Morgunblaðið - 17.02.1944, Blaðsíða 8

M 0 R G U N B L A B l Ð
Fimtudagur 17. febrúar 1944.
Tónlistarfjelagið
Framh. af bls. 2.
'ensk og austurrísk. Yfirleitt
*
'i góð hljóðfæri og sum afbragðs-
I góð. Meðal hljóðfæranna eru
ein Bisiachi-fiðla, en Bisiachi
er einn kunnasti fiðlusmiður
ítala, sem nú er uppi. Þá er ein
. Zanetti-fiðla frá um 1850 og
Richard Duke fiðla frá 1708 og
loks má nefna Peter Wansley
víólu frá 1747. Er það afbragðs
hljóðfæri. Hljóðfæri þessi urðu
fjelaginu nokkuð dýr, en nauð-
synleg. Kosta sennilega hingað
komin um 70—80 þús. krónur.
Tón listarskól in n.
Loks skal að endingu minst
, á sjálfan Tónlistarskólann. Um
hann fór skólastjórinn Páll Is-
ólfsson nokkrum orðum. Skólinn
hefir nú aðsetur í Hljómskálan-
um. Um það hús er það að
segja, að það er gersamlega ó-
hæft fyrir slíka starfsemi. í
skólanum stunda nú 80—90
nemendur nám og kennarar
eru 8.
Hljómskálmn er einasta hús-
ið, sem bygt hefir verið fyrir
tónlistarlíf bæjarins, sagði Páll
Isólfsson. Það kannast nú eng-
inn lengur við að hafa bygt
skálann og sá galli er á hon-
um, að það mun vera erfitt
verk að rífa hann niður. Einu
sinni er Páll var að koma í
kenslutíma, sýndist honum
turninn hallast. Varð hann
harla glaður, og var farinn að
bollaleggja, að ef til vill gæti
I þetta hús orðið einskonar
' skakki turn, eins og í Písa, sem
drægi að sjer ferðafólk víða að.
En þá sá Páll, að þetta var mis-
sýning. í stað þess að verða
Písa-turn, hefir Hljómskálinn
orðið eins konar písla-turn
fyrir hljómlistarmenn. Þegar
rigning er streymir vatnið inn
á kennara og nemendur. En það
hefir þó verið betra að hafa
þetta skjól en ekki neitt og Tón
listarskólinn er þakklátur
Lúðrasveit Reykjavíkur fyrir
húsnæðið, því að öðrum kosti
myndi kensla sennilega verða
að fara fram í Tjarnarhólman-
um. Á þessa leið fórust skóla-
stjóranum orð. Og hann bætti
við: Úm tíma hafði Tónlistar-
skólinn mjög sæmilegt hús-
næði í Þjóðleikhúsinu, en varð
að hröklast þaðan af ástæðum,
sem flestum munu vera kunn-
ar. Nú, þegar Þjóðleikhúsið
hefir aftur verið endurheimt,
hefir þjóðleikhúsnefndin fullan
hug á, að fá skólanum aftur
húsnæði í Þjóðleikhúsinu og er
Tónlistarfjelagið mjög þakklátt
fyrir það.
Tilgang með skólanum kvað
Páll aðallega vera þrenskonar:
1) Veita ungu fólki tækifæri
til að menta sig í tónlist. I
2) Koma upp hljómsveit og
hefir það tekist, enda kensla í
skólanum og hljómsveitarstarf-
ið í sambandi hvað við annað.
3) Veita ungum og efnileg-
um námsmönnum tækifæri til
að læra hjer heima, það sem
þeir annars hefðu þurft að
sækja til útlanda. Hefir komið
í ljós, að margir efnilegir
hljömlistarmenn hafa fengið
tækifæri í skólanum til að sýna
hvað í þeim bjó, sem erfitt hefði
eða jafnvel ómögulegt að fá
án skólans.
Margir efnilegir nemendur
skólans, sem hafa með námi
sínu sýnt, að þeir höfðu ótví-
ræða hljómlistarhæfileika, hafa
svo siðar farið utan til fram-
haldsnáms í sinni grein.
Það þarf að fá Tónlistarskól-
anum viðunandi húsnæði. Það
kemur með Tónlistarhöllinni.
★
Kennarar skólans eru 8. Páll
Isólfsson skólastjóri. Árni
Kristjánsson píanokennari og
og honum ttl aðstoðar ungfrú
Anna Sigríður Björnsdóttir,
Bjöm Ólafsson kennir fiðluleik
og honum til aðstoðar er Þor-
valdur Steingrímsson. Þrjú hin
síðastnefndu eru öll fyrverandi
nemendur skólans. Dr. Urbant
ich kennir hljómfræði og pía-
nóleik. Dr. Edelstein kennir á
cello og kamermusik og Karl
O. Runólfsson kennir tónfræði.
Hjer hefir í stuttu máli verið
drepið á hið mikla og þarfa
menningarstarf Tónlistarfje-
lagsins. Sú saga hefir að vísu
ekki verið nema hálf sögð, en
öllum listelskum mönnum
mætti af því, sem sagt hefir
verið, vera ljóst, að það er þörf
fyrir Tónlistarhöll hjer í bæn-
um og það ættu allir, sem vilja
aukið menningarlíf í þessum
bæ, að leggja því máli lið.
Vivax.
BEST AÐ AUGLÝSA J
MORGUNBLAÐINU.
Jón í Firði sjötugur
í DAG er 89 ára Guðrún Álfs
dóttir, til heimilis á Njarðar-
götu 9 hjer í bæ, hjá syni sín-
um, Álfgeir Gíslasyni. Guðrún
er ættuð frá Eyrarbakka. Fað-
ir hennar, Álfur Jónsson, bjó
í Nýjabæ.
Maður Guðrúnar, Gisli Jóns-
son, er látinn fyrir 30 árum.
Þau hjón bjuggu að Gröf í
Hrunamannahreppi, Eignuðust
þau 8 börn og eru 4 þeirra á
lífi. Hingað til Reykjavíkur
fluttist Guðrún 1902 og hefir
hún búið hjá yngsta syni sín-
um síðan. Guðrún á alls um 30
barnabörn og barnabarnabörn.
Það myndi engum ókunnug-
um, sem sjer Guðrúnu, koma
til hugar, að hún sje komin fast
að níræðu. Hún er svo ern, að
furðu gegnir. Sálarkraftarnir
óbilaðir og lífsfjörið og kýmn-
in, eins og hjá miðaldra konu
Hún hefir fótavist hvern dag
og fylgist með öllum almenn-
um málum af áhuga. Heyrnin
er óbiluð og sjónin góð, þó ekki
lesi hún gleraugnalaust nú orð-
ið.
Þegar veður leyfir fer hún
um bæinn i gönguferðir með
barnabörn sín og þykir gaman
að skemta sjer í glöðum vina-
hóp. Henni þykir sjerstaklega
gaman að spila á spil og gefur
hinum yngri ekkert eftir í því,
sem svo mörgu öðru.
Ættingjar og vinir Guðrúnar
senda henni hlýjar afmælisósk-
ir í dag og óska henni bless-
unar á æfikvöldinu.
Öldungur látinn.
London í gærkveldi. — Einn
af elstu mönnum í Bretlandi er
fyrir fáum dögum látinn, 104
ára að aldri.
FYRIR rjettum- mánuðí, eða
þann 17. janúar s. 1., varð einn
mætasti og besti borgari Seyð-
j isfjarðarkaupstaðar, Jón Jóns-
son ’oóndi í Firði, sjötugur.
Jón í Firði er fæddur 17. jan-
úar 1874 að Gagnstöð í Hjalta-
staðaþinghá; Norður-Múla-
sýslu. — Hann stundaði bú-
fræðinám á Eiðaskóla og út-
skrifaðist þaðan vorið 1892.
Stundaði svðan verkstjórn hjá
Búnaðaríjelagi Hjaltastaðar-
þinghár á sumrum, en var far-
kennari við barhafræðslu á
vetrum.
,Vorið 1898 útskrifaðist Jón úr
Flensborgarskóla og varð að
því námi loknu annar kennari
við búnaðarskólann á Eiðum,
árin 1900—1905.
Árið 1905 kvæntist Jón eig-
inkonu sinni, Halldóru Ágústu
Björnsdóttur, hinni ágætustu
konu og flutty þau til Seyðis-
fjarðar þann 5. júlí 1905 og
reistu bú að Firði og búa þar
enn. Er heimili þeirra hjóna
rómað fyrir rausn og gestrisni,
enda húsbændurnir samhent í
því sem öðru, að gleðja og
seðja.
Jón í Firði var bókhaldari
við verslun Stefáns Th. Jóns-
sonar, frá 1007 til 1030, er versl
un þessi hætti störfum.
Ræðismaður Norðmanna hef
ir hann verið frá þvi árið 1930.
í bæjarstjórn Seyðisfjarðar-
kaupstaðar hefir Jón í Firði átt
sæti í 33 ár, eoa frá 1907—
1942, að tveim árum undan-
skyldum, 1914 og 1928.- Sat
hann jafnan þessi ár í ábyrgð-
armiklum nefndum, svo sem
fasteignanefnd og fjárhags-
nefnd.
I undirskattanefnd átti hann
sæti í 21 ár eða frá 1921—
1942 og stefnuvottur hefir hann
verið frá 1907 og er enn.
Það gefur að skilja, að eng-
um meðalmanni eru falin slík
trúnaðarstörf sem þau sem hjer
hafa verið talin, enda er Jón í
Firði enginn meðalmaður. Hann
tekur ekki að sjer störf nema
með eitt fyrir augum, að leysa
þau af hendi með dugnaði og
trúmensku. *
Jón í Firði gengur beina götu
í hverju máli. Orð hans og
munnleg loforð eru meira virði
en skriflegir vottfastir samn-
ingar margra annara. En slik-
um: mönnum ffer, því miður,
fækkandi nú á tímum, en ósk-
andi er að þjóðin eignist marga
slíka menn, líka Jóni í Firði.
Jón í Firði er drengur góð-
ur í orðsins fylstu merkingu,
tryggur vinur vina sinna, hjálp
samur, góðgjarn, og einn þeirra
manna, sem hafa eytt kröftum
sínum í þágu annara, án þess
að krefjast launa fyrir.
Þótt Jón í Firði hafi þannig
verið störfum hlaðinn í þágu
hins opinbera, hafði hann þó
ávalt tíma til þess að hugsa um
jörð sína, Fjörð, og fyrsta plóg-
farið, sem tekið var í Seyð-
firska mold, Ijet Jón í Firði
taka á jörð sinni, Firði.
Við vinir Jóns í Firði minn-
umst hans á þessum tíiriamót-
um í æfi hans, og þökkum hon-
um gott og óeigingjarnt starf
unnið í þágu okkar bæjarf jelags
og landsins alls, og óskum hon
um heilla og blessunar á kvöldi
lífsins.
Theodór BlÖndal.
Bakvið stálvegginn
Framli. af bls. 7.
beitt til þess að hrekja Gyð-
inga frá Þýskalandi. í því
starfi hafa þær sýnt tak-
markalausa grimmd, enda
þótt það virðist ekki vera
neitt í samanburði við að-
gerðir þessara sömu SS-
manna í Austurvegi. Ef til
vill verður aldrei kunnugt,
hversu mörg morð Gyðinga,
Pólverja og Rússa þeir hafa
ásamviskunni.
— Tríó Tónlistarskólans
Framhald af bls. 6.
höll? Þegar menn eiga ekki þak
yfir höfuðið, reyna þeir að fá
sjer eitthvert skýli, en ráðast
ekki strax í hallarbyggingu.
Það væri ilt, ef jafn bráðnauð-
syn og tónlistarsalur þyrfti að
bíða vondu áranna, vegna þess
að á þessum styrjaldartímum
getur enginn hugsað sjer að
iðka neinar listir, íþróttir nje
dægrastyttingu nema í „höll“.
Þá er hætt við að Tónlistahöllin
yrði annað þjóðleikhús.
E. Th.
ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooi
Eftir Robert Storm
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOí
— Sjerðu nokkuð til X—9? Þaðer að sjá, að hann —Jeg verð tekinn eins og rotta í gildru. Jeg verð Alexander hleypur yfir götuna, en tekur ekki
hafi skorið sig á höndunum hjer. Jeg ætla að fara að komast út á götu. Háir runnar hinum megin við eftir bíl, sem kemur eftir götunrii.
yfir vegginn. götuna, þar get jeg falið mig.