Morgunblaðið - 15.11.1934, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
jSmá-auglýsingarJ
Nýtt buffet til sölu með tæki-
færisverði. kiaugaveg 77 B.
HúsnæSi. Hjúkrunarkona óskar
eftir sólarherbergi í Austurbæn-
um. Uppl. í síma 3898.
Bifreiðastöð íslands, sími 1540.
Hinn árlegi basar kvenfjelags
Fríkirkjusafnaðarins í Reykjavík
verður haldinn föstudaginn 16. þ.
þ. m. kl. 2 síðd. á Laugaveg 37.
Á þetta að þýða það að frúnni
líki myndin ekki?
Litla Blómabúðin, Skólavörðu-
stíg 2. Sími 4957. Nýkomið mikið
úrval af kaktusum.
Fæði og einstakar máltíðir ó-
dýrt og gott í Café Svanur við
Barcnsstíg.
Mjólkurafgreiðsla Korpúlfs-
staðabúsins, Lindargötu 22, hefir
síina 1978.
Dív&nar, dýnur og allskonar
ítoppuð húsgðgn. Vandað efni,
▼ðnduð vinna. Vatnsstíg 3. Hús-
gagnaverslun Reykjavíkur.
í Marseillé hefir verið reistur
minnisvarði þar sem þeir Alex-
ancler konung'ur og Barthou voru
myrtir.
Fjallgöngumaður sá, sem mynd-
in er af, hefir hjálm á höfði til
Regnhlífar teknar til viðgerðar.
Breiðfjörð, Laufásvegi 4.
þess að verja sig gegn grjóthruni.
Kjötfars og fiskfars, heimatiltíú-
ið, fæst daglega á Fríkirkjuvegi
3. Sími 3227. Sent heim.
Skyldi ekki vera ástæða fyrir
sigamenn hjer á landi, að nota
slíka hjálma?
Hans Albers, þýskur leikari,
léikur Pjetur Gaut í kvikmynd,
sem gerð er af leikriti Ibsen. Br
kvikmyndin sumpart tekin í
Þýskalandi, en sumpart í Noregi.
Kvikmynd er verið að gera á
eynni Elbu, er fjallar um æfi
Napoleons. Iljer er mynd af tveim
Til sölu,
mótorbátur, 12 smálesta, smíðaður 1929, 30 hesta vjel frá.
1930, raflýstur og með góðum útbúnaði.
100 stokkar af línu, 20 síldarnet, 600 faðmar drag-
nótastrengir. — Bátur og vjel í góðu standi. Upplýsingar-
gefur
Cicir Sigurðsson,
skipstjóri, Yesturgötu 26.
Blásið var af norðri nóg'
naumt er metinn skaðinn.
Tryggja mætti mörgum þó
Halið þ jer reynf
Skyrið
Blóðmörinn
Hvalinn
Sundmaganm
Kaupfjelag
Borgfirðinga.
leikurum myndarinnar.
mótorbát í staðinn.
Sími 1511.

SYSTURMR. 46.
unum. Þar var hann kallaður hreinasti byltingar-
maður á sviði leiklistarinnar. Hann var sagður
fremstur leikari á nútímahlutverk. 1 rauninni minti
hann mig hvorki á sorgarleikarann, sem Lotta
lærði hjá, nje heldur munaðarsegg æskuára minna,
Plock. Það var blátt áfram ómögulegt að hugsa
sjer að tilfinningaþrungið orð gæti komið frá þess-
um vörum, sem voru í þessum háðslegu fellingum,
nje heldur, að þessi magnlausi yndisþokki gæti
hert sig upp í það að sýna hetjulega framkomu.
Ung stúlka, með eldrautt hár dró upp grammó-
fóninn. Hún lícgði nýja plötu á hann og þegar plat-
an hafði gengið nokkra snúninga, hrópaði hún
hárri og hvellri rödd: — Þetta er uppáhalds-fox-
trottinn minn! Klaus, þú verður að dansa hann við
mig!
Klaus Rittner hreyfði sig ekki. — Nei, góða
mín, svaraði hann, — mjer gæti ekki einu sinni
dottið það í hug!
Sú rauðhærða stóð rjett hjá honum. Kjóll henn-
ar var mjög fleginn, og þegar hún beygði sig yfir
Klaus, hefði hann áreiðanlega getað sjeð niður á
miðjan maga á henni. En hann leit ekki einu sinni
á hana.
— Það er alt of erfitt, sagði hann með Berlínar-
framburði, sem stakk einkennilega í stúf við suð-
ræna útlitið. — Ef lítil stúlka vill fyrir hvern mun,
og mjer líkar hún að öðru leyti, hátta jeg hjá
henni. En að eiga fyrst að þrælast með hana um
alt gólfið, klukkutímunum saman — tii hvers er
það?
—*Þú verður digur eins og allir Italir, ef þú
ert svona latur, sagði sú rauðhærða. Þegar þið
eruð orðnir þrítugir, eruð þið allir komnir með
ístru. Og þú verður eins.
— Það gerir ekkert til. Þá leik jeg bara Fal-
staff, og þá elska allar konur mig, sálarinnar
vegna.
— Þessi Klaus Rittner er ekki einungis ímynd
nútíma leikara, hvíslaði Harry, — heldur er hann
líka ímynd hins fullkomna nútíma-kvennabósa. —
Ilann er latasti maður, sem jeg hefi sjeð á ævinni.
En kvenfólkið er vitlaust eftir honum — næstum
undantekningarlaust.
— Rjettu mjer kampavínið, sagði Rittner, og
Ijóshærð vera, sem hafði setið svo þögul, að jeg
hafði ekki einu sinni sjeð hana fyr, rjetti honum
glas. Hann tæmdi það, og lagðist síðan aftur út
af, en nú þannig, að höfuð hans lá við brjóst
hennar. Kringluleita barnsandlitið á stúlkunni,
með hrokkna hárinu í kring, Ijómaði.
Hún er dóttir frægs skurðlæknis í Hamborg,
sagði Harry. — Hún er orðin doktor í listasögu
og nú les hún læknisfræði. Gift — í þriðja sinn
— námsbróður sínum, sem nú er þremur árum
yngri en hún. Sennilega situr hann nú með sveitt-
an skallann, því hann hefir mikið fyrir því að
íylgjast með konu sinni, sem er svo miklu gáf-
aðri. Lilli Bloem, er gáfaðasta kona, sem jeg þekki,
og um leið sú spiltasta, sennilega, — enda þótt
hún líti út eins og smástúlka í heimavistarskóla.
Meðan á þessu stóð, hafði Lotta dansað við Os-
wald Bruhn, Khuenberg greifa hinn unga, og báða
Timmermann-bræðurna. Hún dansaði stöðugt, og
altaf lagði hún höfuðið á öxl þess, sem hún dans—
aði við, og altaf var andlitið jafn sviplaust.
— Viljið þjer ekki fara og dansa? sagði jeg enn
einu sinni. — Yður þykir gaman að dansa, og:
Lotta saknar yðar áreiðanlega.
— Lottu er nákvæmlega sama við hvern hún
dansar, svaraði Harry, — og þess vegna langar-
mig ekki að dansa.
— Fer vel um yður svona? spurði hin hrokkin-
hærða frú dr. Bloem Rittner lá með höfuðið á.
brjósti hennar, en Ijet sem hann vissi ekki af öðru.
en það hvíldi á venjulegum legubekkspúða.
— Jæja, svona í meðallagi, svaraði hann og án
þess að hreyfa sig til, tök hann vindlingaveski upp-*
úr vasa sínum og kveikti sjer í vindlingi.
— Lotta! Grammófóngargið hvarf fyrir hvellri
rödd þeirrar rauðhærðu. — Geturðu ekki lánað
þessum elskendum þarna herbergi með legubekk
og góðri læsingu? Það er, hvort sem er, ómögu-
legt að vera á þessum gistihúsum lengur, því þar
er lögreglan að snuðra, aðra hvora viku........
Lotta hætti snöggvast að dansa. — Þú ert bara
afbrýðissöm, fíflið þitt! Síðan dansaði hún áframi.
Sú rauðhærða stöðvaði grammófóninn. — Viltu
eta þetta ofan í þig! öskraði hún. — Jeg læt ekki
móðga mig.
— Vertu nú ekki með þessi asnalæti, sagði
Lotta. — Settu grammófóninn í gang aftur.
— Þú getur sagt um mig hvað þú vilt. Þú get-
ur kallað mig ræfil og pútu, þú getur sagt að jeg
hafi svo eða svo marga karlmenn í takinu — og
sosum kvenfólk líka, ef þú vilt. En þú getur ekki
borið það upp á mig, að jeg sje forngripur.