Morgunblaðið - 25.01.1944, Blaðsíða 5

IÞriðjudagur 25. janúar 1944
MORGUNBIAÐIÐ
*.*‘a*%**«**W**M*v*XwMK**W*>^**h*h-iwH*%*vv%*
uenhjóÉin
°%
• ■ • //«
eimih
* K**H*<**>W**^‘I«KKK**X‘*í4*>*H*^H**W‘<**K^*í*
'i qrfí?.j3'Turn i itorl
imI
•X*<**>*K*‘^H**>*K**X**X**t*‘H*<*‘KwK*‘XM
t
y
i
Y
' £
I
Hjátrú í heimakúsum
ÞAÐ ER ýmislegt í hinu
daglega lífi á heimilinu, sem
ber að varast, ef maður er hjá-
trúarfullur.
T. d. ber að varast að setja
skó upp á borð, því að það
færir ófrið í húsið. Eins er
hættulegt að sjá títuprjón
liggja á gólfinu, án þess að
taka hann upp, því að maður
iðrast eftir því allan daginn.
Hinsvegar verður maður hepp
inn allan daginn, ef maðúr tek-
ur hann upp. Þá verður maður
að muna að gefa aídrei nein-
um nál eða títuprjón, án þess
að fá pening í staðinn, því að
annars kemur eitthvað leiðin-
Jegt fyrir.
Líti maður í spegil um leið
og einhver annar, veit það á
ógæfu, og brjóti maður spegil,
hefir það hvorki meira nje
minna en sjö ára ógæfu í för
með sjer!
Margt fleira mætti nefna,
sem hjátrúarfult fólk er hrætt
við, en aðrir brosa að og taka
ekkert mark á.
Ekki má t. d. hræra í kaff-
’inu sínu á móti sólargangi.
Það boðar ilt. Ef maður miss-
ir niður salt, eltir ógæfan
mann, nema skvett sje dálitlu
í viðbót aftur fyrir öxlina á
sjer. En missi maður niður
vatn eða vín, lendir maður í
rifrildi.
Allir kannast við þá óbeit,
sem flestir hafa á því að hafa
þrettán til borðs, og því, að
Samkvæmiskjóll.
!áta þrjá menn kveikja í vindl
ingi á sömu eldspýtunni. Það
Loðar feigð fyrir þriðja mann-
inn. Og eins er það að bjóða
dauðanum heim, að spenna
upp regnhlíf í húsum inni.
Ef eitthvað af silfurborð-
búnaðinum dettur á gólfið,
þegar verið er að borða, boðar
það gestakomu. Sje ^það hníf-
ur, kemur karlmaður, sje það
gaffall, kvenmaður, en barn,
ef það er skeið, sem dettur!
Ung stúlka, sam situr við
sauma sína, þarf ekkert að ótt-
ast, þótt hún stingi sig til
blóðs, því að þá verður hún á-
nægð með það, sem hún er að
sauma. Og brjóti hún nálina,
boðar það biðil. Hins vegar er
ekki gott að hrasa á leiðinni
upp stigann, því að þá seink-
ar brúðkaupinu um ár. Þá er
það alkunna, að hættulegt er
fyrir ógift fólk að sitja við
horn á borðinu, því að fyrir
þær sakir getur farið svo, að
bíða verði eftir hjúskaparsæl-
unni í sjö ár!
Bamaföt
Skaphöfn - neglur
ÞAÐ ER vitað mál, að margt
má lesa úr rithönd manna um
skaphöfn þeirra o. fl., er dylst
í fari þeirra. En amerískur
jspekingur vill halda því fast
■ fram, að einnig sje hægt að
ráða hitt og þetta af nöglum
, manna, um hvern mann þeir
hafi að geyma.
Þegar neglurnar (ómálaðar
og ólakkaðar þó!) eru blýlitar,
veit það á, að viðkomandi er
þunglyndur.
Mjög ljósrauðar eða litlaus-
ar neglur benda til þess, að
viðkomandi verði fljótt leiður
á mönnum og málefnum.
Kröfuharðar og þrætugjarn-
ar manneskjur hafa jafnan
mjóar reglur.
Breiðar og flatar neglur
merkja Ijúft og blítt eðli.
Litlar neglur bera vitni um,
að viðkomandi sje óáreiðanleg
ur og smámunasamur.
Vinnugefið og áreiðanlegt
fólk hefir stórar neglur.
Ferhyrndar neglur eru merki
þess, að viðkomandi hefir mik-
ið dálæti á útiiðkunum.
Stuttar og snubbóttar negl-
ur vita á stöðuga hjartasorg.
Neglur, sem eru aflangar við
rótina, gefa til kynna göfuga
sál, en gamaldags hugsunar-
hátt.
Og loks m^étti draga þá á-
lvktun af nöglum með svoköll-
uðum sorgarröndum, að við-
komandi væri hirðulaus sóði.
MJÖG eru skiftar skoðanir
um, hversu mikið af fötum
barfnð þurfi á að halda, þegar
það kemur í heiminn, eða
hvaða föt sjeu heppilegust
handa því. Sumir vilja hafa
þau mjög íburðarmikil, aðrir
ekki, o. s. frv.
Það, sem hjer fer á eftir, er
talinn hæfilegur útbúnaður
hinu nýfædda barni: 6 nafla-
bindi, 6 treyjur,, 6 skyrtur, 6
kot, 6 flónelstreyjur með
löngum ermum, 24 bleyjur, 4
prjónaðar eða heklaðar treyj-
ur, þrennir hálfleistar, tvennir
vettlingar, tvær prjónaðar
húfur eða kjusur, 6 smekkir,
tvennar gúmmíbuxur, 4 kjólar
og ein yfirhöfn.
Þetta er það nauðsynlegasta.
Svo vilja mæðurnar gjarha. að
litlu borgararnir eigi einhverj-
ar spariflíkur til þess að nota
við gestakomur o. s. frv. —
Hjerná á myndinni er t. d. lítil,
falleg treyja. Hún er úr
,,blúndustoffi“, og er annað
hvort haft blátt eða bleikt silki
undir. Kjóllinn lengst til hægri
er einnig mjög snotur. Það má
sauma hann úr Voile eða öðru
þunnu efni. Hann er skreyttur
með mörgum smáum felling-
um, og er býsna mikið verk að
saúma hann. Én mæðurnar
télja ekki eftir sjer sporin,
ekki a. m. k. þegar þær eru að
sauma á frumburðinn.
Jecjrun
ómjrtmcj
Rautt nef.
Við rauðu nefi á þetta að
vera gott:
Smyrjið þykku lagi af zink-
pasta á nefið og látið það vera
á yfir nóttina. Að morgni er
pastað tekið af með baðmull-
arhnoðra vættum í andlitsolíu
og nefið þvegið með Eau de
Cologhe. Síðan er nefið nudd-
að með góðu dagsmyrsli og
púðrað eins og venjulega.
Hrukkur í kringum augun.
Hrukkurnar eru óhjákvæmi-
legur fylgifiskur ellinnar.
Sjerstaklega vilja þær verða
áberandi hjá ytri augnakrók-
unum. Reynandi er að fá þær
burtu með því að strjúka
þeyttri eggjahvítu yfir þær.
Eggjahvítan dregur slapt,‘hör-
undið saman. Hún á að þorna
og sitja á hörundinu um stund.
Síðan er hún tekin af með
baðmullarhnoðra.
Húðnakbar.
HúðnÖbbum er best að ná af
þannig: Vætið nabbann fleir-
um sinnum með rýju, sem und
in er upp úr sjóðandi heitu
vatni. Þegar hann springur er
hann þurkaður upp með
baðmullarhnoðra og nuddað
yfir hann með matarsalti eða
álúni. Eftir að púðrað hefir
verið yfir blettinn, sjást engin
verksummerki eftir nabbann.
Snotur telpukjóll.
J4ui
oncin

ecjn

Öreigi verður sá, sem sólg-
inn er í skemtanir, sá sem sólg
inn er í vín og olíu, verður ekki
ríkur.
★
Gott mannorð ér dýrmætara
en mikill auður, vinsæld er
Myndiu er af röndóttri ,,satip.“-.. Uetri en silfur og gull.
blussu og dökku pilsi. Örðskviðír Salómons.1
---m .. * .... ’io raullo mullo r. gmatil
ivít ( mnlbi.J
naanGU-bootoji ranaA
usorn
inl’
> muíliel
ENSKUR læknir hefir tekið
sjer fyrir hendur að reyna að
j komast fyrir, hyernig á því
standi, að kvenfólkið sje jafn-
aðarlega fallegra en karlmenn-
irnir. Hann hefir í því skyni
haft fyrir sjer til rannsóknar
1600 konur,. er hann valdi sjer
úr hinum ólíkustu kynflokk-
um og þjóðernum um allan
heim. Og hann kemst að þeirri
| V
niðurstöðu, að kvenfolk eigi
fegurð sína því að þakka, að
Iþað leggi svo lítið á sig með
andlegu erfiði. Því mikil um-
.hugsun um alvarlég efni og
ströng og andleg vinna hafi
einkar ísjárverð áhrif á svip-
brigði manna og ásýnd alla út-
vortis. Og til sönnunar því, að
niðurstaða sín sje rjett, til-
færir þessi lærði læknir dæmi,
er sýni, að annað geti líka orð-
ið ofan á með fegurð karla og
kvenna, þegar skilyrðin sjéu
önnur eh alffient gerist. í þelm
hiútá íiidiands, er íýtur Eng-
[lendingum, sjé þþúnlg þjpð-
I flokiur, #er neímst Zard.*. ög í
am i ao íiiiovnmu uto iiiiovz
þeim þjóðflokki sje það fyrir-
komulag, að kvenfólkið annist
öll þjóðmálefni og .stjórnarfar,
og þar dragi konur sig eftir
karlmönnum og biðji þeirra,
en kárlmennirnir stundi börn-
in og annist heimilisstörfin. Og
í þeim þjóðflokki sjeu karl-
mennirnir mestu fríðleiks-
menh, en kvenfólkið ljótt og
herfilegt ásýndum.
(Eimréiðin 1910).
un L
l
s«
.innibnvin
f — að til þéss, að pipan frá
askinum stíflist ekki, er gott
að setja sódá á ristina og Kella
sjóðandi vatni ýfir.
— að nota aldrei bensín til
hreinsunar nema að degi til
og aðeins fýrir opnlun glugga
og fjarri eldi eða óbvrgðu
ljósi.
— að. sje dálítið af matar-
ol íu éf 'bórið ‘ 'Á' ftösk'uslutinn,
ev auðvétt áð hellá nr honum
í dróþiimTllffA iastibnA o\o
Hjer er mynd af mjög lagleginn
„matrósakjól“ úr dökkbláu ull-
arefni.
B téBiji! rrt‘J* .rnunu J