Morgunblaðið - 15.02.1944, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 15. febrúar 1944
„Veðurfrjettir á dul-
máli til ísl. fiskiskipa"
SLYSAVARNADEILDIN „Ing-
ólfur“ hjelt annan aðalfund
sinn s. 1. sunnikdag. Blaðið hefir
snúið sjer til Jóns Oddgeirs
Jónssonar, fulltrúa og hefir
hann skýrt svo frá.
Fundurinn var haldinn í
Verslunarmannahúsinu, Vonar
stræti 4.
Fóru þar fram umræður um
ýms slysavarnamál, sem snerta
Reykjavík sjerstaklega, en auk
þess var kosin stjórn og 10 full-
trúar til þess að mæta á lands-
þingi Slysavarnafjelags Islands
í vor. Stjórn deildarinnar var
öll endurkosin, en hana skipa:
Sjera Sigurbjörn Einarsson, for
maður, Þorgrímur Sigurðsson,
skipstjóri gjaldkeri, Arni Arna-
son kaupmaður, ritari, og Ar-
sæll Jónasson kafari og Sæ-
mundur Ólafsson stýrimaður,
meðstjórnendur.
Fulltrúar á landsþingi voru
kosnir: Sigurjón A Ólafsson,
fyrv. alþm., Sigurður Ólafsson,
gjaldkeri.Guðbjartur Ólafsson
hafnsögumaður, Þorsteinn Þor-
steinsson skipstjóri í Þórshamri,
Þorgrímur Sigurðsson skipstj.,
Hafsteinn Bergþórsson útgerð-
armaður, Þorsteinn Arnason
vjelstjóri, Árni Árnason kaup-
maður, Ársæll Jónasson kafari
og Sveinn Benediktsson fram-
kvæmdarstjóri.
hvíldi á því að birta veðurfregn
ir til skipa og minst á síðasta
ofviðrið í því sambandi. Var að
lokum borin fram eftirfarandi
tillaga rftn það mál, sem var
samþykt:
„Fundurinn skorar á Alþingi
og ríkisstjórn að beita sjer af
alefli fyrir því, við stjórn setu-
liðsins, að fá því framgengt að
útvarpa megi á dulmáli, veð-
urfrjetturh til ísl. skipa og ver-
stöðva. Bendir fundurinn á að
líf og afkoma sjómannastjett-
arinnar er stefnt í mikinn voða
með því að viðhalda því banni
á birtingu veðurfrjetta í út-
varpi til fiskiskipa, sem verið
hefir í gildi undanfarið“.
Nýjum fjelögum fjölgaði
mjög mikið á árinu 1943 í
slysavarnadeildinni, enda ljet
stjórn deildarinnar gera sjer-
staka gangskör að því að afla
nýrra meðlima. í sjóði deildar-
innar eru rúmlega 30 þúsund
krónur og var samþykt að
senda Slysavarnafjelagi íslands
um 24 þúsund krónur af því til
ráðstafanna fyrir slysavarna-
málin.
Fundarstjóri var Árni Árna-
son kaupmaður og ríkti mikill
áhugi og eining á fundinum um
að efla slysavarnir sem mest.
Sveinn Sleindórsson
Fæddur 7. desember 1913.
Dáinn 3. íebrúar 1944.
Jeg kveð þig í dag þú ert
horfinn á braut.
Alt er hverfult á þessari jörð,
hjer er lífið svo stutt og lánið
valt
og lífsbaráttan er hörð.
Fyrir örstuttu síðan þá áttum
við tal
um ýms þín fjölþættu störf
og einnig um framtíðaráform
þín,
sem öll voru stórhuga og’djörf.
Þú áttir svo mikið ógert hjer
og alt virtist framundan greitt.
En fram í tímann við fáum ei
sjeð
og fprlög vor þekkjum ei neitt
og vonbrigðin verða því sífelt
sár
þá sviplega hverfur ,á braut
einhver sem var okkur altaf
kær
í andstreymi gleði og þraut.
Jeg- þakka þjer, Sveinn, hverja
samverustund
er saman við áttum hjer,
þú varst svo glaður og ljettur
í lund
þegar lánið brosti við þjer.
Jeg mun þeir ei gleyma, þó
margt geti breyst
og minning þín aldrei dvín,
því heyri jeg getið um mann-
kosta mann
þá minnist jeg ætíð þín.
12. febrúar.
Stjóm slysavd. Ingólfur hafði
fyrir nokkru falið þeim Ársæli
Jónassyni og Sæmundi Ólafs-
sýni, ásamt erindreka og full-
trúa Slysavarnafjelagsins, að
undirbúa tillögur um skipulag
á væntanlegri björgunarsveit í
Reykjavík og sagði Ársæll
Jónasson frá þessum tillögum
á aðalfundinum, en hann hefir,
eins og kunnugt er, margra ára
reynslu í björgunarstörfum.
Urðu allmiklar umræður um
málið, en síðan samþykt eftir-
farandi tillaga:
„Fundurinn samþykkir að
fela stjórn deildarinnar að gang
ast fyrir stofnun björgunarsveit
ar, er hafi nægjanlegan útbún-
að. Framkvæmdir um málið
sjeu í höndum stjórnar slysavd.
Ingólfur, er vinni í samráði við
stjórn Slysavarnafjelags ís-
lands“.
I þessu sambandi var og rætt
um nauðsyn þess að hafa björg-
unarbát hjer í bænum og voru
tvær eftirfarandi tillögur sam-
þyktar um það mál:
„Fundurinn skorar á Bæjar-
stjórn Reykjavíkur að leggja
fram út bæjar- og hafnarsjóði
þriðjung kostnaðarverðs og eigi
undir 20 þúsund kr., til björg-
unarbáts og tilheyrandi, sem
hafður sje í Reykjavík, gegn
því að % hlutar komi annars-
staðar frá“.
„Fundurinn samþykkir að
fara þess á leit við stjórn Slysa-
varnafjelags Islands að hún
sæki, sem fyrst, um lóð undir
skýli fyrir væntanlegan björg-
unarbát Slysavarnafjelagsins
og annan björgunarútbúnað, á
þeim stað sem heppilegastur
kann að þykja við höfnina í
ReyTíjavík“.
Vakið var máls á því á fund-
inum, að nauðsyn bæri til að
afljetta því bantií, eem nú
BEST AÐ AUGLÝSA
I MORGUNBLAÐINU
Ásgeir Jónsson.
AUGLYSING ER
GULLS IGILDI

TIL SÖLIi
Verslunar- og útgerðarstöð á Suðureyri í
Súgandafirði.
Eignirnar eru þessar:
1) íbúðar- og verslunarhús úr timbri (plankabygt
með klæðningu 21x7,5 mtr.)
2) Fiskgeymsluhús úr timbri, 26x6,4 mtr.
3) Steinsteypt geymsluhús, 2 hæðir, 19,1x8,9 mtr.
4) Geymsluhús (trjegrind m. báru.jácni), 12.7x7,7 mtr.
5) Lýsisbræðsluhús m. gufukatli og tilh. bræðslu-
áhöldum.
6) Bryggja, 14 mtr. löng með haus 10x10 mtr. og
7) steinsteyptur pallur up]» af bryggjunni, (fiskað-
gerðarplan), 48x13,3 mtr.
8. Járnbraut og vagnar.
Ef um semst gcta einnig vörubirgðir og verslunar-
áhöld fengist keypt.
íbúðar- og verslunarhúsið ásamt steinsteyfita geymslu-
húsinu, eru sjerlega vel til j>ess fallin að breýta þeim
í hraðfrystihús.
Tilboð í ofangreindar eignii' í einu lagi sendist undir-
rituðum fyrir 1. mars næstk.
Ruðúreyi'i, 8. fcbrúar 1944
Örnólfur Yaldemarssan.
Húsnæði — Eðnnður
Vantar húsnæði undir iðnað, sem næst miðbænum.
Tilboð merkt „klæðskeri“, sendist Morgunblaðinu
fyrir fimtudag.
Sæbjörn Magnússon
hjeraðslæknir
ENN hefir orðið skarð fyrir
skildi í læknastjett landsins
við íráfall Sæbjörns Magnús-
sonar hjeraðslæknis í Ólafsvík.
Hann andaðist í Landsspítal-
anum þ. 6. þessa mánaðar, eft-
ir langa og þungbæra sjúk-
dómslegu. Hann var fæddur að
HrafnkellsstöSum í Suður-
Múl'asýslu þ. 21. sept. 1903 og
því aðeins fertugur að aldri er
hann ljest. Foreldrar hans voru
þau hjónin Magnús Sæbjörns-
son, hjeraðslæknir í Flatey á
BreiðafirSi og kona hans Anna
Frederikke.
Sæbjörn tók stúdentspróf
árið 1925, með hárri I. eink. og
árið eftir tók hann próf í heim-
speki með I. ágætiseinkunn. í
ársbyrjun 1931, eftir aðeíns 5V2
árs nám, tók hann lokapróf í
læknisfræði. Var það óvenju-
stuttur námstími.
Þannig var námsferill Sæ-
björn heitins hinn glæsilegasti,
■enda var hann hinum ágætustu
gáfum gæddur; stálminnugur
og alveg sjerstaklega skýr og
skilningsgóður. -— Hann var
óvenju fjölhæfur námsmaður;
var t. d. jafnvígur á allar náms
greinar. Hann var samvisku-
samur svo af bar og sótti nám-
ið af áhuga og elju.
Strax að loknu embættisprófi
rjeðst Sæbjörn aðstoðarlæknir
til Halldórs Steinsen hjeraðs-
læknis í Ólafsvík og var þar
þar til 1933, að honum var veitt
Hesteyrarhjerað. Hann var þó
utanlands um hálfs árs skeið
árið 1932 við framhaldsnám í
læknisfræði. Sæbjörn þjónaði
Hesteyrarhjeraði um 5 ára
skeið, en árið 1938 fjekk hann
veitingu íyrir Ólafsvíkurhjer-
aði og var þar hjeraðslæknir
til dauðadags. Sökum veikinda
þeirra, sem síðar drógu hann
til dauða, fjekk hann þó, á s.l.
hausti, árs hvíld frá embættis-
störfum. Var hann þá fluttur
hingað suður á Landsspítalann
til lækninga. Hann hafði þá
kent dauðameins sínfe í meira
en heilt ár. En mikinn hluta
þess tíma stundaði hann hjer-
að sitt og sinti þar læknisstörf-
um. Á þeim tíma rjeðst hann
oft í erfið og löng ferðalög til
sjúkravitjana, enda þótt hann
væri sárþjáður og yrði jafnvel
að fara í slík ferðalög af sjúkra
beði.
Það kom snemma í ijós, að
Sæbjörn var hinn ágætasti
læknir. Kom það og engum
skólafjelaga hans eða öðrum,
sem þektu fórnarlund hans og
fágæta skapgerð, og sem fylgst
höfðu með námsferli hans, á
óvart. Hann var og öllum þeim
kostum og hæfileikum búinn,
sem nauðsynlegir eru hverjum
lækni, til þess að ræka störf
sin vel og með góðum árangri.
Hann var í eðli sínu óvenju-
samviskusamur, ósjerhlífinn og
hjálpfús. Hann fylgdist og jafn
an vel með öllum nýjungum á
sviði læknavísindanna, eftir að
hann var kominn í erfið lækn-
íshjeruð. Las t. d. alla tíð mikið
af erlendum fræðibókum um
laeknisfræðisefni. Jók hann
þannig samtímis á hina fræði-
legu sem hagnýtu þekkingu
Sæbjörn var með afbrigðum
duglegur og djarfur feröamað-
ur, jafnt á sjó sem á landi.
Kom það sjer vel fyrir hann,
því hann varð allan starfstíma
sinn að gegna erfiðum og um-
fangsmiklum læknishjeruðum.
Mun oft hafa reynt á karl-
mensku hans, snarræði og harð
fengi ásamt fyrirhyggjusemi á
hinum tíðu læknisferðum hans,
einkum meðan hann þjónaði
Hesteyrarhjeraði.
Eölilega ávann hinn fórnfúsi,
farsæli og dugmikli læknir sjer
í ríkum mæli trausts og vin-
áttu þeirra fjölmörgu, sem leit
uðu læknisráða og annarar að-
stoðar hjá honum. Með hinni
óvenjulega alúðlegu og prúð-
mannlegu framkomu sinni lað
aði hann alla að sjer, enda leið
hverjum manni vel í nærveru
hans.
Sæbjörn var maður fríour
sýnum. Hann var rúmlega með
almaður á hæð og vel vaxinn,
óvenju prúður í framkomu og
bar öll framkoma hans vott ör-
yggis og skapfestu. Hann var
frekar fáskiftinn og nokkuð
dulur við fyrstu kynni, en betri
fjelagi eða tryggari vin hygg
jeg áð vandfundinn sje.
Hann var tvíkvæntur. Með
fvrri konu sinni, Rögnu Gísla-
dóttur, átti hann tvær mann-
vænlegar dæur, Önnu og El-
ínu, sem nú eru 15 og 11 ára
að aldri.
Síðari konu sinni, Mörtu Ei-
ríksdóttur, kvæntist Sæbjörn
þann 15. mars 1941. Á hinu
vistlega og aðlaðandi heimili
þeirra í Ólafsvík var jafnan
mjög gestkvæmt, enda voru
bæði hjónin samhent í gest-
risni sinni og spöruðu hvorki
tíma nje fyrirhöfn til að gera
gestum þeirra sem ánægjuleg-
astá og eftirminnilegasta ver-
una þar.
Nú er hinn glæðværi fjelagi,
tryggi vinur og vinsæli læknir
horfinn okkur sjónum. Það er
því að vonum að það valdi eft-
irlifandi vinum og vandamönn
um sárum trega og þung'um
harmi, er slíkur afbragðs mað-
ur sem Sæbjörn, er kvaddur
burtu á ljettasta æfiskeiði. En
harmaljettir er það ástvinum
hans, fjelögum og hinum fjöl-
mörgu vinum, að minning hans
er ijómuð hinum björtustu og
fegurstu endurminningum um
hinn bgsta dreng og ágætasta
mann.
Blessuð sje minning hans.
Gnnnar Þorsteinssoii.
■ »’.1 t í': , t r j -- U li £r