Alþýðublaðið - 20.04.1929, Blaðsíða 7

AL>11VS4áAIB
T
Nýkomið:
Vanil|nbúttingiir* Dr. Oetkers.
Gerdnftíð „BgMskffflu44
Kauptaxti
Verkamannafélags Siglufjarðar
frá og með 1. mai 1929.
Almenn dagvínna kr. 1.25 á klnkkustund.
-----eftiivinna — 1.80---
— — — skipadagvinna — 1.40 ----*--—■
---— skipaeftirvinna — 2.00
Helgidagavinna — 3.00 --
Mánaðarkaup 320.00
Eftirvinna reiknast frá kl. 6 síðdegis til kl. 6 árd. Að deginum til
áskilja verkamenn sér tíma til kaffidrykkju, án frádráttar, sé'kaffíð
drnkkið á vinnustaðnum. Sunnudagavinna er talin frá kl. 6 siðd. á
laugardag tíl kl. 6 árd. á mánudagsmorgun.
I stjórn Verkamannafélagssins.
Viíhjáimur Hjartarsson, Sfg. Gunníaugsson,
form ritari.
Guðm. Sigurðsson.
gjaldkerí.
verBá svatrað á viöeigandi hátt,
og gæti orðdð spursmál um hvort
sá vúmulíaupandi, sem þannig
lilaga&i sér, myndi hafa þörf á
fóliki það sem eftir veeri sumars-
inis.
Annað er þaö, ,sem verkamenn
verða að gera, og það er áð
hafa með sér félagsskírteini sín
sem sýni í hvaða veiklýðsfélög-
Lim þeir eru: það verða engar
munnlegar frásagnir teifcnar gild-
ar. F’i'rfr þá, sem eikki eru í
neinum félagsskap verkaimarana,
er til aukadeild hér í verkamanna-
félaginu, og ættu þeir verkamteran,
,sem eru félagslega óskipulagðir,
að láta það verða sitt fyrsta
verk, þegar hingað kerauur, að
iskrásetja sig í hana. Aranars
rnunu stjórair verklýðísfélagainina
svo og stjóra fulltrúaráðsiras fúsar
til að gefa allar upplýiingar við-
víkjandi atvlranuhorfium og öðru,
,sem þessu máli við kemur.
Siglufixði, 10. april 1929.
G Jóh.
Atvinnuleysið í Bretlandi.
Þ. 27. marz s. 1. voru I 182 500
atvinraulausir meran skrásettir i
Bretlandi. Á sama tíma i fyrra
voru skrásettir liðl. ein miflj. og
sextíu og sex þúsfflndir atvinrau-
iausra marana-
Every Man’s Library,
;sem mörgum enskulesaradi mönn-
um er kunraugt hér á landi, er
nú alls orðdð 828 bindi. Eru ný-
lega komin út sex bindi af þessu
merka safni.
„Skipbrots»ei».“
Gunnar Pálsson, nemaradi í
Mentaskólaraium og forimaður
„Heimdall,s“, birtir í Mgbl. á
sunniudagiran greim, þar sem haran
þykist bexa fram varnir fyrir fé-
lag sitt og stjómmálaskoðarala'
þess út af greininni: „Þróttmikil
æska“, eftir V. S. V., sem kom út
í Alþýðublaðinu fyrir skömimlui.
Tekst G. P. sú vörn í Mgibll.
engu betur en á iumræðufun dinum
með uragum jafnaðarraiörantuim,
enda er grein hans ekfcert svar við
neimiu af því, sem jafnaðarmenn
ádeila íhaldsstefnuna fyrir, held-
ur léleg sjálfhælni, sem birtist í
óljósu orðagjólfri.
Það var eitt í grein G. P., seny
gaman væri að ræða um við hann.
Hanra segir á eimum stað: „Enda
er mú saranleikurinm sagna beztur
og hansn er nú sá, að ýrnsir ieið-
andi menin í F. U. J. eru hálfgerð-
ir skipbrotsnienm." Fyrir þessari
fullyrðingu færir gneinarhöfunduir
engin rök, enda tilgaragslaust að.
Ivrefjast þeirra af homum, og mun.’
hanra þar í eiga siraa afsökun, sem
sé tilfinnanleg vöntun anraars en
stóryrða. En það sem er skemti-
legast við þessa fullyrtu áiyktun
höf. er það, að hún gefur svoi
slíýra lýsingu á þessum uraga og
framadjarfa „spámanni" íhaldsins.
Það mætti ætla að á bak við hana
stæði gráhæTður öldungrar, s-em
væri fcominm, í eáfnhvjerja friðsælu-
höfn, .ságurvegari úr iangri og
stran-gri lífsbaráttu o@' sem, liti nú
til æskuraamnamna, sem væru að
.

1 Mið-Asíu, þar sem Rússar
ráða, eru stórbýlin 'tekin eignar-
námli af áuðmönnum og jörðwim
skift upp á s'mábændanna.
Á myndinni sjást að ofan hópar
bænda, ,sem eru að ráðgast um
skiftinguma. Að neðara sjást þeír,
sem framkvæma skiftingu jarð-
anraa. Neðst á myndinrai sést stór-
jarðeágandi með sonum sinum, er
]xár fá fréttir um jarðsidftinguna.
ýta bátum sinum úr lífs-„vör“ og
kallaði þá skipbrotsmenra, án
fengiranar vissu um anraað en að
þeim myndi ef til vill vegna betur
í baráttunni en honum sjálfum.
SJíkt mætti redkna sem ómerkilegt
karlagrobb. En þegar það er urag-
iingur, sem ber þetta fram*, verðUr
fullyrðíngin vægast sagt hlægileg.
Unglingur, sem skortir alt til þess
að tdja megi forsvaranlegt að
sleppa af honum verndarheradi. Eo
fullyrðing G. P. upplýsir ilíka
anraað. Hún upplýsir það, sem
kumraimgjar hans murau og vita,
að hanra er alls-óvitandi um eðQi
þess þjóðskipulags, sem hánra
þykist verja. Er honum því tals-
verð vorkunn, þótt vörn haras
komi fram sem blinds marains fálm
Fyrir því verður það að teljast
drengskaparskydda hvers manns
að reyna til að draga dremgimm
upp úr því foraði, sem hann með
óhugsuðum stóryrðum hefir felt
sig í. G. P. skal þá bent & það
í fyrsta lagi, að ein aðaládeila
jafnaðarmarana á ríkjandi þjóð-
skipulag byggist einmitt á þeírri
fullvisisu, að skipuiagið sjálft
vtaldi því, að stór hópur mianna
h'lýtur alt af að brjóta skip sitt
i lífsbaráttunni af þeirri ljósu og
einföldu ástæðra, að með 'einstak-
lingseigraarrétti á Landi og fram-
•leáðslutækjum er fjöldanram vamr
að alls öryggiB’ í lifirau, þiar sem
hanin er með slíku fyrirkomralagi
sviftur því frelsi að mega ráða
nokkru sjálfur ram lífskjör sin.
í öðru lagi er það tilgaragux jafn-
aðarstefnuraraar að komia í veg fyr-
ir slík s-kipbxot með sameign og
skipulagsbundnu samstarfi. Með
slíku fyrirkomulagi er hinu al-
menna frelsi borgið, þar sem
möguleikanram fyrir því að
„frelsi“ einsíaklingsins geti rænt
fjöldanra frelsi er numinm buxtu.
Hefði G. P. þekt þessar stað-
reyndir vil ég ekki ætía homum
að óreyndu, að hamn befði gert
sér sjálfum og flofcki sínum þamm
óleik að minraast á skipbrotsmemm.
En úr því að hanra ,mintist á
slíka menra skal honum bent á
það, að í háns eigira herbúðum
(þ. e. íhaldsfliokknum) erra til þeir
skipbrotsmenra, sem. valdið hafa
þjóð vorxi slíkxar blóðtöku, sem
henrai. mura lengi verða miranug.
Þess er skemst að minmast, að á
ófriðarárunum, 1914—1918, fór að
bera allmikið á mönnum, sem
vildu leggja út í ýms framleið'&lu-
fyrirtæki, svo ssm útger,ð. Fjár-
málavöld þessa iands slógu ttrad-
an þessum óþektu „framtaks-
sömu“ mönnram og leyfðra þeian
greiðan aðgang að penin.gastofra-
ununium örlög flestra þessara
manna Jtaía orðáð þau, að þeir
urðra skipbrotsmenn i himni
„frjálsu samkeppni", menn, ænt
brutra skip sín ekki á sjálfs sín
kostnað heldur allra laradsmarma.