Morgunblaðið - 14.04.1944, Blaðsíða 8
8
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 14. apríl 1944
Leynistarfsemin í Frakklandi
Framh. af bls. 7.
Hvíslaði að foringjanum, að
jeg hefði sjeð Þjóðverja. —
},Þetta er einn af okkar
mönnum, hvíslaði hann aft-
jar. Það eru einnig fleiri á
ierli“. Hann var rólegur og
hugrakkur og stældi mjög
kjark minn.
Meðan við biðum, út-
skýrði hann fyrir mjer
merkjakerfið, sem þeir not-
uðu, en áður en hann hafði
lokið útskýringum sínum
heyrðum við flugvjel nálg-
ast. Hún flaug lágt inn yfir
völlinn, og um leið og hún
sveifgði í hálfhring, byrjaði
foringinn að senda ljós-
merki, en flugvjelin flaug á
brott. Maður kom hlaupandi
yfir völlinn. „í öllum bæn-
um, gefið ekki ljósmerki“,
kallaði hann. „Þetta var
þýsk sprengjuflugvjel“.
Tuttugu mínútum síðar
flaug önnur flugvjel inn yf-
ir völlinn. í þetta sinn var
það rjetta flugvjelin, og for
inginn gaf ljósmerki. Flug-
vjelin svaraði, lækkaði flug
ið og kveikti snöggvast á
ljósum sínum, svo að flug-
maðurinn gæti sjeð eins
mikið af enginu og hægt
væri. Síðan sneri hún sjer
í vindinum og settist.
Við hlupum að flugvjel-
inni. Rjett er við komum að’
henni, komu þrír menn út
úr henni og stóðu þögulir
með hendurnar grafnar
djúpt í stuttfrakkavösum
sínum. Meðan þeir stóðu
vörð hófust hamfarirnar
við að komast sem fyrst inn
í flugvjelina. Foringinn
sneri sjer að mjer. „Vertu
skjótur“, sagði hann, „og
góða ferð“. Jeð varð síðast-
ur upp í flugvjelina, og ýtti
foringinn á eftir mjer, svo
að jeg steyptist inn í dimma
flugvjelina. Lá jeg þar enn
á maganum, þegar flugvjel-
in hóf sig til flugs. Hafði
hún þá ekki verið á vellin-
um nema tæpar tvær mín-
útur. Þegar jeg hafði komið
andi flugvjelina og farþeg-
ana. Annars var þetta all-
stór flugvjel, og þótti mjer
vænt um að rekast á tvo
vini mína meðal farþeg-
anna. Þeir höfðu verið í
hópnum hinum megin við
engið. Hinir farþegarnir
voru mier ókunnir, en við
kyntumst fljótt. Þegar ró
fór að komast á hugann,
varð mjer hugsað til míns
hugrakka foringja og
manna hans. Menn eins og
hann gera mig stoltan af því
að vera Frakki.
Ensku flugmennirnir
flugu í mörgnm krókum yf-
ir Frakkland og forðuðust
vandlega þýska flugvelli og
flugu lágt til þess að síður
yrði tekið eftir flugvjelinni
af öðrum flugvjelum. ■—
Nokkrum klukkustundum
síðar lentum við á heima-
flugvellinum. Við vorum ör
uggir. Farið var með okkur
alla inn í foringjamatstofu,
og fengum við þar svínakjöt
og egg, hveitibrauð, smjör
og kaffi —- en slíka fæðu
hörfðum við ekki sjeð í rúm
lega tvö ár. Daginn eftir gaf
jeg mig fram til starfa í Lon
don.
——
Svíar handtaka
skæðan
kven-njósnara
STOKKRPLMI í gær: —
Sænska lögreglan hefir hand-
tekið frú Dovle-Dollis, sem
talin hefir verið einhver skæð-
asti kvennjósnari og starfsmað
ur Gestapo-lögreglunnar þýsku
á Norðurlöndum. Hún var hand
tekin, er hún var að reyna að
komast til Noregs ásamt nokkr
um samstarfsmönnum sínum.
Um svipað leyti tók sænska,
leynilögreglan fasta fleiri njósn
ara.
Dovle-Dollis er lýst þannig,
að hún sje skínandi fögur og
skynsöm vel. Hún giftist ný-
lega sænskum manni.
Minningargjafir til vinnuheim-
ilissjóðs Samb. ísl. berklasjúkl.
Hr. Daníel Ólafsson, stórkaup-
maður hefir gefið í minningu
móður sinnar, frú Ólafar Sveins-
dóttur, kr. 5 þús. Hr. Kristvarður
Þorvarðsson, Rvík gaf í gær kr.
2 þús. til vinnuheimilisins í minn
ingu konu sinnar frú Ragnheiðar
Gestsdóttur frá Tungu í Hörðu-
dal, Dalasýslu, er dó 14. des. 1915.
Gullna Hliðið leikið
á Ákureyri
Frá frjettaritara vor-
ruu á Akureyri.
LEIKFJELAG AKUREYRAR
hafði frumsýningu p Gullna
hliðinu, eftir Davíð Stefánsson
frá Fagraskógi, á annan páska-
dag. Hófst sýningin með því,
að höfundur leiksins flutti
„prologus“ leiksins og var hon-
um tekið með miklum ágætum.
Þá hófst sýning leiksins. Skal
þess getið, að Leikfjelagið
hafði fengið ungfrú Arndísi
Björnsdóttur, leikkonu frá
Reykjavík, til þess að fara með
hlutverk kerlingar, sem er aðal
hlutverk leiksins, en svo sem
kunnugt er ljek hún það einn-
ig í Reykjavík, er leikritið var
sýnt þar, og gat hún sjer hinn
besta orðstír fyrir meðferð sína
á hlutverkinu, enda brást hún
ekki vonum leikhúsgesta hjer.
Var henni ákaflega vel fagnað
í hvert sinn er hún birtist á
leiksviðinu, og voru henni færð
ir margir fagrir blómvendir.
Helstu hlutverk leiksins fóru
með; auk Arndísar Björnsdótt-
ur, Björn Sigmundsson, er ljek
Jón bónda með ágætum, Jón
Norðfjörð ljek óvininn, og var
hann jafnframt leikstjóri, frú
Sigurjóna Jakobsdóttir ljek
Vilborgu. Eins og vitað er, eru
fjölda mörg smærri hlutverk í
leiknum og skal hjer nefna
nokkur þeirra, og þó af handa-
hófi:
Postulana, Pál og Pjetur,
ljeku Stefán Jónsson og Jóhann
Ögmundsson, Maríu mey, frú
Sigríður Schiöth, Prestinn,
Hólmgeir Pálmason, Helgu
Björg Baldvinsdóttir. — Aðal-
leikkona Leikfjelags Akureyr-
ar, frú Svava Jónsdóttir, ljek
hjákonu Jóns bónda.
Hljómsveitarstjóri var Jakob
Tryggvason, barnadansana æfði
og samdi frú Þórhildur Stein-
grímsdóttir.
I leikslok voru leikendur
kallaðir fram með miklu og
einlægu lófataki og svo þar
næst höfundurinn og aðalleik-
endur. — Þess skal getið, að
Gullna hliðið má teljast til um
fangsmestu leikrita, er Leik-
fjelag Akureyrar hefir tekið til
meðferðar. Til samanburðar má
m. a. nefna Dansinn í Hruna,
eftir Indriða Einarsson, er
Ágúst Kvaran hafði leikstjórn
á hendi í.
Minningererð
Magnús E. Kjærnested
skipstjóri
MAGNÚS E. KJÆRNESTED,
skipstjóri, ljest hinn 8. þ. m.,
og verður borinn til moldar í
dag. Fráfall hans kom flestum
á óvart, sem höfðu sjeð hann
glaðan og reifan fyrir aðeins
nokkrum klukkustundum, en
þó munu þeir, er best þekktu
til, hafa haft hugboð um, að
hann yrði ekki gamall maður,
því að síðustu mánuðina mun
hann sjaldan hafa tekið á heil-
um sjer, þó lítið ljeti hann á
því bera. Banamein hans var
hjartabilun.
Með Magnúsi er horfinn einn
af glæsilegustu mönnum úr
sjómannastjett. Hann var mik-
ill vexti, fríður sýnum og sköru
legur svo af bar, og ógleyman-
legur öllum, sem til hans þektu
vegna glaðlyndis og mann-
kosta.
Magnús fæddist á ísafirði 4.
júní 1890, en fluttist tveggja
ára gamall með foreldrum sín-
um, Jóhönnu Jónsdóttur og El-
íasi Kjærnested útvegsbónda, til
Aðalvíkur, og ólst þar upp fram
yfir fermingaraldur. Faðir hans
er látin fyrir fáum árum, en
móðir hans lifir enn háöldruð,
og dvelur nú í Hafnarfirði. —
Stundaði Magnús sjómennsku
vestra í nokkur ár, en rjeðst
17 ára gamall á togara með
Hjalta Jónssyni, og var hjá hon
um í nokkur ár, en þessa at-
vinnu stundaði hann um langt
árabil. Árið 1914 lauk hann
farmannaprófi við Stýrimanna
skólann í Reykjavík og var síð-
an stýrimaður og skipstjóri á
togurum til ársins 1930. Þá
rjeðst hann á olíuskipið Skelj-
ung, var á honum stýrimaður
í 3 ár, en tók við skipstjórn-
inni í apríl 1933, og hafði hana
á hendi til dauðadags.
Skipstjórnin fór Magnúsi
prýðilega úr hendi, eins og allt
annað, er hann fjekkst yið, því
að hann var hinn besti sjómað-
ur, gætinn og ábyggilegur. Er
til þess tekið, að í þau 11 ár,
sem hann stjórnaði Skeljungi.
afllitlu skipi og þungu í vöf-
um, skyldi hann aldrei steyta
á steini nje brjótí* flís úr
bryggju, og sigldi hann þó stöð
ugt á flestar hafnir landsins,
vetur og sumar.
Árið 1915 kyæntist Magnús
eftirlifandi konu sinni, Emilíu
Lárusdóttur, Lúðvígssonar
kaupmanns og varð hún honurri
hinn ágætasti förunautur á lífs
leiðinni. Eignuðust þau 6 börn,
og eru fimm þeirra á lífi,
öll hin mahnvænlegustu, eins
og þau eiga kyn til.
Hjá ástvinum Magnúsar er
nú orðið mikið skarð fyrir
skildi og sár söknuður, svo góð
um og nærgætnum heimilisföð-
ur, sem þau eiga á bak
að sjá. En hann er jafnframt
harmdauði öllum hinum mörgú
vinum sínum og kunningjum,
og skarðið í þeirra hóp verð-
ur vissulega vandfyllt.
Skólabróðir.
Sjúkrahús í hellum.
London í gærkveldi: — Þýska
frjettastofan segir í dag, að
Þjóðverjar sjeu búnir að koma
sjer upp mjög fullkomnu her-
mannasjúkrahúsi í hellum mikl
um einhversstaðar í Appennina
fjöllunum á Ítalíu. Segir frjetta
stofan að sjúkrahús þetta sje
mjög rúmmikið og búið öllum
nýtísku tækjum, sjeu þar skurð
stofur og fjöldi sjúkrarúma.
■— Reuter.
[OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCOOQOOOOOÖO-O^OOOOOOCXXXXXXXXXXXXXXXXXJOOOll
X - 9
JOOOOOÓOÖÖOOOOOOOOOOOOOOOOOO
Eftir Robert Storm
ooooooooooooooooooooooooooo
VOU UAVE To
&HOOT BOJH
OF ThiOBE
ELECmiC
CHAIR. WAITINC
FOf? A\E, 7WO
WON'T
Alexander: — Jæja, svo þú sást að jeg var dul-
búinn? v
I þéssu kom viðgerðarmaðurinn innar úr verk-
stæðinu, og hlaut hann sömu örlög og bílstjórinn.
Alexander: — Allt í lagi — inn í verkstæðið með
ykkur allar, og reynið ekki að nota símann — jeg
sleit hann úr sambandi. Mascara: — Ó, Alexander,
þetta er hræðilegt. Var nauðsynlegt að drepa báða
þessa menn?
Alexander: — Þegar rafmagnsstóllinn.bíður eftir
mjer hvort sem er, iiafa tveir í viðbót ekkert að
segja.