Morgunblaðið - 06.05.1944, Blaðsíða 7

Laugardagur 6. maí 1944
MORGUNBLAÐIÐ
7
Hvada karlmenn eiga stúlkur að íorðast?
FLESTIR karlmenn geta
oroið sæmilega góðir eigin-
menn, en þó eru nokkrir, sem
ógerlegt er fyrir nokkra konu
að lifa hamingjusömu lífi með.
Þessa menn verða stúlkur að
forðast eftir bestu getu, því að
hamingja hverrar þeirrar
stúlku, sem gengur að eiga slíka
menn, er dauðadæmd.
Fyrir hinu óreynda kvenlega
auga, virðast þessir menn oft
vera hreinustu englar, því að
gallar þeir, sem gera þá að ó-
mögulegum eiginmönnum, eru
ekki á yfirborðinu. Ókostir
þessir eru öllu fremur duldir
vankantar á skapgerð og per-
sónuleika, sem þú munt því að-
eins sjá, að þú hafir augun hjá
þjer og gerir þjer nákvæmlega
Ijóst, eftir hverju þú ert að
svipast.
Menn þessir skiftast aðallega
í þrjá flokka. í fyrsta flokki
þessara vandræðamanna eru
þeir, sem oftast eru kallaðir
, spiltir með dekri á barnsaldri".
Fyrir nokkru gaf stúlka, sem
gift hefir verið slíkum manni
í fimm ár, mjer nákvæma lýs-
ingu á því, hvemig er að búa
með honum.
„Jim ætlast til þeás, að jeg
lagi mig eftir honum á öllum
sviðum. Hann lætur aftur á
móti aldrei undan sjálfur.
Hann hefir-heldur aldrei þurft
að gera það, þvi að foreldrar
hans helguðu alt sitt lif því,
að veita honum alt, sem hann
girntist. Eðlilega væntir hann
svo þess af mjer, að jeg dekri
við hann á allan hátt — vill
fá alt, en ekkert gefa í stað-
inn •— og ætlast til þess, að jeg'
sje fús til þess að laga mig
eftir hans vilja hverju sinni“.
Varist inenn, sem í æsku
hefir verið spilt með dekri.
,,í FIMM ÁR hefi jeg reynt
að skapa einhvem jöfnuð milli
okkar, en jeg hefi tapað sjer-
hverri viðureign. Þegar Jim
ekki fær því framgengt, sem
hann vill, þá móðgast hann. Ef
jeg ekki læt undan, verður
hann óður og legst í fýlu.
Eftir nokkurn tíma sá jeg,
að annaðhvort yrði jeg að yfir-
gefa hann eða reyna að um-
bera geðsmuni hans. Jeg ákvað
að reyna það síðarnefnda, og
eftir það lenti okkur sjaldan
saman. Þetta þýðir þó ekki
það, að jeg sje ánægðari með
lífið en áður. I hvert sinn, sem
eigingirni Jims kemur sjerstak-
lega vel fram, finst mjer jeg
ekki geta umborið þetta leng-
ur. Þá er það, sem jeg fer að
heiman og heimsæki einhverja
kunningja mína.
Eínhver besta leiðin til þess
að uppgötva þessa manntegund,
er að athuga framkomu hans
við móður sína. Þessi maður
væntir þess sama af eiginkonu
sinni og hann hefir vanist að
fá framgengt hjá móður sinni.
Hann mun koma engu betur
fram við eiginkonu sína en
móður. Ef þú rekst því á eftir-
láta móður og éigingjarnan og
heimtufrekan son, þá er skyn-
samlegast af þjer að strika hann
hið bráðasta út af listanum yf-
ir þá, sem þjer finst eftirsókn-
arverðir. Þegar til lengdar læt-
EFTIR. JON RUSON
Eftirfarandi grein er þýdd úr amerísku mánaðarriti.
Vjer viljum að sjáifsögðu ekki Ieggja neinn dóm á sann-
leiksgildi þess, sem hjer er haldið fram, en ekki er
óííklegt, að stúlkur sem eru í giftingarhugleiðingum, hafi
gaman af að lesa greinina, og er vel farið, ef ráðlegg-
ingar greinarhöfundar gætu komið þeim að gagni í vaíi
þeirra.
ur, mun hann reynast óþolandi að ná sjer í stöou úti i „sól-
eiginmaður.
skininu". Þau reyna því á allan
með mikilli mælsku, og ef
nokkur roðnar, þá verður það
þú.
Eftir þenna lestur munt þú
En honum tókst ekki lengi' sennilega hafa komist að þeirri
að halda sama starfinu. Hann | niðurstöðu, að það sjeu fáir
var altaf uppfullur af Sögum > karlmenn, sem hægt sje að gift
um þao, hvað hann væri merki- j ast með nokkru örvggi. SMk
leg persóna og hversu mikla nicurstaða er heldur ekkert
peninga hann ynni sjer inn. En j undraverð, því að jeg heíi ekki
næst, þegar maður sá hann, var ! sagt neitt fallegí um karlmenn-
eins liklegt að hann segðist vera \ ina, það sem af er grein minni.
búinn að fá nýja stöðu, sem líka Sannleikurinn er reyndar sá,
var það dásamlegasta, sem að tiltölulega fáir þeirra karl-
hægt var að hugsa sjer. manna, sem verða á vegi þín-
Þegar Jana gekk svo að eiga Um. eru líklegir að vera af þes
hann, þrátt fyrir andmæli for-
Ef þú álítur, að einhver vina ; hátt að yfirstíga hann. Alt er
þinna sje í hópi þeirra, sem þetta ómetanleg þjálfun fyrir
spilt hafi verið með of miklu tilvonandi eiginmann. Það skap
eftirlæti, þá athugaðu, hvort ar aðlögunarhæfa og umburð-
hann á nokkur systkini. Ef þú arlynda persónu, sem bæði hef-
kemst að raun um það, að hann 'r vanist- samkomulagi og ósigr-
sje einbirni. þá skaltu hið bráð- i um- °S er vel undir það búin
asta taka til fótanna, því að ^ Seta teyst vandamál hjú-
„eina leiðin til þess að sigrast' skaparsambúðarinnar vel af
á ástinni, er að hlaupast á bendi.
brott". j Hjer er ekki aðeins um að
Mjer er fullkomin alvara með ræða kennisetningar, heldur
þetta atriði. því að ef þú giftist! raunhæfar staðreyndir, er sjást
einbirni, þá eru næstum tífalt við athugun á hjónaskilnaðar-
meiri líkur til þess, að þú lend- málurn.
ir á hjónaskilnaðarskránni, en Önnur
ef þú giftist manni, sem á bæði
eldri og yngri bræSur eða syst-
ur.
„Mið“-sonurinn er
æskilffgastur.
ÞAÐ ER fróðlegt að kynna
sjer ástæðurnar fyrir þessu.
manntegundin. sem
stúlkur ættu að forðast, eru
„vindbelgirnir“. Einkennandi
veikleiki þessara manna er að
láta orð koma í stað verka.
Þessi tilhneiging kemur fljótt
í Ijós. Tilgangur þessara manna
er að öðlast það, sem þeir girn-
Skapgerð ,.mið“-sonarins þró- ast’ án þess að þurfa að leg§ja
ast við stöðugan ágang bæði að mikið á sig' Leita Þeir Þvi.eftir
ofan og neðan. Eldri bróðir ,störfum, sem þarf litla leikni
eða sjerstaka þjálfun við.
Mjer var sögð mjög táknræn
saga um slíkan mann:
„Henry hafði altaf verið mik
ið kvennagull. því að hann var
skemtilegur. Hann fann allmik-
ið til sín, og hafði ekkert á
persónuleika „mið“-sonarins, móti því að láta dálítið á sjer
því að yngri systkinin reyna bera.
hans reynir t. d. altaf að gera ,
sig að húsbónda yfir honum.
Hvort sem honum hepnast það
eða ekki, þá öðlast báðir dreng-
irnir mikla reynslu í að slaka
til •— einkum sá yngri.
Einnig neðan frá er sótt að
Mac Árfhur sljóraar innrás
eldra sinna, töldu allir að hann
hefði fallið í lukkupotíinn að
eignast svo prýðilegæ stúíku.
Var því spáð. að henni myndi
brátt takast að fá hann til þess
að mynda heimili og fara að
vinna fyrir alvöru. En i stað
þess Ijet Henry hana vinna fyr
ir sjer, því að hún hefir altaf
haft góðar tekjur.
Jana umbar þetta í næstum
að !
um manngerðuHi, sem jeg hefi
lýst, — ef til vill ekki nema
einri af hverium tíu eða tólf.
Einnig ber að baia það í huga,
að margir menn hafa að ein-
hverju íeyti þá veikleika, sern
jeg hefi lýst. Þú þarft þess
vegna ekki að búast við að
finna mann, sem er aldrei eig-
ingjarn, aldrei blekkir og er
aldrei ótryggur. Hver einasti
maður hefir eðlilega sína galla
fimm ái. í von um það. uoj Qg persónulegu veikleika En
Henry bætti iáð sitt og færi að | þessir gallar hafa ekki gagn-
sýrt persónu hans á þann hátt,
er jeg hefi áður getið, og þar
MAC ARTHUR hershöfðirsgi bandamanna á Kyrrahafi stjórn-
aði sjálfur sókninni, sem bandamenn gerðu nýlega á hollensku
Nýju Guineu. Hjer sjest hann á vígsíöðvunum í Kyrrahafi í Jeep
bílnum sínum.
vinna. En svo varo ekki, og að 1
lokum rak hún hann út úr hús-
inu. Nú lifir hann á foreldrum
sínum“.
„Vindbelgirnir“ eru venju-
lega blíðir og vingjarnlegir, því
að þeir treysta þvi, að þeir geti
með tungulipurð sinni rutt sjer
braut í lífinu. Það er því sjer-
staklega nauðsynlegt að vera
vel á verði gagnvart þeim. í
þessu tilliti líkist „vindbelgur-
inn“ Don Juan — kveitnamann
inum — þriðju manntegund-
inni, sem stulkur ættu að forð-
ast.
Hin hætíulega
Don-Juan-tegund.
DON JUAN er maðurinn,
sem —- bæði fyrir og eftir hjú-
skaparstofnunina — helgar líf
sitt þeirri viðleitni að sigra hið
veika kvn. Stúlka. sem jeg veit
að er gift manni af þessari teg-
und, sagði eitt sinn gremju-
lega:
„Jeg vissi. að Jack var orð-
lagður fyrir vifni sina en það
olli mjer en<mm sjerstökura á-
hyggjum. Ef nokkuð var, þá
gerði það hann aðeins enn
meira aðlaðandi. Jeg gaf hon-
um undir fótinn, og því lyktaði
svo, að jeg fjekk ást á honum.
Þetta mynduð þjer skilja, ef
þjer vissuð, hve yndislegur elsk
hugi hann er. Min skyssa var
sú, að jeg hjelt mig vera kænni
en hann. Jeg hjelt, að ef jeg
gæti vakið ást hans til mín,
þá myndi jeg hafa hann alger-
lega á mínu valdi, og jeg hafði
það mikið sjálfsálit, að jeg
hjelt. að maður, sem einu sinni
hefði kynst ást minni, myndi
ekki kæra sig um áðra
stúlku ....“. -
Þú getur þekt Don Juan und
ir eins og hann tekur utan um
þig. Ástarleitun hans mun taka
fram öllu því, sem þú hefir
sjeð annars staðar en i draum-
um þínum eða kvikmvndum.
Hinn venjulegi maður er hrein
asti viðvaningur í samanburði
við hann. Venjulega eru menn
klaufalegir, því að tilfinning-
arnar gera þeim stirt um mál
og rjóða í andliti. Don Juan
mun aftur á móti lýsa ást sinni
af leiðandi gera það ekki o-
æskilegt, að þú hugsir n\
hann.
Hvernig á stúlka aS haga
vali sínui?
SPURNINGIN. sem íyrir
liggur, er því sú, hvað þú getir
gert til þess að forðast að fá
ást á karlmanni, sem mun eyfii
leggja hjúskap þinn. Augsýni-*
lega er engin aðferð til þe; s a<5
þekkja slíka menn með vissu:
Þú verður því að mestu leyti
að treysta á dómgreind þína og
smekk. Það gefur góðar vonir
um árangur, ef þú ert ekki þeg
ar orðin ástfangin í manni þeim,
sem athuganir þínar beinast
að. Aðeins vitnéskj an um það’,
að til eru þessar þrjár tegundit
hættulegra manna, mun út af
fyrir sig reynast gagnleg, þvi
að sú vitneskja mun vekja at-
hvgli þína á hegðun og athöfn-
um, sem ella kynnu að farn
fram hjá þjer.
Það eru samt viss atriði. sern
þú getur haft í huga og drága
munu úr áhættunni. í fyrsta'
lagi skaltu athuga vel alla þá
karlmenn, sem þú þekkir. og
spyrja sjálfa þig i fullri hrein-
skilni, hvort þessi eða hinn falli
í einhvern þann flokk, sem jeg
hefi tilgreint. Athugaðu síðan
vandlega hvaða áhrif sá. sern
i hlut á, heíir á þig. Til við-
bótar þinni eigin dómgieind
skaltu kynna þjer álit annara
á manninum. Jeg á þó ekki við
það, að þú eigir að ganga á
milli fóíks og spyrja það beint,
hvaða álit það hafi á ákveðrmm
mandi. Ef þú gerðir það.-gæti
það haldið, að þú værir alvar-
lega hrifin af honum og kynni
þá að hika við að láta skoðun
þína hispurslaust í ljós.
Hagnýttu þjer eðlileg tækl-
færi í þessu skyni, og veldu þá
ekki neinn einn mann 'til þess
a.ð ræða um. Byrjaðu almenn-
ar samræður um ýmsa menn og
forðastu að láta í Ijós meiri
áhuga fyrir einum en öðrum.
Einstök orð, sem látin eru falla,
Framh. á 8. &ISo.