Morgunblaðið - 22.01.1944, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 22. janúar 1944
Ólöí Bergsdóttir
: ÞANN 9. desember s.L and-
aj^st að heimili sínu, Teiginga-
lgek á Brunasandi í Vestur-
SÍaftafellssýslu Ólöf Bergs-
dóttir, ekkja.
Hún var fædd að Mosakoti
á Siðu 28. maí 1844. Skorti því
aðeins rúmt misseri til þess að
hún fylti hundrað ár. Foreldr-
ar Ólafar voru þau Bergur
Jónsson og Þorbjörg, dóttir sr.
Bergs prests á Prestsbakka
(1791—1823), er átti Katrínu
dóttur Jóns prófasts Stein-
grimssonar.
Barn að aldri fluttist Ólöf
Bergsdóttir með foreldrum sín-
um að Fossi á Síðu og ólst þar
upp. Að heiman fór hún fyrst
að Höfðabrekku í Mýrdal, en
þaðan til systur sinnar í Skál
á Síðu og dvaldist þar í eitt ár.
Þá gerðist hún ráðskona í
Holti á búi Arna sýslumanns
Gíslasonar á Kirkjubæjar-
klaustri og var þar uns hún
giftist Jóni Jónssyni bónda á
Teigingalæk, rúmlega þrítug
Þau Jón og Ólöf bjuggu all-
an sinn búskap á Teigingalæk,
þar til þau sleptu jörðinni í
hendur Jóni syni sínum árið
1920. Dvöldust þau bæði hjá
honum til æfiloka, en Jón mað
ur Ólafar dó 1927. Þau eignuð-
ust 10 börn, en aðeins fimm af
þeim komust á legg, og eru
þau öll enn á lífi. Verða þau
hjer talin eftir aldri: Guðleif,
gift Sigurði Jónssyni bónda á
Hvoli í Fljótshverfi, Elín, kona
Jóns Jónssonar bónda á
Hánkubökkum á Síðu, Jón
bóndi á Teigingalæk, kvæntur
Guðríði Auðunsdóttur frá
Eystri-Dalbæ í Landbroti,
Steinunn og Margrjet, báðar
ógiftar, sem lengstum hafa
dvalið á Teigingalæk. Stund-
aði Margrjet móður sína í ell-
inni af einstakri alúð og um-
hyggju, því mjög var hún orð-
in hrum hin síðari ár. Alblind
var hún nasstum hálfan ann-
an áratug, og heyrn hennar
var mjög farin að sljófgast, en
sálarkröftum hjelt hún lítt
skertum til æfiloka.
Ólöf Bergsdóttir var hin á-
gætasta kona og hafði til að
bera mörg bestu einkenni sinn
ar merku ættar. Hún var dug-
leg og etjómsöm og veitti heim
íli aúau hina bestu forstöðu og
skapaði þar hinn mesta mynd-
arbrag. Hún var börnum sín-
um kærleiksrík og ráðholl
móðir, sem þau elskuðu og
virtu, og hún reyndist hjúum
sínum hin besta húsmóðir.
Teigingalækur er í þjóðbraut
og því var oft gestkvæmt á
heimili Ólafar Bergsdóttur. En
þó oft væri þröngt í bæ henn-
ar, rúmaði hjarta hennar altaf
fleiri heldur en að garði bar.
Öllum var veittur hinn besti
.beini, og gestrisni hennar
fylgdi ekkert yfirlæti. Hún var
einlæg og hispurslaus, veitti
vegna þarfa þeirra, sem þáðu,
en ekki til að sýnast, og var
rómuð fyrir kærleika og um-
hyggju fyrir mönnum og mál-
leysingjum.
Ólöf Bergsdóttir var trú-
kona mikil; hún efaðist aldrei
um það, að guðleg forsjón væri
með sjer í verki, og að yfir
sjer væri vakað af kærleiks-
ríkum föður á himnum. Hon-
um treysti hún og honum fól
hún sig í öruggri trú og bjart-
sýnni von í húmi hins langa
æfikvölds.
Ólöf Bergsdóttir átti mestan
hluta æfi sinnar heima í þeirri
sveit, sem heitir á Brunasandi.
Fyrir einni til tveimur öldum
var þar svartur sandur, sem
nú er gróður og gras. Þetta er
táknrænt fyrir lif Ólafar
Bergsdóttur, vegna þess, að
alla æfi sína var hún að sá
frækornum kærleika og mildi
í brunasanda mannlegs lífs,
leggja smyrsl á lifsins sár
og lækna mein og þerra tár.
Blessuð sje minninga henn-
ar. G. Br.
„Ohæfa"
Enn í dag segja og rita há-
lærðir íslendingar, að N. N. sje
til grafar borinn eða brehdúr.
Hvenær ljettir þessari hugs-
unarþoku af mönnunum?
Hví gera menn ekki grein-
armun á sál og líkama?
Sókrates hugsaði skýrar.
Hann mælti við lærisveina
sína:
„Takið ábyrgð á Krítoni, svo
að hann láti sjer ekki um munn
fara, að það sje hann Sókrates,
sem hann er að leggja á lík-
börur eða bera til grafar og
jarða. Því að það skaltu vita,
Kríton, að það er ekki aðeins
óhæfa í sjálfu sjer að orða
hugsanir sínar rangt, heldur er
það skaðvænlegt fyrir sálina“.
Lærið af meistaranum.
Fróðlegur fyrirlestur
um Hamlei
FJELAGIÐ ANGLIA hjelt
fund að Hótel Borg í fyrra-
kvöld. Þar flutti Björn Bjarna-
son magister fróðlegan og
skemtilegan fyrirlestur um
Hamlet. Var gerður góður róm
ur að máli ræðumanns. Björn
magister dvaldi í 'Oxford á ár-
unum 1942 og 1943 til að kynna
sjer breskar bókmentir og
enska tungu.
Að fyrirlestrinum loknum
var dansað til kl. 1, eins og
venja er á Anglíafundum. A
íundinum voru m. a. Mr. Shep-
herd, sendiherra Breta og
flotaforingi Breta hjer á landi
og frú hans. Hvert sæti var
skipað í húsinu eins og venju-
lega á Anglíafundum.
Þvofíavjel, ísskápur
og sfrauvjel í einum
dræffi
í DAG hefur K. R. sölu á
happdrættismiðum í happdrætti
sem fjelagið hefir fengið leyfi
til að halda til ágóða fyrir
íþróttastarfsemi sína. í happ-
drættinu eru hlutir, sem aldrei
áður hafa verið á boðstólum í
slíkum happdrættum. En það
eru: ísskápur, þvottavjel og
strauvjel. Hlutir, sem hver
fjölskylda keppist nú við að
eignast, en eru, að minsta kosti
nú sem stendur, ófáanlegir í
landinu. Er enginn efi á því,
að mikill spenningur verður
meðal bæjarbúa og annara með.
að fá tækifæri til að eignast
þessa hluti
H. J.
Besl að auglýsa i IVflorgunblaðinu
kvenskob
teknir upp ' dag
Skéverslu"
B. Sleíánssona.
Uugavcg «

VOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOÖOOOOOOOOOOOOOOPOöOOOOOOÖOOOPOOOOOOO)
X - 9
Eftir Robert Storm

f I'VE JUST LEARNED
7HAT ALEX/THE &REAT,
HA& A MOTHER LIVING
NEAfi; HERE J HE
MAV 3E ON HtE>
WAV THERE f
X—9: — Jeg var rjett í þessu að fá upplýsingar
upi að móðir Alexanders býr hjer í þessum bæ.
almenningsvagninum. X—9: — Hann ætti að vera
kominn að „þrem hornum” eftir 10 mínútur. Við
eejn er líkur Alexander, hafi keypt farmiða með
um við hjá „Þrem hornum”? Bílstjóri: — Eftir 5
mínútur. Bílstjórinn: — Ilvað er þetta, það er lög-
reglumaður á eftir ókkur. Jeg ek ekkert hratt!-
Hvenærj fef-i ú Alexander; •— Hvað! Jeg fer hjef "út^úr.
. ♦
* «V
‘Vj >•/*«;>*) '■H'í H f4>14vt♦iíf ****♦S1 j r*