Morgunblaðið - 02.02.1944, Blaðsíða 5

Miðvikudagur 2. febrúar 1944
MORÖUNBLAÐIÐ
5
| ^3lyrótta ðí<ía
❖ » .
X"X"X**X"X"X“X"X"X~:"X"X"X"X"X**X"X~x~x~>*x~X"X"X"X*<"X“X"X~:"X”X*'y
X

orcýU n
iLi
óinó
$
I
K"X"X":"X"X"X":"X"X"X"X":"X"X*<*<“>»^»»*i
MEISTARAFLOKKUR VÍKINGS SL. 5 ÁR
Eftir J. Bn.
SVO SEM kunnugt er, er
knattspyrnufjelagið Víkingur
nýorðið 35 ára. Þegar fjelagið
varð 30 ára, var rifjuð upp
starfsemi þess hin næstu árin
á undan. Væri nú eigi óviðeig-
andi að fara nokkrum orðum
um meistaraflokk fjelagsins
þau fimm ár, sem síðan eru
liðin, eða árin 1939—1943, að
báðum meðtöldum, og mun jeg
gera —til þesa nokkra tilraun í
eftirfarandi grein.
Það var árið 1938, svo sem
kunnugt er, að Víkingur tók
að „ná sjer upp“ i knattspyrn-
unni, eins og það er kallað,
eftir að hafa lengi haft ljeleg-
um meistaraflokki á að skipa,
sjerstaklega vegna þess, að
flestir hinna eldri leikmafina
flokksins hættu um svipaðar
mundir, en lítið var þá um
yngri menn í fjelaginu, og
mátti svo segja, að þriðji flokk
ur kæmi næst. Voru þess mörg
dæmi á mestu niðurlægingar-
árum Víkings, að annars og
jafnvel þriðja flokks menn jjrynjólfsson, Ólafur Jónsson, Nytsamur lærimeistari.
fengju að leika með meistara-
flokki, eða fyrsta flokki, eins
og hann var þá nefndur. Þeir
voru ekki margir, leikirnir,
sem unnust, en piltarnir fengu
æfingu engu að síður, og
haustið 1937 var þárna komið
nokkurnveginn lið, að vísu
mjög ungt að árum að öllu
samanlögðu, en þrautreynt í
mótlæti allskonar, og þetta
haust vinnur meistaraflokkur
Víkings einn fyrsta meirihátt-
ar sigur í langan tíma, þ. e. a.
s. hraðkepnina svonefndu. Vík-
ingi auðnaðist þá með mjög
laglegum leik að vinna Fram
og gera jafntefli við K. R.. en
tapaði fyrir Val, sem mætti
með ólöglegan leikmann, svo
Víkingi var dæmdur sigurinn.
Þótt þessi úrslit hefðu getað
Reykjavíkurmeislararnir 1940
Hjer eru Reykjavíkurmeistarar Víkings 1940. Fremri röð frá
vinstri: Einar Pálsson, Gunnar Hannesson, Edvald Berndsen.
Ingi Pálsson, Skúli Ágústsson og Þorsteinn Ólafsson. — Aítari
röð frá vinstri: Vilberg Skarphjeðinsson, Ólafur Jónsson, Hauk-
ur Óskarsson, Brandúr Brynjólfsson, Guðjón Einarsson (þáver-
andi form. fjel'.), Ingólfur Isebarn og Hreiðar Ágústsson.
Thor Hallgrímsson, Haukur
Óskarsson, Björgvin Bjarna-
son, Þorsteinn Ólafsson og
Ingólfur Isebarn.
Víkingur varð annar í röð-
inni á þessu íslandsmóti, gerði
jafntefli við Fram. en tapaði
fyrir Val með 2 — 3 'eftir tví-
sýnan leik, enda er þetta sum-
ar, 1938, upphafið að því gengi,
sem meistaraflokkur Víkings
hlaut á næstu árum.
Árið 1939.
ÞETTA Ár byrjaði heldur
illa fyrir meistaraflokki Vík-
irgs; þeir töpuðu fyrsta leik
sínum á Reykjavíkurmótinu
(gegn Val) með 1 — 5, og
menn fóru að segja, að hin góða
frammistaða þeirra árið áður
hefði verið einskær hunda-
verið glæsilegri, þá fylti betta | hepni. En í síðari leikjum móts
hina ungu leikmenn áhuga og ins ráku Víkingar að nokkru
þrótti. Þeir sáu, að þeir voru af sjer slenið, unnu Fram
að verða sæmilegt lið, og á-
settu sjer að verða enn betra.
Óveðursleíkurinn.
ÞAÐ VAR á íslandsmótinu
1938, að Víkingar unnu sinn
fyrsta mikilvæga sigur síðasta
fimm ára tímabil, er þeir unnu
K. R. í allmiklu hvassviðri meö
einu marki gegn engu, eftir að
hafa varist öflugri sókn K. R,-
inga undan vindinum allan
síðari hálfleikinn. Hafði liðið
þá þegar að nokkru leyti feng-
ið hina ljettu og lipru leikað-
ferð, sem síðan hefir einkent
það, en í þessum leik brá fyr-
ir auk þess mikilli snerpu.
seiglu og sigurvilja, liðið vann
sem einn maður, ef svo mætti
að orði kveða, og slík íið eru
oft sigursæl. Það lið Víkingy,
sem sigraði í þessum eítir-
minnilega leik, sem var þá og
síðar mjög umræddur. var
þannig skipað, talið frá mark-
manni til vinstra úthorja:
Sighvatur Jónsson, Gunnar
Hannesson, Hjörtur Hafliða-
son, Hreiðar Jónsson, Brandur
með 2 — 0, en gerðu jafntefli
við K. R., 1—1. Varð Víking-
ur á mótinu nr. 2—3 með K. R.
íslandsmótið fór þannig, að
Víkingur varð einnig nr. 2—3,
og auðnaðist nú að gera jafn-
tefli við Val í fyrsta skifti í
langan tíma, vann þá K. R.. en
tapaði fyrir Fram. Þetta sum-
ar fjekk Víkingur nýjan mark
mann, sem átti eftir að verja
markið vel og lengi, Edvald
Berndsen. Hann ljek í öllum
meistaraflokksleikjum, sumars-
ins. Annars var liðið mjög sVip
að og sumarið áður. Jeg tek
hjer liðið, sem jafntefli gerði
við Val á íslandsmótinu, en sá
ieikur var besti leikur Vikings
þetta sumar: Berndscn, Gulin-
ar Hannesson, Sluili Ágústs-
son, Ólafur Jónsson, Brandur
Bryn jólfsson, Einar Pálsson,
Vilberg Skarphjeðinsson, Þor-
steinn Ólafsson, Björgv. Bjarna
son, Haukur Óskarsson, Ingólf
ur Isebarn. Flest mörk Vikíngs
skoruðu þetta sumar þeir
Björgvin Bjarnason og Þor-
steinn Ólafsson, 3 hvor.
EKKI ER hægt að rita sögu
meistaraflokks Víkings þetta
sumar, án þess að geta þess
manns, sem að miklu leyti
lagði grundvöllinn að sigrum
næsta árs, og sem þjálfaði lið-
ið til þess að fullkomnast í hin
um ljetta og |tutta samleik,
rerr. það ástundaði með sjer-
staklegri leikni sumarið eftir.
En það var Fritz Buchloh,
þýski landsliðsmarkmaðurinn,.
sem þjálfaði Víking þetta sum-
ar. Báru allir honum sama orð,
að hann hefði verið bæði mjög
góður kennari og samvisku-
samur þjálfari, og eru Víking-
ar að eigin sögn enn í mikilli
þakkarskuld við hann. — Um
haustið fóru Valur og Viking-
ur sameiginlega kepniferð til
Þýskalands. Þessir menn úr
Víking tóku þátt i ferðinni, en
Buchloh var þjálfari þeirra:
Edvald Berndsen, Gunnar
liannesson, Haukur Óskarsson,
Brandur Brynjólfsson, Þor-
steinn Ólafsson og Björgvin
Bjarnason. Ferðin varð ekki
eins og áætlað hafði verið,
stríðið skall á, og iþróttirnar
urðu að víkja fyrir manndráp-
um. Komust knattspyrnumenn
irnir heim eftir nokkrar tafir.
,og það gerði á þessu Reykja-
víkurmóti. Liðið, sem vann
Val, var þannig skipað: Bernd-
sen, Högni Helgason, Hreiðar
Ágústsson, Ólafur Jónsson,
Brandur Brynjólfsson, Haukur
Óskarsson, Vilberg SkarphjeS-
insson, Einar Pálsson, Þor-
steinn Ólafsson, Ingi Pálsson,
Ingólfur Isebarn.
Síðari umferð mótsins vann
Víkingui-að vísu ekki, en mót-
ið vann flokkurinn á stigum,
vegna algers sigurs í fyrri um-
‘ferð, fjekk alls 9 stig, tapaði
einum leik (geg* Val í síðari
umferð 1—3).
Það var á þessu móti, sem
Þorsteinn Ólafsson sýndi alveg
frábæran leik, sem miðfram-
herji, snerpa hans, flýtir og
skotfimi var svo mikil, að ekki
varð rönd við reist. Skoraði
Þorsteinn öll mörk Víkings á
mótinu að tveim undanteknupi.
Vörnin var mjög örugg, sjer-
staklega var Brandur Brynjólfs
son öruggur, svo og Hreiðar
Ágústsson, en útframverðir
voru þá einnig ágætir, þeir
Haukur Óskarsson og Ólafur
Jónsson, og mun sigurinn ekki
hvað síst hafa verið þvi að
þakka, því fátt er betra fyrir
lið, sem annars er sæmilegt, en
sterkir útframverðir.
Þetta var í fyrsta skifti, sem
Víkingar náðu að verða
Reykjavíkurmeistarar, og
munu þeir hafa hugsað gott til
glóðarinnar að verða Islands-
meistarar líka, enda munaði
minstu að það tækist. Leikur
liðsins var einnig mjög góður
á því móti, enda tapaði það eng
um leik á mótinu. Vann K. R.
og gerði jafntefli bæði við Val
og Fram og varð nr. 2, en Val-
ur vann mótið. Liðið var að
flestu leyti sama og á JReykja-
víkurmótinu, en þó nokkuð
Jöðruvísi skipað til leiks. Ing-
ólfur Isebarn skoraði flest
mörk Víkings á þessu móti.
Víkingur tapaði í Walters-
kepninni, sem hófst þetta
haust. Nokkru síðar fór fram
svonefndur ,,úrslitaleikur“
milli Vals og Víkings, og skildu
liðin þar enn jöfn, 1—1. Þor-
steinn Ólafsson skoraði flest
mörk allra meistaraílokks-
manna þetta suraar, en næstur
honum kom Ingólfur Isebarn.
Reykjavíkurmeistarar.
ÞAÐ KOM í ljós jafnskjótt
og Reykjavíkurmótið hófst
1940, að Víkingar myndu ekki
verða lamb að leika við. Þeir
byrjuðu með því að vinna K.R.
með 3—0 og var það stærsti sig
ur þeirra um langan tíma.
Fram fór sömu för, en sigur-
inn var að vísu knappari, að-
eins 1—0. Lenti svo Víking
saman við hinn gróna meist-
araflokk Vals i síðasta leik
fyrri umferðar í mótinu (þær
voru tvær) og sigraði eftir fyr-
irtaks leik með 4—1. En í.meist
araflokki hefir Víkingur ekki
únnið Vál síðan, enda hefir lið-
ið tvímælalaust aldrei. leikið
fullkomlega jafn vel og fallega
Lrfitt sumar.
SUMARIÐ 1941 varð Víkingi
að mörgu leyti erfitt í meist-
araflokki, það var einhver ann
ar blær kominn yfir liðið en
sumarið á undan, það var eins
og ekkert vildi almennilega
hepnast fyrir því. Að vísu byrj
uðu Víkingar með því að gera
enn eitt jafntefiið við Val á
fyrsta leik íslandsmótsins, en
tapaði bæði fyrir Fram og KR.
Og að vísu vann Víkingur K.
A., sem þátt tók í mótinu, og
það með miklum yfirburðum,
en frammistaða liðsins var ekki
eins og á hefði mátt kjósa, enda
var framlínan næsta áraugurs-
lítil í ýmsum leikjum. Að vísu
Ijek liðið yfirleitt mjög fallega,
tn það var eins og sigurviljinn
væri ekki sá sami og sumarið
áður, og þurfti minna mótlæti
til þess að liðið þreyttist off
biði lægra hlut.
Af Reykjavíkurmótinu þetta
ár var í 'mörgu sömu sögu að
segja, Víking tókst að vísu að
vinna Fram með 1—0, en ann-
ars var leikur liðsins harla lít—
ið sannfærandi, enda ekki
trútt um, að niðurröðun leik-
manna væri á stundu#n skökk.
Einnig höfðu 'Víkingar nú mist
einn af sínum bestu mönnum,
sem mikinn þátt hafði átt í
sigrum fyrra árs, Ólaf Jóns-
son, sem slasaðist á síðasta leik
íslandsmótsins þetta sumar. Á
Reykjavíkurmótinu skoraði
Víkingur aðeins eitt mark, og
sýnir það, að ekki hefir sókn-
arliðið verið sjerlega ágengt í
leik sínum, og skotin heldur lin.
Einn leik Reykjavíkurmóts-
ins, á. móti Val, ljek Víkingur
með fimm lítt vönum mönnum,
enda tapaði hann þeim leik
með 8—0. Var það mesti ósig-
ur, er flokkurinn hafði lengi
beðið, en leikurinn var ekki
leiðinlegur, þvert á móti. .
Markatalan hefði áreiðanlega
orðið minni, ef Berndsen hefði
verið í markinu.
Walterskepninni tapaði Vík-
ingur þetta haúst í leik gegn
Val með 1—3, hafði heldur
ekki fult lið þá áf bestu mönn-
um. Þannig var sumarið 1941
ljelegra en þrjú undanfarin
sumur, hverjar sem orsakirnar
hafa verið.
Sumaríð 1942.
ÞAÐ BYRJAÐi vel fyrir Vík
ing. Á afmælismóti Iþrótta-
sambandsins sýndi liðið einna
bestu æfinguna, vann Fram
með 5—0 og gerði jafntefli við
K. R.. en tapaði fyrir Val eít-
ir mjög tvísýnan leik 1—0.
Heldur fór að versna, er Is-
landsmótið byrjaði. Að vísu
tapaði Víkingur fyrsta leikn-
um gegn Val með aðeins 1-—0,
og voru liðin mjög jöfn, en
framlínu Víkings brást að
skora í leiknum. Þessi ósigur
hafði ill áhrif á siðari leik liðs-
ins á mótinu, virtist draga úr
þeim kjark og gera leik þeirra
heldur happa- og glappakend-
an, eins og liðinu væri nokkuð
sama um, hvernig gengi, en
það má liði aldrei vera. Meira
að segja töpuðu Víkingar þá
fyrir Vestmannaeyingunum,
sem mættu á þessu móti með
heldur óþroskað lið, og var
frammistaða Víkingsliðsins í
þeim leik næsta hörmuleg. I
síðasta leik mótsins rak Vík-
ingur *þó af sjer slenið ög vann
K. R. með 2—0, og í þeim leik
var Þorsteinn Ólafsson aðal
driffjöðúr liðsins, sem annars
vann alt rjett laglega.
Reykjavikurmótið þetta ár
færði Víking ekki annan hróð-
ur en að hafa Teikið ágsetan
leik móti Val. Varð þessi leik—
Framh. á bls. 8.
*/ $4 i Hi'
’ i> *> * > r f