Morgunblaðið - 11.03.1937, Blaðsíða 8

8
Fimtudagur 11. mars 1937.
\i U 2 G U N tí L, A t' i :>
Nokkur pör af skinnhönskum
seljast með miklum afslætti
þessa viku. — Hanskagerðin,
Tjamargötu 10.
Heimatilbúið fiskfars og
friggadellur, fæst daglega á
Laugaveg 53 B, uppi. — Ragna
Jónsson. Sími 3197. Sent heim.
Munio krónu-miðdagana á
Heitt og Kalt.
Vjelareimar fást bestar hjá
f’oulsen, Klapparstíg 29.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
foulsen, Klapparstíg 29.
Kaupi íslensk frímerki hæsta
verði og sel útlerd. Gísli Sig-
urbjörnsson, Lækjartorgi 1. —
Opið 1—4.
Kaupi gull og silfur hæsta
verði. Sigurþór úrsmiður, Hafn-
irstræti 4.
SUklfnninqae
Friggbónið fína, er bæjarins
hesta bón.
Agœfar íslenskar
Versl. Visir.
Sími 3555.
Oldungaráðið í Texas hefir
gert ráðstafanir til þess að öll
sorpblöð sjeu bönnuð. Fyrsta laga-
frumvarpið, sem fram kom í máli
þessu var þess efnis, að banna öll
dagblöð og vikublöð, sem birtu
myndir af berfættum stúlkum.
Oldungaráðsmaðurinn Olan
van Zant samdi og undirbjó laga-
frumvarp þetta. Hann er stein-
blindur.
*
Hamingjan er ekki í því falin
að eiga mikið, heldur hinu, að
vera ánægður með lítið.
*
Dómari einn í Stamford, Conne-
cticut, hefir sent út tilkynningu
til lijónaefna þar, þess efnis, að
hann skuli gefa þau saman í
hjónaband þetta ár, en þau þurfi
ekki að hugsa um kostnaðinn f’yr
en árið 1938.
*
veir hnerrar komu af stað mik-
illi skelfingu hjerna á dög-
unum í Kaupmannahöfn, eftir því,
sem dagblað eitt þar í borg segir
frá.
*
Annar hnerrinn hafði nærri gert
út af við pilt einn, en hinn bjarg-
aði honum.
*
Svoleiðis var, að piltur þessi
var að gera við vasaljós sitt og
stakk vasaljósperunni upp í sig á
meðan.
Alt í einu þurfti hann að hnerra
og gerði það svo vendilega, að
peran hrökk ofan í barka og sat
þar föst.
Aumingja maðurinn stóð á önd-
inni og var keyrður í mesta flýti
á spítala. Læknarnir töldu hann
mjög hætt staddan, og var hann
strax lagður inn á skurðarstofuna
til aðgerðar.
*
En áður en úr því varð, þurfti
maðurinn aftur að hnerra, og eftir
þann hnerrann hætti köfnunartil-
finningin.
Yið nánari rannsókn kom það í
ljós, að peran hafði hrokkið ofan
í vælindað og þaðan niður í maga.
I stað skurðhnífsins kom nú
laxerolía í góðar þarfir, og eftir
það fór pilturinn heim til sín,
himinlifandi yfir hinum happa-
sælu lyktum á þjáningunum.
*
Kona ein kvartaði yfir því fyrir
rjetti í Kaupmanahöfn um daginn,
að maðurinn hennar hefði ekki
talað við hann i ellefu vikur. Eitt
Kaupmanahafnarblaðið skýrði frá
þessn og Ijet um leið þau orð falla,
að undarlegt væri það lieimili, sem
aldrei væri rifist á!
*
Sænskan hnefaleikara langaði til
þess að fá sjer konu og setti þess
vegna giftingarauglýsingu í blað
eitt. Hann gortaði ekki af auði
eða öðru, en skrifaði skýrt og
skorinort: Jeg er hnefaleikari og
hefi unnið 38 sinnum með „knock-
out“. Nú langar mig til þess að
kynnast einhverri indælli stúlku.
*
Það er sagt, að nú ætli Greta
Garbo að fara að leika í gaman-
myndum, og eru menn fullir eft-
irvæntingar um hvernig henni
takist það.Fyrsta kvikmynd henn
ar þeirra tegundar verður samin
eftir skáldsögu einni eftir Marga-
retli Mitchell.
*
raneo hefir nú á valdi sínu
65% af landflæmi Spánar,
eftir því sem nýjustu opinberar
skýrslur herma. Ibúafjöldinn á
þessu svæði er 13 miljónir, en í
þeim hlutum Spánar sem enn eru
undir yfirráðum rauðliða búa 9
miljónir manna. — Uppskeran í
„ríki“ Francos er áætluð 3,4 milj.
tonn af korni á móti 1.6 miljónum
tonna í umráðasvæði Yalencia-
stj ómarinnar. Kartöfluuppskeran
3,2 milj. kr. hjá Franco, móti 1,6
milj. tonnum hjá rauðliðum. Járn
og stálbirgðir eru líkar hjá báð-
um, eða 1.6 og 1.5 milj. tonn.
*
Þetta er útdráttur úr opinberri
skýrsln, sem gefin var út er rauð-
liðar hjeldu því fram, að auðug-
ustu hjeruð Spánar væru í þeirra
höndum.
*
ersveitir Franeos á Teruel-
vígstöðvunum í hjeraðinu
Aragon tóku nýlega smábæinn
Utrillas hjá Montalban. — Eftir
þenna sigur eru öll kolahjeruð ,
Katalóníu í höndum þjóðernis-
sinna.
Trúlofunarhringa
fáið þið hjd
Sigurþóri, Hafnarstæti 4.
Sendir gegn póstkröfu hvert á Iand
sem er. Sendið ndkvæmt mdl.
Úr og klukkur i miklu úrvali.
Valenciastjórnin er í miklura
vandræðum með kol og annað'
elsneyti af þessum ástæðum og af-
leiðingin er sú, að járnbrautar—
ferðir hafa lagst niður víða,,.
vegna þess að ekki eru til kol
til að kynda eimreiðarnar..
Sími 1380. LITLA BILSTOÐIN Er nokkuð stór
___------ ----------------------------------
Opin allan sólarhringinn.
Auglýsingasími Morgunblaðsins er 1600.
ROBERT MILLER:
57.
SYNDIR FEÐRANNA.
einan við morgunborðið daginn eftir, að símskeytið
kom frá henni.
„Mr. Walther“, sagði hún, „þjer vitið kannske, að
Elísabet er væntanleg heim eftir eina eða tvær vikur?“
„Hvernig ætti jeg að vita það, þegar enginn segir
mjer frá því,“ svaraði Walther og reyndi að dylja
grcmju sína.
Að svo mæltu stóð hann strax á fætur og gekk úf.
Loks rann upp sá dagur, þegar símað var til Sir
Davids frá London, og hann þekkti rödd Elísabetar í
símanum. Um kvöldið lagði hann sjálfur af stað, til
Seatown til þess að taka á móti henni.
Hann liafði hjartslátt, þegar hann stóð á brautar-
stöðinni og sá lestina nálgast. Hvemig myndi Elísabet
taka honum. Mýndi það gamla standa eins og veggur
á milli þeirra? Nú, þegar stundin nálgaðist, sá hann,
hvað hann og Walther hefðu valdið henni mikillar
(ijáningar. ,
En þegar lestin staðnæmdist og Elísabet kom til
móts við hann og sá, hve veiklulegur hann var, og
þjáningardrættina í andliti hans, hvarf allur kali í
hans garð á svipstundu eins og dögg fyrir sólu.
Hún lagði handleggina utan um háls hans og hvísl-
aði með grátstafinn í kverkunum:
„Elsku pabbi minn — þakka þjer fyrir brjefið“.
„Æ, hváð það er gott að þú ert komin heim aftur,
Elísabet", sagði hann og tók hönd hennar undir hand-
legg sinn og leiddi hana niður biðsalinn frá forvitnis-
legu augnaráði margra, sem þektu þau og vissu meira
eða minna um flótta hennar.
A heimleiðinni í bílnum sagði faðir hennar um leið
og hann horfði rannsakandi augnaráði á hana:
;jBrtu nú verulega hamingjusöm, barnið mitt? Hvers
vegna kom maðurinn þinn ekki með þjer?“
,^E, pabbi. Það er eins gott að þú fáir að vita það
strax: Jeg er alls ekki gift,. Dr. Payne stakk upp á
því, að jeg sendi þetta kort heim, svo að Walther
kæmi ekki aftur að ásækja mig“.
Sir David starði hálf tortryggnislega á hana.
„Ertu ekki gift — og ætlar þú ekki að giftast hon-
um ?“
„Nei, nei, pabbi“.
Elísabet sagði honum í stuttu máli frá því, sem á
daga hafði drifið hjá henni, síðan liún fór að heiman.
Hann hjelt hönd hennar fast í lófa sínum og and-
varpaði við og við meðan á frásögninni stóð. Þegar hún
þagnaði, sagði hann;
„En þá verður þú altaf kyr hjá mjer upp frá þessu?“
„Já, pabbi“.
„Bara að jeg gæti verið viss um, að þessi uppskurður
færi vel“, sagði hann hæglátlega, „þá hefði jeg einskis
írekar að óska“. En með sjálf-um sjer vann hann lieit,
sem hann fekk þó aldrei tækifæri til þess að uppfylla.
Nú kom að Sir David að segja frá veikindum sín-
um. Elísabet húghreysti hann og sagði einmitt þau
kærleiksríku orð, sem hann hafði þráð að heyra. Sagði,
að hún ætlaði að biðja fyrir honum og vaka hjá hon-
um, myndi ekki víkja frá honum, fyr en þau væru
aftur komin heim til Westend, að uppskurðinum vel
afstöðnum. Hún sagðj honum líka, að dr. Payne hefði
sagt sjer, að þessi uppskurður hepnaðist sjaldan illa
„Hvar er Walther?“ spurði hún litlu síðar.
Hann er ennþá á Westend. Það er erfitt að fá jafn
'duglegan ráðsmann og hann“, sagði Sir David, eins
og hann vildi afsaka það, að hún þyrfti að hitta hann
aftur, og bætti síðan við: „En ef þú vilt, skal hann
fara burt“.
„Fyrst hann getur ekki gert okkur mein framar,
getur hann verið áfram á Westend", svaraði Elísabet
stillilega. Hún hafði ekki búist við því, að þurfa að
líta hann augum, og hún sárkveið fyrir að hitta hann
aftur. En svo datt henni í hug, að erfitt yrði fyrir
hann að fá atvinnu, ef hann yrði rekinn í burtu. En
hún hafði strax getið sjer þess til, að skjölin værœ
ekki lengur í fórum hans, en faðir hans hefði náð í þau.
„Þú getur nú sjeð hann fyrst, góða mín, og vitað
hvernig það gengur. Eiturtönnin er farin úr honum'V
bætti hann við og brosti, „og hann er ekki lengur
hættulegur“. Hann var orðinn allur annar maður
síðan hann vissi, að hún var ógift, og þurfti því ekki
að fara aftur til Ameríku.
Miss Tylor hló og grjet í einu, þegar hún faðmaði
Elísabetu að sjer. Síðan dró hún hana fram í birtunaP.
til þess að sjá, hvort hún hefði nokkuð breyst, og sagði
síðan við Sir David, sem var að hjálpa henni úr yfir-
höfninni, glaður í bragði, að hún væri alveg eins og
áður, nema ennþá laglegri og alvörugefnari á svipinn.
Og það var líka orð að sönnu. Reynslan hafði sett
sinn svip á andlit Elísabetar. Svipur hennar bar vott
um alvarlega og hugsandi sál, og augun sýndust dýpri,
og dekkri en áður.
Walther ljet ekki sjá sig um kvöldið. En um morg-
uninn hittust þau ein við morgunverð. Sir David fór
venjulega seint á fætur, síðan veikindi hans ágerðust.
Og Miss Tylor ljet færa sjer morgundrykkinn upp í
herbergi sitt, vegna þess, að hún gerði ráð fyrir því,.
að þau Elísabet og Walther vildu helst vera ein þegar
þau hittust fyrst. Walther stóð úti við glugggann í
borðstofunni, þegar Elísabet kom inn. Hún gekk rak-
leitt til hans og rjetti honum höndina og sagði:
„Komdu sæll, Walther — eigum við ekki að láta
fortíðina vera gleymda okkar á miHi9í<
Walther var fölur í andliti. Hann tók í hönd hennar,
en slepti henni fljótlega aftur, eins og hann hefði
brent sig, og sagði hásri röddu: „Þakka þjer fyrir,
Elísabet“.
Hún gekk að teborðinu og spurði, eins og hún hafði
svo oft gert áður;
„Te eða kaffi?“
„Te, þakka þjer fyrir“.
Þegar hann var sestur við borðið, kom háðslegur