Morgunblaðið - 20.03.1937, Blaðsíða 3

t
Laugardagur 20. mars 1937.
MORGUNBLAÐIÐ
Togurum Kveldúlfs
fvrirfram ráöstafaö
út úr bænum.
Iníláensan.
Skipuleg hjálparstarfsemi
nauðsynleg i sveitabjeruðum.
Svikráð Hjeðins
við alvinnulíf
Reykjavíkur.
Siðferðisfjelagar Hjeðins Valdimarssonar á ýms-
um landshornum hafa ekki getað þagað yfir
svikráðum þeim, sem hann og þý hans hjer eru
að brugga með stöðvun Kveldúlfs. Þeir eru farnir að skifta
veiðinni, meðan hún þó er aðeins sýnd, en ekki gefin.
Útgerð Finns á ísafirði kvað eiga að fá einn togaranrx,
útgerð Jónasar á Norðfirði annan, og e. t. v. kjördæmi
Haraldar þann þriðja. Sá fjórði kvað eiga að fara í rikí
gulu seðlanna hjá Emil. „Grenið“ (Reykjavík) á þá að fá
að halda þrem, ef nokkur fæst þá til að kaupa skipin.
I
Heiinssýningin í Paris
En I
• I
Menn hafa sjálfsagt tekið eftir
Því, að Alþýðublaðið hefir hvað
@ftir annað verið að hrópa það
app, al veg án tilefnis frá öðrum,
að togarar Kvelchxlfs eigi allir að
gerast ut frá Reykjavík eftir
„gjaldþrotið". Það er rjett eins
og.þessir togarar hafi verið gerðir
«t einhversst.aðar lítan Reykjavík-
«r, og éigi nú að flytjast þangað!
Og þá á það líklega að vera ein
blessunin, sem af því leiddi, ef
takast mættí að stöðva Kveldúlf.
Bn hjer sannast enn það, að sá
sem reynir að fela sig, vísar oft
á sig sjálfur, og að sá, sem afsak-
ar sig, hann ásakar sig. Því þessar
afsakanir Alþýðublaðsins háfa
bara stutt að því að það komst
«pp, að meðan klíka þessi signdi
sig og sór, að allir togarar Kveld-
álfs, sjö að tölu, skyldu gerðir út
frá Reykjavík, ef takast mæt.ti að
koma fjelaginu á knje, var hxxn
fyrirfram að ráðstafa þeim, sínnm
á hvert laudshorn.
Allir Reykvíkingar vita það, að
afkorna fólksins hjer byggist, að
langmestu leyti á útgerðinni. Tog-
araútgerðin í Reykjavík hefir í
tngi ára verið traustasta stoðin
nndir atvinnulífinu í bænum.
Þessi útgerð hefir í rauninni verið
nndirstaða Reykjavíkur. Og engir
kafa átt eins mikið undir henni,
eins og sjómenn og verkamenn,
fólkið, sem Hjeðinn og fjelagar
hans biðla daglega til og sverja
dýra eiga um það, að þeir skuli
vaka yfir hagsmunum þess.
Þetta sama fólk hefir horft á
eftir hverjum togaranum á fætur
öðrum xít úr bænum, án þess að
Hjeðinn og mötunautar haus hai'i
gert nokkuð til þess að hefta sölu
þeirra og flutning til annara
staða.
Leiknir (áður Ari), Andri (áð-
«r öulltoppur), Gylfi, Brimir (áð-
ur Yer), Hafsteinn, Haukanes (áð-
«r Draupnir) og Maí hafa allir
farið.'Eftir harða baráttn hafa eig-
endurnir verið „gerðir upp“ og
skipin seld.
Slátrarinn feiti og fjesæli, sem
aldrei hefir tapað eyri á fram-
leiðslu, hefir horft á eftir skipun-
«m með breiðu brosi, en alþýðan í
Rvík hefir setið eftir atvinnulaus.
— Morötiiraun -
fyrir rógburð
ástarmálum.
Morðtilraun var gerð við
fyrverandi sendiherra Frakka
í Róm, Chambrun, á járn-
brautarstöð í París í fyrra-
dag.
Morðtilraunin var framín
af glæsilegri, þrítugri
stúlku, ungfrú Fontanges,
sem ér blaðamaður í París.
Ungfrú Fontanges heldur
því fram að Chambrun sendi-
herra hafi spilt fyrir henni
í ástarmálum með rógburði
um hana, er þau dvöldu í
Rómaborg. Segist hún hafa
verið í vinfengi við stórfræg-
an ítalskan stjórnmálamann.
Heimsblöðin eru ekki í
vandræðum með að geta upp
á hver þessi stjórnmálamaður
sje.
Lögreglan hefir fundið
hundrað ljósmyndir af Muss-
olini í fórum ungfrú Fontang-
es. Þar á meðal er Ijósmynd,
sem Mussolini hefir sjálfur
ritað nafn sitt á. Páll.
. Og nú á aðalslátrunin að hefj-
ast, Hjeðinn hefir brett upp erm-
unum, og þrælar hans stikla af
áhuga og áfergi. Sjö togarar,eiga
að fara undir hamarinn!
Alþýðublaðið kallar á alþýðuna
í Reykjavík til hjálpar. — En er
líklegt að hú líti með velþóknun
á þessi verk eða þessar fyrirætl-
anirf Mundi hún ekki telja hag
sínum betur borgið með sjerstök-
tim ráðstöfunum til stuðnings út-
gerðinni, heldur en því. að Hjeð-
inn fengi að svala manngöfgi
sinni, Stefán Jóhann kæmist í
skilanefnd, Reykjavík misti 4 tog-
ara, og Finnur, Haraldur, Jónas
og Emil fengju þá fyrir flotholt,
hvér á sínu hviksyndi ?
Þar sem inflú-
ensan sýkir alt
heimilisfólkið.
Eftir mánaðartíma v.érður hin mikla heimssýning í París opn-
uð, Er nú unnið af, fullum krafti við að fullgera sýnangarskálana
á hinu stóra sýníngasvæði. Á myndinni sjest sýningarsvæðið og
í baksýn liin nýja Trocadéro-by gging.
2055 krónum stolið
úr pústpoka.
Pósturinn kom með
Gulifossi að norðan.
P
EGAR verið var að skifta póstinum úr
,,Gullfossi“, er hann kom frá Norður-
og Vesturlandi síðast, var tekið eftir því
að stolið hafði verið 2055 krónum úr peninga-
brjefi sem var í einum p>óstpokanum.
Póstpokinn, sem peningamir hurfu úr, var frá
Húsavík. Hafði hann verið sendur landveg frá
Húsavík 5. þ. m. til Akureyrar og síðan suður með
„Gullfossi“ 13. mars.
I póstpokanum voru almenn j
brjef og auk þess böggull með | °g ekki eins fullkomið og þau
blýinnsigli, sem nú eru alment
notuð.
ábyrgðar- og peningabrjefum.
Þegar pósturinn var tekinn
upp úr pokanum, sást að tvö
af peningabrjefunum höfðu ver-
ið rifin upp. Voru ávísanir og
arðmiðar í öðru brjefinu ó-
hreyfðir.
En úr brjefinu, sem upphaf
lega höfðu verið 3400 kr.
í, vantaði 2055 krónur.
Skömmu eftir að Gullfoss
kom hingað að norðan fór hann
til Akraness og til Kefla-
víkur og kom ekki hingað fyr
en í fyrradag.
Lögreglan'ýfirheyrði í gær og
í fyrradag skipshöfnina á Gull-
fossi, en ekkert hefir upplýsts
Póstpokinn var innsiglaður um hvarf peninganna. Þá hafa
með blýinnsigli og við rannsókn farið fram yfirheyrslur yfir
sást, að blýinnsiglið hafði verið starfsmönnum pósthússins hjer
rofið og sett saman aftur. Var og einnig á Húsavík og á Ak-
innsigli þetta af gamalli gerð ureyri.
Inflúensan breiðist nú
út um kaupstaði og
kauptún landsins. -
En ennþá hefir hún ekki
mikla útbreiðslu í sveit-
um. Einna mest kveður
að henni í sveitum Aust-
ur-Húnavatnssýslu, að
því er blaðið hefir frjett.
En þar horfir líka til
mikilla vandræða, Ög
má búast við að þau fari
ört vaxandi, að því er
hjeraðslæknirinn á
Blönduós skýrði frá í
gær.
Eins og öllum er kunnugt, eru
sveitaheimilin yfirleitt svo man«
fá á þessum tíma árs, að víða
er þar ekki fleira fólk en nauð-
synlega þarf þar að vera til
þess að hægt sje að hirða bú-
íjenaðinn, sem nú er víðast
hvar allur á gjöf.
Þegar inflúensan kemur á
þessi mannfáu heimili og alt
heimilisfólkið sýkist samtímis,
eða svo til, má geta nærri, að
fólkið pínir sig á fótum eins
lengi og auðið er, til þess að
sinna skepnunum og annast
önnur hin nauðsynlegustu heim-
ilisstörf. Og undir eins og veik-
in rjenar, verða sjúklingarnir
máske að fara upp úr rúmunum
til þess að sjá um, að búfjen-
aður standi ekki málþola. En
það er einmitt hin mesta hætta
við inflúensuna, að fólk, sém
tekur veikina, sje of lengi á
fótum eða fari of snemma á
fætur.
Sje inflúensuheimilum í
sveitum ekki sjeð fyrir nauð-
synlegri aðstoð, er alveg sýni-
legt, að stórkostleg hætta er
á, að fólk verði fyrir þungum
veikindum og alvarlegu heilsu-
tjóni af fylgikvillum inflúensu,
sem mest kveður að, þegar
sjúklingar geta ekki farið nægi-
lega varlega með sig.
Til þess að koma í veg fyrir
þessa hættu af völdunv inflú-
ensunnar þyrftu hjeraðslæknar
og sýslumenn þessa hjeraða, þar
sem inflúensan verður skæð,
að beita sjer fyrir því, að haft
yrði eftirlit með því hvaða
sveitaheimili verða hjálpar-
: þurfi. '
! í kaupstöðum og kauptúnum,
þar sem veikin er að meira eða
minna leyti um garð gengin, ætti
að vera hægt að fá fólk, sem
haft hefir inflúensu og sýkist
ekki að nýju, til þess að taka
að sjer nauðsynleg störf á hin-
-/
FRAMH. Á SJÖTTU SÍÐU.