Morgunblaðið - 03.08.1935, Side 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardaginn 3. ágúst 1935,
Úr daglega liflnu:
Blómasölukonan
ar og yfirleitt býst jeg við að
megi segja, að öll garðyrkja
hjer á landi sje óskipulögð —
enda um iðn að ræða, sem enn
er í bernsku, en ótvírætt á
mikla framtíð.
Ragna Sigurðardóttir segir frá störfum
garðyrkju- og blómasölufólksins.
) _________________________
Á horninu á Austurstræti og
Aðalstræti er blómabúð, er
„Flóra“ nefnist. Hún er ósköp
lítil, en snotur, og þar eru
mörg og falleg blóm.
Innan við búðarborðið standa j
tvær ungar stúlkur og eru alt- ^
af á þönum. Þær heita Hjördís
og Ragna.
— Það er mikið að gera í!
dag, segir Ragna, þegar jeg
spyr, hvort jeg megi fá að tala
við hana í fáeinar mínútur. j
— Jú, jeg skal alveg strax, |
segir hún, og svo bauð hún
mjer að koma inn fyrir, inn í
herbergi á bak við búðina. Það
er bæði skrifstofa, geymsla og
vinnustofa. l vaxandi. Það er með það eins
Hjer er gaman að koma. í og annað — meðan fólk al-
votum pappírsumbúðum eru ment skildi ekki, eða kunni
haugar af ilmandi blómum í ekki að meta blómagjafir, þá
öllum regnbogans litum, og í var alt ómögulegt. En þetta hef
einu horninu er dyngja af hálf- ir mjög breyst á síðustu árum.
brugðnum körfum af ýmsum Nú eru keypt blóm handa öll-
stærðum og gerðum. Á snögum um, frá vöggunni til grafar-
á þilinu hanga enn fleiri, — innar.
þær eru fullgerðar. Skammdegið og inn
— Um hvað snúast svo yðar ^ flutningshöftin.
daglegu störf hjer í búðinni, — gn þvj eru biómin svona
ungfrú Ragna? I dýr? T. d. ein rós á krónu!
— Mestur tíminn gengur íj _ Því get jeg ekki svarað í
að afgreiða gestina, svara síma,- fij<3tu bragði, en jeg játa það
Ragna Sigurðardóttir.
pöntunum, og fyrirspurnum,
skifta vatni á blómunum, raða
þeim svo þau njóti stn sem
best og sjeu þægileg fyrir aug-
íi-3 þegar komið er inn. Svo er
ð búa út blómvendi og skreyta
örfur og sjá um, að sending-j
:rnar komist á rjetta staði á
fúslega, að þau eru alt of dýr.
Það eru margir annmarkar á
því að rækta blóm til sölu, og
flutningskostnaður er mikill.
Þó að hitinn í vermihúsinu fá-
ist ódýr, er skammdegið langt
og erfitt, og það er bæði dýrt
og mörgum örðugleikum bund-
ettum tíma.
— Finst yður ekki ánægju-
iegt, að mega dvelja svona á
meðal rauðra og angandi rósa?
— Jú. Mjer þykir gaman
að blómunum mínum og uni
mjer hvergi betur en hjá þeim.
Jeg mundi ekki kjósa mjer nein
önnur og „fínni“ störf þó að
jeg ætti þess kost.
— En hvaðan fáið þið öll
þessi blóm?
— Við höfum sjálf garð-
yrkjustöð að Fagrahvammi í
Ölfusi — og seljum alt sem
hún framleiðir, en svo kaupum
við frá hinum garðyrkjustöðv-
ið að fá svo sterk rafljós að
þau komi í stað sólargeislanna
— og allt, sem við þurfum að
kaupa inn er rándýrt.
Innflutningshöft og tollar —
tollar og innflutningshöft, og
alt ómögulegt!
Verkleg reynsla er
ómissandi.
— Hve langt nám er að læra
garðyrkju til að vera fær um
að byrja upp á eigin spýtur?
— Skemst þrjú ár og nauð-
synlegt er að læra vel hinar
verklegu hliðar garðyrkjunn-
ar — bókleg þekking er bæði
unum, það sem við ekki rækt-
um þar — en getum selt.
— Hve margar garðyrkju-
stöðvar eru hjer í nágrenni
Reykjavíkur?
— Á Reykjum í Mosfellssveit
eru tvær, að Reykjahlíð, í sömu
sveit, eru aðrar tvær og á
Reykjum, Reykjakoti og Fagra
hvammi í Ölfusi er sín á hverj-
um bæ — og svo garðyrkju-
stöð Einars Helgasonar hjer í
Reykjavík — alls eru þær þá
átta talsins.
Nú eru öllum gefin
blóm. —
— Hvernig gengur blómasal-
an hjer í bænum?
— Ágætlega, og fer stöðugt
sjálfsögð og nauðsynleg, en
verður að litlu liði, ef ekki er
nægileg verkleg reynsla að
styðjast við. Annars er mjer
ekki kunnugt um, að nokkur
lögboðinn námstími sje í þess-
ari iðn — því enn hefir verið
skortur á innlendum garðyrkju
mönnum og því fengnir til þess
útlendir menn, flestir danskir.
Okkur vantar sjer-
fræðinga.
— Það má þá teljast að-
gengilegt fyrir ungt fólk að
læra garðyrkju?
— Já, það býst jeg við —
reyndar eru nú margir að læra.
Okkur vantar sjerfræðinga í
ýmsum greinum garðyrkjunn-
Fólk kann ekki að
meta grænmeti.
— Hvernig gengur með
grænmetisrækt og grænmetis-
sölu?
— Ræktunin gengur vel, þar
sem hún er stunduð, en það
vantar því miður mikið á, að
fólk alment kunni að meta jafn
holla og bætiefnaríka fæðu og
grænmeti er — og stafar það
líka af vankunnáttu margra að
matreiða það. En þetta fer þó
óðum batnandi, og er alveg
hliðstætt því með blómin.
Reyndar er það hlutverk lækn
anna og matreiðslukvennanna
að kenna fólki að borða græn-
meti, og þá verður líka þörf
fyrir meiri grænmetisrækt.
Þar sem þjer spurðuð, hvort
aðgengilegt væri fyrir ungt
fólk að læra garðyrkju, vil jeg
ekki ráða neinum að leggja
það fyrir sig, nema honum finn
ist hann sjerstaklega fyrir það
gefinn — því jurtirnar og rækt
un þeirra krefst þess, að við
sjeum vakandi og sofandi að
hugsa um þær — og maður má
ekki telja eftir sjer fyrirhöfn-
ina og sporin.
Við erum börn nátt-
úrunnar.
— Hefir þá garðyrkjufólk-
ið aldrei frí?
— Jú, en ekki fyr en seint
á kvöldin. En við, sem við
garðyrkju fáumst, verðum að
vera árrisul:
„Þú dökka, raka, mjúka mold,
sem mildi sólar hefur þítt“ —
og svo skófluna reidda um öxl
og út, því gróðurinn kallar á
umönnun okkar. Við þurfum
að hjálpa jurtunum til að vaxa
og dafna.
Garðyrkjufólkið er fyrst og
fremst börn náttúrunnar.
S. B.
Hvernig sem viðrar
eru Þingvellir besti stað-
urinn til hátíðahalda. —
H v e r t sem farið er, er
n e s t i ð frá okkur nota-
drýgst og best.
quiRifmdt
Appelsínur
15
25
30
35
50 aura
góðar.
Silli & Váldi.
Knattspyrnuráð Reykjavfkur.
Að gefnu tilefni, og þá sjer-
staklega vegna frásagnar eins af
dagblöðunum í Reykjavík í s. 1.
mánuði, þar sem gefið er í skyn,
að jeg liafi beðist lausnar frá
starfi sem formaður Knattspyrnu-
ráðs Reykjavíkur, vegna ágrein-
ings um, hvort „Fram“ yrði gef-
inn kostur á að keppa við úrvals-
lið Þjóðverja sem sjerstöku fje-
lagi, vil jeg leyfa mjer að gera
hjermeð nokkra athugasemd. —
Vegna viðkomandi aðila hefi
jeg ekki viljað hreyfa þessu máli
fyr, því að háttalag þeirra er ó-
þarfi að kunngera érlendum gest-
um.
Að öðru tilefni undanskildu, læt
jeg nægja að birta rítdrátt úr
fundargerð Knattspyrnuráðs
Reykjavíkur frá íb. júní s. 1., þar
sem endanleg ákvörðun um þdtta
atriði var tekin, ásamt eftirbók-
unar fulltrúa „Víkings" og und-
irritaðs.
„Tilefni fundarins var að raða
niður kappleikjum við Þjóðverja.
1. Tillaga Tómasar Pjetursson-
ar, að á fjórum kappleikjum móti
Þjóðverjum spili úrvalslið 2 og
síðan tvö bestu fjeiögin á síðasta
íslandsmóti.
2. Tillaga Sörensen og Thor-
steinsson að „Fram“, K. R. og
„Valur“ og eitt úrvalslið keppi
við Þjóðverja.
Fulltrúi „Fram“ lætur þess get-
ið, að ef fyrri tihaga verði sam-
þykt af K. R. R., eigi það á
hættu að „Fram“ dragi sig í hlje
sem þátttakandi í heimboði og
utanför ísl. knattspyrnumanna.
Fulltrúi „Fram“ tekur hjer fram
aðstöðu sína í þessu máli: Hann
álítur, þar sem heimboð þetta og
utanför er sjerstaklega gjört til
þess að kenna og sýna knatt-
spyrnu, það óviðkunnanlegt, að
þar sem lítið má sjá á milli þess-
ara þriggja umræddu fjelaga, að
éitt þeirra skuli sitja á hakan-
um. K. R. býðst til að draga sig
í hlje, ef tihaga nr. 1 verður sam-
þykt,
Borin var upp tillaga Tómasar
Pjeturssonar og var hún feld með
jöfnum atkvæðum, greiddu með
tillögunni atkvæði, Hans Kragli
og Þórir Kjartansson, en á móti,
Reidar Sörensen og Friðþjófur
Thorsteinsson og hlutlaus Tómas
Pjetursson, sem óskar eftir-
bókunar. Þá var borin upp til-
laga nr. 2 og voru með henni F.
Tli. og R. S., en á móti II. Kragh,
en hlutíausir þeir T. P. og Þ. K.“
Er hjer var komið málum, til-
kynti jeg fulltrúum K. R. R., að
jeg sæi mjer ekki fært að eiga
samleið með þeim lengur og að
jeg mundi sækja um lausn frá
störfum til í. S. f. Til frekari
skýringar aðstöðu minni birti jeg
hjermeð eftirbókunina orðrjetta:
„Eftir því sem segir í ofan-
greindri fundargerð, þá höfum
við undirritaðir óskað eftirbókun-
ar. Við erum þeirrar skoðunar,
að þegar útlendir flokkar koma
hingað til þess að heyja knatt-
spyrnu, þá sje rjett fyrir okkur
hjer heima að tefla fram þeim
mönnum, sem við eigum besta til.
Hinir, sem sitja hjá, fara þó eng-
an veginn varhluta af þeim lær-
dómi og þekkingarauka, sem slík-
ar heimsóknir gefa jafnan tilefni
til. Nú kemur hingað til landsins
í jxilí n. k. þýskur knattspyrnu-
flokkur (B.-landslið) og kemur
til að heyja hjer 4 leiki. Nú eru
hjer í bæ 4 knattspyrnufjelög,
sem á síðastliðnu íslandstnóti
hlutu stig sem lijer segir:
Valur 5 stig.
K. R. 4 stig.
Fram 3 stig
Víkingur © stig.
Nú var það okkar skoðun, sam-
anber að ofan, að sjálfsagt væri
að láta væntaulegt úrvalslið fá 2
ltappleiki af fjórum til umráða.
Bæði er það heppilegra í pen-
ingalegu tilliti, og eins feng-ist án
efa béstur árangur með því, og
þarf ekki annað en vísa til kftpp-
leikja þeirra, sem H. I. K. þreytti
hjer síðastliðið sumar, til þes@ að
sanna mál vort. Nú er það yitað
mál, að enginn ágreiningur var
um það, að úrvalslið ljeki tvo
kappleilti við Danina, þá af 5
leikjum, þó slíkt hefði í för
með sjer það, að eitt fjelag yrði
útundan, sem þó bar fjárhags-
lega ábyrgð á kostnaði heimboðs-
ins. Var það þá áiitið rjett, að
láta það fjelag sitja á hakanum,
sem síðast var í röðinni að stiga-
tölu. Nú vildum við undirritaðir,
ásamt fulltrúa K. R., láta úrvals-
lið keppa tvo leiki af fjórum við
Þjóðverja, af ástæðum, sem fyr
getur í þessari bókun. Þá voru
tveir leikir eftir, sem fjelögin
hjer lieima höfðu til umráða, og
var það þá samkvæmt okkar á-
liti ekki nema sjálfsagt,. að láta
þau tvö fjelög sitja í fyrirrúmi,
sem hæsta stigatölu hlutu á síð-
astliðnu íslandsmóti, sem sje Val
og K. R. Þetta lá opið fyrir í
fyrra, eins og við liöfum bent á,
og liefði því átt að liggja eins
opið fyrir mma. En hvað skeð-
ur? Þegar á fundinn kemur, þá
kemur fulltrúi Fram með þau
skilaboð frá stjórn Fram, að ef
ráðið samþykki slíkt, megi það
eiga það á hættu, að Fram dragi
sig í lilje um alla fjárhagslega á-
byrgð af heimsókn Þjóðverja og
taki livorki þátt í kappleikjum
við Þjóðverja hjerlendis nje er-
lendis. Þetta ódrengilega tiltæki
stjórnar Fram er að okkar áliti
svo óheyrilegt, að furðu sætir, að
slíkt skuli koma frarn frá full-
þroskuðum mönnum. Rjettast
hefði verið fyrir okkur, bæði
végna virðingar K. R. R. út á
við og- inn á við, að virða að vett-
ugi þessa ógnun stjórnar' Fram,
og greiða atkvæði eftir okkar
sannfæringu. En nú viljum við
skýra frá því, af hverju við gáf-
um eftir, eftir að allar miðlunar-
tillögur urðu til einskis. K. R. R.
hefir nú í nærri því ár unnið að
því ósleitilega, að af heimkomu
Þjóðverja og utanför ísl. knatt-
spyrnumanna til Þýskalands gæti
orðið. Hefir ráðið átt að mörgu
leyti erfitt með þetta verk og lief-
ir margt orðið til þess að gera
því enn erfiðara fyrir en ella. T.