Morgunblaðið - 18.04.1935, Blaðsíða 5

Fimtudaginn 18. apríl 1935,
M 0 RG UNBLA.ÐIÐ
í D R Ó T T I R
6
íþróttayf i rl it
Iþróltír og stjórnmál
ciga ekki saman.
Iþróttir og met m. m.
IV.
íþróttahreyfingunni alment,
*og þá einnig hinni íslensku,
hefir verið álasað fyrir það, að
ofmikið sje sókst eftir verðlaun-
unum og því, að setja ný met.
Þetta leiði svo til þess, að menn
kunni sjer ekki hóf, þjálfi sig
um of og þannig geti íþrótta-
iðkanir orðið til skaða.
Það skal játað, að til eru
menn, sem sækjast mikið eftir
því að setja met og ná verð-
launum, hikurum og „medal-
íum“, til þess eins, að hafa eitt
hvert sýnilegt tákn þess hve
miklir íþróttamenn þeir sjeu.
Þessir menn hafa orðið hje-
gómagirnd sinni að bráð, og
þá skortir íþróttamenningu. —
Þetta eru mennirnir, sem hugsia
aðeins um það að sigra, en ekki
.á hvaða hátt sigurinn er feng-
inn.
En þessir menn eru undan-
tekningamar. Er jeg s>annfærð-
ur um að slíka menn má telja
aðeins á fingrum einnar hand-
ar. — Allur fjöldi íslenskra í-
þróttemanna er laus við þenn-
an leiða galla. Fyrir þeim er
„bikarinn“ auka-atriði. Miklist
þeir af nokkru er það raf því,
áð þeir eiga hraustan og fagr-
an líkama, sem þeir hrafa lagt
rækt við og orðið hefir til þess
að þeim hefir tekist að sigra
fyrir fjelag sitt. Yfirleitt eru
íþróttamenn stoltir af fjelagi
því er þeir tilheyra. Meta oft-
ast sinn eigin hag minna, en
fjelags síns. Þetta er holt. Það
kennir ungum mönnum að
vinna fyrir aðra og með öð*--
um.
íþróttamönnum er það yfir-
leitt ljóst, að metin eru meðal,
■ einn liður í iðkun íþrótta, sem
segir til um það, hve lángt þeir
• eru á leið komnir. Málbandið
og klukkan segir þeim til um
það, hvað þeir geta og hvað
þeir mega bjóða lík»ama sínum.
Þau tæki eru því nauðsynleg.
Hitt, að þeim langar til að
vita hvað »aðrir geta, og hve
langt íþróttamenn annara þjóða
■eru á leið komnir, er eðlilegt.
Þessvegna skrásetur hver þjóð
met sinna íþróttamanna, og met
þess mannsins sem lengst hefir
náð, er skráð sem heimsmet.
V.
Það mun ósjaldan vera eft-
irsóknin eftir metunum, sem
fær íþróttamanninn til þess að
ofbjóða líkama sínum. Heldur
mun það stafa að mestu leyti
af því, að menn æfa ekki á
rjettan hátt, og þá langoftast
af því, að þeir gefa sjer ekki
nægan tíma til æfinganna, áð-
ur en keppa sk»al. Stunda æf-
ingarnar ekki nægilega lengi,
og ekki með nægilegri kost-
gæfni. En þetta stendur til bóta.
Nú orðið æfa flestir íþrótta-
menn bæði sumar og vetur, en
það þýðir þ»að, að þeir ætlast
ekki til þess að líkaminn kom-
ist í bestu þjálfun á skömmum
tíma.
Um kepni í íþróttum hefi jeg
svo oft áður skrifað hjer í
blaðið, að óþarfi er að endur-
takia það. Aðeins skal það sagt,
að keppnin er nauðsyn fyrir
hvern íþróttamann og sje nokk-
urrar skynsemi gætt, er hún að-
eins til bóta.
VI.
Þeir, sem standa rað hinni
pólitísku íþróttahreyfingu hafa
oft ráðist hart að kappleikum,
metum og keppni einstaklinga
og flokk'a. Sjerstaklega þó hin-
um stóru mótum t. d. milliríkja
kepni og Olympsleikum. Þessir
menn ættu vel að gæta þess
hvar þeir standa áður en þeir
kasta steinunum.
Hjer á landi er þátttak»a svo
lítil í íþróttum innan pólitísku
íþróttafjelaganna, að keppni
er útilokuð að mestu. — En
hvernig er þetta erlendis? Alls
staðar þar sem slík íþróttaf je-
lög eru til erlendis, er kept í
íþróttum, met skráð og verð-
laun veitt. Þau hafa sína meist-
ara, methafa og „stjörnur.“ —
Og þau eru í flestum grund-
vallaratriðum rekin á sama
hátt og hin „fyrirlitlegu borg-
aralegu íþróttafjelög“, enda
hafa þau alt sem þau vita í
íþróttum lært hjá „borgaraleg-
um íþróttamönnum“. í hvei’ju
þau víkja af þeim grundvelli
mun síðar sagt.
Það kann að hljóma fallega
í eyrum, að segja það, að ekk-
ert vit sje í því að taka þátt
í hinni „brjáluðu borgaralegu
íþróttakepni“, sem verji milj-
ón^im í Olympsleika og að betra
væri að verja því fje, sem til
Olympsleiktaferðar hjeðan
kynni að verða varið, til bygg-
ingu sundlauga og íþrótbavalla.
En þessir menn kjaftshöggva
sjálfa sig illilega, því þeir vilja
óðir senda menn til Danmerk-
ur eða Noregs, sem yrði eins
dýrt, og þeir heimta og skora á
íþróttamenn að þeir taki þátt
í hrnu mikla íþróttamóti í
Moskva 1936, sem Rússar verja
miljónum til, og sem verður
helmingi dýrara að sækja, en
ferðin til Berlín á Olympsleik-
ana þar næsta ár.
Hvað verða margir vellir
byg'ðir fyrir það fje, sem spiar-
ast kynni á því að hætta við
ferðina á Olympsleikana — ef
á að taka það og miklu meira
og verja til Moskvaferðar ? —
Jeg bara spyr — svona laus,-
legta og blátt áfram.
Iþróttir og pólitík eiga ekki
saman. Allir geta iðkað íþrótt-
ir. Það er engin nauðsyn að
tilheyra sjerstökum stjórnmála
flokki til þess. Jeg vildi ósk»a
Met.
Hin heimsfræga sundkona
Willy den Ouden setti 28. f. m.
nýtt heimsmet í 500 m. sundi,
frjáls aðferð á 6 mín. 48.4 sek.
Hnefaleikar.
Erfiðleikar Schmeling.
Nú lítur út fyrir að gera eigi
Schmeling erfiðara fyrir en bú-
ist var við í fyrstu um það að
fá að mæta Max Baer og berj-
ast við hann um heimsmeistara-
tignina. Þeir sem fyrst komu
til tals voru Carnera fyrver-
andi meistari, Hamas og Lasky,
sem voru álitnir bestir í Ame-
ríku, Schmeling ,og næstir þess-
um voru tilnefndir Neusel og
Jack Peterson. Hinir tveir síð-
ast nefndu þó tæplega í fullri
alvöru.
Hamas.
Eins og áður hefir verið frá
skýrt hjer í blaðinu, sigraði
Schmeling fyrst Pavlino afreks
meistaran, og Neusel, en
Hamas fekk sigur yfir Lasky.
Síðar sigraði Neusel Jack Pet-
erson. Virtist þá liggja beint
þess, að íslenskir verkamenn,
sem aðrir, legði íþróttaiðkanir
fyrir sig sem mest, hvar og hve
nær, sem þeir geta og í þeim
fjelagsskap, sem þeir kunna
best við sig.
Einnig vildi jeg ósk»a þess að
við gætum sent flokka til Dan-
merkur, Noregs, Berlín og
Moskva. En fjárhagurinn segir
til um það að verulegu leyti.
Leyfi hann ekki sendingu ís-
lensks íþróttaflokks nema á
einn staðinn, verður hann að
fara þangað, sem mest er fyrir
íþmttamennina að sjá og láera.
Svarið við þeirri spumingu, á
hvraða móti. íþróttamaðurinn
læri mest, verður ekki gefið á
pólitískum grundvelli. — Mat
íþróttamannanna og svar við
spurningunni, miðast við í-
þróttagildi og íþróttamenningu
Þeim verður áreiðranlega
ljett um svarið. Framh. K. Þ.
tm •••«
við að Schmeling og Hamas
berðust um rjettinn til að mæta
Baer. Sá leikur endaði eins og
menn muna með glæsilegum
sigri Schmeling. En í millitíð-
inni barðist Lasky, sem margir
télja betri en Hamas, við Brad-
dock og tapaði greinilega fyr-
ir honum. Braddock er gamall
sem hnefaleikari, hraustur,
slagharður og „tekniskt“ full-
kominn. Hann var meistari í
næst þyngsta flokki fyrir
nokkrum árum, hætti hnefa-
leik um tíma, en byrjaði aftur
fyrir skömmu og hefir unnið
hvem sigurinn af öðrum.
Hnefaleikaráð New York
hefir nú áícveðið að Schmdling
verði að berjast við Braddock
og sigra hann áður en hann
fær að berjast við Baer um
heimsmeistaratignina. Schmel-
ing hefir áður sýnt að örðug-
leikarnir eru aðeins til þess að
yfirstíga þá, svo hann ætti að
geta sigrað Braddock og náð
því takmarki sem hann svo á-
kveðið hefir sótt að undanfarið.
K. Þ.
Joe Louis.
Sá hnefaleikari, sem vakið
hefir mesta eftirtekt undanfar-
ið er blökkumaðurinn Joe Lou-
is. Er það með fádæmum hve
fljótt honum hefir tekist að
komast í röð bestu hnefale'k-
ara heimsins. Hann er aðeins
21 árs að aldri og fyrstu kenslu
í hnefaleik fekk hann 1932.
Snemma á árinu 1934 varð
hann áhugamanna-meistari í
næst þyngsta flokki og 4. júlí
í fyrra gerðist hann atvinnu-
maður í hnefaleik. Hann hefir
barist 14 sinnum hingað til og
ávalt sigrað, og er nú skráður
nr. 5 á lista „The Ring“ yfir
bestu hnefaleikara heimsins.
Joe Louis tekur íþrótt sína
alvarlega. Hann æfir vel og
reglulega, reykir ekki, drekkur
ekki áfengi, fer í rúmið kl. 10 á
kvöldin, og rífur í sundur öll
brjef frá stúlkum, sem biðja
hann um stefnumót. Hann vinn-
ur fyrir systur sinni og móður
Olympsklukkan.
Þett.a er frumsmíðin að hinni
viiklu klukku, sem á að hringja
inn Olympshátíðahöldin í Berlín
að ári, og gefa merki um leika
og sýningar. Hún verður 10 smá-
lestir að þyngd.
og aðaláhugamál hans er að
geta keypt handa þeim hús og
búið þeim gott heimili.
Sennilega á hann eftir að
tapa í hnefaleik fyr eða síðar,
en það er víst, að hann verður
hættulegur keppinautur þeim
sem óska að berjast við Baer.
K. Þ.
Tvöfalt „Knock out“.
Það barst í tal fyrir skömmu
milli mín og tveggja manna,
sem áhuga hafa fyrir hnefa-
leik hvað dómari ætti að gera
ef hnefaleikarar í kepni „slægi
hvorn annan út“. Annað hvort
verður dómarinn þá að dæma
jafntefli, eða ógilda leikinn (no
contest), ef báðir liggja eftir
að hann hefir talið yfir þeim.
Þetta virðist langt sótt dæmi,
en þetta hefir komið fyrir.
I keppni í New York slógu
þeir — Lewis og Burke — sam-
tímis og steinlágu báðir. Dóm-
arinn taldi yfir þeim, en bjall-
an frelsaði þá. (Þetta var síð-
ast í 3. lotu). Aðstoðarmenn
þeirra hrestu báða upp svo
kepnin hjelt áfram þar til
Lewis, í 6. lotu, sló Burke út
og þá fyrir alvöru. — 23. ápríl
1910 börðust þeir Dutch og
Betts, hittu samtímis, báðir
lágu, og röknuðu ekki við fyr
en eftir 2 mín. Hefir þessu líkt
komið oftar fyrir, þó auðvitað
sje það mjög óvenjulegt.
K. Þ.

BlOfill ávall
uvn hiO besla.