Morgunblaðið - 23.11.1934, Blaðsíða 5

5
Samúel Olaisson
(öðlasmiðim QbcJ mu
Fæddur 16. ágúst 1859. — Dáinn 11. nóv. 1934.
mKoigaKa í sinul
er þektu hann best. Hann var
ri4455nkrossi ^Fálkaorð-
unnar.
> Ilonum var ekki um það liugað
að berast mikið á, eða láta menn
finna til þess, að hann hafði stöðu
sinnar vegna, að ýnisti leyti kjöt'
þeivra í hendi sjer, að því leyti,
að oft á tíðmn gat mikið á því
oltið, hver málaiok 'Uiálefni þeirra
kynnru að fá ; það gat farið eftir
því, hvernig hann leit á þau og
hvaða tillög'ur hánn vildi um þau
gera; liHt stóð hjarta hans og
l'huga oúklu nær, og að; því stefjidi
hanu jafnan, að lijálpa og líkna
sem flestum, lielst öllum, hver
Jteim-Lföut-átti, að-Játa, |ójC-rá5-^á
lafðQJSCi Q Uðl Qöðl
stillingu
n\ ?

allrar
í
Enn þá er skarð í rjtannlífsmúrinn brotið,
íiíiÍttiárvaid sjérhversí æfistarfs er ])rotið.
Enn þá er fallin hetjja. hjer í vahnn,
lnaðfara tímans dnlaijj^lj
fátríðið er Mð, þii sterkum beittir armi,
stilliug' .og festu geymdir þú í barmi^
l,n.k,iast ei
V.5?:1 Ikéi in,M'ð'
„f raun skal manninn reyna£í.
Samúel. Úlafsson átti. sem von var.
við ýmsar raunir pf5 rjá í lífi sínu,
ei#p,ig-.íi.þsesHU sta,vfi; i’yrir iatækl-
ingana : Misskilning og inisjafnlega
góðgirni, eins og gengqr, eu lianp
var fastur fyrir, fá,i.úá.lh,y)g $jV§?j
laus .maðip', ábyggileg^ur ()g trúf í
því, sjcm löðru ; .en hann yarð einnig,
fyrir þeirri miklu ra,un-? a:ð .nj.isfjj
kojjpr, ,f J^va^ uVfs íjÍÁtÁ þfÍýi
mörgum börnum smum, foreldrum
Mí' X 7 -,u
og fjarskyldum vinum. Mótlæti
ta,í{It vfia l'.Miijj.með þe^'?JjAið-
Uf %iílitfgÆ ;:|r
hans alt til ^i^dæguig. ,.lf,

m r*
a
ar saman r
uhnið.
.Vauþakklátt starf þljer var í bendúr *fehgið,
vandasöm sporin mijrg þtl liefir gengið.
Með .vit.und besUt ^áhstu 'fi'aih að ctáWa,
yilclir sein flestum njalpa* úr kjörum nauða.
■’ ‘ - ■' ?!!0(I in .•;!.) i (gol nufflðavilö h t.ruj8tóilid ■ Óoír
Að veJ.ja í skarðið, vandasamt mun reyiiást,
verðuv þín leng'i njiþstj' ör stóðát þáMseinasí,
borgarans, sem nú borihn ér tft moídár,
b.jjái'gtáHtá Í'Maígl 'stajrfsmanns mððti'f^oldar.
HvtÍ ‘þú ííú vinur, lít's að liðnnm degi,
.iíkan þjer margan, pstuvjðöSÍU eigi.
Gef*okkur öllum götjuí rjetta að finna
gullkorn'in fögru dygðaverka þinna.
Vinir.
Nnceru til moldar bornar í tíag Fátækt foi’gldra hans... 10,0? fjölda
.jjái-ðnéskar leifar liins yfirMtis- barna, pg heilsiTleysi fþðpr' haps,
Sausa öðlingsmanns, fulltrúa höf- bg bróður, var meiri pn , syo, -að,
'uðsfaðarins í fátækramálum únai hpt s.jp.|ftð, lýsa því. Tíu ára að
.alddrfjórðung'sskeið, eða fyililega álcb'i ynjyþi {haftft .gqðaog itmhyggjp.
það. Hann rjeði jafnan miklu um sama jnóþut" sþta,;, pg ,Tjjpk^}juiu
rmálefni. hinna, rnörgu munaðarleys- ár,pjn rh$<ftp,i pr^u ; fftúji* liajiSj.pg
iug'ja ;og. annara þéirra manna bróðjr. ;yfii'hphinir, ,ftf þungtm ,sjúk
hjer. er rið et'fiðustu lífskjör dómi, er dauðinn einn fekk bundið
.áttu að stríða vegna ýmsra apn- enyli á,, ]þe{5an, ,Sftmý.el yar, ;enn,. á
iuai*ka nlífsins, svo sem fátækt, tniga aldri.
beilsuleysi og ómegð, er af þeim Með.«lí,ka reynslu að balri hlftttt
orsökttm og' öðrurn slíkum var hontvntr Iftð verða/ a*jL$vpIdftraypú
■ slcipað á hinn óæðra bekk lífsins ella að skilja tilfipijingftj* og sár-
og við skuggfthliðar þess.. Eiga ustu iþarfjr meáþræðra. sinna og
því margir þeirra nú um sárt að kystra og það öþyí -fvpivrftr, sem
binda, er þeír hafa rnist liann og hann var góðnitt gál'mn gæddnr
fá eigi lengur notið hlutdrægnis- pgi a<5, yðjjftfftri yjðkvætnur ,í ltvnd,
lausrar hjálpar hansjrgóðsemi og fttjh.úgpll, ujaður.pgi syp,yatidft.ður
g'öfuglyndis í þeirfa garð.. < Ul orða og verka, að, hann íviátti
Samúel Ólafsson g'ekk þegar í ekki vamm sitt vita íyiehra. Hftnn
æSku sinni og vvppvaxtarártim í var því rjettur nvaður á rjettum
hinn. harða reynslnskóla lífsins og sl,að. er hpnúm, hafði verið falið
'þar lærði hann mörgttm öðrum jað (þ.á^a f^jt^krast^rfið á hencji,
fremur að skilja kjör og kvein- enda. ræikti hann það með syp nvik-
stafí þeirra, er bágt áttu, því liann illi prýðj, að lvann naut ávaít ó-
var fæddur í fátækt og átti 'jafn- skoijaðs traust þeirra, er, kjörið
an við hin erfiðustu og ömurleg- hiifðu liann ,til þessa ,eríiða ,og
’tvs'tfn lífskjör að t)úa í æsku: vandasama „starfs. , .Sania, trausts
Hrelnn Pálssoir
4
syngur í Fríkirkjunni, í dag, 2^. þ. m. ki. Sl/2 e. h.
i síðasla sinn.
u-f.n'/ r>o .yfthri arty eífartv ie fmsmhtreT.;.
Aðgöngumiðar fást hjá K. Viðar og í Hljóðfærahúsinu.
mr
Páll Isóllsson við lilfóðfærið.
T : n-rnv ?vd fe rm.Rri ið'; j-ntitnn w rrárMsfv .?toi.rOT'nti-
sðp -rufev bnnínssiO
Stefnir L II. S_________....
-ly rrðssJa i9 rmmirÍ9v ðn miílBd 1 sife
í Hófel Bjfrninn anúað hVÓld kl. 9.
/geb *rrTie snh ið(,ft njJJsr.h ] ðora 19 ivniac! leðdmr itrr Jn'usn
H^jómsveit Farködi
4 “Q V ‘3 ' ' I :t p 1' , •: f. | •
Aðgöpgumiðar afhentir í verslun Einars Þorgilssonar
og við innganginn. Lj'íi 'jift niísd: iJ'víi ðiðsídnöyioM
....... " ' 1 ..................
V ictoriabaunir
ibrrb.
ÉI.'Brynjólfsson
rTingfd JTRriofTj-ðu
—____jnnnúLio .m
rrn? tfnrto 00<5 i rirofjl^er
fyrírlíggjandí.
! uðrymi '
& Kvaran.
nnrrm
Samúel Ólafsson vav fæddur að
Efra-Stili í Stokkseyt'árhreppi, 16.
ágíist 1850. Foréhlrar hans voru
þau hjónin, Ólafur iJónssðn f(f. 18.
ág. 1814);, Sveinssonar frá Ganðs-
stöðúm á Rangárvðllnm. Jónssön-
ar i'rn Varinada 1, Guðmnndssonar
á Móshvoli, Euvranssontir í Hall
geirsey, J’ónssonar; eú; mógir Sam-
úels Var Gtvðný Þórðafdóttir (f.
18dí, d. lO.ftpi'. 1870), ættuð úr
SkarðSsókn ; í , Laúdanvannahrépijj.
— Ólafur faðir Samúels, andaðist
4. apríl 1878, (63 árá að áldri. Hann
var >á síðurtvv æfiáruhí ymiuin á
heimili foreltlra minna (Syðrá-Selí)
alg'jörJegá þrotinn áð heilsui Móð
ir xriín, sem var þrembnningur að
frændsemi við Ólaf, hafði oft orð
á ]>ví, hvettju glaðsinni ö;g skemti-1
legúr maður hftnn hefði verið í;
allri úmgetigni. áðul* en heilsa
lians hilaði; hún kvaðst- og nauútr-
ast; lvafási þekt vandftðri maniv til-
orða og verka, duglegri nje' reglu-
samari. .: .
Samúel Ólafsson var Iieimilis-
fastur hjer ý bæ um <55 ára skeið
og.ftfttjivm mörg' ár í .-pið.urj.öfi.vunar
nefnd Reykjavíkur. Rpyndiat bann
þftr seni annarsstaðar góður liðs-
maður. Hann var tvíkvæntuv.
Hjet fvrri kona Mns GuSrvvn
Jónsdóttir fi;á Rútsstöðum j Gaul-
verjabæjarhrepm. Þau eignuðust
5 börn; éru 3 þeirva dáin, en eft-
ir lifa: Jónas Syerrir bifreiða-
stjóri. pg' TTna Gnðný Lára. .Síðari.
koiia sSamuels, hjet Sigrjður Björns
dóttir frá Sliálabrekjtu í Þimj-
ift |; ý; (,{..) I f y $ , j H . f H , *<j (i ýf'óni
valíasveit. Þau. eíguuðust 2 bÖrn,
IJnni og’ Gvvðninu Svövu, seni
báðár eru enn ft æskusþeiði. Helm-
ili hans og beg-gja ltans ltvenna,
var íneð mésta mytidarhrag og
hjónabóndin farsæl.
Eitt meðal hinna mörgu líknar-
og trúnaðftrstarfa, er Samúel 01-
afssyni voru falin eða sem hann
dýraverhtlunarstarfið. Þax voruy
það erni 'íiý' aftur úmkoniuleyshvgj-'I
arri'ií*. serii hamv' tikli lijáipa, inál-
leysingjarnil', serii "hann gjörðist
riiáílsvar-i fýrih*. Hann skilcli raunir 1
þeirra yjg',ttl’fimiingar:’og faun til
rire&<þséiBi).íJ esnyT ifiiáé ..'rjf 008.á
SporÍTg sfent Samúel Ólafssonrr
lættrr eftir sig, mönnu-m og vnál-
leysing'jum til hjálpar ;ög .líknari
rivunu aldrei rivást nje moldast. ;
Það eru spor, sem sýna, að þarg
var gpðui* og göfugnjj* nvaður á
f'erð;: þau gleðja og uþpöri'a til
nveiri samúðar og sívaxandi starf;
semi fyrir alla þá, er líða og stríða
Blessnð sje minning lians!
Reykjavík, 23. nóv. 1934.
Jón Pálsson.
af sjálfsdáðum gaf sig aö var smiðs.
Bæjarskrifstofurnar verða lok-
aðar frá kl. 1 í dag' végna jarð-
arfarar Samúeís Olafssonar sÖðla-
bctrí en nokkrti
stnnt áðtir. 1
Nýfar birgðír með
skípsferð.
Bananar.
Allirmuna A.S.I.