Morgunblaðið - 18.04.1935, Blaðsíða 3

Morgunblaðið - 18.04.1935, Blaðsíða 3
Fimtudaginn 18. aoríl 1935. MORGUN BLAÐIÐ mBmBBamumfoaiteMimmaauaamaat Störbrnni á Grettisgötn i gær. TiinburliÚKÍð „ílrcllir“ brano á svipslundu til kaldra kola. Kriknaði I næstu húsum, og skemdust þau allmikið. Uiii stund var kæfla á að eldur- inn breiddist i mörg^hús, en fyrir ötula framgöngu slökkviliösins varð því afstýrt. Um klukkan 11 í gær, varð vart við eld í húsinu „Gretti“ við Grettisgötu 46. Þegar eldsins var vart, var hann orðinn svo magnaður, að því nær engu varð hjargað úr húsinu. Þegar eldsins varð vart. Það upplýstist til fulls í lög- reglurannsókn x gær, að eld- , urinn kom upp í herbergi, sem var í norðaustur hlið hússins á miðhæð. í herbergi þessu bjuggu feðgarnir Jakob Sig- urðsson bílstjóri og sonur hans Sigurðúr. Herbergjaskipun á hæðinni var þannig, að þrjú herbergi voru undir norðurhlið, og var berbergi feðganna austast. í hinum tveim herbergjunum var íbúð Jóhönnu Einarsdóttir og var miðherbergið svefnher- bergi. 1 Uppgangur á hæðina var í austurenda, og herbergi feðg- anna því næst honum. Hjá Jóhönnu var gestkom andi Leifur sonur hennar, kona hans 'og ungbarn. Kona Leifs varð fyrst eldsins vör. Fór hún inn í svefnherbergið, og sá hún 1 Þá, að reyk lagði inn frá her- bergi feðganna í gegnum dyr,; sem altaf voru læstar. Hljóp hún þegar til Leifs manns síns sem var í næstu stofu, og sagði honum frá reyknum. Brá hann skjótt við og ætlaði að kom- ast inn í herbergi feðganna úr svefnherberginu. Þreif hann rúm, sem stóð fyrir hurðinni og dróg það fram á gólf. En við það gaus meiri reykur gegn um hinar læstu dyr. Sá hann þá, að um mikinn eld var að ræða. nefnd hafi hugsað sjer þetta þannig. Mjólkursölunefnd eða meiri hluti nefndarinnar, er svo ein- staRlega lagin á að hitta á af- káralegustu og vitlausustu úr- lausn málanna, þess vegna er einmitt mjög sennilegt, að hún fínnj þá aðferð með kaldhreins- uðu Korpúlfsstaðamjólkina, $em að ofan greinir! JUfi / ' / r . // / \ -4-S , < // A / // s / A//, /1/ <~/ ff/\sC?<£/fc/ Grettisgötu, sem brann alveg, er í miðri myndinni. Þá hljóp hann að herbergis- dyrunum sem voru í ganginum en þær voru einnig læstar. Rendi hann sjer þegar á hurðina og braut gat á hana. En um leið og hurðin brotnaði gaus á móti honum eldur, og brendist hann í andliti og hár hans sviðnaði. Herbergið var þá orðið al- elda. Á meðan á þessu stóð fór kona Leifs til að kalla á bruna liðið, en vegna þess að hún var ókunnug, fór hún fyrst í þvotta hús, sem var austanvert við húsið 'og kallaði á Jóhönnu tengdamóður sína, sem var þar við þvott. Hljóp Jóhanna þá til og braut brunaboða, sem var á húsinu sjálfu, á horninu, sem vissi að Grettisgötu og Vita- stíg. En hún vissi ekki betur en slökkviliðinu væri nú gert að- vart. Fór hún þá upp í íbúð sína, um suðurdyr, er voru á húsinu. Tók hún með sjer eitthvað lauslegt sem fyrir hendi var, til að bjarga því úr eldinum. En svo fljótt magnaðist eld- urinn á þessari hæð, að hún komst ekki inn í íbúðina aftur. En vegna þess a.ð henni fór að lengja eftir slökkviliðinu, fór hún aftur að brunaboðan- um og þá er víst að bruna- boðihn hefir kallað, því þá kom slökkviliðið að vörmu spori. Frá eldhúsinu í íhúð Jó- hönnu var hægt að komast inn í eldhús í íbúð Óskars Sæm- mundssonar og þaðan upp á efri hæð hússins. Fór Leifur þessa leið og er hann kom upp á loftið, hitti hann fyrir gamla konu, sagði henni frá eldinum og hljóp svo niður sömu leið aftur og út. Fólkið sem bjó á efri hæð hússins komst út um útgang á suðurhlið hússins. Frásögn slökkviliðsstjóra. Þrisvar var slökkviliðið kall- að í gær. Blaðið hafði í gær tal af Pjetri Ingimundarsyni slökkvi- liðsstjóra, er hann var nýkom- inn heim frá þriðja brunanum. Brunarnir tveir á Hverfisgötu 90 og á Vitastíg 8, eru ekki í frásögur færandi, segir hann. En bruninn á Grettisgötu er einhver sá erfiðasti, sem jeg hefi fengist við. V Við vorum nýkomnir frá brunanum á Hverfisgötu, og hafði jeg gengáð frá slökkvi- stöðinni niður í Austurstræti. Þá kom alt í einu brunabíll ■fyrir hornið á Hótel Island og hljóp jeg upp í hann. Vorum við á svipstundu komnir á vettvang. En er við komum að Grett- isgötu 46, mætti okkur óefni- leg sjón. Hið stóra timburhús Grett- isgata 46, var tvílyft á háum kjallara, og íbúðarloft yfir, með kvistum. Er við komum þangað, var efri hæðin og þakhæðin alelda og kominn mikill eldur í stofu- hæð 'na. Var það augljóst þegar, að ekki kom til mála, að húsinu yrði bjargað. Var ungbam í eld- inum? Er jeg kom að húsinu, var mjer sagt, að ungbarn hefði orðið eftir á efstu hæð húss- ins, þegar fólk flúði út úr því. Várð mjer þá fyrst fyrir, að athuga hvort nokkur tök værn á því að komast inn í íbúðina, þar sem sagt var að bax*n þetta væri. En jeg sá brátt, að engin til- tök voru á því, því eldurinn var svo magnaður orðinn. Rjett á eftir fekk jeg að vita, að hjer var aðeins um lausafregn að ræða, og barn inu myndi hafa verið bjargað. Þegar slökkviliðið feldi reykháf „Grettis". Eldsvoðinn. Nú var að athuga hvað hægt var að gera til þess að stemma stigu fyrir útbreiðslu eldsins. Húsið nr. 46, sem gekk venjulega undir nafninu „Grett- ir“, hafði orðið alelda á 4—5 mínútum. Og þegar við komum á vett- vang logaði stafninn á húsinu nr. 44 við Grettisgötu, en það hús stendur hinumegin (vest- anmegin) við Vitastíginn. Mjer lýst svo á, að eldurinn í „Gretti“ hafi magnast svo fljótt, að enda þótt slökkvilið- ið hefði staðið með slökkvi- slöngur til taks þegar eldsins varð vart, þá hefði ekki I - tekist að bjarga því frá bruna. Slökkvistarfið byrjaði þann- ig, að við s ettum slöngur á brunahanana, án þess að nota dælur. Það tekur styttri tímá að sétja slöngumar á hanana ,en að koma slökkvidælunum í starf. Þess vegna byrjum við venjulega -þannig meðan við erum að koma dælunum á stað. En eldurinn var svo magn- aður, að jeg sá brátt, að slöng- urnar dugðu lítið. Settum við því 2 dælur til starfa. Og brátt höfðum við sam- band við 8 brunahana og 2 dælur í gangi. Mesta hættan var á að eld urinn breiddist út þannig, að eigi tækist að bjarga húsinu nr. 44, vestan við Vitastíginn. Ef þa'ð hús hefði orðið eld- inum að bráð, taldi jeg, að um 10 hús yrðu í hættu. Hafði jeg íengið yfirlit yfir væntanlegt eldsvæði, og ætlaði mjer að takmarka útbreiðslu eldsins við þau hús. Var því lögð aðaláherslan á aö bjarga húsi nr. 44. Var nú hætt að dæla á aðal bálið í „Gretti“, því þegar svona stendur á, var engin á- stæða til þess að tefja bruna hússins sem hættan stafaði frá, heldur var best að það fuðraði upp sem fyrst, svo hættan tæki sem skjótastan enda. Framh. á bls. 6. Meðan bálið stóð sem hæðst. (Myndin tekin af Njálsgötu).

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.