Morgunblaðið - 05.03.1937, Blaðsíða 8
8
touitGU NöUAt'í
Föstudagur 5. mars 193T.
*áwf%&&€&pU€
Húsmæður! Daglega nýr
fiskur til að sjóða, í fars og að
steikja. Fisk & farsbúðin,
Þórsgötu 17. Sími 4781.
Notaður tvíburavagn óskast
til kaups. Upplýsingar Grettis-
götu 58 B, uppi.
Molasykur 0.55 pr. kg. Strau-
sykur 0.45 pr. kg. Kaffi (Kaa-
ber) 0.95 pr. pk. Export LD
0.65 pr. stk. Smjörlíki ódýrt og
íslenskt bögglasmjör, gott og
ódýrt. Þorsteinsbúð, Grundar-
stíg 12, sími 8247.
Hveiti Alexandra og fleiri
ágætar tegundir, í 10 pd. pok-
um og lausri vigt. Ódýrt í Þor-
steinsbúð. Sími 3247.
Kaupi gull og silfur hæsta
rerði. Sigurþór úrsmiður, iiafn-
arstræti 4.
Ðagbókarblöð Reykvíkings
Úrval af nýtísku kvenblúsum
í mörgum litum. Nokkrir kjólar
og pils seljast fyrir mjög lítið
verð. Sendum út á land gegn
póstkröfu. Saumastofan Uppsöl-
um. Aðalstræti 18. Sími 2744.
Hildur Sivertsen.
Klæðaskápar einsettir og tví-
settir, og margt fleira af ódýr-
um húsgögnum, tökum einnig
notuð húsgögn upp í viðskifti.
ódýra Húsgagnabúðin, Klapp-
arstíg 11. Sími 3309.
Breska stjórnin hefir gert mikl
ar breytingar meðal sendi-
herra sinna, f'lutt þá til. M. a.
hefir sendiherra hennar í Berlín,
Eric Phipps, verið látinn flytja
sig til París. En sendiherrastaðan
| í París er hin virðulegasta meðal
breskra sendiherra. Launin eru
eftir því.
I *
Það er að segja, sjálf laupin
eru ekki reiknuð sjerlega há, 2500
sterlingspund. En auk þess fylg-
Tveir útstillingarkassar til
sölu. Sápubúðin, Laugaveg 36.
*K~e^t&£cí'
Les stærðfræði með gagn-
fræðingum. Þorst. Egilsson. —
Leifsgata 14, Sími 2776.
Dömusokkar — svartir og; P -f •
mislitir — ísgarns og ullar fást | C/VÚ&tlGZQ'l'
í Karlmannahattabúðinni.
2—3 herbergja íbúð til leigu
í Miðbænum. Uppl. í síma 3341.
2—4 skrifstofuherbergi til
... . * , .. .* ,leigu í Miðbænum. Upplýsingar
Til solu notaðar bifreiðar. —t, ,
it • e r, ci' ■ r, 11 sima 3341.
Heima 5—7. Simi 3805. Zop-
honías.
Silkisokkar, svartir og mis- ,
litir á kr. 1.90 parið, í verslun
Ingibjargar Johnson.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klappai^stíg 29,
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Kaupi íslensk frímerki hæsta
verði og sel útlend. Gísli Sig-
urbjörnsson, Lækjartorgi 1. —
Opið 1—4.
ir embættinu 12.400 stpd. í risnu,
600 stpd. til borðbúnaðar, 100
stpd. til einkennisbúninga. Þetta
| verða samtals 15,600 sterlings-
pund, eða liátt* í 350 þús. íslensk-
ar krónur.
*
j En þegar minst er á liá laun
í rennir maður huganum til pen-
ingalandsins Bandaríkjanna. Sá
1 maður, sem talinn er að hafa hæst
| ar tekjur þar vestra, er blaða-
! kóngurinn Hearst. Hann er nú
1 annar ríkasti maður Bandaríkj-
anna, Rockefeller einn auðugri.
En Hearst er talinn mun auðugri
en t. d. Ford bílakóngur og
bankahöfðingjarnir í Wallstreet.
Hearst hafði 1935 500.000 dollara
í árslaun.
0*ttlfnHÍnga»
Húsmæður! Senn líður að
páskum. Hafið varan fyrir ykk-
ur vanti ykkur hreingerningar-
mann. Hringið í síma 4967.
Friggbónið fína, er bæjarins
besta bón.
Otto B. Arnar, löggiltur út-
varpsvirki, Hafnarstræti 19. —
Slmi 2799. Uppsetning og við-
gerðir á útvarpstækjum og loft-
netum.
En næst honum í árstekjum
var Mae West með 450.000 doll-
ara, þá komu sem nr. 3 og 4 versl
unareigendur tveir, en Marlene
Dietrich þar næst með 368.000
dollara tekjur og næstir á eftir
henni voru Charlie Chaplin og
Harold Lloyd. En sjálfur Samuel
Goldwyn hefir ekki nema rúml.
100 þús. dollara í árstekjur.
*
Ur því við erum komin þarna
vestur í dóllaralandið er rjett
að minnast á veislu eina, sem hald-
in var í Washington um daginn
og vakti mikla athygli, sem ein-
hver hin stórfenglegasta, cr sögur
fara af þar v'estra. Veisluna hjelt
Mís. Mac Lean, eigandi blaðsins
Washingtpn Post. Boðsgestir voru
1500 og er mælt að veislan hafi
kostað 200 þús. dollara.
1 veislu þessari, sem líktist æf-
intýri úr Þúsund og einni' nótt að
sagt var, bar IVJrs. Mac Lean í
fyrsta sinn hinn svonefnda
„Hope“-demant, er hún hafði ný-
lega keypt fyrir 3 miljónir doli-
ara.
*
Demant þenna átti Lúðvík
fjórtandi á sínum tíma, síðan
Katrín II., en síðast átti hann
ensk kona, Mrs. Hope að nafni,
og er demantinn kendur við hana.
*
í veislunni var hópur leynilög-
reglumanna, sem höfðu það hlut-
verk að hafa gát á húsmóðurinni
með demantinn, til þess að vera
til taks, ef einhver af hinum 1500
gestum eða einhver úr hópi þjón-
ustufólksins gerði tilraun til þess.
að ræna dýrgripnum.
Það er eklti vandalaust að-
ganga með slík djásn utan á sjer..
En eigandinn hefir vafalaust
hugsað sem svo, að mikið skal til
mikils vinna. Tildur og prjál auð-
kýfinganna leiðir þá, sem kunn-
ugt er, út í marga vitleysuna.
*
Pýskur tundurbátur var einu
sinni ekki alls fýrir löngu
á siglingu í Austurhöfum og kom
þá í japanska höfn, þar sem her-
skipafloti lá, ásamt japönsku að-
mírálsskiþi.
Skipherrann á tundurbátnum
kunni ekki orð í japönsku, en
hann taldi það þó skyldu sína að;
fara í heimsókn um borð í að-
mírálsskipið.
Hann var leiddur fyrir aðmírál-
inn, og þar eð hann þóttist viss
um, að hann kynni álíka lítið í
þýsku og hann sjálfur í japönsku^
fanst honum standa nokkurnveg-
inn á sama, hvað hann sagði.
Hann hneigði sig djúpt fyrir
aðmírálnum og sagði grafalvar-
legur á svip, með hátíðlegri
röddu:
„Ein und zwanzig, zwei und
zwanzig, drei und zwanzig“ (21,.
22, 23). Aðmírállinn tók þessari
kveðju mjög svo góðlátlega.
En skipherrann var ekki eins
ánægður með sjálfan sig, þegar
aðmírállinn hneigði sig, virðuleg-
ur að austurlenskum sið, og svar-
aði:
„Vier und zwanzig, fiinf und
zwanzig, sechs und zwanzig“ (24,
25, 26).
Auglýsingasími Morgunblaðsins er 1600.
ROBERT MILLER:
SYNDIR FEÐRANNA.
og ekki þorir að trúa tilvonandi eiginmanni sínum fyrir
áijölum, sem tryggja þeim báðum hamingjuna. Gefðu
mjer koss til staðfestingar samningi okkar. Hvar geym-
ir þú böggulinn, það er víst ekki hætt við því, að
honum verði stolið — hurðin hjá ykkur er oft ólæst?“
„Nei, nei. Hann liggur á kistubotninum hjá mjer.
Jeg hefi hann með mjer, hvert sem jeg fer, því að þú
yarst búinn að segja mjer, að skjölin væru hættuleg
fjrrir Sir David. Jeg vildi ekki eiga á hættu —“
Setningin druknaði í kossi, og Johnson gamli lædd-
ist burtu.
Þegar hann var kominn svo langt frá þeim, að þau
gátu ekki heyrt til hans, flýtti hann sjer upp að húsinu
og skundaði beina leið inn í herbergi Jane. Þar fann
lrann ferðakistu hennar og rótaði í mesta flýti í henni.
Loks fann hann brúnan aflangan böggul neðst niðri á
botni, og var skrifað á hann með rithönd Sir Davids,
sem hann þekti strax.-
„Skjöl, viðvíkjandi vistum til hersins í Belgíu“.
Þetta hlutu að vera skjölin, sem Walther átti við.
Það var einkennilegt til þes sað hugsa, að Jane hefði
beinlínis örlög Sir Davids í hendi sjer, og að hún hefði
geymt þessi skjöl ár og dag, án þess að nefna það á
nafn. En hvað hún hafði geymt vel leyndarmál Walt-
hers, þrátt fyrir svik hans og trygðarof. Johnson var
ekki í neinum vafa um það, hvað Walther hafði í huga.
Hann ætlaði að gabba hana, til þess að láta skjölin af
hendi, og svíkja hana síðan.
Yesalings Jane. Hún hafði altaf verið gott og trú-
gjarnt barn.
Johnson lokaði skjölin niðri í skrifborðsskúffu sinni
og stakk lyklinum í vasann. Síðan gekk hann óþreyju-
fullur fram og aftur um gólf í herbergi sínu. Hann
slökti ljósið og dró gluggatjöldin frá glugganum, svo
að hann sá út. Hann hlustaði með eftirtekt eftir sjer-
hverju hljóði. Jane vegna vildi hann ekki fara út til
þeirra, haun vissi hve bráður hann gat verið, og var
ekki viss um, að hann gæti stilt geð sitt. Jane mátti
heldur ekki gruna, að það væri faðir hennar, sem hefði
tekið skjölin. En honum var ekkert um það, að hún,
sem var eins og viljalaust verkfæri í höndum Walthers,
kom ekki.
En rjett í því, er hann ætlaði, þrátt fyrir alt, að
fara út og skygnast um eftir henni, sá hann hana
koma. Hún læddist meðfram hinum háu ribstrjáarunn-
um, og hann sá hinni ljósu kápu hennar bregða fyrir
milli greinanna. Litlu síðar heyrði hann braka í gólf-
inu í herbergi hennar, og eftir það gekk hann til
hvíldar.
Honum var þungt um hjartaræturnar, þegar hann
hugsaði til næsta dags. Hann kendi í brjósti um Jane,
þegar hún kæmist að því, að skjalaböggullinn var
horfinn. En hann hafði ekki önnur ráð til þess að ná
sjer niðri á Walther. Nú kom það á daginn, hvort
hann reyndist henni vel, eða hafði aðeins notað þessa
aðferð til þess að koma ár sinni fyrir borð.
Johnson hafði enga trú á honum. En hann hugsaði
sem svo, að það gæti þó hent, að hann gerði honum
rangt til. Gamli maðurinn andvarpaði. Honum varð
ekki svefnsamt þessa nótt. Hann gat ekki annað en
hugsað um Jane og framtíð ,hennar. Eftir að hún hefði
nú sjeð hvern mann Walther hafði í raun pg veru að
geyma, yrði hún að fara hið fyrsta aftur til vinnu
sinnar í skólanum. Og hann varð líklega að flytja
sjálfur frá Westend, syo að hún þyrfti ekki að koma
þangað í fríunum. Það yrði reyndar eins og að höggva
í sundur aðal líftaugina að segja skilið við Westend
og garðinn, sem hann elskaði að vinna í. En engin fórn
var of stór, þegar Jane átti í hlut.
Jane fór strax að hátta, þegar hún kom inn. Henni
varð heldur ekki svefnsamt þessa nótt. Hún var alt of
hamingjusöm til þess að geta sofið. Hún lá glaðvak-
andi í rúminu og ryfjaði upp fyrir sjer hvert orð, sem
hann hafði hvíslað í eyra henni, og’ þau ástarhót, semr
liann hafði sýnt henni. Alt það gamla var grafið og
gleymt. Hún lagði trúnað á þá fullyrðingu hans, að
hann hefði verið töfraður af Elísabetu, en það væri
fullkomlega um garð gengið. Auk þess huggaði hiún
sig með því, að Elísabet væri nú gift í öðru landi,.
svo að úr þeirri átt væri ekkert að óttast.
Daginn eftir, þegar Johnson var að vinna í> vermi-
liúsinu, kom Jane þjótandi út til hans.
„Pabbi“, hrópaði hún, „það hefir þjófur verið að
verki í herberginu mínu. Ollu hefir verið umrótað f
ferðakistunni minni. Jeg veit ekki, Iivað jeg á til
bragðs að taka!“, sagði hún að lokum í svo örvænting-
ar fullum róm, að gamli maðurinn fekk sting í hjart-
að af vorkunnsemi.
„Hvað er að, góða mín, hefir einhverju verið stol-
iðf‘, spurði hann.
„Nei — jú, — jeg skal segja þjer — það eru nokkur
brjef, sem eru horfin“.
„Nú jæja, verra gat það verið, væna mín. Þau eru-
sjálfsagt frá vinstúlkum þínum og ekki mjög verðmæt,.
en það getur verið nógu gremjulegt samt sem áður_
Reyndar er það undarlegt að gera sig að þjóf fyrir
nokkur brjef, hver getur það verið, sem ágirnist brjef-
in þín ? Hvenær heldurðu að þetta hafi verið ?‘ ‘
„í dag, meðan jeg var á óðalinu að hjálpa Miss-
Fredmann“. Jeg handljek böggulinn í gær“.
Hún var varla búin að sleppa síðasta orðiuu, ]>egar
hræðilegur grunur vaknaði hjá henni. Hjarta hennar
hætti nærri að slá af angist og örvæntingu.
Gat Walther hafa tekið böggulinn? Enginn annar en
hann vissi hvar böggullinn var geymdur, eða kærði sig
um hann.
Hún varð náföl í andliti og án þess að segja meira,
fór hún út og gekk hægt upp að húsinu. Það var eins
og jarðskjálfti hefði skyndilega kipt stoðuðnum undan
öllum þeim fögru loftköstulum, sem hún hafði bygt
kvöldið áður í framtíðardraumum sínum.