Morgunblaðið - 18.02.1937, Qupperneq 8
8
&l U ií G U ÍS ti L. A t‘ I }
Fimtudaginn 18. febr. 1937,.
J&mfi&áa/iue
Húsmæður! Daglega nýr
fiskur til að sjóða, í fars og að
Dagbókarblöð Reykvíkings
eUáynnimqa*
H
Vísubotnarnir.
agyrðingur einn, leit svo á,
samkvæmt vísum hans, er
steikja. Bisk & farsbúðin, birtust hjer í gær, að vísubotn-
Þórsgötu 17. Síxni 4781. j arnir sem verðlaun fengu, hefðu
Kaupi íslensk frímerki hæsta verið »valdir úr að neðan“ eins
verði og sel útlend. Gísli Sig-'0? hann komst að orði-
urbjörnsson, Lækjartorgi 1. — * tilefni þes^ er rjett að lofa
Opið 1—4.
Kaupi gull
verði. Sigurþór úrsmiður, Hafn-
arstræti 4.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
honum og öðrum lesendum blaðs-
ins að sjá fáeina hotna, sem tekn-
og silfur hæsta j ir eru af handahófi, úr „neðan-
verðu“ hotnasafninu.
En til frekari skýringar er
rjett að tilfæra fyrst fyrripartinn,
sem hotna skyldi, enda þótt hann
sje nú orðinn allkunnur. En hann
er svona:
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Húsmæður. Hvað er pönnu-
fiskur? Kostar aðeins 50 aura.
Bæjarins besta fiskfars 50
aura. Fiskpylsu- ogMatargerð- þaimjg.
in, Laugaveg 58, sími 3827.
Simpson kemur víða við,
veldur breyttum högum ...
En þenna vísuhelming hafa
menn m. a. hugsað sjer að hotna
C&n&£cts
Stúdent, vanur kenslustörfum,
óskar eftir nemendum, einkum
í tungumálum. — Afgreiðsla
blaðsins vísar á.
Stór og góð iðnpláss ca. 180
fermetra til leigu í miðbænum
14. maí n.k. Uppl. í síma 4825
kl. 11—12 og 5—6.
Edvarð konung elskaði
eftir sínum Iögum.
Enginn veit um annað eins
í veraldarsögum.
Betra er miklu að ganga á snið
en falla á hærri stöðum.
Hermann hreytir enn úr sjer
hráðahirgðalögum.
Kóng Edward úr stól steypti
á hans stóru dögum.
Og að lokum þessi:
Það er og verður mest um vert,
að hún geri Windsor hamingju-
saman.
En mörg fleiri dæmi mætti til
tína sem sýna, að margir mismun-
andi skáldmæltir hafa reynt hrag-
þraut þessa, og verður þar sem
oftar að taka viljann fyrir verkið.
En vel má svo fara, að langlíf-
astur verði vísuhelmingur Kjar-
vals, sem fleygur er um hæinn
fyrir löngu og hljóðar svo:
Moggi kemur ekki út,
snemma á mánudögum.
*
Hjá spákonu.
Ung stúlka bað reynda spákonu
að skygnast fyrir sig ögn inn í
framtíðina, og sagði hin aldraða
kona, að eigi myndi líða á löngu
þangað til hún trúlofaðist.
— Meinið þjer það? Er hann
hár og ljóshærður, sagði stúlkan
afar hrifin.
— Já, segir spákonan.
— Með hárið skift í miðju?
— Já.
— Vinnur við vefnaðarvöru-
verslun ?
— Já.
— Ættaður af Norðurlandi?
— Já.
— Og hefir ofurlítinn blett á
vinstri handarbakinu.
— Já, segir spákonan ein.
—• Það kemur alt heim sagði
stúlkan himinlifandi. Og svo trú-
lofaðist hún.
*
í Brighton í Englandi kom ung
stúlka inn á lögreglustöð um dag-
inn, og bað lögreglumennina að
komast fyrir það liver liún væri.
Hún þóttist svo gersamlega hafa
tapað minni, að hún vissi ekkert
um það sjálf.
Læknir var sóttur til þess að
rannsaka stúlkuna. En hann
komst ekki að neinni niðurstöðu.
Síðan var farið með hana í gisti-
hús Hjálpræðishersins. En lögregl-
an bjóst við að hún myndi þurfa
að hefja víðtæka rannsókn til þess
að fá að vita deili á stúlkunni.
En Hjálpræðishersfólkið komst
hrátt að raun um, að þetta var alt
saman uppgerð. Stúlkan gerði sjer
upp minnisleysið, til þess eins að
lenda í einhverjum æfintýrum.
Og þá kom til kasta dómaranna
að leita uppi þann lagabókstaf
sem hún yrði dæmd eftir fyrir
uppátæki sitt.
*
Vilhjálmur fyrverandi Þýska-
landskeisari starfar að því öllum
dögum að saga brenni. Á afmælis-
degi hans gefur hann fátækling-
um brenni það er hann hefir sag-
að yfir árið.
*
Pelabörn grípa oft eftir pela
sínum með fótunum. Sálfræðing-
ar halda að það stafi frá erfða-
venjum alt frá því að forfeður
manna gátu jafnt gripið um hluti
með öllum fjórum útlimum.
50
krónur í verðlaun! —
Lesið 4. hefti „Kvik-
mynda - sögusafnsins'
Fæst hjá bóksölum. —
Friggbónið fína, er bæjarina
besta bón.
3ajiað-fusiiclið
Tóbaksdósir úr silfri týndusfe
í fyrradag hjá Ártúnsbrekku,
merktar G. G. Skilist á Lauga-
veg 140.
Sími 1380.
LITLA BILSTOÐIN
Opin allan sólarhringinn.
Er nokkuð stór
Trúlofunarhringa
fóið þið hjá
Sigurþóri, Hafnarstæti 4.
Sendir gegn pósthröfa hvert á land'
sem er. Sendið náhvæmt mál.
Úr og klukkur i miklu úrvali.
Auglý§ingasími Morgunblaðsins er 1600.
ROBERT MILLER:
SYNDÍR FEÐRANNA.
Elísabet hugsaði til þess, er hún var að skrifa brjef-
ið, að það væri hægara að geta þannig skelt allri
skuldinni á Walther.
Húseigandinn var ekki heima, þegar Elísabet kom
eftir um klukkutíma akstur að hinu nýja heimili sínu
í Manhattan. Húsið var tvílyft timburhús og var í
lítilli hliðargötu.
Elísabet fór strax að taka upp úr tösku sinni og hún
andvarpaði, er hún fór að koma sjer fyrir á hinu litla
heimili sínu.
Hjerna gat Walther ekki fundið hana. Hún hafði
til vonar og vara náð í alveg ókunnugan bílstjóra, og
þóttist nú vera örugg, þar eð hún hafði skift um nafn.
Það fyrsta, sem hún gerði, næsta dag var að láta
mála skilti fyrir sig. Átti að standa á því „Sauma-
stofa“, og með smærra letri Elísabet Grace. Hún sá
eftir því að hafa ekki líka breytt fornafni sínu. En
úr því að Mrs. Patterson hafði sjeð að hún Ijet „Elísa-
bet“ standa á hurð sinni, varð ekkert við því gert.
Hún keypti sjer síðan ýmislegt til húshaldsins og
ákvað að matbúa fyrir sig sjálf fyrst í stað, þó að
hún hefði Iitla æfingu í matgerðarlistinni. Síðar meir,
þegar hún væri búin að fá fleiri viðskifavini, ætlaði
hún að láta færa sjer mat frá einhverri góðri matstofu.
Um kvöldið, þegar Mrs. Patterson sá ljós í gluggan-
um hjá Elísabetu, flýtti hún sjer strax upp til hennar,
til þess að bjóða hana velkomna.
„Jeg held, að þjer munið fljótlega fá viðskiftavini“,
sagði hún, „ef þjer viljið ganga í hús og sauma. Jeg
hefi verið í nokkra daga á heimili ríkrar fjölskyldu,
sem heitir Biazer. Maðurinn er slátrari og hefir stóra
kjötverslun í einni aðalgötu borgarinnar. Frúin eign-
aðist indælan dreng á dögunum, og nú þarf hún að
láta gera við kjólana sína. Þetta er vellauðug og tigin
f jölskylda. Jeg mælti með yður og sagði, að þjer mynd-
uð áreiðanlega vilja koma — og það með mestu á-
nægju“.
„Jeg þakka yður kærlega fyrir, Mrs. Patterson —
en jeg ætlaði mjer ekki að ganga í hús“, svaraði Elísa-
bet kurteislega.
„Hamingjan góða — þjer hafið víst ekki nokkra
hugmynd um, hvernig maður verður að hafa allar
klær út, ef maður ætlar að koma á fót nýju fyrirtæki!
Þetta er einmitt tækifærið, sem þjer eigið ekki að láta
ónotað. Ef' Mrs. Blazer verður ánægð með yður mælir
hún með yður hjá kunningjum sínum, og þá gengur
alt eins og í sögu. Góða Miss Grace, þjer skuluð fyrir
alla muni fara þangað — frúin getur ekki farið út
sjálf fyrst um sinn. Síðar meir, þegar þjer hafið fengið
fasta viðskiftavini, er auðveldara fyrir yður að af-
saka það, að þjer getið ekki farið frá saumastofunni“.
Elísabet sá, að Mrs. Patterson hafði á rjettu að
standa, og ljet því til leiðast.
„Jæja, jeg þakka yður fyrir gott ráð Mrs. Patter-
son. Jeg ætla að gera eins og þjer segið“.
„Það var rjett, en eitt verð jeg að segja yður. Þjer
getið ekki farið út að sauma í svona áberandi falleg-
um fötum. Mrs. Blazer yrði hneyksluð! Eigið þjer ekki
slopp ?“
„Nei, en jeg gæti fengið mjer slopp“.
„Já — og þjer ættuð ekki að vera í fallegu kápunni
yðar — fólk trúir því ekki að saumastúlka geti unnið
fyrir svona dýrum fötum á heiðarlegan hátt“.
Elísabet roðnaði. En hún skildi, að þetta var líka
rjett athugað hjá Mrs. Patterson. Ef hún ætlaði að
vera saumakona, varð hún að sníða sjer stakk eftir
vexti samkvæmt því og uppfylla þær kröfur sem til
hennar voru gerðar af því fólki, sem hún átti að vinna
fyrir. Hún kinkaði því kolli til samþykkis.
Mrs. Patterson sat hjá henni góða stund og rabbaði
við hana. En þegar hún sá, að Miss Grace hafði ekki
vit á því, að bjóða henni kaffisopa, bauð hún henni
að koma niður með sjer. Elísabet afþakkaði boðið
kurteislega. En hún sá, að Mrs. Patterson varð sýni-
lega móðguð á svipinn. Og þá skildi hún, að fram-
vegis yrði hún nauðbeygð til þess að umgangast hana,.
hvort sem henni var það ljúft eða leitt.
Þegar Mrs. Patterson var farin niður til síii, settist
Elísabet út við gluggann.
Yeður var hvast og regnið lamdi gluggarúðurnar..
Götuskiltin börðust fyrir storminum og það hrykti í
brunastigunum, sem voru festir á milli veggsvalanna.
frá einu húsi til annars. Bogalamparnir köstuðu daufri
glætu yfir göturnar, þar sem þær fáu hræður, sem á.
ferli voru, börðust áfram á móti vindinum og reyrulu
að verjast vætunni með regnhlífum sínum.
Elísabet hugsaði um hið vistlega heimili, sem hún.
hafði yfirgefið daginn áður.
Nú sat Mrs. Payne líklega og var að lesa fyrir son
sinn úr nýjustu bók Sinclair Lewis, sem þau höfðu öll
verið mjög hrifin af. Nei, í kvöld voru þau líklegá
ekki í skapi til þess að lesa upphátt. Hún þóttist viss.
um, að flótti hennar hefði valdið þeim áhyggjum. Ef
til vill myndu þau reyna að leita að henni.
Hún ætlaði að heimsækja þau, þegar árið var liðið.
Þá myndi dr. Payne áreiðanlega vera búinn að gleyma
henni, var kannske giftur eða trúlofaður. Hún var
þegar farin að hlakka til að hitta þetta góða vinafólk
sitt aftur. Hún var þess viss, að það myndi skilja hana
og taka henni opnum örmum.
Næsta morgun fór hún til Blazer-fólksins. Frúin tók
vel á móti hehni, þó að hún reyndi ekki að dylja það,.
að hún liti dálítið niður á hana. Nú stóð hún fyrir
framan stóran spegil í svefnherbergi sínu og fylgdi
með áhuga hinum hvítu og grönnu fingrum Elísabetar,.
er hún mátaði og nældi á hana íburðarmikinn, ljós-
bláan silkiflauel-slopp. — Hann væri fallegur, hugsaði
Elísabet, — ef hún hefði ekki alt þetta útflúr, gull-
skúfa og snúrur á honum.
Mrs. Blazer var um þrítugt. Hun var feitlagin meði