Morgunblaðið - 23.10.1934, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
i
j •,»á-auglý^8njjfflr|
Nýtt hvalrengi og' hvalk.iöt, til
•filu við Trygg'vagötu bak við j
verslun 6. Zoega við hliðina' á
Beykisvinnustofunni. Hver síð- |
aatur að fá s.jer hval til vetrar-'
ins. Sími 2447".
Brúnt dömuveski hefir tapast.
Ráðningarsfofa
Reykjavíkurbæjar
Lækfarforgi t (1, ioffi).
Karlmannadeildin opin kl. 10—12 f. h.'og 1—2 e. h.| Símí
Kvennadeildin opin kl. 2—5 e. h. j 4966.
Finnandi vinsamlega
hringja í síma 4844.
heðinn að
Nýtr kaupendur að Morgun-
blaðinu fá hlaðið ókeypis til nœstu
inánaðamóta.
Allir vinnnveitendur í Reykjavík og úti um land, sem n
vinnukrafti þurfa að halda, geta snúið sjer til Ráðningar-
stofu Reykjavíkurbæjar, með beiðni um hverskonar vinnu-
kraft, símleiðis, brjeflega. Komið sjálfir eða sendið, hvor
• „ deildin sem opin er
— Ertu að lesa sögu Napoleons?
Er hann kominn til St. Helena ?
— Æ-i, vertu ekki að seg'.ja
mjer það fyrirfram hvernig fer
fyrir honum.
Divanar. dýnur og allskonar
atoppuð húsgögn. Vandað efní,
vðnduð vinna. Vatnsstíg 8. Hús
gagnaverslun Reykjavíkur.
Ráðningarstofan aðstoðar atvinnulausa bæjarbúa, karl-
menn og konur, við útvegum atvinnu, um skemri eða lengri
tíma. — Öll aðstoð Ráðningarstofunnar fer fram ókeypis.
Ráðningarstofan kappkostar að útvega vinnuveitendum
þann besta vinnukraft, sem völ er á, og vinnusala þ)á vinnu
sem best er við hans hæfi.
Þess er sjerstaklega óskað, að vinnuveitendur leiti til
Ráðningarstofunnar, þegar þeir þurfa.
Spirella. Munið eftir hinum við-
urkendu Spirella lífstykkjum.
Þau eru haldgóð og fara vel með
Iíkamann, gjöra vöxtinn fagran.
Koniið og skoðið sýnlshorn á
Bergstaðastræti 14 III. hæð. Sími
4151. Viðtalstími kl. 2—4. Guðrún
Helgadóttir. ,
Sknfsíofasfjórinn* llefír hók-
haldarinn sagt þjer fyrir verkum
drengur minn.
Nýi skrifstofuþjónninn: Já,
hánn hefir sagt mjer að vekja sig,
þegar jeg heyrði til yðar á tröpp-
unum.
Ráðningarsiofa Reyhfavíkur.
Nýtt dilkakiöt
Kartöflur á 20 aura pr. kg, Hvít-
kál, rauðkál, púrrur, gulrætur,
rauðheður, gulrófur.
Melónur. Vínber. •
Marmelaði og allsk. niðursuðu-
vörur.
Jón & Geiri
Vesturgötu 21. Sími 1853.
Weck
niðursuðuglös
reynast best.
--• Verðið lækkað. -
)
k
BANN.
Við undirritaðir eigendnr jarðanna, FjóSakot, Fuglavík og Norð-
urkot í Miðneshreppi, bönnum hjer með öllum að skjóta fugla, hverr-
ar tegtindar sem er, á hvaða tíma sem er, frá þessum degi, í landareign;
okkar- — Brot gegn banni þessu verður farið með sem lög standa tih
Hólum 22. okt. 1934.
Eiríkur Jónsson, Sigurður M, Bergmann, Guðmundur Gíslason
IvOrfiinuni m rotligauo
í húsum er veitt viðtaka í skrifstofu minni við Vegamótastíg 4, kl.
10—12 og 2—7 dagléga, frá 23.—31. þ. mán. — Sími 3210.
Munið að kvarta á þessum tiltekna tíma,
HEILBRIGÐISFULLTRÚINN.
T
SYSIURNAR. 32.
hefði ekki viljað unna Lottu fáeinna daga til að
jafna sig, enda þótt ekki færi hjá því, að hann
hiefði sjeð, hversu taugaóstyrk hún var; hann
huggaði sig við þetta spakmæli sitt, að „það lag-
aðist alt eftir brúðkaupið“ .... Af eintómum sál-
arkvíða, hjelt jeg áfram að láta dæluna ganga, án
þess þó að gera mjer von um nokkurn árangur, en
orð mín höfðu þó raunverulega þau áhrif, að bar-
óninn sagðíst ætla að hugsa sig um; hann sagðist
skyldi hringja til okkar að því loknu.
Þegar jeg kom upp til Lottu, var hún önnum
kafin að safna saman öllum gjöfum barónsins og
skápum og skúffum og koma þeim fyrir.
— Við verðum víst að taka stóra koffortið, sagði
hún við mig. Hún hafði þegar tekið af sjer trúlof-
ttnarhringinn með stóra smaragðinum. Hann lá
þar innan um hitt og þetta dót: hanska, sjol og
kniplinga.
— Ertu orðin vitlaus, Lotta? Hvað gengur eigin-
lega að þjer?
Hún svaraði engu en hjelt áfram verki sínu.
— Nú máttu ekki fara að snúast á síðasta augna-
bliki, sagði jeg. — Hugsaðu um hann pabba þinn.
Hugsaðu um framtíð þína. Baróninn lætur undan.
Hann lofar þjer áreiðanlega að fara burt nokkra
daga. Það kemst alt í lag.
Hún hætti við verk sitt og leit á mig. — Já, en
tm vil jeg ekki halda áfram lengra. Hún sópaði
öllum gjöfunum ofan af borðinu með ákafa.
— Jeg hefi andstygð á þessu öllu, sagði hún.
Jeg gat ekki neinu svarað. Lotta hafði á rjettu
að standa. Þetta var andstyggilegt í raun og veru.
Hr. Kleh. varð hvorki eins hræddur eða gramur
og jeg hafði búist við. Hann hafði líka síðustu
vikurnar horft á Lottu með umhyggju og föður-
kærleik, enda þó hann hefði ekki neitt grunað;
hann hafði sjeð, að hún hafði svarta bauga kring
4im augun, og þetta, að hann hafði viljað fresta
brúðkaupinu eins lengi og unt var, hefir sennilega
einmitt verið til þess að gefa henni tækifæri til að
sjá sig um hond. Að vísu hjelt hann alvarlega
ræðu yfir dóttur sinni um þetta kæruleysislega
glapræði, að gefa jáyrði sitt og baka með því öll-
um hlutaðeigendum — fyrst og fremst baróninum
— sorg. — En, sagði hann, — verra hefði þó verið,
hefirðu ekki komist á þessa skoðun fyr en eftir
heilt misseri.
Og hann sýndi Lóttu viðkvæmni og blíðu, rjett
eins og hann vildi bæta henni upp vonbrigðin. Þó
var honum það Ijóst, að hún myndi aldrei hafa
frið fyrir nærgöngulum spurningum ónærgætins
fólks, og að best væri ef hún gæti komist burt um
tíma úr borginni, sem hún hafði gefið svo mikið
umræðuefni. Hann stakk því upp á því, að hún
færi að heiman um tíma. Honum fanst það sjálf-
sagt, að hún færi að heimsækja Irenu, því hún var
hvort sem var ein síns liðs, meðan Alexander væri
á vígvellinum.
— Líklega er það besta lausnin á málinu, sagði
jeg seint um kvöld eitt, eftir að hafa rætt málið
við Lottu klukkutímunum saman. Því áreiðanlega
voru til í Miinchen kvensjúkdómasjerfræðingar,
sem væri á þeirri skoðun, að ofurlítið slím í lung-
um væri nóg ástæða til fóstureyðingar og þektu
lækna sem hefðu „næma heym“. Auk þess var
miklu öruggara fyrir Lottu þar en í Wien þar sem
svo margir þektu hana. Irena þekti fjölda lækna,
og myndi hjálpa henni.
— Og ef ekki vill betur, geturðu altaf ski’oppið
heim til Wien, sagði jeg.
— Þetta fer alt vel, sagði Lotta, — vertu alveg
róleg. Irena hefir sagt mjer af vinkonu sinni,
sem ....
Við komum okkur saman um, að Lotta skyldi
ekki minnast á þetta í brjefum sínum. En þegar
alt væri vel afstaðið, skyldi hún í brjefi, koma
fyrir á einhvern hátt orðunum „alt í lagi“.
— Fyrirgefðu mjer alla sorgina og áhyggjurnar,
sem jeg hefi bakað þjer, sagði Lotta þegar hún
var sest upp í járnbrautarklefann og hr. Kleht
kallaði til mín neðan af palllnum og sagði mjer
að koma.
Jeg kysti föla, dapurlega andlitið og bað hana
að láta sjer batna fljótt og ekki hugsa um neitt
annað.
— Og svo þegar þú kemur heim, er þetta alt
umliðið og ekki annað en ljótur draumur..
„Alt í lagi“.
Þessi orð stóðu í brjefi, dagsettu 4. október-
Brjefið var annars um tengdamóður Irenu, sem.
hafði fengið slag. „En nú er alt í lagi“, skrifaði
Lotta, og þau orð voru undirstrykuð og gátu auk
þess ekki átt við frú Wagner, því af brjefinu mátti
jafnframt sjá, að gamla frúin hafði lamast á mál-
færi. .
í fyrsta sinn í margar vikur, svaf jeg rólega.
Hvað kærði jeg mig um reiðilestra Línu frænku
eða orðaflauminn í brjefum hershöfðingjafrúarinn-
ar frá Bozen eða illgjarnlegu glósurnar hjá Wint-
erfeld, og hvað kærði jeg mig um það þótt Hellmut
fyndi ástæðu til að gera mjer formlega heimsókn,
aðeins til að vera ósvífinn.
— Eiginlega finst mjer það óþarflega ómerkilegt
af Lottu að blanda Martin inn í málið, sagði hann.
Ef maður vill giftast föður friðils síns, verður mað-
ur að minsta kosti að koma sjer saman um það við
soninn. En kannske hefir það mistekist? Hefir
Martin verið með einhverjar hótanir?
Jeg svaraði þessu helst ekki, en spurði aðeins
hvernig Martin hefði verið blandað í málið? Bar-
óninn hafði þó tekið skýrt fram, að hann misvirti
ekki við hann hinar byltingarkendu skoðanir hans.
— Það gerir hann heldur ekki. Pabbi er kannske
gamall bjáni að sumu leyti, en hann er óheimskur
í aðra röndina, og hann hefir þó loksins — án
minnar hjálpar — skilið hvaða hlutverk honum
var ætlað. Það verður þó að reikna mjer og honum
til sóma.
Jeg var um þessar mundir alls ekki í slcapi til
að tala um Martin, en samt hugsaði jeg altaf um
framtíð Lottu í sambandi við hann. Orð Hellmuts