Morgunblaðið - 19.10.1934, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
j Smá-auglýsMTgarj
Grod Pension i Privathjem.
j Dobbelt Værelse 8 Kr., enkelt
ijVærelse 4 Kr. pr. Dögn. Betyde-
Upphlutssilki, Knipplingar, lig Moderation i Tilfælde af
Bróderaðir borðar, Fóður, Bönd længere Ophold. — Fuld Kost kan
og alt til upphluta- Upphluts- i ogsaa erholdes, livis önskes. —
skyrtur og Svuntuefni. Tilbúnar Fröken Oldsehwager, Biilowsvej 2,
upphlutsskyrtur og Svuntwr.
Versl. „Dyng'ja'
Dömupeysur með löngum og
stuttum ermum, Svefntreyjuf,
Golftreyjur. Versl. „Dyngja".
Silkibolir frá 2,50, Silkibuxur
frá. 2,75, Silkiundirkjólar frá 3,75,
Náttkjólar 8,75, Náttföt 8,50,
Silkinærföt 8,50 settið. Versl-
„Dynja“.
Kvenbolir frá 1,75, Buxur frá
1,25, Silki- og ísgarnssokkar 1,75,
Silkisokkar 3,50. Versl. „Dyngja“.
Matrosakragar, Ma.trósahnútar,
Skosk bindi, Ermamerki, Lissur k
m^írósakraga, Bönd á matrósa-
hnúta. Versl. „Dyngja“.
Flúnel, hvít og mislit frá 0,75
mtr. Ljereft, hvít og misl. Ljerefts
blúndur. Hör- og Bómullarblúnd •
ur í miklu úrvali, ný munstur.
Mislitar blúndur. Blúndur og
Pívur í peysuermar. — Versl-
, ,Dyngja“.
Kjöbenhavn, V.
Forstjórinn: Get jeg verið alveg'
viss um, að þjer sjeuð ráðvand-
ur maður.
Umsækjandi: Þjer megið reiða
yður á það. í 10 ár hefi jeg verið
baðvörður, og allan þann tíma
liefi jeg ekki tekið svo mikið sem
eitt bað.
Tapast hefir sjóferðabók. Skil-
ist gegn fundarlaunum á Klapp-
arstíg 27.
Spirella. Munið eftir hinum við-
urkendu Spirella lífstykkjum.
Þau eru haldgóð og fara vel með
líkamann, gjöra vöxtinn fagran.
1 Komið og skoðið sýnishorn á
Bergstaðastræti 14 III. hæð. Sími
4151. Viðtalstími kl. 2—4. Guðrún
TTelgadóttir. ,
B Ó K B A N D S-VINNUSTOFA
mín er í Lækjargötu 6B (gengið
j inn um Gleraugnasöluna). Anna
' Flygenring.
i-----------------------------—
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókeypis til næstu
mánaðamóta.
Reglusamur maður, með versl-
| unarprófi, óskar eftir afgreiðslu-
starfa í búð ásamt skrifstofu-
[ starfa, eftir samkomulagi, gegn
fæði, frá 1. des. Tilboð merkt:
„Samviskusamur“, séndist A. S.
! í. fyrir laugardag'skvöld.
Káputölur, Kjólatölur, Kápu-
spennur, Kjólaspennur, Clips og
Nælur, hvergi betra úrval en í
Versl. „Dyngja“.
Kjólasilki, einlit og marglit,
ódýr og falleg. Versl. „Dyngja“.
UUarklæði, Silkiklæði, Silki-
flauel, Peysufóður, Lastingur og
alt til Peysufata. Vetrarsjöl,
Kasimirsjöl. Versl. „Dyngja“.
Vetrarvetlingarnir eru komnir.
Versl. „Dyngja“.
Saumastofa. Tökum að okkur
allskonar kjólasaum á fullorðnaog
unglinga- Saumum einnig drengja-
föt. Sníðum. Magga og Gyða, Öldu
götu 47 (efstu hæð).
-— Konan mín vildi endilega
að jeg keypti lokaðan vagn, en
jeg vildi hafa vagninn opinn.
— Og hvernig líkar þjer svo
lokaði vagninn?
Dívanar, dýnur og allskonar
ítoppuð húsgögn. Vandað efni,
?ðnduð vinna. Vatnsstíg 3. Hús
^agnaverslun Reykjavíkur.
kaupendur að
Morgunblaðinu
fá blaðið
ókeypi§
til næstkomandi
mánaðamóta.
Baiheibergisðhðld.
Sápuskálar, Svampskálar, Gler-
hyllur, Handklæðastengur o. fl.
nýkomið.
Ludvig Slorr
Laugaveg 15.
SALTKJOT
P
A
Ð
S
A
L
T
A
Ð
fáum við eins og undan-
farin haust, bæði frá
Vopnafirði og Borgarfirði
eystra.
Munið að panta í tíma, því
að birgðir eru takmarkaðar
8UT& aðeins
(frá stöðinni) kostar fargjaldið til Hafnarfjarðar frá
Steindörl
Skólabæknr
og skólaáhöld fe
Békaverslnn Sigf. Efmnndssonnr
og Bókabúð Austurbæjar, BSE, Laugaveg 34.
SYSTURNAR. 31.
læknir kom, eins og engill af himnum sendur.
— J"eg læt ættrækni mína hlaupa með mig í
gönur, sagði hann og blaðraði síðan lengi um
góðmensku sína; og jeg lofaði honum að vaða
elginn, enda þótt jeg vissi mætavel, að hann vildi
forðast hneykslið eingöngu sjálfs sín vegna, og var
yfirleitt ákaflega fíkinn í það-, að komast í mægðir
víð Ried barón.
— Vitanlega má jeg hvergi koma nærri þessu,
sagði hann. — Þið verðið að sverja mjer það, að
mitt nafn verði ekki nefnt í þessu sambandi. . . .
Við vorum reiðubúnar að sverja það, sem hann
vildi.
— Á morgun farið þið þá til Damnitzer stjettar-
bróður míns og segið honum, að Lotta hafi hita á
hverju kvöldi — ekki mikinn, vitanlega, en þó
nokkrum strykum of háan. Damnitzer er sjálfur á
þeirri skoðun, að ofurlítið slím í lungunum sje nóg
ástæða til að losa konu við fóstur ....
Dr. Damnitzer bjó síður en svo ríkmannlega,
en taxtinn var sem því svaraði hærri. Hann var
hjer um bil helmingur af öllu því, sem jeg hafði
dregið saman. En hann heimtaði að fá berkla-
veikisvottorð frá sjerfræðingi, en þegar hann sá
skelfingarsvipinn á okkur, benti hann okkur á
lækni, sem væri ágætur og hefði „feykilega næma
heyrn“. — Hann er frægur fyrir það. Þið getið
rólegar pantað rúm á spítalanum — og ef þið
vfljið, undir gervinafni. Jeg vil stinga upp á Hel-
ene Reiff. Hann tók vasabókina sína og skrifaði í
hana: „Frú Helene Reiff — mánudag kl. 12“. —
Á miðvikudag getið þjer komist aftur af spítalan-
um. Svo væri rjett að halda kyrru fyrir fáeina
daga .... «
Við fórum strax til læknisins með „næmu heyrn-
ina“. Jeg get ekki lýst viðbjóði mínum á öllum
þessum skrípaleik. En við fengum vottorðið, og
,um kvöldið hafði Lotta raunverulega 38 stiga hita,
sennilega af óþolinmæðinni, en því fylgdi þó sá
kostur, að hr. Kleh stakk sjálfur upp á því, að
hún skyldi ferðast nokkra daga og taka sjer sól-
böð í Semmering. Án þess að tala okkur saman,
fjellumst við tafarlaust á þessa uppástungu. Ef
við yrðum, þó ekki væri nema svolítið, hepnar,
myndi engin lifandi sál fá að vita, að við hefðum
ekki komið til Semmering mánudaginn, heldur
miðvikudaginn.
Sunnudagskvöld, þegar hr. Kleh var háttaður,
skrifaði Lotta langt brjef — en jeg ljet niður í
kofortin okkar, og þegar jeg hafði lokið því, var
hún ekki að skrifa; síðan setti hún tvö umslög
utan um brjefið.
— Ef jeg dey, sagði hún, — skuluð þið taka
brjefið og senda það þangað sem það á að fara.
í þessu augnabliki var hún fallegri en jeg hafði
nokkru sihni sjeð hana áður. Andlit hennar var
eins og uppljómað. Lengi eftir að hún var háttuð,
hjelt jeg á brjefinu í hendinni. Jeg vissi, að í
þessu brjefi hafði Lotta engu leynt, sem fram við
hana hafði komið. Var það til Martins? Eða Irenu?
En við komumst nú hTíorki til Semmering nje á
spítalann. Morguninn eftir kom Ried barón, öllum
á óvart, frá Gastein; hann hafði hætt heilsubótar-
dvöl sinni þar fyr en hann hafði ætlað og af ein-
tómri þrá, símaði hann til okkar frá járnbrautar-
stöðinni. Lotta gat vitanlega ekki farið af stað,
svona sama daginn og hann kom heim; jeg varð
að læðast í símaskáp á götunni til að koma boð-
um til læknisins og spítalans, og þegar jeg kom
heim, stóð baróninn þar, Ijómandi af gleði og ung-
Iengri og ástfangnari en nokkru sinni áður.
Honum fanst líka Lotta líta illa út, en vildi samt
ekki heyra það nefnt, að hún færi að ferðast, sjer
til hressingar, fyr en brúðkaupið væri af staðið.
— Við gefum fjandann í alt fólk og allan und-
irbúning og giftum okkur eftir hálfan mánuð, og
svo fer jeg með þig hvert sem þú vilt — ef við
þá komumst yfir landamærin. Til Sviss, upp í fjöll,
eða að einhverju vatni — þú harft ekki annað
en segja til.
Og það var ekki hægt að fá hann ofan af þessu~_
Enginn gat fundið upp neina gilda og jafnframt-
meinlausa ástæðu. Baróninn fjekk loksins hr. Kleh
til að samþykkja, að brúðkaupinu yrði flýtt-----
til 1. október — og þar sem öll skjöl voru í lagi
og baróninn var í miklu áliti hjá embættismönn-
um, var varla gerandi ráð fyrir, að neinir agnúar-
yrðu á því.
Klukkutímum saman ráðguðumst við Lotta um
hvað gera skyldi — en ekkert var hægt að gera.
Baróninn vildi með engu móti afsala sjer Lottu
heilan dag í einu, hjeðan af. Hann kom á morgn-
ana, um miðjan daginn og á kvöldin, og næstum
aldrei tómhentur, og það, hve taugaóstyrkur Lottu
jókst dag frá degi, var í hans augum aðeins að
kenna tilhugsuninni til brúðkaupsins, sem nú tók
mjög að nálgast.
Nú fór hann einnig að vekja áhuga hennar fyr-
ir hinum sundurleitu fyrirtækjum sínum. Hann
útskýrði fyrir henni stjórnmálaástandið, flokka-
skiftinguna, sína afstöðu til hinna ýmsu flokka
og framtíðaráætlanir .sínar. Hún hlustaði á hann.
með eftirtekt, sem hún átti annars ekki vanda til,
en að kvöldi hafði hún venjulega gleymt því, sem
hann hafði sagt henni að morgni.
— Þú hefir málaragáfu, sagði hann, — og þess
vegna ertu sennilega næmust fyrir því, sem þú
sjerð, og þú skalt líka sjá alt, og fræðast þannig
um það. Á morgun skulum við skoða stærstu verk-
smiðjuna mína.
Verksmiðjan var í Steinfeld, hinum megin við
Wiener haustadt, hjer um bil klukkutíma bílferð.
Lotta sagði næstum ekki orð, og jeg, gat sjeð á-
stæðuna til þess á andliti hennar, sem var græn-
leitt; sennilega hafði hún velgju. Þefurinn af
vonda bensíninu og vegurinn, sem var vanræktur,
eins og annað á ófriðartímunum, og svo hitinn í
tilbót, hlaut alt að vera henni óþolandi, eins og
ástatt var fyrir henhi.
Verksmiðjuhúsin voru talsvert dreifð, og milli