best, því það er fylli-
lega svo gott, sem það útlenda.
Hjer á eftir fylgja nokkrar upp-
skriftir af hvítkálsrjettum:
Hvítkálsbögglar.
125 gr. nautakjöt.
125 gr. svínakjöt.
1 tesk. saxaður laukur.
1 tesk. salt.
3 matsk. hveiti.
1 egg.
iy2—2 dl. af mjólk.
%tesk. pipar.
Hvítkál.
Sósan:
30 gr. smjörlíki.
30 gr. hveiti.
Böggla.soðið.
Söxuð steinselja.
Kjötið er hreinsað og saxað sex
sinnum í söxunarvjel. Hrært með
saltinu þar til það verðui- seigt.
Hveiti og pipar lirært saman við,
eggið hrært þar í smátt og- smát'í.
Þar eftir mjólkin, sem er heit, 1
matsk. í einu. Bíði um stund.
Hvítkálið er tekið blað fyrir
blað frá leggnum, svo heillegt,
sem hægt er. Heitu vatni helt á
það og suða látin koma upp.
Vatninu helít af því. Kjötdeig'ið
er hrært aftur og mjólk sett í ef
þörf er. Flatbotnaður pottur er
smurður með smjöri. Efst við legg-
inn á hverju blaði er sett ein mat-
sk. af kjötdeiginu og biaðinu
vafið vel utan um og bögglunum
raðað liverjum við hliðina á öðr-
um niður í pottinn. Soðnu vn.tnl
er helt á og' saltað, og soðið við
hægan eld í 2—3 stundarfjórð-
unga. Sósa er búin ti! úr bögla-
soðihu. Bögglunum raðað upp á
fat og lítilli sósu lielt yfír, 'en
það sem eftir er borið fram í
sósuskál.
srjettir.
Brúnkál með kjötdeigi.
y2 kg. hvítkál.
50 gr. smjörlíki.
25 gr. sykur.
y2 skamtur lcjötdeig eins
og í hvítkálsbögglum.
Hvítkálið brytjað smátt. Smjör-
ið og sykurinn briinað saman á
pönnu. Kálið brúnað þar í. Kálinu
helt upp í pott. Gerð hola niður
í kálið og' kjöltdeigið látið þar í.
Ká) látið yfir kjötdeigið. 2—3
matsk. vatn er látið á og soðið
við mjög hægan elu í y2 klst.
Gott er að blanda öðru grænméti
saman við kálið, þegar biiið er að
brúna það, t. d. gulrótum, blóm-
káli eða kartöflum. Borðað með
rúgbrauði.
Hvítkálssalat.
Hvítkál og saít.
Edik og pipar.
# SaBt1 og’ sykur.
Söxuð steinselja.
Hvítkálið skorið í mjög þunnar
ræmur, salti stráð á og' bíði þann-
ig í y2 klst. Þá er kálið þvegið
vel, edik, alt krvddið og stein-
seljan er hrært saman og helt
yfir kálið. Borðað með málamat.
Það er ekki hægt að geyma þetta
salat.
Hrátt kál með súrri
rjómasósu.
l/2 kg. kál.
94 dl. rjómi.
70 gr.' sykur.
J4 dl. edik.
y± tesk. salt.
/
% tesk. pipar.
Bes't: er að nota hvítkál eða
blómkál. Kálið er skafið eða rifið
sinátt*. Best er að rjóminn sje súr,
þá ekki notað edik. Hann er
þeyttur og alt kryddið blandað
saman við. Kálinu lirært þar í.
Helga Sigurðardóttir.
Kraginn til hægri er úr rósóttu
gorgette, líkastur breiðum klút,
sem smokkað er undir smákraga
úr sama efni og kjóllinn.
de chine-kragi. Breitt band er
dregið laust í ræmu af efninu.
Arið það er saumaður pliseraður
kragi og síðan er breiðu speldi,
sém líka er plíserað, fest yfir.
Eitt orð um liattana. Nú leit út,
fyrir að kollurinn ætlaði að fara
að liækka dálítið. En svo varð
önnur raunin á. Nýju hattarnir
eru flatir eins og pönnukaka,
flatari en nokkru sinni áður.
M U N I Ð
--------að leggja sokkana fyrst
í kalt vatn, áður en þeir eni
þvegnir úr volgu sápuvatni.
Strjúkið aldrei silkisokka á
rje'tltunni með heitu járni. Sokkarn
ir endast miklu betur, sjeu þeir að
jafnaði þvegnir. þegar að eins er
búið að vera í þeim 1—2 daga.
Nýjir sokkar slitna síður á hæl-
unum sje dregið lauslega í hælinn,
en að eins á röngunni, þannig að
ekki sjáist á rjettunni.
— — — að gott er að hafa
appelsínu- eða sítrónubörlc í köku-
ltassanum. Við ]>að verður gott
bragð af kökunum. ,
Fegurð
og snyrtimenska.
Framh.
VII. Líkamsvöxturinn.
Sumar konur, sjaldan þær
grönnu, liafa einhverja ánægju af
að láta bera sem mest á líkams-
vexti sínumy Þeim dettur ekki í
hug að nota korsett eða annað
nauðsynlegt aðhald. Slíkt ætti
elcki að eiga sjer stað.
En aftur á móti er það alls
ekki fallegt að strengja sig í
þröng korsett, svo að líkaminn
verði eins og sívalur trjedrumb-
ur. Einhver vöxtur má þó g'jarna
sjást.
VIII. Litirnir.
Eins verður að gæta við andlits-
snyrtinguna, litanna.
Fyrir framan spegilinn sýnist
máske alt í lagi. En þegar út í
dagsljósið kemur, er miskunnar-
laust flett ofan af öllu saman.
Þetta er þá ekki annað en upp-
máluð hrygðarmynd.
Það verður að fara varlega með
slíka hluti. Svolítið má hjálpa til
og lagfæra þá ágalla sem eru frá
náttúrunnar hendi, en aðeins lítið
á daginn. Á kvöldin má gjarna
taka betur á, en þó fara að öllu
hóglega.
T. d. má aldrei setja rautt þann-
ig á kinnarnar, að það verði eins
og blóðrauð eyja á hvítu hafi,
heldur verður það að vera jafnt
og eðlilegt. Og kringum augun
verður að fara? gætilega! Árang-
urinn á að vera sá, að augun sýn-
ist fallegri og g'ljámeiri. En ekki
má sverta og laga svo tilgerðar-
lega að þokkaleg manneskja
breytist svo að hún verði eins og'
sálarlaus glerbrúða.
Framli.
— — — að mjólkurglös á fyrst
að skola í köldu vatni og síðan
þvo þau úr volgu sápuvatni.
— -----að gluggarúður verða
fallegar sjeu þær þvegnar úr
vatni með dálítilli línsterkju í.
— — — að sje stirt að opna
kommóðuskúffurnar, er gott að
Strjúka yfir þær með vaxi.
— -,— að leggja vasaklútana,
bæði þá mislitu og hvítu, í sal't-
vatn, áður en þeir eru þvagnir.
— — — að gyltir munir eru
hreinsaðir, fyrst með sundurskorn
vm lauk. Látnir standa dálitla
stund, oj/ síðan stroknir yfir með
svampi vættum í köldu vatni og
látnir þorna. Að lokum eru þeir
nuddaðir vel með mjúku skinni
eða hreinum klút.
„Shorts“.
Það var ekki neinn tískukóng'-
ur, sem fann upp sutttbuxurnar,
shorts, fyrir kvenfólkið. Það var
■afbrýðissöm kona, er sag't. Sú sem
eískhugi hennar, vildi heldur var
nefnilega hjólfætt og þetta vildi
hún færa sjer í nyt. Sjálf hafði
lmn fallegar •fætur. Og svo kom
hún í „shorts“. Það varð tíska.
Og árangurinn var góður.
♦
|