Morgunblaðið - 09.12.1943, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudagur 9. des. 1943.

IViinningarorð um Þuríði Erlendsdóttuk
L#
Þuríður Erlendsdóttir var
faedd 17. mars 1865 að Hindar-
stapa í Hraunhreppi. Foreldrar
.hennar voru merkishjónin
Þuríður Þórarinsdóttir og Er-
lendur Ólafsson frá Jörfa. Bæði
voru þau góðrar ættar. Erlend-
ur var kominn af góðum
bændaættum á Mýrum, en Þu-
ríður var komin af Torfa presti
Halldórssyni, bróður Jóns fróða
í Hítardal, föður Finns biskups.
Þuriður nam ung ljósmóð-
urfræði, en hjúkrun sjúkra varð
ævistarf hennar. •
Með Andrjesi Andrjessyni,
Magnússonar frá Syðra'Laug-
holti eignaðist Þuríður tvo
sonu, sem báðir eru kunnir
gæfu og drengskaparmenn,
Bertel, sem er stýrimaður hjá
Eimskipafjelagi íslands og
Magnús, sem er útgerðarmaður
hjer í Reykjavík.
Þuríður andaðist 1. des. s. 1.
Með Þuríði er til moldar geng-
in ein hin gagnmerkasta og
besta kona. Hún var gáfuð, fríð
sýnum og trúkona mikil. Hún
hafði þann undursamlega eig-
inleika að í návist hennar var
jafnan að finna það öryggi og
þá ástúð, sem gerir öllum, sem
‘kyntust henni, ógleymanlega
•og hugljúfa minninguna um
hana. Þessir hæfileikar eru að
vísu öllum mönnum æsiklegir,
en ekki síst þeim, sem eiga að
annast þá sem sjúkir eru, enda
var mjög orð á því gert, að
Þuríður yrði með návist sinni
og mjúkum móðurhöndum hug-
þekk þeim, sem leituðu sjúkir
hjálpar hennar.
Mjer er sjerstaklega minnis-
stætt hve vinur minn Lárus
heitihn Bjarnason lofaði Þuríði
er hún hjúkraði honum sjúk-
um. Hafði hann mjög á orði
hver ljettir sjer væri að því að
njóta umönnunar konu, sem í
senn væri góð hjúkrunarkona,
gáfuð og ástúðleg.
Þótt Þuríður þyrfti stundum
að reyna andbyr í lífinu, mátti
hún kallast hamingjusöm. Hún
naut í ríkum mæli ástar og virð
ingar þeirra, er einhver kynni
höfðu af henni. — Hamingja og
drengskajur, sem einkendi líf
sona hennar, varð einnig henn-
. ar gleði. Minningarnar, sem við
vinir hennar og ástvinir geym-
um í þakklátum hjörtum um
KVEÐJA FRA HUGRUNU.
Jeg sá þig fyrst á síðla vetrarkveldi
er svalur blærinn strauk um vanga minn,
þá leit jeg strax þann geisla af æðra eldi
sem áttir þú, og stælti vilja þinn.
Með helgri ró þú horfðir fram á veginn
og hugðir að hvar líknar væri þörf
þú launin miklu hlýtur hinu megin
á himnum geymast öll þín líknarstörf.
Já, hann var bjartur, eldur augna þinna
og allur svipur tígulleika bar,
þitt gletnisbros það gaf mjer strax til kynna
að gáfuð kona og margreynd færi þar
við fótskör þína fanst mjer traust að vera
ef fjékk jeg tóm, þig sækja vildi heim.
Þeir eiga gott, sem birtu kunna áð bera
og breyta sorg í gleði hjer í heim.
Þótt líkama þinn lömun kröftum eyddi
þú lagðir ekki árar bátinn í.
Þinn sterki vilji, götu þína greiddi,
þú gleymdir ekki heldur vina því
að einn er til, sem allar nægtir gefur;
þú ætíð sagðir „Hann mig áfram bar
mjer daprast flug, því dauðan ekkert tefur“.
Ef Drottinn vill. ,,Jeg kem“! Mitt verður svar.
„Jeg er svo rík, því á jeg góða syni
sem alla hluti gera fyrir mig“.
Svo ræddir þú um velunnara og vini
sem vildu altaf gleðja og hressa þig.
Já, vertu sæl! Til sólar fegri landa
er sál þin flutt, þig kveðja vinir hljótt.
Já, vertu sæl. Jeg sje þig glaða standa
með sigurbros á vörum. Góða nótt.
hana, eru staðfesting þess, að
líf hennar átti göfugan tilgang,
g því lauk svo, að við vitum, að
enda þótt hún nú færi á mis við
jólagleðina í hópi ástvina sinna
hjer, þá á hún nú í vændum
þá jólagleði, sem öllu er æðri
— gleðinu sem hún þráði altaf
að verða þátttakandi í.
Þakka þjer svo fyrir sam-
fylgdina og
„Njóttu nú gleði næstu jóla
hvar aldrei skyggir ský á sól.
en skína dagar næturlaust.
Þar allir dagar eru jól
og enginn vetur þar nje haust”.
Guð veri með þjer.
A. Þ.
Harðari
ioftárásum spáð
LONDON í gær —: Plug-
málasjerfræðingar spá því,
að innan skams muni banda-
menn auka mjög loftárásir
sínar á Þýskaland og stiiðv-
ar Þjóðverja í hernumdu
löndunum.
Flugmájasjerfræðingarnir
segja, að híje það, sem orð-
ið hefir á loftárásunum und-
ánfarna daga, muni tákna,
að verið sje að - undirbúa
stærri og meiri loftárásir, en
nokkru sinni hafa verið gerð
ar á Þýskaland.
Steinunni Mýrdal
„Dáin horfin harmafregn11.
„Hún Steinun Mýrdal er
dáin“. Þetta var sagt við mig,
um leið að jeg kom inn úr dyr-
unum heima hjá mjer. Er þetta
satt? „Já, það stendur í blað-
inu“, og þar með var vissan
fengin.
Menn þurfa oft dálítinn tíma,
til þess að átta sig, þegar þeir
frjetta lát vina sinna og kunn-
ingja. Þannig var það með mig,
þegár jeg frjtti lát Steinunnar.
Við sem þektum hana best,
vissum að heilsa hennar var
ekki sterk. En vonuðum þó, að
það væri ekki eins alvarlegt og
raun varð á. Sjálf mun hún
hafa haft hugboð um annað.
Steinunn Mýrdal var dóttir
Jóhanns Sigmundssonar og
konu hans Þuríðar Sigmunds-
dóttur, sem síðast bjuggu á
Njálsgötu 55 í Reykjavík, mestu
ágætis hjón. Var Jóhann einn
af þeim, sem stóðu fremst í
flokki þeirra manna, sem mest
og best börðust fyrir bættum
kjörum íslenskra sjómanna.
Árið 1916 giftist Steinunn
ágætismanninum Sigurjóni Mýr
dal skipstjóra. Var sambúð
þeirra hjóna eins og best verð-
Ur kosið.
Mönnum er í fersku minni
sjóslysið mikla, þegar togarinn
„Ólafur“, fórst með allri áhöfn.
Þar misti Steinun mann sinn.
Það áttu margir um sárt að
binda eftir það slys, eins og
jafnan þegar stór slys verða á
sjó og landi.
Þetta var þannig áfall fyrir
Steinunni, sjálf heilsutæp, með
5 börn. En með dugnaði og ráð
deild tókst henni að halda upp-
eldisstarfinu áfram og mun oft
hafa lagt meira að sjer en
heilsa hennar þoldi.
Jeg heyrði Steinunni sjaldan
mim^st á sjálfa sig í sambandi
við Olafsslysið, heldur hinar,
sem urðu ekkjur á sama tíma
og hún.
Jeg hefi það fyrir satt, að hún
gengið á milli þeirra, til þess,
að votta þeim samúð og hugga,
eftir því sem hún gat. Það þarf
mikið trúarþrek til þess að geta
þetta, og bera sjálf í brjósti
jafn sára sorg Sem húh bar. —
En hún var sterk í trúnni og
trúði á framhaldslífið.
Það var gott að koma á heim-
ili Steinunnar. Þar var hin ís-
lénska gestrisni í ríkum mæli
og myndarbragur á öllu. Hún
hafði gott lag á því að koma
gestum sínum í gott skap, enda
var hún prýðilega vel gefin.
Nú er hún horfin okkur í bili,
hehnar er sárt saknað af kunn-
ingjum hennar og vinum, af
móður hennar og bræðrum. —
En sárastur er söknaðurinn hjá
börnum hennar, sem nú hafa
mist sína umhyggjusömu og
góðu móðir. En margar og. góð-
ar minningar, sem þið eigið um
ykkar góðu foreldra, munu
hjálpa ykkur á ógengnum braut
um.
Steinun var jarðsungin þann
23. þ. mán. að viðstöddu fjöl-
menni, sem sýndi best hversu
vinamörg hún var. — Inn og
út úr kirkju báru skipstjórar og
aðrir vinir. Síðasta spölin að
gröfinni var hún borin af bræðr
um hennar og heimilisvinum.
Jarðarförin var öll hin virðu-
legasta.
Vertu sæl Steinun Mýrdal.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi:
Hafðu þökk fyrir alt óg alt
Gekst þú með Guði,
Guð þjer nú fylgi
Hans dýrðar hnoss þú
hljóta skalt“.
Á.
Fanga-uppreisn
Napoli.
Fangar á ítöísku eynni San
Stefano, sem er um 50 km. norð
vestur af Napoli, flestir dæmdir
í æfilangt fangelsi, gerðu á dög-
unum uppreisn.
Komu fangarnir, sem flestir
voru stórglæpaménn sjer sam-
an um að þeir skyldu reyna
hvernig frelsið væri, fyrst ekk
ert herlið væri á eynni, og voru
þeir alls 257. Þeir yfirbuguðu
fangaverðina, lokuðu þá inni
og bjuggu til mikinn bálköst af
öllum skjölum fangelsisins, þar
á meðal sínum eigin málsskjöl-
um. Síðan settu þeir á'fót stjórn
á eynni.
Blaðamaðurinn: Mjer þykir leitt að jeg skyldi
hafa verið að segja þjer frá að Alexander mikii
ætlar að strjúka úr fangelsinu.
X-9: Hvað segir þú! Alexánder mikli? Þú nefndir
1 h'a'hti' ékki k Ááírí kðárí/ Öhritchell!
Chritchell: Gleymdu þessu. Hann verður hengd-
ur hvort sem er. í
Belinda: Þú ætlar þó ekki að fara til íangeisis^
ins, X-9. Fangavörðurinn sagði að alt væri í lágí.

X-9: Það er kannske nokkuð úr leið, en jeg ætla
nú samt að líta inn.
Críritehell: Nokkúð úr leið! Svona 100 mílur.
Belinda: Ög hahn, sem var búinn að bjóða mjer
■ til kvöldverðar! * * ‘ • *-- ' *