Morgunblaðið - 27.04.1935, Page 3

Láugardaginn 27. apríl 1935.
MORGUNBLAÐIÐ
3,
Barnadagurinn.
Ahugi fólhs fer uaxanöi fyrir
uelferöamólum barnanna.
Auðfundið var og auðsjeð á
bænum í fyrradag, að starf-
semi ,,barnavinanna“ á vax-
andi vinsældum að fagna. Þrátt
fyrir mikil veikindi í bænum og
að.varanir lækna um að taka
ekki þátt í samkomum var þátt-
takan mikil í skemtunum barna
dagsins. Og merkjasalan gekk
mjög greiðlega. En ágætisveð-
ur gerði vitaskuld sitt til.
Það var sumarblær að öllu
leyti yfir bænum.
Skrúðgöngur skólabarnanna
fóru fram með hinni mestu
prýði. Menn fundu að vorið var
komið og börnin báru svip vors-
ins. —
Fjöldi fólks safnaðist saman
við Austurvöll, þar sem Lúðra-
sveit Reykjavíkur ljek, og síra
Árni Sigurðsson fríkirkjuprest-
ur hjelt ræðu af svölum Al-
þingishússins. Athöfninni yar
útvarpað.
Ræða síra Árna Sigurðsson-
ar var hin skörulegasta. Tal-
.aði hann m. a. um uppeldismál,
þetta voryrkjustarf þjóðfjelágs-
ins, sem hver þjóð þarf að
leggja hina mestu alúð við.
Meðan síra Árni flutti ræðu
sína dreifðust skólabörnin, er
tóku þátt í skrúðgöngunum, um
Austurvöll. En fullorðna fólkið
stóð umhverfis völlinn og hvorfi
á hina ungu og uppváxa'hdi
höfuðstaðarbúa, sem dagur
þessi er helgaöur.
Ihniskemtanir voru í öllum
helstu skemtihúsum bæjarins
og voru þrjár þeirra sjerstak-
lega vel sóttar. — Dálitlar
breytingar urðu á skemti-
skránni, t. d. gat Stefán Guð-
mundsson óperusöngvari ekki
sungið sökum veikinda, og söng
Gunnar Pálsson í hans stað.
Honum var tekið ágætlega.
I kvikmyndahúsunum bar
einna mest á skemtiatriðum
barnanna, eins og venja er til.
hefir sá siður mælst vel fyrir
meðal bæjarbúa.
Agóðinn.
Blaðið átti tal við ísak Jóns-
son um barnadaginn. Hann
sagði svo:
— Við megum vera ánægðir
með árangur dagsins. Jeg hefi
nú í 11 ár starfað að undirbún-
ingi barnadagsins, en aldrei
hefir undirbúningur dagskrár-
innar verið eins erfiður og nú
sökum aðsteðjandi veikinda. —
Á hinn bóginn höfum við held-
ur aldrei mætt eins næmum og
góðum skilningi fólks á velferð
armálum barnanna.
Fjárhagslegur ágóði af skemt
ununum var betri heldur en í
fyrra.
Samkvæmt bráðabirgðareikn
ingi fengum við um 4700 kr.
Þar af var ágóði fyrir blaðið
700 krónur ,og fyrir merki feng
um við kr. 1660.00.
'*U Di *
Heildarárangur er betri
en í fyrra og var það þó eitt
besta ár, sem við höfum haft.
UíQauangshlaupiö.
íþróttaffelag BorgfirQ-
inga vann Morgnn-
blaðsbikarinn.
•
KJ. 2 hófst víðavangshlaupið frá K. R. Frá Alþingishúsinu
frá Alþingishúsinu. Þúsundir var hlaupið Laufásveg að Eski-
manna fylgdu því með miklum hlíðarbæ, norður yfir túnin,
áhuga. Þátttakendur voru að- niður Laugaveg, Bankastræti og
eins frá tveim fjelögum, íþrótta um Austurstræti að skrifstofu
fjelagi Borgfirðinga og Knatt- Motgunblaðsins.
Sþyrnufjelagi Reykjavíkur, I Austurstræti var mikið fjöl-
þrettán alls, sex frá í. B. og 7 menni til þess að fylgjast með
Borgfirðingarnir með Morgunbla ðsbikarinn. Aftari röð talið frá
vinstri: Bjöm Ólafsson, Jón Guðmundsson, Jóhann Guðmundsson.
Sveinbjörn Þorsteinsson, Bjami Bjarnason. Fremri röð: Björn
Jónsson fararstjóri, Gísli Albertsson og Hjörleifur Vilhjálmsson.
því þegar hlaupararnir komu að
marki. Fólk prílaði upp á tröpp
ur og stalla til þess að fá sem
best útsýni.
Var fyrsta manni að marki,
Gísla Albertssyni, hinum
frækna hlaupara tekið með'
miklum fagnaðarlátum, og síð-
an hvorum af öðrum. Var það
auðfundið, að almenningur
fylgdi víðavangshlaupinu með
mikilli athygli, og lætur sjer
ekki á sama standa hver fer
þar með sigur af hólmi.
íþróttafjelag Borgfirðinga
vann hlaupið, hlaut 25 stig, átti
1., 2., 5., 6. og 11. mann. K. R.
hlaut 31 stig, átti 3., 4., 7., 8.
og 9. mann.
Gísli Albertsson er varð
fyrstur að marki rann skeiðið
á 13 mín. 15.1 sek.
Annar varð Hjörleifur Vil-
hjálmsson (í. B.) á 13 mín.
27.1 sek.
Þriðji Sverrir Jóhannsson
(K. R.) á 13 mín. 40.3 sel
Tími Gísla má teljast ágæt-
ur. Sá sem fljótastur hefir orð-
ið á víðavangshlaupi er Guð-
jón Júlíusson, og hljóp hann
vegalengdina á 12 mín. 58 sek.
Víðavangshlaupið er að verða
einhver eftirtektarverðasta í-
þróftakepni ársins.
Munu bæjarbúar fylgja því
með mikilli athygli áð ári hVern
ig fer um hlaup þétta hvort
Borgfirðingar vinna Morgun-
blaðsbikarinn í 3. sin't’ii óg þá
til eignar, ellegár'réykvísku fje
lögin spjara sígi og sýna, að
þau standa ekiíi BÓ'rgfitðing-
um lengur að baki í þessari
hollu íþrótt.
Klukkan 4 komu hlaupararn-
ir saman á Hótel Borg til kaffi-
drykkju. Formaður í. R., Helgi
Jónasson frá Brennú, mintist
Ö0 ára afmælis víðavangshláups
ins, og bauð menn velkomna.
Eftir kaffidrykk,)una afhenti
forseti í. S. I., Ben. G. Waage,
þrem fyrstu hlaupurumini heið-
urspeninga, að vérSfaunum, og
síðan afhentj försptL|>irm Jóns,
syni, fararstjóra Borgfirðinga,
Morgunblaðsbikarjnn.
Björn Jónsson fararstjóri
þakkaði góðar viðtökur og gest-
risni Reykvíkinga. Þá þakkaði
hann og Morgunblaðinu fyrir
Verðlaunagripinn.
Síðan voru ræður haldnar,
og vottuðu ræðumenn Morgun-
blaðinu þakklæti fyrir góðan
stuðning við íþróttamál.
Hún vildi ná tali
af keisaranum.
J London, 26. apríl. FÚ.
Kona kastaði sjer í dag fyrir
bifreið Vilhjálms annars, fyr-
verandi keisara og meiddist all-
mikið. Konart, sem er belgisk,
hafði gert þrálátar tilraunir til
þess að ná tali af keisaranum,
en ekki hepnast. Tók hún þá
til þessa bragðs sem síðasta úr-
ræðis.
Þegar búið var að reisa hana
við, upplýsti hún það að eina
erindið sitt á fund keisarans,
hefði verið að fá vitneskju um
það hVernig heilsu hans væri
háttað.
Einn meðal frægustu píanósnillinga heims
Ignaz Friedman
kominn
Hann heldur
t
Ignaz Friedman.
Hingað kom með Gullfossi í
gærmorgun píanósnillingurinh
heimsfrægi, Ignaz Friedmann.
Hann ætlar að halda hjer
Jtrenna hljómleika. Þeir verða
haldnir í Gamla Bíó, sá fyrsti á
mánudaginn kemur.
Ignaz Friedmann er gjörfilegur
maður, þjettur á velli, og lýsir
svipur hans við fyrstu sýn þrótt- l
miklum gáfumanni. Yfir hreyf-
ingum hans og tali er jafnyægi og'
styrkur heimsborgarans ,sem ■ al-
staðar' getur kunnað við sig, livar
sem.hann kemur.
Við Páll ísólfsson hittum líann
á Hótel Island í gær, Er við kéin-;
um í herbergi hans sat liann óg.
blaðaði í símaskránni.
\
— Það er margt sem maður;
getur læft af því að blaða í síma-l
skrám^ þegar mað)ir kemur tij
ókunnugra staða,, sagði hann, um
leið og han bauð til sætis.'
Hann hefir reynsluna. Hann hef-i
ir farið svo til um allan heim.
Hann hafði orð á því hve eín-
kennilegt væi'i að hjer væri
mannanöfnum raðað eftir fornöfn-
um. Og nokkrar spurningar lagði
hann fyrir okkur, sem hann vijdi
fá svar upp á út af skránni, svoí
hann hefði hennar fyllri not.
— Það var í rauninni hálfgerð
tilviljun að jeg er hingað kominnj
sagði hann. Það er að segja. Jeg
hefi lengi hugsað mjer að koma
hingað einhverntíma, því fsland
vfir eitt af þeim fáu iöndum í
heiminum, sem jeg þekti ekkij
Jeg yjgsh-^að vísu ekki, áð hjer
A^æri hljómlist í hávegum höfð.
En það sögðu mjer nokkrir vinir
mínir í Danmörku^ m. a. 'frk. Jo-
hanne Stockmarr.
— J*ég ýar'vfestiir í Bandaríkj-
umj sé^if líann, og hefi farið þar
um austur og suðurríkin undan-
farna mánuði. Til New York fekk
jeg um það skeyti frá Höfn, hvort
jeg gæti verið kominn ,til Hafnar
í tæka tíð, til þess að geta lagt af
stað þaðan hingað þ. 18. apríl.
til Reykjavíkur
hjer þrenna hljóroleika.
| Breytti jeg þá ferðaáæthm minni,
til þess að koma hingað.
— Hve lengi ætlið þjer að vera
lijer um kyrt?
—- Viku eða 10 daga. Jeg hefði
að vísu óskað að koma hjer seinna
á sumri, til þess að fá betra tæki-
færi til að kynnast landinu.
— Hvað getið þjer Sjagt okkur
af ,,prógrömmum-‘ fyrirhugaðra
hljómleika yðar hjer.
— Þau verða mjög fjölbreytt. Á
fyrstu hljómleikunum spila jeg
verk eftir Mozart, Beéthoven,
Chopin o. fl.
Hornung og Möller í Höfn hafa
gert mjer þann greiða að senda
hingað ágætt consertflygel^ til af-
nota fyrir mig á bljómleikum þess-
um.
Þeir eru öfundsveröir
sem afskektir eru.
Því næst berst talið að
ldjómleikum Ignaz Friedman, er
Páll ísólfsson hafði hlustað á í
Leipzig fyrir um 20 árum, en þar
Ihelt hann* þá marga hljómleika í
röð.
— Já, það var á þeim tímum,
þegar ófriðurinn setti mikið fje í
veltu manna á milli. En jeg kýs
heldur, sagði hann, færri hljóm-
Jeika og engan ófrið.
— En nú er svo mildð talað
um ófrið í heiminum. Hvaða
skoðun hafið þjer svo víðförull
máður á því efni. Blossar upp
ófriður að nýju?
— Vitaskuld brýst út ófriður
fyr eða síðar, segir Ignaz Fried-
man og svipur hans daprast við.
Þjóðirnar vígbúast ekki í sífellu
ÝiT ‘þess að halda uþ'p’i 'friði’. Og
menn hafa ‘eKlJi ennþá' lært það,
að allif tapa, állir bíða ósigur í
óíri(5i.
— En hvar brýst hann þá út
haldið þjer, í Evrópu eða Asíu?
— Það kemur út á eitt. Því
þegar styrjöld brýst út að nýju,
fer alt í bál. Hitt skiftir minnu
máli hver byrjar, eða hvaða or-
sök verður gefin upp, þegar í það
fér.
En eitt get jeg sagt vkkur, að
þið eruð öfundsverðir hjer á ís-
landi. Þið hafið enn sem komið er
komist hjá mörgum þeim erfið-
eikum, sem aðrar þjóðir hafa við
að stríða. Og eins og nú horfir
við í heiminum er gott að vera
afskektur og hafa úthaf fyrir
nágranna á alla Vegu.
— En meðal annara orða, seg-
'i f ■ Ignaz Friedman. Jeg hefi
hevrt að þið eigið lijer merkilegt
þjóðminjasafn, þar sem m. a. er
sýnishorn af gömlum vefnaði. Er
slíkur vefnaður gerður hjer enn
— og er hægt að fá hann? Og'
hvar eru niérkiistu handritin af
sögunum yjkkar?
Er við höfðum leyst úr þessum
spurningum hahs spurði hann um
leiðina til Gullfoss. Gullfoss þarf
jeg að sjá, sagði hann, áður en
jeg hverf hjeðan aftur.
F.