Morgunblaðið - 06.10.1934, Side 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
Flóttameiin.
Útgref.: H.f. Árvakur, Keyklavtk.
Rltatjórar: J6n KJartansson.
Valtýr Stefánaaon.
Rttstjörn og afgrrelCsla:
Austurstreoti 8. — Stmi 1600.
Auglýsingastjörl: E. Hafberg.
Au g-lýBingaskrif stof a:
Austurstrætl 17. — Stml 8700,
Helmaslmar:
Jön KJartansson nr. 8742.
Valtýr Stefánsson nr. 4220.
Árni 6la nr. 3046.
E. Hafberg nr. 3770.
Áskriftagjald:
Innanlands kr. 2.00 á. mánuBi.
Htanlands kr. 2.60 á mánutii
1 lausasölu 10 aura elntaklB.
20 aura meB Ijesbök.
„Yfirburðir"
Einars skipberra,
í blaði éinu hjér í bænum,
sem Hriflungar gefa út, með til-
styrk ríkisstofnana, og sumir
nefna „Litla Hermanninn“, er
frá því sagt, með fagnaðarlát-
um að Einar M. Einarsson sje
endurreistur sem skipstjóri á
„Ægi.“
Þykir blaðinu, sem hjer sje
landhelgisgæslunni bjargað með
því að Einar hafi sýnt hina
mestu „yfirburði“, sem varð
skipsstjóri.
,,Yfirburðir“ Einars eru vissu
lega ýmsir, og hafa þeir verið
taldir upp bæði hjer óg annars
staðar.
Einar hefir sýnt hina mestu
,,karlmensku“ í því, að taka og
draga fyrir dómara togara, sem
ekkert höfðu til saka unnið. Á
hálfu ári voru t. d. níu togarar
algerlega sýknaðir af ákæru
hans af seytján sem hann tók,
og aðeins þrír fengu fulla sekt.
,Hraustlega‘ þótti það og gert,
er Einar tók fasta 9 togara á
Dýrafirði, er þeir lágu fyrir akk
erutn sakir ofviðris, og dró þá
fyrir Berg dómara á Patreks-
firði. Var sú „löggæsla“ í ensk-
um blöðum talin eitt hið mesta
fólskuverk, og varð Jónas að
lofa enskum stjórnarvöldum því,
að slíkt skyldi ekki koma fyrir
aftur.
Þá hefir Einar skipherra sýnt
af sjer mikla „hugprýði“, sem
kunnugt er, við meðferð þeirra
skipsbóka, sem hann hefir haft
með höndum. Því hann hefir
ekkert kippt sjer upp við þaS
þó í þær væri krassað og tölum
breytt, og það jafnvel þó töl-
urnar ættu að vera sönnunar-
gögn um sekt togara.
Á kostnað landhelgissjóðs
hjelt J. J. skipslíöfninni á Ægi
dýrlega veislu á Hótel Borg til
þess að fagna töku togarans
Belgaum. Voru þar krásir á
borðum og vín veitt óspart. —
Hermann flýtti sjer að dæma
togarann í hæstu sekt. En svo
kom bobb í bátinn. I rekstri
Belgaumsmálsins fyrir Hæsta-
rjetti kom það í ljós að dag-
bækur varðskipsins Ægis voru
í megnu ósamræmi hvorar við
aðra, þannig, að ekkert varð
sannað um stað togarans, er
hann var tekinn.
Urðu Einar og Jónas Jónsson
fyrverandi húsbóndi hans
flaumósa við, er uppvíst varð
um ósamræmi skipsbókanna.
Var svo reynt að „bæta“ úr
ósamræminu með því að ,viska‘
og krota ofan í tölurnar í bók-
unum á víxl. En uppkomst um
í grein Ólafs Thors, um
stjórnmálahorfur, sem birtist
hjer í blaðinu á sunnudaginn,
er gerð rækileg grein fyrir
tveim staðreyndum í sambandi
við kjötsölumálið, sem ástæða
er til að víkja að aftur, og það
því fremur sem blöð Tíma-
manna hafa sjeð sjer þann kost
vænstan að vjefengja hvoruga.
í fyrsta lagi sýndi Ólafur
Thors glö^glega fram á það,
að valdboðin verðhækkun á
kjöti væri ekki 'einhlýt til þess
að tryggja bændum betri af-
korpu, að ríkisvaldið fengi engu
áorkað í .þessum efnum án sam-
úðar neytendanna með þessari
tilraun, — og að slíka samúð
gæi u ekki þeir forystumenn
tryg^, „sem berir eru að hatri
til kaupstaðarbúa og barist
hafa til valda með rógi og níði
um þá.“
Hjer er drepið á eitt hið
versta mein sem nú háir þjóð-
fjelagi voru. Þeir Tímamenn
hafa árum saman látið fólskum
manni haldast það uppi, ásamt
ungum mönnum, sem hann hef-
ir alið upp til samskonar rit-
mensku, að æsa sveitafólk lands
ins til öfundar og haturs á fólk-
inu í bæjunum, sjerstaklega
Reykvíkingum.Sá hluti af lands
lýðnum, sem á þenna hátt hefir
verið lagður í einelti, á fjár-
hagslegan kostnað Sambands
íslenskra samvinnuf jelaga, er
sjer þess ekki vitandi, að hafa
sýnt sveitunum nokkurn fjand-
skap. Þegar svo bændur lands-
iiiS þurfa á að halda t'órnfýsi og
vinarhug kaupstaðabúa, þá er
ekki hægt að benda á aðra
menn óheppilegfr 't'fi þéss að
bera fram þá ósk, en einmitt
rógberana og níðingana, og þá
sem rógurinn og lygarnar hafa
!yft til valda.
í öðru lagi sýndi Ólafur Thors
fram á það, að öll framkoma
Framsóknarmanna í sambandi
við kjötsölumálið bæri þess Ijós-
an vott, að það sem Tírftaklík-
unni hjer í Reykjavík er efst
í huga er ekki hagur bænda
af hækkuðu kjötverði, heldur
hagur klíkunnar sjálfrar af því
aukna atkvæðamagni, sem hún
ætlar sjer að hafa upp úr kjöt-
sölumálinu. Það er að vísu eðli-
breytingarnar, þótt ekki hafi
sannast hver þær framdi, og
var Belgaum sýknaður.
Einar M. Einarsson ber á-
byrgð á ósami*æminu og er við-
riðinn ,,breytingarnar“ á þann
háft, að það útilokar alveg að
hægt sje að bera nokkuð traust
til hans sem löggæslumanns.
Alt hefir þetta gerst undir
skipsstjórn Einars M. Einars-
sonar, og verndarvæng þeirra
manna, sem nú hafa sent hann
á ný út á hafið, til þess að vera
útvörð í-slenskrar rjettvísi gagn
vart erlendum þjóðum.
Fyrir Hriflunga er það sigur
að hafa varðskipsstjóra, sem að
öllu leyti er þeim jafn sam-
boðinn og samdauna eins og
Einar M. Einarsson.
legt, að hver flokkur reyni að
efla fylgi sitt, — en þegar svo
langt er gengið, að hagsmuna-
vonum bænda er teflt í fylstu
tvísýnu, með látlausu sjálfhóli
og skrumi annars vegar, en
Sjálfstæðismenn hins vegar
manaðir tii að draga úr kjöt-
neyslu sinni ef þeir bara þori!
— þá er hjer um meira en mein
lausa ljettúð og fíflaskap einan
að ræða.
Klíkan verður ber að því, enn
einu sinni, að láfa framar öllu
öðru stjómast af blindri valda-
græðgi, og notast við þá aðferð
sem henni er tamast : að efla
sundrungina og ríginn innan
þjóðf jelagsins.
Gegn þessum ásökunum Ó.
Th. stendur klíkan nú eins og
þvara. Blað hennar birtir ves-
almannlegt svar við grein hans,
þar sem ekki er gerð nein til-
raun til þess að verjast harðri
og rökstuddri árás, heldur lagt
á flótta, með heimskusvip og
flóttasvip í öllum tilburðum,
og til hugarhægðar tautaðar fyr
ir munni sjer máttlausar skamm
ir, kjánalegir útúrsnúningar og
fáránlegar lygar; „ÓlafurThors
...... segir .... að hækkun
kjötsins sje gerð af hatri til
neytenda í bæjum,“ o. s. frv.
Hvar er slíkt með einu orði gef-
ið í skyn í grein ók Th.?
Öll ber grein blaðsins þess
Ijósan vott, að Tíma-klíkan
finnur að hún hefir orðið upp-
vís að því að láta atkvæða-
græðgina gera sig vitstola á
hvaO kjötsqlunni væri fyrir
bestu — og að* klíkunni er
órótt innanbrjósts. Hvm hefir
unnið sjer til óhelgi, með af-
skiftum sínum af viðkvæmasta
hagsmunamáli bænda, og nú
ber svo undarlega við, að hún
treystir ekki á lygar sínar og
blekkingar — alt verður að
flóttasvip og fumi og gjörsam-
lega máttlausu þvaðri, sem
hvergi kemur nálægt kjarna
málsins.
Kosning fastanefnda
í neðri deiid.
Á fundi í Nd: í geer fór frain
kosning í fastanefndir deildar
innar. Kosning for þannig:
Fjárhag'snefnd. Ólafur T’hors,
Jakob Möllef. Sigfús Jónsson.
Ásg. Ásgeirsson, Stefán Jóh.
Stefánsson.
Samgöngumálanefnd. Gísli
Sveínsson, Jón Olafssoli, Gísli-Guð
ímlndssoh, Jónas Gnðnmndsson,
Bjafni Bjárnason.
Landbúnaðarnefnd. Jón Pálma-
son. Gúðbrandur ísbérg’, Bjarni
Ásgeirssón, Hjeoinh Yalaimarssón,
Páll Zophoníasson.
Sjávarútvegsnefnd. Jóliann Jós-
efssotí, Signtður Kristjánsson,
Finnur Jónsson, Bergur Jónsson,
Pá J1 Þofb jarna rspn.
Iðnaðarnefnd. Guðbr. ísberg,
Jakob Möller, Páll Zophontassón,
Ernil Jónsson, B.járfíl Ásgeirsson.
Mentamálanefnd. Pjétnr Hall-
dórsson, Gnnnár Thoróddsen, Ás-
Fjárveitingavaldið
og sffórnin.
Hvernig er hægt að draga úr umfram-
-u*
greiðslum eyðslusamrar ríkisstjómar?
Sjálfstæðisflokkurinn ber fram frum-
varp um ríkisgjaldanefnd.
Allir þingmenn Sjálfstæðis-
flokksins í Ed. þeir Magnús Jóns-
son, MagUús Guðmundsson, Guð-
rún Lárusdóttir, Jón A. Jóns-
son, Pjetur Magnússon og Þor-
steinn Þorsteinsson flytja frv. um
ríkisgjaldanefnd. Þar segir svo:
1. gr. 1 lok hvers reglulegs Al-
þingis skulu þingflokkar þeir, sem
mahn eða menn hafa í fjárveit-
inganefnd, tilnefna einn mann
bver og 2 til vara í nefnd, er
nefnist ríkisgjaldanefnd- Nefnd-
in kýs sjer sjálf formann og .rit-
ara og g'egnir starfi til tojp
næsta reglulegs Aíþingis.
Nefndarmenn skulu vera ,,bú
settir í Reykjavík eða svo náÉÍri.
a,ð þeir geti daglega sótt þahg-
að fundi. ..;í
2. gr. Nú telur fjármálaráð-
herra þörf á að greíða fje úr rík-
issjóði umfram heimild í fjárlög-
um eða öðrum lögum,, og skal
hanri þá tilkynna formanni nefnd-
arinnar ]iað, en hann kveður
nefndina þegar til fundar með
ráðherra eða nmboðsmaiini bans
um uiáJið. Xái tillaga ráðherra
samþykki allra nefndarmanna,
sem á fjimli eru, er hún samþykt.
en ella fallin. Samþykt tillaga er
greiðsluheimild handa ráðlierra.
3. gr. Ríkisgjaldanefnd hfjdur
gerðabóki,og,,skráir í hana skýrslu
um það, sem fram fer á fnndum
hennar. Bókin skal bera skýrt
;með sjer, hvaða umframgreiðslnu
hefir verið óskað og hverjar
þeirra samþyktar. Fundir ríkis-
gjaldanefnda.r eru því aðeins lög-
legir, að einn maður, aðalmaður
eða varamaður, úr hverjum ]>eirr;i
flokka, senj., nefndir, ei,u i 1. gr-,
sæki hann. Fundargerð skulu all-
ir nefndarmenn undjrrita, sem
duiid sækja.
4. gr. Formaður ríkisgjaldanefnd
ár skal senda yfirskoðunarmönn
um landsreikningsins ár hvert eft-
■irrit af því, sem skráð hefir verið.
í gerðabókina um atriði er snerta
|>ann landsreikning. sem ]>á eí- til
endurskoðunar. Þetta skal gert
1 ekki síðar en mánuði eftir aS
reikningurinn er prentaður.
j 5. gr. Nú greiðir fjármálaráð-
I herra fje úr ríkissjóði án heimild-
’ar í fjárlögum eða öðrum lógum
eða án samþykkis ríkisgjaldanefnd
1 ar samkvæmt 2. gr., og varðar það
hann þá ábyrgð eftir 143. gr-
hinna almennu hegning'arlaga.
Auk þess' er hann skyldur til að
endurgreiða ríkissjóði það fje,
sem greitt hefir verið í heimildar-
ieysi.
6. gr. Kostnaður við nefndina,
þar á meðal þóknun til nefndar-
manna, alt að 500 kr- til hvers,
greiðist úr ríkissjóði.
í greinargerð segir svo:
Það hefir þótt mjög- við brenna.
að ríkisstjórnir hafi greitt fje úr
ríkissjóði án lagaheimildar. Með
slíkum greiðslum má skerða mjög
fjárvéitingavald Alþing'is, því að
reynslan sýnir, að Alþjngi er
venjulega fúst til að samþykkja
slíkar greiðslur eftir á. En þar
sem þingið situr ekki að stÖrfum
nema, sem svarar hjer um bil
fjórðungi ársins, er það auðsætt,
að ekki verður hjá því komist, að
greiðslur fari fram úr ríkissjóði
án þess að þingið hafi tækifæri ti.l
að láta nppi skoðun um þær. Ný
viðborf og verkefni skapast jáfh-
an og geta . 1-eitt af sjer þötfheða
knýjandi nauðsyn á greiðslum úr
ríkissjóði- Þetta hefir án efa vald-
ið því, að ríkisstjórnirnar bafa, að
því er virðist, oft sýnt kæruleysi
um greiðslur án lagaheimildar, í
trausti þéss, að slíkar g'reiðslur
verði samþvktar eftii- á.
Frv- þetta er borið fram til þess
að revna að bæta úr þessu. Það
virðist vera skylda Alþingis: að
vernda f jáveitingarjett sinn, og
það sýnist vera bægt á tiltölulega
auðveldan bátt, á þann veg, sein
ráðgerður er í frv. Nokkur fyrir-
liöfn og óþægindi fvlgja að sjálf-
sögðu binu ráðgerða fyrirkomu-
lagi, en hjer er til mikils að vinna.
geir Ásgeirsson, Emil Jótisson,
fífsli fíuðmundsson.
Allsherjarnefnd. Thor Tliors,
Garðar Þorsteinsson, IJjeðinn
Valdimarsson, Bergur' Jónsson,
8tefán Jób. Stefánsson.
Rauöliðar neita Bærtda-
flokknum um raann í
landbúnaöarnefnd.
Hannes Jónsson fór fram á það
f. b. Bændaflokksins, að fjölgað
yrði í landbúnaðarnefnd um 2
tnenii og' Bændafl. gefinn kostur
á að fá mann í nefndina- Hapn
gat þess, að fyrir þingið yrðu
þigð mörg stórmál er landbúnað-
inn varðaði og Væri því ekki ó-
eðlilegt, að fjölgað vrði í nefnd-
inni. Þetta befð Ed. gert. húii
héfði bætt, tveim mönnum við í
nefndina.
Eysteinn JónSson sagði að
j stjórnarfylkingin sæi enga ástæðu
jtil að fjölga í nefndinni vegna
Bændaflokksins.
i Ólafur Thors lýsti því yfir f. h.
Kjálfst.æðisflokksins, að liann
| mundi styðja ósk H. J-
| Var því næst geng'ið tih atkv.
jum það. hvort bætt skyldi við
; tveimur mönnhm í nefndina.
j Með ósk II. J. greiddu J7 l>ing-
menn ,allir Sjálfstæðismenn, tveir
Bændafl m. og Ásg. Ásg., á móti
yoru 14 úr rauðii fylkingunni, en,
B. Asg. og P. Zoy>b. greiddu ekki
atkv. En þar sem forseti ákvað að
2/3 atkv. deildarmanna skyldi
þurfa til ]>ess að leyfa þetta,
tókst rauðu fylkinghnni að neita
Bændafh um mann í landbúnáðar-
nefnd.
fsland er væntanlegt hingá.ð frá
útlÖndum á morgun.