Morgunblaðið - 26.03.1944, Blaðsíða 5

Kunnudag'ur 26. mars 1944.
M 0 R G U N B L A Ð I Ð
5
75 ára
ión Steingrímsson,
Guðmundur á Miðfelli
SÍÐASTA alaarfjórðung hef-
ir hann búið að Miðfelli i Þing-
vallasveit. Guðmundur er
fæddur að Ingunnarstöðum í
Kjós, sonur merkishjónanna
Jóns Ottesen og Sigurlaugar
Pjetursdóttur f. Hjaltested.
Báðar eru ættir þessar kunnar.
Guðmundur hóf búskap að
Ingunnarstöðum tvítugur. Þessa
minnist hann nú, því í ár eiga
þau Miðfellshjónin 55 ára bú
og hjúskaparafmæli. Kona
Guðmundar er Asa Þorkelsdótt
ír frá Þyrli, góð kona og göf-
ug. Til ársins 1919 bjuggu þau
í Kjósinni, lengst í Skorhaga,
að undanteknum nokkrum ár-
um að Galtarholti í Skilmanna
hreppi.
Onn dagsins hefir jafnan
beint huga Miðfellshjónanna
mót komandi degi. Barnahópur-
inn var stór —- sextán. Eitt
mistu þau í æsku, en tvo syni
fullorðna, annan tuttugu og
tveggja ára, hinn þrjátíu og eins
árs gamlan. Hógværð þeirra
hjóna og yfirvegun í þungri
sorg, beinir huganum til St. G.
St. og orða hans við eigin sonar-
missi:
„Og hægra er við skeð
að sætta sig,
ef sitja ei hræðsla og refsing
öllum megin“.
Stór hópur ágætra kvenna
og karla, böm þeirra þrettán að
tölu, bera þeim best vitni um
þetta sem annað.
Einhverju sinni ljet jeg i Ijós
undrun mína og aðdáun á æfi-
starfi Guðmundar, lífsorku og
fórnfýsi. Þá svaraði hann: „Jeg
reyndi að sjá til þess að börnin
hefðu nægan hollan og góðan
mat, þau voru líka hraust. Ann-
ars var jeg oft í ferðalögum og
braski, jeg mátti til að bjarga
mjer eins og best gekk. Ása sá
um heimilið og börnin, henni
sje heiður og þökk“.
Rúnir lífsins skráðar skýrum
stöfum í andlit Miðfellsbóndans
tala hreinu máli drengskapar
og sleitulausrar elju. „Jeg hefi
altaf átt góða hesta. Hafi eitt-
hvað amað að mjer, hefi jeg
söðlað klárinn og orðið við það
albata“.
Reynsla Guðmundar styður
orð skáldsins:
„Það finst ekki mein
sem ei breytist og bætist,
ei böl sem ei þaggast ei lund
se mei kætist
við fjörgammsins stoltu
og sterku tök . . . . “
Guðmundur á Miðfelli er
glaður og reifur. Unnin afrek á
langri, viðburðarrikri æfi hafa
aukið bjartsýni hans. Á síðasta
ári hóf hann miklar fram-
jkvæmdir til aukningar grónu
landi. „Einhver nýtur þess“,
segir Guðmundur. Ástæða er til
að ætla.að framanaf æfinni hafi
þessar framkvæmdir orðið að
lúta í lægra haldi, en nú leyfa
ástæður honum þær.
í dag heimsækja ættingjar og
vinir afmælisbarnið að Miðfelli.
Langtum fleiri beina þangað
hugarskeytum.
Nú, og ávalt er íslendingum
holt að huga að þeim, er valið
hafa að áttavita, sjálfstæða
hugsun, sem vísar allri kúgun
á bug. í ljósi þeirrar lífsskoð-
unar hyllir undir bjartari og
betri framtíð.
Guðmundi Jónssyni Ottesen
á Miðfelli, 75 ára, árnum við
allra heilla. Hann lítúr nú yfir
farinn veg og segir:
„Jeg er bóndi, alt mitt á
undir sól og regni“.
H. H.
JON STEINGRIMSSON, Stein
holti, Eskifirði varð 30 ára 1.
febrúar s. 1.
Hann er fæddur að Heiðarseli
á Síðu í V.-Skaftafellssýslu ár-
ið 1864. Foreldrar hans voru
hjónin Þórunn Eiríksdóttir og
Steingrímur Jónsson. — Jón
ólst upp með þeim þeim til 18
ára aldurs að undanskildu einu
ári, sem hann vann hjá vanda-
lausum. Vorið 1882 íluttist Jón
hingað austur að Svínaskála.
við Reyðarfjörð, þar sem hann
dvaldi svo næstu 7 ár— eða
þar til hann kvæntist 1889
Kristínu. dóttur Svinadalshjón-
anna, Guðbjargar Jónsdóttur og
Jónasar Símonarsonar. Var hún
elst 17 barna þeirra hjóna.
Kristín og Jón byrjuðu búskap
að Hólum í Norðfirði, en flutt-
ust aftur að Svínaskála eftir
2ja ára búskap að Hólum. Var
það vegna beiðni föður Kristín
ar. Um sama leyti andaðist Jón
as og næstu ár vann Jón hjá
tengdamóður sinni. Var hann
og sjerstaklega hneigður fyrir
landbúnaðarstörf, enda kunnu
tengdaforeldrar hans að meta
störf hans. Nokkrum árum síð-
ar fluttu ungu hjónin svo til
Eskifjarðar og hjer hefir Jón
dvalíð síðan, lengst af í Stein-
holti. Hann misti konu sína
1930. Hafði hún verið veil til
heilsu nokkur síðustu árin. Frú
Kristín bg Jón Steingrímsson
eignuðust 2 börn, sem þau
mistu ung. En 5 börn ólu þau
upp og reyndust sem sínum
eigin. Lilju og Gunnþóru mistu
þau með stuttu millibili um
fermíngaraldur. — Var það
mjög þungt áfall fyrir hin barn
munu hafa verið um gigjju hjón. — Nú býr Jón með
tveimur fósturbörnum sínum
frú Nukulínu, ekkju Þorbergs
Kristjánssonar, og Baldri ó-
giftum. Jónas — yngsta fóstur-
barnið — er nú í siglingum. Jón
Steingrímsson hefir verið
hraustur maður með afbrigð-
um. Hann hefir unnið mikið og
unnið vel. Sjaldan hefir honum
fallið verk úr hendi meðan sjón
in entist. Síðustu 4 árin hefir
hann lifað í myrkri og er heils-
an nú farinn að bila. Samt hef-
ir hann reynt að hjálpa til við
þau verk sem hann hefir get-
að. Hann fylgist vel með öllum
málefnum þjóðarinnar sem á
dagskrá eru. — Þvi miður get
jeg ekki sagt neitt um ætt Jóns,
er ekki nægilega kunnug þeirri
sögu — en það veit jeg þó, að
hann er móðurbróðir Erlings
Karitas Hafliðadótt-
ir
Frá frjettaritara vor-
um á ísafirði.
KARITAS HAFLIÐADÓTT
IR, barnakennari, varð áttræð
24. þ.m. Hún hefir haldið skóla
og annast kenslu rúmlega hálfa
öld og stundar enn. Nemendur
hennar
1400.
Karitas nýtur almenns
rausts og virðingar. — Bárust
henni fjöldi skeyta og vina-
gjafa. Kvenfjelagið Hlíf, sendi
sjerstaka heiðursgjöf. — Var
Karitas ein af stofnendum fje-
lagsins og hefir tekið talsverð-
an þátt í störfum þess.
Friettir frá í. S. I.
Staðfest met:
Sambandið hefir staðfest
met, er Sundfjelagið Ægir
setti 9. febr. s.l. í boðsundi 8X
50 m. skriðsundi karla á 3 min.
58,2 sek.
IVflinningarorð um
Björn Pálsson
Læknisvottorð íþróttamanna:
Samkvæmt brjefi frá íþrótta
lækni í. S. í. Óskari Þórðar-
syni, gilda læknisvottorð í þrjá
mánuði. Áður hefir verið gefin , irlögregluþjóns í Reykjavík
út tilskipun um að allir, sem Þeira systkina, sem margif
keppa í íþróttum. verði að hafa kannast við syðra.
Fyrir hönd barna hans vil jeg
árna honum allra heilla á þess
um merkistímamótum. með
þakklæti fyrir alla hans ást og
umhyggju þeim til handa. Fyr-
ir mína hönd óska jeg þjer als
góðs með þakklæti fyrir hlýju 1
læknisvottorð.
- Sýniitg iéns Þor-
hsonar.
Framh. af bls. 2.
legri móðu og i „Súlum“ (nr.
79), kemur dýpt íjarvíddar-
innar óvenju veL fram, þar sem
kaldblá fjöllin í baksýn rísa
upp af heitum forgrunni.
Aðsókn að sýningunni hefir
verið mjög mikil, og er þess að
vænta að svo verði enn, þá fáu
daga sem eftir eru.
Jóhann Briem.
og trygð við mig og mína.
S. Á.
Gæfa fylgir
trúlofunarhringunum
frá SIGURÞÓR,
Hafnarstræt) 4.
BJÖRN PÁLSSON gullsmið-
ur dó þann 21. þ. m. hjer i
Reykjavík hjá börnum sínum,
hann var kominn nær níræðu,
fæddur 31. des. 1854 á Eyjólfs-
stöðum á Völlum. Lengst af æfi
sinnar dvaldi Björn á Norð-
austurlandi. Þar kannaðist
hvert mannsbarn við hann, því
hann smiðaði svo marga fallega
gripi, sem munu lengi halda
nafni hans á lofti. Enginn þótt-
ist maður með mönnum á hest-
baki, ef hann hafði ekki silfur-
búna svipu eftir Björn Páls-
son. Konurnar töldu skeiðar
frá hans hendi sitt fegursta
borðskraut og ungmeyjar fengu
hjá honum armbönd og nælur
til að skreyta sig með. Það
þótti full trygging fyrir því, að
smíðisgripur væri vel af hendi
leystur, ef merki Björns Páls-
sonar var á honum.. því hann
var samviskusamur og listfeng
ur með afbrigðum.
Björn ólst upp hjá síra Vig-
fúsi Sigurðssyni á Sauðanesi,
sem var föðurbróðir hans.
Vildi prestur setja frænda sinn
til menta, en hugur hans
stefndi ekki í þá átt. Þá hann
var unglingur, brá hann sjer
eitt sinn suður á Hjerað að
finna föður sinn, sem fjekst við
silfursmíði, sá hann smiða úr
járni og silfri og steypa kopar.
Varð Björn hugfanginn af þessu
og fjekk sjer tilsögn einn mán-
uð hjá Marteini gúllsmið Jóns-
syni, föður síra Runólfs Mar-
teinssonar í Winnipeg. Fjekst
Björn nú eitthvað við þessar
smíðar í nokkur ár, en til að
fullkomna sig sigldi hann til
Kaupmannahafnar haustið
1880, lærði þar einn vetur hjá
Lindgren nokkrum gullsmið,
sem vildi kenna honum til
fullnustu og láta hann setjast
að í Kaupmannahöfn, en síra \
Vigfús, fóstri hans, skrifaði
honum og bað hann koma
heim og stjórna búi fyrir sig,
því hann var þá farinn að eld-
ast. Fór þá Björn heima í
S^riðanes og stjórnaði þar búi,
þangað til síra Vigfús dó 1889,
fluttist þá með konu sinni og
tveimur ungum sonum að Búa-
stöðum í Vopnafirði. Kona
hans Margrjet var systir Ragn-
hildar konu Páls Ólafssonar;
voru þær kvenkostir góðir,
dætur Björns stúdents Skúla-
sonar á Eyjólfsstöðum á Völl-
um. Þau Margrjet og Björn
voru systkinabörn.
Árið 1893 fluttu þau til
Ameríku, höfðu þá nýlega mist
annan drenginn sinn, en hinn
sýktist og dó á leiðinni vestur.
Tók Björn sjer þetta svo nærri,
að hann mun naumast hafa
beðið þess bætur. I Ameriku
festi hann ekki yndi og fluttu
þau sig heim eftir eitt ár.
Dvöldu þau fyrst.eitt ár í Nesi
í Loðmundarfirði hjá Páli Ó-
lafssyni, en fluttu svo að Vak-
ursstöðum í Vopnafirði. Tvær
dætur áttu þau hjónin. dó önn-
ur þeirra uppkomin, en hin.
Lára Guðrún að nafni, dvelur
í Ameríku.
veig Nikulásardóttir Jafetsson-
ar gullsmiðs Einarssonar. Jafet
var bróðir Ingibjargar, konu
Jóns Sigurðssonar forseta, en
bróðir frú Rannveigar var Karl
Nikulásson konsúll. sem er dá-
inn hjer fyrir fáum dögum.
Þau Björn og Rannveig
bjuggu á Vakursstöðum þang-
að til þau keyptu Refsstað í
sömu sveit og bjuggu þar í
tuttugu ár; voru þau hjón mjög
vinsæl og söknuðu Vopnfirð-
ingar þeirra, er þau fluttu
burtu úr sveitinni. Hafði Bjöm
þá mist sjón að mestu og var
orðinn lasburða. Fluttu þau
fyrst til dóttur sinnar Mar-
grjetar, sem er gift Kára
Tryggvasyni í Víðikeri í Bárð-
ardgl, en síðan til Reykjavíkur
til Gunnars húsasmiðs, sonar
síns. sem er giftur Margrjetu
Björnsdóttur. Þriðja barn
þeirra er Karl gullsmiður, gift-
ur Júliönu Jensdóttur.
Björn sál. var viðkvæmur og
geðrikur, góður vinur vina
sinna og hinn vandaðasti í hví-
vetna. I. G. -
Vinur De Gaulles
Prú Margfjet dó 1901. Tveim
ur árum síðar kvongaðist Bjöm
aftur. Síðari konan-er-R-ann-'
Það er álitin vera aðalástæðan
fyrir misklíð þeirri, er varð milli
Girauds og De Gaulles, að De
Gaulle lagði mikia áherslu á það,
að maðurinn, sem myndin hjer
að ofan sýnir, yrði hermála-
fulltrúi þjóðfrelsisnefndarinnar
frönsku, en Giraud mun ekki
hafa viljað það. Maðurinn er Le
Gentilhomme hershöfðingi.