Morgunblaðið - 02.03.1937, Blaðsíða 8

Þriðjudagur 2. mars 1937.

klfxl GU N tí L At' i '
Jfaun&áanue
Heimatilbúið fiskfars og
friggadellur fæst daglega á
Laugaveg 53 B, uppi. Ragna
Jónsson. Sími 3197. Sent heim.
Nokkrar úrvals gæsir til sölu
við góðu verði. Upplýsingar í
síma 4688, frá kl. 8—9.
Tveir emilleraðir kolaofnar
til sölu með tækifærisverði. —
Sími 9286.
Fóðursíld til sölu hjá B. A.
Sæberg, Hafnarfirði, sími 9271.
Klæðaskápar einsettir og tví-
settir, og margt fleira af ódýr-
um húsgögnum, tökum einnig
notuð húsgögn upp í viðskifti.
Ödýra Húsgagnabúðin, Klapp-
arstíg 11. Sími 3309.
Fermingarkjólaefni og eftir-
miðdagskjólaefni, mjög falleg.
Blátt Cheviot, nærfatasilki,
silkiSokkar, verð frá kr. 2.50.
UHarkjólaefni, hvítt og mislitt
flúnel, tvistar og fleiia. Versl.
Guðrúnar Þórðardóttur, Vest-
Urgötu 28.
Kaupi gull og silfur hæsta
verði. Sigurþór úrsmiður, Hafn-
arstræti 4.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
Kaupi íslensk frímerki hæsta
verði og sel útlend. Gísli Sig-
Urbjörnsson, Lækjartorgi 1. —
Opið 1—4.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Svo segir í útvarpsfregn frá
London þ. 27. febr.
Þessi mánuður, sem nú er að
líða, hefir verið einhver hinn vot-
viðrasamasti febrúarmánuðvir sem
sögur fara af í Englandi. Urkoma
í Thamesár-dalnum hefir orðið
rúmlega helmingi meiri en venja
er til.
Vatn er nú kornið í lækjarfar-
veg einn, sem venjulega er þur,
en það er mál manna, að þegar
vatn rennur í lækjarfarvegr þess-
um, boði það annaðhvort yfirvof-
andi liáska af náttúrunnar völd-
um eða styrjöld.
T. d. kom vatn í lækjarfarveg
þennan skömmu áður en stríðið
milda hófst, 1914, og einnig
sköminu fyrir Krím-stríðið og
Zulua-stríðið. Það er því mikið um
þetta fyrirbrigði rætt, meðal
þeirra, sem fylgjast með gamalli
þjóðtrú. Þá er flóð í Signu, og
hefir þetta valdið nokkrum trufl-
unum á umferð í París.
*
yrir Keflvíkinga, sem sátu
stjórnmálafundinn, er hald-
inn var þar á laugardaginn var,
og best þekkja til hvað þar fór
fram, er einkar fróðlegt að sjá
hvað stjórnarblöðin segja af fundi
þessum. Eftir því geta þeir ágæt-
lega dæmt um sannleiksgildi ann-
ara frásagna í blöðum þessum.
Þar stendur m. a.
Greinin í Tímadagblaðinu heit-
ir: „Fundurinn í Keflavík sýndi
vaxandi fylgi stjórnarflokkanna“.
— Þeir -voru 11, sem greiddu at-
kvæði með stjórnarliðinu af 400
fundarmönnum.
Þá segir blaðið, að „meginhluti
fundartímans hafi verið áhöld um
fylgi stjórnarflokkanna og íhalds-
ins, en undir fundarlokin voru
liðsmenn Ólafs Thors lieldur
fleiri“.
Eftir því eiga menn að hafa
orðið fráhverfir ríkisstjórninni
meðan þeir sátu á fundinum, því
fundarmenn sátu kyrrir allan tím-
ann.
En Alþýðublaðið tekur dýpra í
árinni. Þar eru þessir 11, sem at-
kvæði greiddu með stjórnarliðum,
orðnir að meirihluta fundar-
manna. Þar segir:
„Ólafur Thors . . . varð í minni
hluta(!)
Hvernig líst Keflvíkingum á
svona frjettamensku?
*
Anthony Eden brá sjer um dag
inn til Monte Carlo. Þar
vakti hann mikið umtal og eft-
irtekt. Ekki á sama hátt eins og
þegar hann heima í Englandi
heldur ræðu í þinginu, heldur með
hatti þeim, sem hann hafði á
höfðinu.
_________ f ■■ ___________
Sími 1380. LITU BILSTOÐIN » — *
Ópin allan sólarhringinn.
Hattur Edens var dökkgrænn
að lit, með kantaböndum og nið-
urbrettum börðum. Er búist við
að þetta verði hin fínasta hatta-
tíska næstu missiri. Frönsk blöð
hafa skrifað um þetta tískumál.
*
Meira liafa þó franskir blaða
menn skrifað undanfarið
uin 73 ára gamla konu, mdm. Fo-
quet, er hefir fundið upp sund-
föt, er geta lialdið manni á floti
í marga daga. Þó uppfinningin
sje merkileg, þykir æfisaga kerl-
ingar merkilegri.
*
1 uppvexti sínum var liún geita-
smali. Síðan varð hún eldabuska
í París. Hækkaði í tigninni á
þeirri þraut og varð t. d. yfir-
matselja hjá Sarraut forsætisráð-
herra og hershöfðingja Banda-
ríkjamanna, Pershing. En er hún
hafði sparað saman nokkurt fje,
fjekk hún sjer söluvagn til að
selja grænmeti á götum úti. Hún
hefir fundið upp nýja gerð af fall-
hlífum og ýmislegt, er viðkemur
f lugv j elaútbúnaði.

Námskeið í að sníða og taka
mál, og teikna upp úr blöðum
kvenna- og barnafatnað, byrj-
ar 15. mars. Herdís Maja
Brynjólfsdóttir, Laufásveg 2 A,
Sími 2460.
Hefi opnað aftur saumastof—
una og tek á móti efnum til aS
sauma úr, kjóla, dragtir og-
einnig drengjaföt. Saumastofaifc.
Tískan, Lækjargötu 8. — Sími.
4940.
Friggbónið fína, er bæjarinsh
besta bón.
Húsmæður. Hvað er pönmi—
fiskur? Kostar aðeins 50 aura^.
Bæjarins besta fiskfars 50
aura. Fiskpylsu- ogMatargerð-
in, Laugaveg 58, sími 3827.
Flöskur, flestar tegundir'
Soyu-glös, meðalaglös, whisky-
pelar keyptir á Ásvallagötu 27..
'lMrvruX'
^__________
Otto B. Arnar, löggiltur út—
varpsvirki, Hafnarstræti 19. —
Simi 2799. Uppsetning og við-
gerðir á útvarpstækjum og loft-
netum.
Hafnarf jörður. Sauma alls—
konar kvenfatnað. Sigríður
Hansdóttir, Vesturgötu 26,-
Hafnarfirði.
<Mu&ru&&ir
I nýju húsi við miðbæinn tilí
leigu 14. maí 2 herbergi og eld-
hús. Einnig 2 gtór herbergi í
kjallara, góð smíðahús, eða fyr—
ir geymslu. Sími 4844.
B
Auglýsingasímt Morgunblaðsins er 1600.
ROBERT MILLER:
SYNDIR FEÐRANNA.
henni, eins og við á Westend. Gerið þjer svo vel, þetta
fengum við frá henni í dag“.
Um leið óg hann rjetti Georg kortið, glápti hann
með gráðugu, illgirnislegu glotti framan í hann, til
þess að vita, hvernig honum yrði við.
En Georg, sem stóð með bakið í ljóskerið, neðst á
turninum, sagði aðeins stillilega:
„Jeg þakka yður fyrir frjettaburðinn, hr. Long-
more. Jeg er viss um, að föður mínum þykir vænt um
að frjetta af frú Payne og vita, að hún er í góðra
manna höndum“.
Að svo mæltu beygði hann sig eins og vildi hann
segja, að hann væri búinn að dvelja nógu lengi, og
gekk inn. Hann heyrði að Walther sló í hestinn, sem
kiptist við og hentist af stað niður trjágöngin.
Georg fór beina leið upp í herbergi sitt, sem lá
beint fyrir ofan herbergi föður hans. Þar gekk hann
fram og aftur um gólf í fleiri klukkutíma. Walther
hafði náð tilgangi sínum. Hann var ekki einn um að
tæma bikar vonleysis og afbrýðissemi þessa nótt.
Morguninn eftir kom Georg niður að morgunverð-
arborðinu og drakk te með föður sínum, eins og
venjulega, og ekkért óvenjulegt var að sjá í svip
hans eða andliti. Hina djúpu hrukku á milli augnanna
hafði hann haft síðasta árið. Sir James þóttist viss
um, að það væri trúlofun Elísabetar og sorgin yfir
hvarfi hennar, sem hafði orsakað hana, en hann hafði
aldrei nefnt Elísabetu eða burtför hennar á nafn við
hann.
Hann Ijet heldur ekki neitt á neinu bera í dag, þó
að hann væri áhyggjufullur út af syni sínum og hefði
heyrt hann ganga um gólf fram undir morgun. En
nú, þegar Georg sagði honum frá því, með uppgerðar
rósemi, að Elísabet væri gift amerískum lækni í New
York, og að Walther hefði komið til þess að segja frá
því kvöldið áður, þá skildi hann andvökunótt Georgs,
og hversvegna Walther hefði sjálfur viljað færa hon-
uin þessa frjett. Hann skildi líka vel, hve Georg hafði
liðið í sínu særða hjarta altaf síðan trúlofun þeirra
Elísabetar og Walthers var opinberuð.
Sir James hafði margsinnis krept hnefann í magn-
lausri bræði yfir því, hve Walther hafði óskiljanlega
mikið vald yfir öllum á Westend. En liann hafði ald-
rei sagt neitt, til þess að særa ekki tilfinningar sonar
síns.
Jane skildi undireins, á sama augabragði og hún sá
kortið, með hinu nýja eftirnafni Elísabetar, að hún
hafði haft. hana fyrir rangri sök. Hún sá það alt í
einu ljóst, að það var misskilningur, að Elísabet hefði
ætlað að ræna Walther frá henni með peningavaldi
sínu.
En hvað hún hafði verið einföld! Hún, sem oft hafði
heyrt þjónustufólkið tala um og furða sig á, hve trú-
lofun Blísabetar og Walthers væri einkennileg og
hvað þau væru lítið innileg hvort við annað að sjá.
Og henni hafði líka komið það einkennilega fyrir sjón-
ir, að Elísabet skyldi vilja fara svona langt í burtu,
þegar hún var rjett nýlega trúlofuð.
Svo var hvarf hennar og ferð Walthers á eftir
henni, og geðvonska hans eftir að hann kom aftur.
Hann hafði látið hana bitna á vinnufólkinu, svo að
öllum var orðið illa við hann.
Veslings Elísabet, hugsaði Jane, sem átti erfitt með
að átta sig á hvernig á þessu gæti staðið.
En alt í einu rann upp fyrir henni Ijós og hún
skildi, hvernig í öllu lá. Brjefið, sem Walther hafði
skrifað henni! Elísabet hafði líka lesið það og vissi
innihald þess. Walther hafði auðvitað beitt valdi, til
þess að fá liana til þess að trúlofast sjer, og síðan
hafði hún flúið af landi burt, svo að hún kæmist hjá
því að giftast honum. »
Jane hafði skjalaböggulinn enn í fórum sínum.
Einu sinni hafði hún opnað hann, til þess að grensl-
ast eftir, hvað hann hefði að geyma, en hún hafði ekkii
fundið annað en eyðublöð og kvittanir, sem hún botn-
aði lítið í og sá ekkert hættulegt við. En þó vissi hún,.
að þetta voru skjölin, sem Elísabet var hrædd við ogr
hjelt að Walther hefði. Annars hefði Walther ekki far-
ið að reyna að ræna þeim frá henni kvöldið góða, þeg—
ar uppskeruhátíðin var.
Það var blátt áfram liræðilegt til þess að hugsa, að-
einn skjalaþöggull skyldi geta gert Elísabetu land-
flótta. En nú kom hún sennilega heim innan skamms-
með manni sínum, og þá ætlaði hún strax að aflienda
henni skjölin.
Kæmi hiin ekki heim — ef til vill þorði. liún það
ekki af ótta við Walther — gat hún reynt að fá heim—
ilisfang hennar og sent henni þau.
Það var bæði synd og skömm hve hún liafði altaf'
haft Elísabetu fyrir rangri sök, þessa indælu stúlku,
sem hafði altaf viljað henni vel.
Daginn eftir veisluna var Jane að þvo silfurborð-
búnað í eldhúsinu. Ilún hafði lofað Miss Tylor að
hjálpa henni eitthvað daglega, meðan gestirnir væru.
Hurðin inn í borðstofuna stóð opin upp á hálfa gátt
og Jane heyrði einhvern koma inn í stofúna úr and-
dyrinu. Hún vissi strax, að það myndi vera Walther.
Hann gekk að skápborðinu og fjekk sjer vatn að
drekka. Þegar hann heyrði, að einhver var frammi í
eldhúsinu, gægðist hann inn um dyragættina.
„Ert það þú, Jane“, sagði hann og stje ínn fyrir
þrepskjöldinn.
„Já“, sagði Jane qg. hjelt áfram verki sínu eins og
ekkert hefði í skorist, en hjarta hennar sló örara, er
hann ávarpaði hana í þessum vingjarnlega róm.
„Þú sást dálítið í gær, Jane, sem þú áttir eiginlega
ekki að sjá. Sir David vill halda þessu leyndu. Þú hef-
ir líklega ekki minst á það við neinn?“
„Nei, það hefi jeg ekki gert. En hversvegna má ekki
minnast á það? Ætlar frú Elísabet kannske að koiria-
hingað í heýnsókn með manni sírium ?“
■ ~t