Morgunblaðið - 15.08.1939, Blaðsíða 8

^Rorguttblatii*
Jfaupsítapuv
RABARBARAPLÖNTUR
og fjölærar plöntur til sölu —
næstu daga frá kl. 1—6. Blóma
stöðin Blágresi, Njálsgötu 8C.
Þriðjudagtir 15. ágústi 1939L
o
y
%
I
Framhaldssaga — Þ|er gellð byrfað i dag
Rauða akurlilfan og rænda brúðurin
•:**:**:..:**:**:..:*.:**:«:**:**:**:**:**:-:**:**:**:«:**:*.:**:«:**:*.:**x*.:«:«:«x«x..:..x«:«:*.:..x*.:«»:*.x*.:«x^»:^h.>;~x.
MEÐALAGLÖS
fersólglös og Soyuglös, keypt
laglega. Sparið milliliðina og
komið beint til okkar ef þið
tiljið fá hæsta verð fyrir glös-
ta. Laugavegs Apótek.
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi sent um allan bæ. —
BJðrn Jónsson, Vesturgötu 28.
Siml 8594.
KAUPUM
mlqminium, blý og kopar hæsta
verði. Flöskubúðin Bergstaða-
stræti 10. Sími 5395.
KAUPUM FLÖSKUR,
atórar og sraáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. £#mi 5396.
Sækjum. Opið allan daginn.
KAUPUM FLÖSKUR
glös og bóndósir af flestum teg-
undum. Hjá okkur fáið þjer á-
valt hæsta verð. Sækjum CI
yðar að kostnaðarlausu. Slmi
■5883. Flöskuversl. Hafnar'str. 21
EFTIRMIÐDAGSKJÖLAR
sumarkjólar og blúsur í úrvali.
Saumastofan Uppsölum, Aðal-
stræti 18. — Sími 2744.
í
2CCísru&&L
EÍNHLEYP STÚLKA
óskar efltir tveim herbergjum
með aðgang að eldhúsi 1. okt.
n. k. Tilboð merkt: „Föst at-
vinna“ sendist afgr. Morgunblaðs
ins fyrir 17. þ. m.
_ tiwwa
STÚLKA ÓSKAST
til aðstoðar við heimilisverk um
hálfsmánaðartíma. — Uppl. í
Laugevegsapóteki. — Sími 1619
OTTO B. ARNAR,
löggiltur útvarpsvirki, Hafnar-
stræti 19. Sími 2799. Uppsetn*
ing og viðgerðir á útvarpstækj-
am og loftnetum.
Kernogan hertogi franskur aðalsmað-
ur hefir flúið frá Nantes eftir stjórn-
arbyltinguna í Frakklandi og dvalið
landflótta í Englandi, ásamt döttur
sinni Yvone. Hefir hún gifst á laun
Anthony lávarði, einkavini Sir Percy
Blakeney, sem er hin svonefnda Rauða
akurlilja og hefir varað hann við yfir-
vofandi hættu, er Yvonne stafi af
Martin Boget. Sá síðastnefndi hefir
fengið samþykki hertogans, til þess að
giftast Yvonne og þykist vera banka-
stjóri frá Brest. En í raun og veru er
hann Pierre Adel frá Nantes, hatramm-
ur fjandmaður þeirra feðgina. Fer
hann með þau til Nantes, ásamt
Chauvelin fjelaga sínum, er hefir var-
að hann mjög við Rauðu akurliljunni.
í Nantes kemur hann hertoganum fyr-
ir á samkomustað mesta úrþvættis borg
arinnar, „Dauðu rottunni", en Yvonne
hjá syStur sinni. Ætlar hann að neyða
h na til þess að giftast sjer, eða senda
þau með glæpamönnum til Parísarborg
ar að öðrum kosti.
Hann tók þan eitt og eitt, at-
hugaði þau og fjekk Carri-
er þau síðan.
Lalouet sat ósvífinn og forvitnis-
legur á svip á stólbríkinni hjá
Carrier, hrifsaði hvert brjefið á
fætur öðru af honum og athugaði
þau gaumgæfilega.
„Skiljið þjer alt þetta rugl?“,
spurði hann hortugur. „Hvað
kunnið þjer mikið í ensku, Jean
Baptiste?"
„í»að er ekki míkíð“, svaraði
fulltrúinn. „En jeg skil nóg til
þess að kannast við þessa vísu um
hann, sem kunnug er um alt land“.
„Jeg kann hana utan að“, svar-
aði Lalouet. „Jeg var staddur í
París, er Robespierra borgari
f jekk eitt eintak af henni. En hvað
hann bölvaði!“
En líklega hefir þó Robespierre
ekki bölvað nærri því eins mikið
og Carrier bölvaði nú.
„Bara að jeg vissi, hvers vegna
þessi bölvaði Englendingur gerir
sjer svona dælt með þessnm skrif-
um. Jeg skil ekki ------“
„Hvað þau eiga að þýða“, tók
Chauvelin rólega fram í fyrir hon-
um. „Það er ekki von. Við fyrstu
sjón virðist þetta barnalegt. En í
raun og veru á þetta að vera
hæðni, aumkvunarleg tilraun til
þess að vera fyndinn! Einkenni-
legir menn, þessir Englendingar.
En jeg þekki þá!“
„Og þessi heimskulega vísa“,
sagði Lalouet og tók í sama streng
um leið og hann þuldi vísuna í
háum og skrækum róm:
Þeir leita hans hjer, þeir leita
hans þar,
þeir leita hans bara alstaðar,
og undan ei himinn nje helvíti
skilja.
Hvar ertu, Rauða akurlilja?
„Heimskulegt!“, sagði hann aft-
ur og kastaði brjefinu frá sjer á
borðið.
„Þessi Englendingur er bölvað-
ur aðalsmaður", þrumaði Carrier.
„Þegar jeg næ í hann------“, bætti
hann við og bandaði með hendinni.
En Lalouet hló að honum.
„Þjer hafið fleiri skjöl, Chau-
velin borgari?“, sagði hann.
„Brjef“, svaraði hann
„Lesið það!‘ ‘, skipaði Carrier.
„Þýðið það! Jeg skil ekki þetta
rugl“.
Og Chauvelin tók eina pappírs-
örkina, sem var þakin fínlegum
bókstöfum, og las upphátt á
frönsku;
„—* — — Nú erum við loks
komnir hingað, kæri Tony. Hefi
jeg ekki sagt þjer, að við kom-
umst það sem við ætlum okkur,
þrátt fyrir allar hindranir!“
„Bölvaðir dónarnir!‘ ‘, hrópaði
Carrier.
„Hjelstu kannske, að þeir
gætu haldið okkur frá Nantes,
þegar Lady Anthony Dewhurst
er fangi hjá þeim?“
„Hver er það?“
„Dóttir hertogans! Eins og jeg
sagði yður áðan, er hún gift ein-
um af fjelögum Rauðu akurlilj-
unnar1 ‘.
Ilann hjelt áfram að lesa:
„------ — Og hjelstu kannske,
að þeir þektu okkur, nokkra
Englendinga, klæddir eins og
mókarlar að koma heim frá
vinnu. Ótrúlegt, Tony. Ef þú
skyldir hitta vin minn Monsieur
Chambertin, áður en jeg fæ
sjálfur þá ánægju, skaltu skila
kveðju til hans og segja, að jeg
lilakki til að gefa honum langt
nef einu sinni enn. Cala^s> Bou-
logne, París — og nú Nantes —.
Þeim fjölgar stöðunum, sem
gera ófarir hans frægar“.
„Hvern þremilinn á alt þetta að
þýða?“, sagði Carrier, sem. skildi
hvorki upp nje niður.
„Skiljið þjer það ekki?“, spurði
Chauvelin rólega.
„Nei, alls ekki!“
„Og þó þýddi jeg það greini-
lega“.
„Jeg skil málið, en ekki inni-
haldið“, hvæsti Carrier. „Jeg
furða mig á því að maður, sem
þykir kænn og vill vera leyndar-
dómsfullur, skuli skrifa svona
hlægilegt og bjánalegt rugl“.
„Jeg myndi líka furða mig á
því, ef jeg þekti manninn ekki“,
svaraði Chauvelin og brosti. „Já,
hann hegðar sjer eins og hlægi-
legur bjáni aðra stundina, en sýn-
ir karlmannlega dirfsku og snar-
ræði hina. Honum þykir líka gam-
an að gorta og vill láta okkur
vita, hve auðveldlega þeir fjelagar
hafa sloppið inn í Nantes, dul-
búnir eins og mógreftrarmenn.
Og nú, þegar jeg, hugsa nánar um
það, sje jeg, að það hefir veri§
ofur auðvelt fyrir þá. Þessir
verkamenn eiga heima í bæntím og
koma heim frá vinnu sinni á
kvöldin, þegar farið er að skyggja.
Þessir ensku æfintýramenn eru
hreinustu snillingar í því að dul-
búa iág, fæddir leikarar. Og þeir
hafa hæglega getað keypt sjer
óhreina garma í kofunum fyrir
utan bæinn og blandað sjer síðan
í hópinn, er verkamennirnir hjeldu
heim. Peningum og ósvífni hafa
þeir nóg af. Og Rauða akurliljan
er mesti bragðarefur. Hingað til
ntrmJ
'&ZC&Afnnvngac
VENUS SKÓGLJÁI
mýkir leðrið og gljáir skón* ní-
burða vel.
VENUS-GÖLFGLJÁI
afburðagóður og fljótvirkur.
Ávalt í næstu búð.
FRIGGBÓNIÐ FlNA,
er bæjarins besta bðn.
MUNIÐ
fallegustu og ódýrustu blómin.
Blómasalan, Laugaveg 7, sími
5284.
I. O. G T.
ST. VERÐANDI nr. 9.
Fundur í kvöld klukkan 8. —
1. Inntaka nýrra félaga. 2. Frú
Kristín Sigurðardóttir: Erindi.
3. Hr. Gumundur Gunnlaugs-
son: Upplestur. 4. Hljóðfæra-
leikur. Gerið svo vel að mæta
stundvíslega.
Olesen, biskup í Ribe, sem nú
er nýlátinn, gat verið spaug-
samur ef því var að skifta. Eftir-
farandi saga er sögð um biskup-
inu:
Einu sinni, er hann var prófast-
ur í Ribe, gekk hann út í sveit
sjer til gamans. Hann mætti þá
smala með stóran kindahóp. Pró-
fastur gaf sig á tal við smalann
og spurði hann hve margar kind-
ur væru í hópnum.
— Tja, svaraði smalinn, þær
skifta nokkrum hundruðum.
— Jæja, þá héfi jeg stærri
kindahóp, svaraði prófastur, því í
minni hjörð eru um 5000!
Smalinn stóð dálitla stund þög-
ull og fiktaði við skeggið á sjer,
en sagði síðan:
— Já, einmitt. Þú hefir þá nóg
að gera um sauðburðinn!
★
Ramses II., fyrrurn Egypta-
landskonungur, sem nú er
til sýnis á safni í Kairo, en sem
enskt vindlingafirma notar í aug-
lýsingar sínar, var 10 sinnum
„miljónamæringur“. Menn eins og
Ford, Rockefeller og Krösus eru
hreinustu sveitarómagar í saman-
burði við Ramses II.
Þessi faraó, sem nefndur var
„hin gullna sólarupprás Egypta-
lands“, var fyrsti faraóinn, sem
sigraði alla konunga í Núbíu og
Syríu. Hann lagði undir sig auð
hinna sigruðu konunga og varð
eigandi að gullnámunum í Núbíu.
Allur ágóði af rekstri námanna
rann í hans vasa í næstum 70 ár.
Það er því vel skiljanlegt að hann
ljeti setja álitlega peningafúlgu
með sjer í gröfina.
★
Þýskur vísindamaður er sagður
hafa fundið upp sýru, sem leysir
alt upp. Danskt blað, sem segir
frá þessari frjetf, bætir því við,
að næsta uppfinning vísinda-
ínannsins verði vonandi að finna
upp ílát til að geyma sýruna í.
★
Stjórnarvöld Þýskalands vilja
helst að þýskir kvikmyndaleikarar
noti eingöngu þýska bíla. „Paris
Soir‘ ‘ segir frá því, að dr. Göbbels
hafi skipað öllum þýskum kvik-
myndaleikurum, sem ætla að eiga
bíl, að kaupa þýska bíla. Yerði
þeir elcki við þessari skipun hefir
þýsk kvikmyndaframleiðsla engin
not fyrir starfskrafta þeirra.
★
Nýlega var hjer sagt frá skegg-
prúðum borgarstjóra, sem var svo
óheppinn að flækjast í skegginu
á sjer, svo að hann datt niður
stiga og hálsbrotnaði. í því sam-
bandi má minna á ráðgjafa Maxi-
milians keisara, Andreas Bauber,
sem hafði svo langt skegg,' að það
náði frá höku niður á tær og aftur
upp að beltisstað.
★
Ameríska tenniskonan, Alice
Marble, sem varð sigurvegari á
síðustu Wimbletonkepni, ætlar að
hætta að taka þátt í tenniskapp
Ieikum. — Kvikmyndatökustjóri
einn kom auga á hana á tennis-
kappleik og árangurinn varð samn
ingur við tenniskonuna um að
leika í kvikmyndum.
hefir hann haft liepnina með sjer
á dásamlegan hátt. En við sjáunn
nú hvað setur!“
Carrier lilustaði þegjaudi á.
haryi. Ró Chauvelins hafði
róandi álirif á hann, svo að hannt
sefaðist smátt og smátt, sat álút-
ur við skrifborðið og einblíndi á.
Chauvelin.
Lalouet var heldur ekki eins-
ósvífinn á svip og áður. Það var-
eins og hið dularfulla vald æfin*
týramannsins drægi úr hroka þess-
ara forhertu sálna og þeir fundu*
að hjer var ekki um tilfelli að'
ræða, þar sem hægt var að myrða
miskunnarlaust og úthella sak-
lausu blóði. Báðir fundu þeir lík®
það, að eini maðurinn, sem gat
tekið upp baráttuna við himt:
djarfa fjandmann, var Chauvelinr.
þó hingað til hefði fokið í flest
skjól fyrir honum.
„Haldið þjer, Chauvelin borg-
ari“, spurði Carrier eftir nokkra.i
stund, „að Englendingamir hafbt
ætlast til, aíj böggull þessi kæmist:
í okkar hendur?“
„Sá möguleiki er ekki útilokað-
ur“, svaraði Chauvelin þurrlega.
„Ekkert er ómögulegt, þegar-
svóna menn eiga í hlut“.
„Haldið þjer þá áfram, Chauve-
lin borgari. Hvað stendur meira '£i
þessum brjefum ?“
„Ekkert merkilegt. Hjer er
landabrjef yfir Nantes, yfir strönct
ina og Le Croisic. Þá er hjer
blaðaúrklippa úr Le Moniteur í
september og önnur úr Londonu
Gazette, sem er þriggja ára gömul.
Loks eru hjer kvittaðir reikning-
ar, frá skraddara í London, tvn-
hundruð pund fyrir föt, og fr§
kaupinanni í Lyon hundrað pund'1
fyrir hálsbindi. Af öllu þessu-
skrani er hjer eitt einasta brjefr
sem virðist hafa nokkra þýð-
ingu .... “
Hann tók síðustu pappírsörkina-
úr bunkanum og sagði:
„Það er ritað til Lady Anthony
Dewhurst, dóttur hertogans, eins-
Framh.
V
BÚÐ
(4X9). bakherbergi og geymsla,,
til leigu. fíími 4441.
herbergi eða íbúð
eða leigjendur fyrir
baustið, vinnustúlku,
eða einhverja muni
til kaups, þá er hægt
að ráða bót á því