Morgunblaðið - 05.05.1944, Blaðsíða 5

Föstudagur 5. maí 1944
MORGUNBLAÐIÐ
Svar til Gríms Þorkelssonar
GRIMUR ÞORKELSSON stýri
maður á Esju skrifar alldólgs-
lega um mig í Morgunblaðið 5.
þ. m., fossar reiðilesturinn í
stríðum straumum af munni
hans. Þar sem jeg hefi verið
fjarverandi í 20 daga hefi jeg
ekki getað svarað grein hans
fyrr.
Grímur er afar gramur út af
því, að jeg skyldi ekki sjá hin
víðáttumiklu grunnbrot, sem
hann sá 10 mílur út af Önd-
verðarnesi, en eftir sjókortum
er þar hátt á annað hundrað
metra dýpi.
Hann segir að jeg hafi viljað
snúa við kl. 9 um morguninn.
Um þetta var aldrei talað, ekki
á það minst. Þarna fer hann
með ósannindi. Annars eru öll
hans skrif tóm ósannindi og
blekkingar og ekki svara verð.
En úr því að jeg er að svara
honum, þá verð jeg að gjöra það
í sama tón og hann skrifar, og
bið jeg lesendur að fyrirgefa
það.
Það er sjerstaklega eitt í þess
rjett hjá honum, eins og hann
skrifar í Morgunblaðið. „Er
helvítið snúið við“. Þá setjast
þeir „á heljarsnös" og horfa nið
ur í undirdjúpin. Þá slitnar
dráttartaugin, og þá hoppar
hjartað í Grími. Við höfum tvær
skrúfur og erum búnir að læra
að nota þær, bæði aftan i drátt-
arskipinu og Ægi, og slíta okk-
ur aftan úr báðum skipunum.
Afram nú! Skrúfurnar í gang,
skipið á stað, alt upp í 10 míl-
ur, maður við áttavita, annar
við vjelsíma og þriðji við sjálfa
vjelina. Alt saman voða lífs-
hætta. En áfram hjelt skipið á-
leiðis til Reykjavíkur. Þá spyr
einhver farþeginn: Hvar er
dráttarskipið? „Dekkoffiser-
inn“ svarar: „Látum hann eiga
sig, við tölum ekki við hann, ált
í lagi hjá okkur!“
Grímur virðist hneyklast á
atvinnu þeirri, sem jeg hefi
stundað, sem er sú, að vera leið-
sögumaður á erlendum skipum.
Já, satt er það; staðan er ekki
virðuleg. En jeg hefi þó ekki
um skrifum hans, sem mjer jstrandað eða rekið stýrið í mal-
sárnar. Það er þegar hann seg- arkamb.
Kl.
Kl.
Kl.
Kl.
Kl.
Kl.
SSV 10
SV 7
SV 4
V
V
sv
10
9
Minningargjafir
um fæðingu bðrna, til eflingar Trjárækf-
ar- og blómrækfarsjóðs
ir, að jeg hafi borið skipstjóra
og skipshöfn dráttarbátsins
slæma sögu. Hann segir, að jeg
hafi sagt skipstjórann „daufan“
og dekkmennirnir, sem voru
ekki nema tveir, hafi ekki vilj-
að koma upp á dekk. Undir
þetta tekur Guðmundur,, sem
skrifar í Vísi 5. þ. m.
Þama lýsi jeg þá báða vísvit-
andi ósannindamenn, og jeg
veit, að skipsmenn dráttarbáts-
ins trúa þeim ekki. Finst ykk-
ur ekki, lesendur góðir, þetta
vera drengilega gert við mann,
sem er að reyna að draga skip
þeirra að landi?
Haldið þið að það\je ekki
,,interessant“ að bjarga mönn-
um og skipum og fá svo svona
ádrepu á eftir, þegar maður er
búinn að gjöra sitt þesta? Þetta
grodd þeirra, hver um annan,
er ekki annað en að reyna að
hilma yfir stýrisbrotið á Bíldu-
dal og láta fólk gleyma því.
Af hverju reiðist Grímur
svona afskaplega út af skrifum
mínum í Vísi? Hvað sagði jeg
þar? Jú, jeg sagðist halda, að
vindurinn hafi ekki verið yfir
10 vindstig, en Ásgeir og Grím-
ur segja 12. Hvort er rjettara,
hver mældi vindhraðann? 12
vindstig geta þeir átt, ef þeim
ber þau.
Svo kemur hitt atriðið Það
fer nú alveg með Grím út af
jafnvæginu. Jeg segi í Vísi, að
skipið, sem dregur, hljóti að
vera fyrir framan skipið, sem
dregið er, sje það dregið áfram.
Þetta læt jeg nú ykkur, lesend-
ur, sem vit hafið á, dæma um.
Grímur telur það staðreynd,
að skipið, sem dregið er, ef það
Samkvæmt bókum Veðurstof
unnar.
Rvík, 21. apríl 1944.
Þ. Þorkelsson.
<
K. A. vann Morg-
unblaðsbikarinn
Frá frjettaritara vorum
á Akureyri. —
LOKAÞÁTTUR skíðamóts Ak
ureyrar fór fram á Vaðlaheiði
s. 1. sunnudag. Fór þá fram
kepni í stökki í A- og B-flokki,
karla og flokki 17—19 ára ungl
inga. Einnig fór fram kepni í
göngu í sömu aldursflokkum og
kepni í svigi í C-flokki.
Stökk:
I A-flokki var Guðmundur
Guðmundsson (KA) fyrstur.
Fyrstur í B-flokki var Páll Lin-
berg (KA), 2. Sigurður Þórðar-
son (KA) og 3. Magnús Brynj-
ólfsson (KA). — í 17—19 ára
aldursflokki var Finnur Björns
son (Þór) fyrstur, annar var
Vignir Guðmundsson (Þór) og
3. Hreinn Ólafsson (Þór).
I stökki var kept um Skíða-
stökksbikar Akureyrar — Morg
unblaðsbikarinn — sem veittur
er fyrir bestu þriggja manna
stökksveit. K. A. vann bikarinn
að þessu sinni. í sveitinni voru
Guðm. Guðmundsson, Páll Lín-
berg og Sigurður Þórðarson,
Hlaut sveitin 606,5 stig. Sveit
Þórs hlaut 588,7 stig. •— Menta-
skólinn á Akureyri var hand-
hafi bikarsins.
Ganga:
Guðm. Guðmundsson (KA),
sigraði gönguna ljettilega á 30
mín. 13 sek. Annar var Eysteinn
Árnason (KA) á 37 mín. 10
sek. og 3. Magnús Brynjólfsson
(KA), 37 mín. 27 sek. — Gang
an var 12 km. Hæðarmismunur
í göngunni var um 180 m.
Svig:
(C-flokkur); 1. Hafsteinn Þor
gilsson (Þór), 2. Sigurður Sam-
úelsson (Þór) og 3. Páll Lín-
berg (KA).
Kepnin fór í alla staði hið
besta fram. Staðurinn var sjer
Svo segir Grímur í niðurlagi
greinar sinnar, að jeg hafi kom
ið haltrandi í höfn, 6 tímum á
eftir Esju, og upplitið hafi ekki
verið á við marga fiska. Jú,
hann. kvað hafa sagt, þegar
hann sá okkur koma: „Þarna-
kemur hann“. Síðan þaut hann
í klukkuna og flýtti henni um
2 tíma!
Eitt vil jeg minna þig á,
Grímur sæll. Þú hefir víst
sjaldan verið skipstjóri. En
einn túr varst þú samt skipstjóri
á Esju, þegar þú strandaðir á
Hornafirði fyrir tveimur árum.
Þá var ekki haltrað og upplitið
djarft. Nei, kollan varð föst í
sandinum og stóð þar lengi, þú
með alla gyltu borðana og
hnappana, volandi á sandinum
og kallaðir á hjálp, eins og þið
hafið svo oft gert.
Það, sem Guðmundur skrifar
i Vísi 5. þ. m. er nokkurskon-
ar úrdráttur úr skrifum Gríms.
Honum hefi jeg þegar svarað,
en vil þó bæta því við, að hann
þekkir ekki grastóg frá manili.
Þar er hann álíka góður í grasa-
fræðinni og Ásgeir.
Að lokum vil jeg geta þess, að
mjer fjell prýðilega við skips-
höfn dráttarbátsins, eins og við staklega heppilegur. Var ■ bíl-
alla Englendinga, sem jeg hefi fært þangað, og gat fólk fylgst
kynst, bæði hjer og annarsstað- með stökkinu og göngunni all-
ar. |an tímann úr bílum sínum. —
Þar með er útrætt um þetta Gengið var tvisvar yfir veginn.
Esju-mál af minni hálfu. I— Skíðanefnd í. R. A. só um
Rvík, 24. april ’44. mótið.
Stefán Jóhannsson
Hjer með leyfi jeg mjer að
leggja fram vottorð frá Veður-
stofunni í Reykjavík um vind-
er stærra og þyngra, þá slái því i magnið þann dag sem við vor-
til bakborða, ef þau hætti að i um að draga Esju yfir Breiða-
hafa áfram móti vindi og sjó.
Þetta er nú ein viskan. Nei, það
Ijggur annað þarna á bak við.
Hann er vanur að bjóða aftur-
endann á Esji^ því hann hefir
venjulega litið betur út en fram
endinn.
Svo segir hann, að bæði skip-
in hafi verið farin að reka, og
þá slitnaði dráttartaugin. Finst
mönnum þetta trúlegt? En þá
heyrist hljóð úr tómri túiinu
fjörð, og sanna þar með mál
mitt, og um leið hnekkja fram-
burði þremenninganna.
VottorS
um vindátt og veðurhæð á Arn-
arstapa og Hellissandi, 12. febr.
1944.
Arnarstapi
ís.miðt. Hellissandur
Kl. 06: — - SA 9
Kl. 08: SV 8 S 8
MEÐAN skógarins naut við,
í hverri sveit á landinu, mátti
segja að hann væri á flestum
sviðum undirstaða að velmegun
fólksins. En hann var ekki ein-
ungis bjarvættur þess hluta
landsmanna, sem bjó í sveitum
landsins, heldur líka — og ekki
hvað síst, þeirri stjett manna,
sem hafði fjöl undir fótum úti
á hinum víða sæ. Margur sjó-
maðurinn hefir átt skógartrján
um líf sitt að þakka, frá því er
sögur fara af, er fyrsta fleytan
var útholaður trjábolur. og til
fljótandi halla nutímans.
*
Sjómannastjettin getur því
ekki, frekar en aðrir landsmenn,
sneitt sig alveg hjá þátttöku i
skógræktarstarfi. Á sama hátt
og jarðyrkjumaður, sem gróð-
ursetur trje og fær það til að
vaxa, ræktar þak yfir höfuðið,
gæti sjómaðurinn stutt að gróð-
ursetning fjala í bátinn undir
fætur sjer.
Jeg minnist á þetta sökum
þess, að raddir hafa heyrst um,
að skógrækt væri sjómanna-
stjettinni ‘óviðkomandi mál.
Hvert, sem litast er um í þjóð
lífinu og hvar sem athafnir
manna, á sjó eða landi. eru at-
hugaðar, sjer maður skógar-
trjen, beinlínis eða óbeinlínis,
grípa inn í verkahring manna
og eru nálega ekki siður lífs-
skilyrði fyrir fólkið en matur
og drykkur.
Nýlega er stofnaður sjóður,
er nefnist: Trjáræktar- og blóm
ræktarsjóður. Hann er síofnað-
ur í því skýni að styrkja tvo
efnilega unglinga — dreng og
stúlku, á ári hverju, til að ríema
trjárækt og blómjurtarækt, og
til að verðlauna menn fyrir vel
ræktaða skrautgarða við heim-
ili sín. Þeir, sem stofnuðu sjóð-
inn, voru starfsfólk Alþingis
1943. Var það gert í minningu
um að þá voru liðin rjett 100
ár frá endurreisn Alþingis.
Sjóðurinn er nú um 1760,00 kr.
og ávaxtaður í Söfnunarsjóði
Islaftds. Skipulagsskráin er birt
í B-deild stjórnartíðindanna
1943.
Þess er vænst að allir, sem
unna trjárækt og blómjurta-
rækt í landinu. leggi af mörk-
um dálitla upphæð sjóðnum til
eflingar, svo að hann geti sem
fyrst náð því marki, sem hon-
um er sett. Styrkveiting úr
sjóðnum getur ekki komið til
greina fyr en vextir hans nema
minst 500,00 kr. á ári.
Varla er ástæða til að fjölyrða
mikið um, að hverju gagni slík-
ur, sjóður gæti orðið i framtíð-
inni, til eflingar trjárækt og
annara fegurðarjurta í landinu.
Það ætti að vera augljóst mál.
En hann ætti líka að skapa sið-
bætahdi hugsunarhátt hjá æsku
Norskur njósnari hand-
tekinn
Stokkhólmi.
NORSKUR maður var ný-
lega tekinn fastur í Gautaborg
fyrir njósnir, sem e'kki var
beint gegn Svíþjóð. — Játaði
hann að hafa fengið hernaðar-
legar upplýsingar um ríki, sem 1 jlki og korna þeim skilningi inn
virðist gæta óþarflega mikið.
Lítið trjáfræ getur, með tim-
anum orðið að risavöxnu trje,
ef það nýtur góðra vaxtarskil-
yrða og því vilja engin slys til.
Svo er um þenna litla sjóð. Vöxt
ur hans og framför i landinu er
undir því komið, að fólkið sýni
honum álíka ræktarsemi og
náttúran gerir,. þar sem hún
ræktar og elur upp hinn feg-
ursta trjágróður og blómjurta-
safn.
Auk gjafa og áheita, sem
vænta má að sjóðnum hlotnist
frá ftþki, sem hefir áhuga á
trjárækt og blómjurtarjfkt, skal
benda hjer á aðferð, er vel
mætti verða honum til skjótrar
framíara, og áformað er að tek-
in verði upp frá og með 1. júli
n. k. Hún er sú, að farið er fram
á að öll hjón á landinu greiði í
sjóðinn minst 10,00 kf* sem
minningargjöf um fæðingu
hvers barns, sem þau eignast.
Fa^ðingardagur barns er gleði-
dagur foreldranna, ef móður og
barni heilsast vel. En dánardæg
ur er sorgardagur, þó er hann
oft heiðríaður með minningar-
gjöf, um hinn dána, sem færð
er einhverri slofnun. Hví skyldi
þá ekki gleðidagur vera minst
með fæðingardagsgjöf, þegar
ný lífsvera er í heiminn bcrin,
ekki síður en peirrar, sem úr
honum hverfur. Þó að hjer sje
gert ráð fyrir að foreldrar barns
ins gefi sjóðnum minningar-
gjöf, er ekki siður vel við eig-
andi að skyldmenni og vina-
fólk foreldranna samgleðjist
þeim og heiðri minningu bafna
þeirra, á sama hátt með fæð-
ingardagsgjöf. Sem kvittun,
fyrir mótteknar fæðingardags-
gjafir, mun stjórn sjóðsins af-
henda sjerstök smekkleg kort,
með áletruðu nafni barnsins,
þess og heimilisfangi. Er þvi
nauðsynlegt að glöggar upplýs-
ingar um þetta fylgdu hverri
gjöf. En hún gæti vitanlega
ekki verið afhend fyr en eftir
að barnið er skírt.
Þó að minningargjöf um fæð-
mgu hvers barns sje áætíuð
10,00 kr. er þó hver sjálfráð-
ur um, hvað hann greiðir til
sjóðsirís framyfir þá upphæð.
Sjóðurinn þarf að vaxa svo,
að hann verði að minsta kosti
jafn ao krónutali og tala íslend-
inga er í landinu. Hanrí ætti á
næstu árum að vera fær um að
styrkja minst 10 unglinga á ári
til að nema trjárækt og blóm-
jurtarækí. og geta þó veitt ríf-
legar verðlaunagjafir harda
þeim, sem fóstra við heimili sín
trje og biómjurtir — þessi eft-
irlætisbörn náttúrunnar.
x Guðm. Davíðsson.
á í styrjöld og látið fulltrúa
annars ríkis, sem einnig á í ó-
friði, líafa þær. Þegar maður
þessi var tekinn fastur, var
hann að koma .úr för til út-
landa. — Maður * þessi var
dæmdur í tólf mánaða þrælk-
unarvinnu.
Önnur biöð eru vinsamlega
beðin að birta þessa grein.
G. D.
í meðvitund manna, að gróður
jarðar, hverju nafni sem nefn-
ist, hafi rjett á að lifa og þrosk-
ast mönnuríum til gagns, og að
hann eigi að rækta fólkinu til
framfara og menningar, en ekki Til Hallgrimskirkju í Saurbae:
spilla honum að óþörfu, eins og S. B. kr. 5,00, Aðalbjörg 10,00,
oft hefir átt sjer stað og enn 1 Ir.ga 5,00.