Morgunblaðið - 04.12.1943, Blaðsíða 5

Laugardagur 4. desember 1943
MORGUNBLAÐIÐ
5-

^J^uenjjjóJih ocý ^JJeimiíiÁ
(M«**í*****«*****»*****«M******«*****I*,*M!MWM***«********«**t*,****u*t“»**«**«******M*M**
x
|
§
y
*:♦
,«m/V**«‘%*,am<**,",*,«**,*‘,*‘.**,**,»4,,*,**,‘*,**,‘‘/VV,*m.**«m.*VVV*«**/V*«v
JJiúÁ
yuóteapa
lóL
inm
Fisk- og makkaronipye:
90 gr. makkaroni,
1 djúpur diskur af soðn-
um, hreinsuðum fiski.
Sósan:
50 gr. smjör,
50 gr. hveiti,
Vz tsk. karry,
Vz ltr. fisksoð eða mjólk,
brauðmylsna.
Makkaronurnar eru soðnar í
söltu vatni í 20—30 mín. Þá
er þeim helt upp í gatasigti og
vatnið látið síga vel af þeim.
Smjörið brætt. Hveiti og karry
jafnað saman við. Þynnt út með
heitu soðinu. Síðan • soðið í
nokkrar mínútur.
Svo er tekið smurt mót. Þar
í er fyrst látið eitt lag af fiski,
annað af makkaronum og það
þriðja af sósu. Þá er enn látið
eitt lag af fiski, makkaronum
og sósu, og síðan er brauð-
mylsnu stráð yfir. Mótið er hit-
að í 20 mín. í vatnsbaði, í ofni.
Rjetturinn er borinn á borð
með bræddu smjöri, eða eggja-
smjöri og kartöflum.
Fiskur í formi með brúnni sósu
2 kg. ýsa.
2 eggjahvítur,
brauðmylsna, salt og pipar
Sósan:
40 gr. smjör,
40 gr. hveiti,
ca. Vz ltr. fisksoð,
örlítið af pipar,
1 dl. rabarbaravín,
1 sítróna.
Ysan er hreinsuð vel og roð-
ið tekið af. Síðan flökuð og
skorin í hæfilega bita. Hvít-
urnar eru hálf-þeyttar. Það
má drýgja þær með örlítilli
mjólk. Fisknum er velt í hvít-
unum og síðan í brauðmylsnu,
salti og pipar blönduðu saman
Þá er hann brúnaður í feitinni,
og raðað í mót. Síðan er löguð
brúnuð sósa, þynnt út með fisk
soðinu, og pipar og vín látið í.
Sósunni er hellt yfir fiskinn,
og sítrónsneiðum raðað á. —-
Þetta er síðan bakað í Vz klst.
Borið á borð í mótinu með soðn
um kartöflum.
Fyiltar rófur:
4—6 stórar rófur,
1% pund kjötfars,
2 Itr. vatn.
salt.
Rófurnar eru þvegnar, af-
Jiýddafr, lok skorið af þeim,
holaðar innan og fylltar með
farsi. Lokið látið á og bundið
utan um með bómullargarni.
Síðan eru rófurnar látnar í sjóð
andi, salt vatn og soðnar í Vz
til 1 tíma.
Þá eru þær færðar upp, bönd
in tekin af og bornar á borð
með bræddu smjöri eða ljósri
sósu og rófustöppu, sem löguð
er úr því, sem holað var inn-
an úr rófunum.
Sykur, salt og pipar eftir
smekk.
Fyllt ýsa með farsi.
I meðalstór ýsa,
50 gr. smjörl.,
Hjer er eitt sýnishorn úr hinni nýju bók „íslenskrar Ullar ”. Mynd þessi er af einni síð-
unni úr bókinni. Stóri bekkurinn er mjög fallegur í kvenpeysu, en þeir minni fara vel
í trefla og barnapeysur.
apnœ
NÚ á tímum, eftir að menn
fóru að gefa ganrn að merkis-
dögum í lífi sínu, er það orðin
algeng venja að haida upp á
hjúskaparafmæli. Áður fyr,
þegar öll lífsskilyrði voru erf-
iðari, gripu menn hvert tæki-
færi, sem þeir gátu, til þess að
gera sjer glaðan dag. Margir
þessara hátíðisdaga voru sett-
ir í sanrhand við t. d. sáðtím-
ann, iippskerutímann, árstíða-
skifti eða aðra merkisatburði
í lnw*kap móður náttúru.
í hinu perSónulega lífi urðu
þá h.júskaparafmælin ágætt
tækifæri til þess að gera sjer
dagamun. Gjafir voru gefiiar
í tilefni þess, og það varð að
fastri venju að setja eitthvert
ákveðið efni í samband við á-
kveðinn afmælisdag.
Fyrsti afmælisdagurinn var
kendur við pappír, fimti við
trje, tíuridi við tin, tólfti við
silki, fimtándi við krystal,
tuttugasti við postulín, tutt-
ugasti og fimti við silfur, þrí-
tugasti við fílabein, þrítug-
asti og fimti við kóral, fertug-
asti. við rúbín, fertugasti og
fimti við safír, fimtugasti við
gull, fimtugasti og fimti við
smaragð, sextugasti við de-
inent.
Venjulega eru mest hátíða-
höldin á silfur- og gullbnið-
kaupsdaginn.
Vz pund fiskfars,
salt.
Ýsan þvegin vel og afhreistr
uð. Hryggurinn skorinn úr,
þannig að ýsan líti út sem heil
sje. Saltinu stráð á og smjörinu
í smábitum. Ýsan fyllt með
farsi og saumað fyrir. Síðan er
hún soðin á fiskgrind eða í víð-
um potti (í ljereftsklút) og lát
in sjóða hægt í 30 mínútur.
Borin á borð með bræddu
smjöri eða ljósri sósu (t. d.
karry, kabers eða sítrónusósu)
og soðnum kartöflum.
u
Vitiðþjer-
■— að nú í smjöreklunni er
prýðilegt að hafa dálítið af lauk
út í smjörlíkið, þegar það er
haft út á fisk. Það þarf ekki
mikið af honum, en hann tekur
alveg af, hið leiðinlega smjör-
líkisbragð.
Húsráð
Ef skóhornið vantar.
Ef skóhornið finst nú
hvergi, einmitt þegar við þurf
um á því áð halda, eins og
stunduril kemur fyrir, má í
staðinn notast við endann á
handklæðinu eða vasaklútn-
um. Ilann er lagður niður í
skóinn, og skórinn dreginn
upp á fótinn, um leið og mað-
ur dregur handklæðið óöa
vasaklútinn að sjer.
Skrifstofan íslensk Ull hef
ir að undanförnu geíið út
riokkra) bæklinga til stuðn-
ings starfi sínu og til leið-
beiningar þeim, er vilia virina
úr íslenskri ull i heimahús-
um.
Hjer í blaðinu hefir áður
verið getið um bókina „Prjón-
les”, eftir Katrínu Árnadóttur,
en það er kenslubók handá'
byrjöndum í vjelprjóni og til
leiðbeiningar þeim, er stundað
hsfa vjelprjón í heimahúsum.
Hjer mun einnig hafa verið
getið áður um lítið kver,
„Jurtalitun”, en í því eru,
eins og nafnið bendir til, leið
beiningar um jurtalitun. .
Nú í haust kom út þriðja
bókin. í henni eru mörg falleg
mynztur, er má prjóna, vefa
og sauma eftir. Á fvemstu
síðu er t. d. mynd af 100 ára
gamalli sessu, en í oókinni
eru í allt þrjátíu myndir af
mismunandi bekkjum. Er út-
gáfan öll mjög smekkleg og
vönduð, og hefir Steíndórs-
prent h.f. annast prentunina.
Bókin kostar aðeins sex
krónur, og fæst á skiifstofu
„íslenskrar Ullar” í Suður-
götu 22, hjer í Reykjavík.
KÁPUBIJÐIIM,
LAUGAYEGI 35-
selur, eins og að undanfömu það, sem hentar
hverjum einstökum best fyrir jólin.
KÁPUR á fullorðna, unglinga og börn-
Dagkjóla, Samkvæmiskjóla,
Undirföt, Náttkjóla.
TÖSKUR í úrvali- Einnig samkvæmistöskur.
PELSAR í úrvali (Persianer, Persianer-
lamb, Indian-lamb, Bizan, Beever-lamb
og Corner).
LEIKFÖNG í úrvali seljast MJÖG ÓDÝRT
til
Leiður
vani
Það eru ekki aðeins óvita-
börn, er hafa tilhneigingu til
þess að stinga upp í sig öllu,
sem þau snerta á. Fullorðið fólk
gerir þetta einnig. Það stingur
upp í sig bíómiðum, peningum
og horninu á dagblaðinu sínu.
Naglar og nálar er geymt í
munninum, sje verið að smíða
eða sauma.
Sjálfs agtþykir að tyggja end
ann á pennastönginni sinni eða
blýantinum o. s. frv.
Það er í sjálfu sjer leiður
vani, að stinga því í munninn,
er alls ekki á þar heima, og
það ætti enginn siðaður maður
að gera. V
En þetta getur einnig verifí
stórhættulegt. Dæmi eru til
þess, að menn hafa gleypt
nálar eða nagla, svo að orðiSJ
hefir að gera á þeim hættulega
uppskurði eða þeir jafnvel dáið.
Þá geta naglarnir einnig verið
ryðgaðir, og hl’utir eins og pen-
ingar, pappír eða bíómiðar, er
hafa gengið í gegnum ótal hend
ur geta oft borið bakteríur í
þúsundatali. ■
Það er einnig óvani að sleikja
blekuga penna. Það kann að
virðast ótrúlegt að nokkrum
manni detti í hug, að sleikja
blekuga penna, en það er nú
samt svo. Þótt blekið sjálft sje
ekki eitrað, geta leynst í því
bakteríur, og sje t. d. Iítil rispa
á vörinni, getur bakterían bor-
ist' út‘í blóðið í gegnum hana.
LJr matmúólvi-