Morgunblaðið - 03.08.1935, Page 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardaginn X águst 1935L
Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
OWíynnbnqfU!
F.erðaskrifstofa Islands, Aust
uretræti 20, sími 2939, hefir af-
Ifreiðslu fyrir flest sumarhótel-
In og gefur ókeypis upplýsing-
ar um ferðalög um alt land.
Jfaup&iíajtut
Barnavagn í góðu standi Ósk-
ast. Upplýsingar á Ránargötu
34, uppi.
Máltíðir (2 heitir rjettir)
frá 1 krónu og fast fæði í
Gafé Svanur við Barónsstíg.
Ódýr húsgögn til sölu. Göm-
ul tekin í skiftum. — Hverfis-
götu 50. Húsgagnaviðgerðar-
stofan.
TllDlIlllS:
Þegar þjer þurfið að kaupe ný-
neykt sauðakjöt, spaðsaltað
dilkakjöt og 1. flokks frosið
áilkfikjöt þá hringið 1 undir-
ritaða versltm.
Versían
Sveins Jdhannssonar,
i«. mmí tmi
RáCsiingarstofa
ReykjavikurlMejar
Gúmmíbuxur, mikið úrval,
Ermablöð, allir litir, og Gúmmí-'
smekkir, nýkomið í Versl. Lilju
Hjalta, Austurstræti 5.

Simi
4966
1 (1. Uftí).
KarlniuaJeiMia oyin írí.
kl. 10—12 mg 1—2.
Ky»»a»4«llilk oprn frí
U. 2—S «. k.
Ví*iB.»v«ffeead«ia ag ■t~ki ■■iMHinnkJ
mtimxti er veitt öU eðsfteO vti stófi-
iBgn án sM#uwgjaWB.
Spikfeitt kjöt
af fullorðnu á 55 aura og 65
aura ]/2 kg. Saltkjöt, Hangi-
kjöt af Hólsfjöllum. Nýjar
kartöflur, lækkað verð.
Jóhannes Jóhannsson
Grundarstíg 2. Sími 4131.
Mig vantar 2 herbergi og
eldhús með öllum þægindum 1.
sept. eða 1. okt. Sigurður E. '
Steindórsson. Bifreiðastöð Stein-
dórs.
Sumarbústaður í Seláslandi
til leigu nú þegar. Upplýsingar
í síma 3248.
Biðjity u
Óheppileg tilviljun. Prófessor
nokkur í lögum liafði þann leiða
vana, að láta jafnan eitt af þrem
lögfræðingaefnum, sem hann
prófaði í einu, falla.
Þegar lagastúdentarnir urðu
þessa varir, komu þeir saman, til
þess að taka saman ráð sín ,um,
hvað gera skyldi, til þess að ráða
bót á þessu leiðinlega tiltæki.
Binn þeirra kom þá með þá
tillögu, að þeir fengju sendisvein,
sem hann þekti, til þess að ganga
undir prófið með hinum tveim.
Þetta var samþykt, og þar eð
prófessorinn var að jafnaði mjög
utan við sig, reyndist það vel um
hríð. Sendisveinninn fell stöðugt,
en liinir gátu komist af, með
kunnáttu af skornum skamti, því
að prófessorinn helt fast við
það, að Iáta þann ljelegasta falla
við prófið, — þangað til einn
góðan veðurdag, að hann stóðst
prófið líka, — én það var á af-
mælisdegi prófessorsins.
Vilja ekki á sig Evrópusnið. í ;
ýmsum bæjum í Persíu hefir'
komið til óeirða út af því, að
margir Persar hafa haldið fast
við sínar gömlu venjur og harð-
lega neitað að semja sig að sið- ‘
um Evrópumanna í klæðaburði. ,
Vonlaust með Mae West. Ame-'
rískur prestur hefir sett sjer það ,
markmið að bæta hugarfar og
siðgæði „stjarnanna" í Holly-i
woód. En hann hefir samt tekið
það skýrt fram, að hann telji það
vonlaust að skifta sjer af Mae
West eða George Raft.
iiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
KAMPALAMPA
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniimiiiiiiiiii
(REJER)
íslenska, glænýa -- fengum við í morgun
Til Abureyrar.
Á tveimur dögum:
Alla þriðjudaga, fimtudaga og laugardaga.
Á einum degi:
Hraðferð um Borgarnes, alla þriðjudaga og
föstudaga.
Frá Akureyri áframhaldandi ferðir:
Til Austfjarða.
Afgreiðsla í Reykjavík Bifreiðastöð íslands. —
Sími 1540.
Bifreiðastöð Akureyrav.
Morginblaðið með morgunkaffinu.
Fyrsl um simi allar legundir smjörlíkis á 70 aura % kg. DRIFANDI.
FANGINX FRA TOBOLSK. 7.
hinum rauðu vörum hennar. Hann kveikti mjög
fímlega í hjá henni — en það hafði líka kostað
hann mikla æfingu.
„Er það alvara, að þjer látið yður ant um leik-
hús?“ spurði hún og horfði rannsakandi augum
á hann. „Lofið mjer að heyra álit yðar Mistaire
Aron!“
Simon laut fram og hló sínum vana, snögga
hlátri. „Um það megið þjer ekki biðja mig,“ mælti
hann hálf hlæjandi. „Sannleikurinn er nefnilega
sá, að við höfum engin leikhús hjer í Englandi“.
„Finst yður það líka?“ Það brá fyrir viðurkenn-
ingu í stórum, dökkum augum hennar.
„Já, auðvitað“, hann kinkaði kolli ákafur. —
„Leikhúsin okkar eru ekki það, sem þið mynduð
kalla leikhús. Að vísu eru einstaka menn, sem
reyna af öllum mætti að skapa sönn leikhús, en
þeir fá litlar undirtektir — og þeir eiga líka margt
eftir ólært.“
Hann sat hugsi um stund og dáðist að hinni
ljómandi fegurð hennar. Andlitið var dálítið flatt
með framstandandi kinnbeinum, en hörundið
mjallhvítt, og augnabrúnirnar fínar og boga-
dregnar. Mest bar á hinum tilfinningaríka munni
og rauðu vörum og hinum dökku, dreymandi aug-
um. Hún var að sjá sem fullvaxta kona, þó hún
gæti varla verið annað en ung stúlka, í hæsta
lagi tuttugu og fimm ára.
„Þjer eruð Gyðingur, er ekki svo?“ spurði hún
alt í einu.
Hann strauk yfir hið auðkennilega nef sitt
með fingrinum.
„Jú, vissulega. Jeg á ekki svo hægt með að af-
neita þessu. Og satt að segja kæri jeg mig ekk-
ert um það“.
Henni var skemt, hún hló dátt og þá komu í
ljós tvær raðir af sterklegum, hvítum tönnum.
„Jeg hefi sjálf Gyðingablóð í æðum mínum“,
sagði hún og svo hjelt hún áfram alvarlegri en
áður. „Amma mín var líka Gyðingur. En það er
gott til þess að vita, að þar sem ekkert Gyðinga-
blóð er, þar er heldur engin sönn list“.
Simon leit í kringum sig. „Það virðist vera nóg
af þeim hjer í kvöld“, sagði hann. Það var og
satt. Því að þó að margir kristnir væru þar stadd-
ir, voru þó miklu fleiri, sem Simon myndi hafa
kallað „Okkar þjóð“.
Hann brosti og bandaði hendinni í kveðjuskyni
til Richards Eaton, kunningja síns, sem var einn
af hinum kristna minnihluta.
„Æ, hvað mig langar í kampavín", sagði Ma-
dame Karkoff alt í einu, og kastaði hinu fagra,
dökka höfði aftur á bak og sendi stóran reykjar-
strók út í loftið. „Nóg af kampavíni!“
„Það skuluð þjer líka fá“, Simon stóð á fætur.
„Það er víst að fá í billardherberginu“.
En hún hreyfði sig ekki. „Viljið þjer ekki koma
með það hingað til mín“, bað hún og ypti dálítið
öxlum.
„Nix“. Simon hristi höfuðið eftir þessum ein-
kennilega, neikvæða talsmáta, sem hann notaði
mjög oft, í stað þess að segja nei, án þess að bera
hinar þykku varir sínar. „Nix; þjer verðið heldur
að koma með mjer. Hjer er yfirfult".
Óánægju drættir komu um munn hennar og hún
virti hann fyrir sjer, hinn granna vöxt og grannar,
álútar herðarnar. Síðan stóð hún á fætur með
kæruleysisvip.
Hann ruddi þeim braut gegnum mannfjöldann
og inn í billardherbergið. Auðmjúkur þjónn bauð
þeim tvö glös, sem hefðu verið hæfileg fyrir venju
legan cocktail, en Símon vildi ekki vita af slíkum
glösum fyrir kampavín. Hann bandaði með hend-
inni og sagði aðeins: „Stór glös“.
Þjónninn kom óðar með stærri glös og fylti þau.
Þegar Simon rjetti Madame Valeria Petrovna Kar-
koff annað þeirra, brosti hún í viðurkenningar-
skyni.
„Þjer viljið ekki sjá svona lítil kampavínsglös,
það er líka svindl, ekki satt? En hvað sem öðru
líður, þjer eruð, hvað heitir það nú — engill —
þjer eruð engill! Yðar skál!“
Símon hló og þau drukku út, fengu sjer annað
glas, og fóru svo úr billardstofunni. „Við skul-
um koma“, sagði hann. „Jeg held að Madame
Maliperi eigi að syngja núna“.
„Maliperi“, hrópaði hún og rak upp stór augu.
„Flýtum okkur, eftir hverju erum við að bíða?“
Hún þreif í hönd hans og þau hlupu saman eftir
löngum ganginum og inn í músik-stofuna, sem
var í ysta enda hússins.
Þau stóðu hlið við hlið og dáðust að list söng-
konunnar. Hin fagra rödd, sem hafði fylt ótal
óperuhús, var altof mikil fyrir herbergi af venju-
iegri stærð. Mikil listakona, þó rödd hennar værl
dálítið í afturför.
„Meira kampavín", sagði Valeria Petrovna,
þegar söngnum var lokið. „I kvöld ætla jeg að
skemta mjer“.
Þau fóru aftur inn í billardstofuna, og brátt
stóðu stór kampavínsglös fyrir framan þau. Rjett
í því er þau ætluðu að fara að dreypa á drykkn-
um, kom stór og hrikalegur, rauðhærður náungi
til þeirra. Hann lagði formálalaust höndina á öxl
hennar og talaði með ruddalegri röddu tungumáh
sem Simon hjelt vera rússnesku.
Hún hristi óþolinmóðlega hönd hans af öxl sjer
og svaraði honum hvatskeytlega á sama máli.
Andlit hans fölt og slóft, með hinu stutta„