Morgunblaðið - 07.03.1944, Qupperneq 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 7. mars 1944
Freysteinn G.
Hannesson
F. 27. desember 1922.
Fórst með v.b. ,,Frey“
12. febrúar 1944.
Hveðja
frá frænku.
Þeir ungu menn, sem vítt um höfin halda,
af heillrar þjóðar nauðsyn bæði og þörf?
og sumir hverjir síðustu skuld þar gjalda,
að sökkva í djúpið við sín skyldustörf.
Jeg man þig frændi, allt frá bemskuárum,
og eins og þroskinn sýndi hver þú varst.
Því jafnvel þó að syrti af raunum sárum,
með sigurvissu mótlætið þú barst.
Hjer skal ei rætt um söknuð sollinn harmi,
þó svona skildu leiðir frændi minn,
Nú hvílist þú hjá mætrar móðurbarmi,
sem mildum örmum faðmar drenginn sinn.
Jón Sigurðsson.
Verkstjórastcða
Iaus nú þegar hjá Frystifjelagi Sauðárkróks,
h.f. — Verkstjóri sjái, auk verkstjórnar, um
móttöku og afhendingu fiskjar o. fl. — Um-
sókn ásamt tilgreindri kaupkröfu og með-
mælum, sendist fyrir 17. þ. m. til Eysteins
Bjarnasonar, Sauðárkróki. — Rjettur áskil-
inn til að taka hvaða tilboði sem er, eða h^fna
öllum.
TILKVIMIMING
Veggfóðrarafjelag Reykjavíkur áskilur sjer
rjett til að gera breytingar á kauptaxta sín-
um að þrem mánuðum liðnum frá birtingu
þessarar auglýsingar.
7. mars 1944

STJÓRNIN.
Ingibjörg Þorsteinsdóttir
F. 3. des. 1907. D. 28. febr. 1944
Það fer að jafnaði ekki svo
mikið fyrir því, þó að „straum-
ur tímans“ stöðvist í einu
mannshjarta. Síst af öllu, þegar
sá, sem á sigðinni heldur fær
svo liðtæka hjálp frá mönnun-
um sjálfum sem raun ber vitni
um nú síðustu árin.
En þó varð okkur ættingjum,
vinum og samstarfsmönnum
ungfrú Ingibjargar Þorsteins-
dóttur, forstöðukonu í Vestur-
borg, bilt við, er við urðum
þess áskynja, að stundaglas
hennar var útrunnið. Fjórum
sólarhringum eftir að sjúkdóm-
ur hennar var ákvarðaður, lá
hún liðið lík. Það var aðfara-
nótt 28. febrúar s. 1.
Ingibjörg Þorsteinsdóttir, for-
stöðukona, var fædd að Gilsár-
teigi í Eiðaþinghá í Suður-Múla
sýslu, 3. desember 1907, dóttir
Þorsteins Jónssonar, bónda þar,
nú sjúkrahúsráðsmanns á Seyð-
ísfirði, og konu hans Ágústu
Jóhannesdóttur, sem dó fyrir
nokkrum árum. Ingibjörg ólst
upp hjá foreldrum sínum, gekk
sem unglingur í Alþýðuskólann
að Eiðum og útskrifaðist það-
an. Sumarið 1932 dvaldi hún
samkvæmt boði í Kunstflids-
skole í Kaupmannahöfn. Mat-
reiðslu kynnti hún sjer undir
umsjá og í samstarfi við ungfrú
Helgu Sigurðardóttur, forstöðu-
konu Húsmæðrakennaraskóla
Islands. En hjá Sumargjöf hafði
Ingibjörg starfað á níunda ár og
gegnt þar öllum störfum, frá
fóstrustarfi til forstöðukonu-
starfs.
Ingibjörg Þorsteinsdóttir var
afkastamikil til allra verka, er
hún tók að sjer, og í besta máta
velvirk. Hún var verkhyggin
og þrifin og hafði yndi af störf-
um. Henni var jafnt sýnt um
að vinna undir stjórn annara
og að stjórna sjálf. Stjórn henn-
ar var föst og hávaðalaus og
þess eðlis, eftir sögn starfs-
stúlkna, er með henni unnu, að
jafnan mátti finna, hvað þurfti
að gera, án þess að hún þyrfti
að hafa orð á því. Hún var
mjög barngóð og hafði sjer-
staka ánægju af að athuga eðli
og framferði barnanna, enda
hafði hún einkar gott lag á að
laða þau til þroskandi starfa
og betri breytni. Og jafnvel
erfiðustu börn gat hún laðað
til hlýðni og gert sjer eftirlát.
Verk hennar við barnaheim-
ilið báru þess fagurt vitni, að
hún vann þau sem köllunar-
starf, en ekki sem launaða at-
vinnu. Heimilið, sem hún stjórn
aði, bjó þó lengst af við þær
erfiðu aðstæður að þurfa að
hafa tíð skipti á börnum og
veita þeim viðtöku frá vondum
skilyrðum. Hún var börnunum
eins og sönn móðir. Enda köll-
uðu dvalarbörnin hana oft
„mömmu“, og eftir andlát henn
ar sást þáð, að þetta var ekki
uþpgerð. Ingibjörg var mikil
og góð húsmóðir. Henni hafði
tekist með stjórn sinni og
smekk að gefa barnaheimilinu
í Vesturborg hlýjan og virðu-
legan heimilisblæ. Og éftir til-
lögum hennar hafði stjórn
Sumargjafar leyft mikilvægar
breytingar á húsakynnum í
Vesturborg s. 1. sumar, en þess
átti hún ekki að fá að njóta.
Ingibjörg íorstöðukona var
sjerstæður persónuleiki og
hafði einstæða skapgerð, var
gædd svo miklu jafnaðargeði,
að fæstir munu hafa sjeð hana
skipta skapi, og jafnan traust-
ust, þá mest við lá. Hún var
fríð sýnum, djörf í framgöngu,
en þó kurteis vel og drengur
góður. Hún var hrífandi glöð á
vinafundi og kunni líka þá list
að hryggjast með hryggum.
Öllum þjóðum er það mikill
iskaði að missa efnismenn á
unga aldri og þá ekki síst ís-
lensku þjóðinni, svo fámenn
sem hún er. En enginn má
sköpum renna.
Með fráfalli Ingibjargar Þor-
steinsdóttur, forstöðukonu í
Vesturborg, hefir Barnavina-
fjelagið Sumargjöf mist einn
sinn besta starfskraft, og börn-
,in í Vesturborg fyrirmyndar
forsjá. En ættingjar og vinir
hafa verið sviptir samvistum
við góða konu.
Vjer kveðjum hana í dag með
hjartans þakklæti fyrir lær-
dómsríkar samverustundir,
sendum öldruðum föður í fjar-
lægð alúðarfyllstu samúðai'-
kveðjur og blessum minningu
hennar. —
Vinur.
- Susan B. Ant -
hony
Framh. af bls. 7.
áheyrendurnir þenna 86-
ára Ieiðtoga með mikilli
hrifningu.
Susan Anthony dó róleg-
um dauðdaga þetta sama
ár. En krossferðinni, er hún
hafði hafið, var haldið á-
fram. Áratug síðar varð
heimsstyrjöldin fyrri til
þess að veita henni aukinn
byr, þegar konur tóku að
sjer störf karlmannanna i
skrifstofunum, verslunum
og jafnvel á vígvöllunum.
Árið 1920 voru kvenrjett-
indin staðfest. I heimalandi
hennar, er takmarkinu næst
um náð. (ísland veitti kon-
um jafnrjetti við karlmenn
til allra embætta, skóla-
göngu og skólastyrkja árið
1911. Kosningarjett og kjör
gengi í bæja- og sveita-
stjórnir fengu þær árið 1909
og til Alþingis árið 1915).
Aths. þýð.).
Ef Susan Anthony væri
nú á lífi, myndi hana furða
mjög á því, hversu alger-
lega draumar hennar hafa
orðið að veruleika. En hún
mvndi þó enn halda kross-
ferðinni áfram, því að fram
farabrautin er takmarka-
laus.
Reykvíkingaf jelagið heldur
fund í Tjarnarbíó kl. 9 í kvöld.
Verður þar ýmislegt til skemt-
unar.
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCÖOOOOOOOOöOOOOOöOOOOOOOÖOOOOÖOOOOOOOOÓOOOOOOOOOOOOOOOOOOO]
Eítir Robert Storm
"■Í-ÖOOOOOÖÖÖOÖOÖOÖÖÖÖÖOOÖOOOOJ
.„hí/iVE 9QUAD CARíPbE
ALERT FÖFZ 6FZEEN £>EP<
WITH LETTER "X" /N L/CEN
HAVE RADtO &TATION
WARNIN& TO ALL HOEP*-
AND C/TV DOCTORE
O
Stúlkan: — Hjúkrunarkona, þjer verðið að ná í
læknir fljótt. Jeg er með mikið særðan mann í bíln-
um mínum.
Hjúkrunarkonan: — Hvað? . . . Ó, já, . . augna-
blik . . Læknir, hún er hjerna stúlkan með særða
morðingjann.
Læknirinn: — Jeg skal taka það að mjer. Hringdu
til lögreglunnar.
inu. Hann hugsar: — Hvar er jeg staddur? Sjúkra-
hús . . það verður undir eins kallað á lögregluna.
Læknirinn: — Komið með mjer, drengir. Jeg veit
ekki, hve hættulega maðurinn er særður, en hann
A meðan í bílnum . . . Alexander raknar úr rot- er morðingi.