Morgunblaðið - 13.07.1944, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLABIÖ
Fimtudagur 13! júlí 1944
Jeg giftist Bandaríkjamanni
Framh. af bls. 7.
hafði sagt mjer, að mamma
hans ætti, var stórkostlegt og ís
skápurinn var eins stór og lítið
herbergi. Húsið sjálft var minna
en heimili mitl heima á ísiandi
en í því úði og grúði af alskon
ar hjálpartækjum. ,
Mjer geðjaðist vel að því,
hversu þau ljettu fólkinu lífið,
en mjer varð þó hugsað til
þess, hvort fólk eyddi ekki of
miklu í þessi tæki og gleymdi
því, að lífið sjálft væri mikil-
vægara en að eyða öllum tíma
sínum í að ljetta það. Ef til vill
er betra að hafa rafmagnshræri
vjel en hræra deigið með hönd-
unum, en að hverju leyti er það
manni til heilla að auðvelda
störfin, ef þeim tíma, sem við
það vinnst, er sóað í eitthvað
annað?
Það var einnig einkennilegt
að koma, frá landi, sem lá í
hringiðu styrjaldarinnar, en
barðist þó ekki, til lands, sem
lá utan styr j aldarinnar, en
barðist þó. Gnægð mátar var í
Bandaríkjunum. I fyrsta skipti
í fjögur ár fjekk jeg nú ávexti.
Nóg var af fatnaði — en þó
kvartaði fólk.
Skilningurinn vex.
BARNIÐ mitt fæddist, og jeg
tók nú að skilja Bandaríkja-
menn og land þeirra betur en
áður. Jeg fór nú að skilj-a
tengdamóður mína, sem í
fyrstu hafði komið mjer ókunn
uglega fyrir sjónir. Jeg sá nú,
að ófeilni hennar, sem í fyrstu
hafði hrygt mig, var í rauninni
aðeins feimni. Jeg komst að
raun um þetta dag nokkurn,
þegar jeg fór með strætisvagni
inn í borgina.
Þegar jeg steig upp í vagn-
inn, leit vagnstjórinn á mig og
sagði: „Halló, hvar hefir þú
verið? Jeg hefi' sjeð þig áður,
barn.“
Jeg blóðroðnaði, fálmaði í
veski mínu og reyndi að kom-
ast aftur í vagninn. Jeg hjelt
að allir hlytu að horfa á mig og
hlægja að mjer. Jeg gat mjer
þess til, að þeir vissu, að jeg
væri útlendingur og væru að
gera gys að mjer.
Þegar jeg kom heim, sá
tengdamóðir mín að jeg grjet,
og spurði, hvað að mjer gengi.
Eftir að jeg hafði skýrt henni
frá því, hló hún, og sagði, að
ökumaðurinn hefði aðeins ætl-
að að vera vingjarnlegur við
mig.
Daginn eftir fór jeg með
sama vagni. í þetta sinn sagði
ökumaðurinn: „Hallo, ísland.
Mjer þykir leitt, að jeg skyldi
gera þjer gramt í geði í gær.
Jeg vona, að þú sjert ekki reið
við mig“. Og nú veifaði jeg til
hans. I fyrsta skifti eftir komu
mína til Bandaríkjanna svaraði
jeg, þegar til mín var veifað.
Þegar jeg svo settist aftarlega í
vagninn, hugsaði jeg með
sjálfri mjer: Nú er jeg að verða
Ameríkani.
A Islandi búum við sjaldan
hjá foreldrum okkar eða fjöl-
skyldu eiginmannsins eftir að
við erum gift. Hjer geri jeg ráð
fyrir að því sje á annan veg hátt
að. Tengdamóðir mín er skiln-
ingsóð kona. Hún veit, að mig
langar til þess að eignast eigið
heimili og það vona jeg að eign
ast einhverntíma.
Einstaka sinnum sinnast okk
ur — oftast út af smávægileg-
um hlutum — en þetta eru
styrjaldartímar og það er hægt
að gera úlfalda úr mýflugunni.
Eitt sinn fjekk hún mjer sóp
til þess að sópa húsið. Eina fólk
ið, sem jeg hafði sjeð með sóp
í Ameríkukvikmyndunum, var
þjónustufólk, svo að jeg neitaði
að sópa. Það tók tengdamóður
mína nokkurn tíma að útskýra
málið fyrir mjer.
Jeg veit, að jeg hefi breyst,
síðan jeg kom til Bandaríkj-
anna, jeg geri ráð fyrir, að jeg
myndi veita breytingunni meiri
eftirtekt, ef jeg færi aftur til
Jslands. Auðvitað þykir öllum
gaman að hugsa til ánægju-
legra stunda í fortíðinni og
gleyma því, sem miður hefir
farið. Þótt jeg sjái ekki mikla
nytsemi þeirra þæginda, sem
jeg nú nýt, myndi jeg áreiðan-
lega sakna þeirra ef jeg færi
heim.
Jeg hefi einnig breyst á marg
an hátt, og þegar eiginmaður
minn kemur heim, mun hann
áreiðanlega ekki finna íömu
stúlkuna og hann giftist. Stund
um veldur þetta mjer einnig á-
hyggjum, því að jeg veit, að
hann muni einnig breytast, og
þegar hann kemur heim og jeg
sje hann meðal fjölskyldu sinn
ar, mun hann verða annar en
hann var, þegar jeg hitti hann
á Islandi, en jeg vona, að það
muni lagast.
Síðan barnið fæddist, hefi
jeg í rauninni ákveðið að reyna
að verða Ameríkani, því að
litli Lewis er'Ameríkani, fædd-
ur hjer, og ef jeg ætla að skilja
hann og ala hann upp á þann
veg, er jeg kýs, Verð jeg að
vera Ameríkani eins og hann.
Nú bíð jeg heimkomu eigin-
qpanns míns og þó jeg beri í
brjósti allar þær sömu efasemd
ir og kvíða sem miljónir ann-
ara amerískra eiginkvenna, þá
veit jeg að alt muni lagast, þeg
ar maðurinn minn kemur heim.
Hreinsað til á Saipan.
Washington í gærkveldi.
AMERÍSKU hersveitirnar á
Saipan-ey halda áfram að
uppræta smáflokka Japana víðs
vegar um eyna, að því er segir
í tilkynningu Niemitz flotafor-
ingja í dag. Beitiskip og tund-
urspillar ámeríska flotans
skutu á Guam. — Reuter.
llllllllIIIIIUIIIIIIIIillllIIIIIIIIIKIIIIIllllllltlllillllllllllllll
mmm
| VERSLUN
| 0. ELLINGSEN h.f. |
mniiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiumiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiTii
Augun jeg hvíli X ,1. I P
| ý|| ll.t.
niiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi
|listeriime|
Tannkrem
• uilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll'ii
„Bandamenn æfla að upp-
ræfa þýsku þjóðina, en Hsfl-
er mun bjarp henni"
Göbbels ræðir stríð og svifsprengjur
London í gærkveldi:
Dr. Göbbels, útbreiðslumála-
ráðherra Þjóðverja sagði í ræðu
er hann flutti í borg einni í
Austur-Þýskalandi nú um
helgina og skýrir þýska frjetta
stofan svo frá, að hann hafi
sagt: „Þýska þjóðin er í hættu.
A þessari stundu, er óvinirnir
hafa byrjað aðalárásir sínar á
Evrópu, verður hver einn og
einasti að verða við kröfum tím
ans og varpa inn í baráttu
þessa öllu því afli, sem hann
ræður yfir, andlegu og líkam-
legu. Hver og einn verður að
haga sjer þannig, bæði í orustu
og vinnu sinni, eins og hans
eigið líf riði á dugnaði hans og
hreysti“.
„Ovinir Þýskalands11, sagði
Göbbels, „ætla sjer að uppræta
og afmá þýsku þjóðina og lífs-
venjur hennar algjörlega. Það
væri enginn möguleiki fyrir
okkur að rísa upp aftur sem
þjóð, ef vjer stöndumst ekki á-
rásir fjandmannanna nú á þess
um úrslitatímum. Hinar miklu
varabirgðir, sem til eru í þeim
hjeruðum Þýskalands, er ekki
hafa orðið fyrir loftárásum,
hljóta nú að vera teknar í notk
un“, sagði Göbbels og bætti
við: „Hver einasti Þjóðverji
verður nú að spara við sig alt
svo sem mögulegt er, vegna
heildarinnar, því víða á þeim
svæðum, sem verst hafa verið
leikin, er mikil neyð“.
„Að því er óvinirnir segja
sjálfir, óska þeir að eyðileggja
þýsku þjóðina gjörsamlega, og
slökkva þannig í eitt skipti fyr-
ir öll, líf hennar meðal þjóð-
anna. En enn eru gífurlegir
kraftar óleystir úr læðingi
meðal þjóðar vorrar og óhemju
varabirgðir til, og verður þessu
nú bætt við sameiginlegan
styrkleika vorn á v-ígvöllunum
og heimafyrir.
Þá sagði Göbbels að orustan
um Cherbourg hefði verið einn
af- glæsilegustu atburðunum í
hernaðarsögu Þjóðverja, og her
irnir á Austurvígstöðvunum
yrðu að leysa af hendi ofur-
mannleg afrek. En þar kvað
hann ástandið fara batnandi*
eftir því, sem aðflutningaleiðir
þýsku herjanna styttust.
Göbbels sagði að svifsprengju
árásir Þjóðverja á London, þótt
vara bærist að gera of mikið
úr þeim, hlytu að hafa óskap-
leg áhrif á alt líf manna á þeim
stöðum, þar sem þær fjellu,
sjerstaklega, þar sem ekkert
hlje væri á þeim, og enginn
vissi hvenær þær fjellu nje
hvar.
Að lokum mintist Göbbels á
foringjann, Hitler og sagi:
„Vjer lítum til hans í fullu
trausti og erum vissir um að
hann muni leiða oss heila gegn
um hættur og þjáningar.
Vjelbyssuskothríð að
sænskum fiskibátum.
STOKKHÓLMl: Fyrir nokk-
uru urðu sænsku.fiskibátarn
ir „Drott“ og ,,Viken“ fyrir vjel
byssuskothríð ókunnra flug-
vjela utan sænskrar landhelgi.
Þetta gerðist klukkan þrjú að
morgni. Ekkert varð tjón af
skothríð þessari. Skipstjóri
annars bátsins hefir sagt í við-
tali síðai, að Þjóðverjar hafi
engar tilraunir gert ti} þess að
hindra fiskveiðar á þeim slóð-
um, sem bátarnir voru, öll
styrjaldarárin. Stundum hafa
þýsk herskip skotið aðvörunar-
skolum, er fiskiskip hafa farið
of nærri skipalestum. Flugvjel
ina, sem skaut, segir hann hafa
verið flutningaflugvjel. en þær
sjást oft fyrir þessu svæði.
Var skotið nokkrum skotum,
en þeim virtist ekki stefnt
beint að bátunum og kom engin
kúla í þá.

X-9

Eflir Robert Storm
ÖT/tt TMINKIH6
OF gumiNú
TOUR JOB,
UNDA ?
r /5.../5
7NAT
WlJT TOU
KIÖZED
, ?
-opr. I J i l, Kmg Fc.Uu;.s Syrdifjtc. ln<., M'.nM ,,j
lits rcserveil.
TOU KNQV-J IT I6N'T...BUT£AT,
!F TJE OT/EF WALK6 IN ON
TUlö, FE'LL PUTs/E THROU6P
A RE-TZAlNiNé COUP.BE....
WE'LL TALK AtíÚUT TMS
LATEP, OVEP DEESERT!
4-15
At 7UIS MO/AENT, IN TUE hllLLS, UP-&TATE
RI3UT NOW, 1 WANT TOU
TO //AKE A1E A COPTOF ALL
TKE DATA IN "BLUE-JAW"
KAZONNI'E F/LE...TPE____
CUlEF WANTS ME
v TO LOOK MM UF!
HERE TFET ARE,
"&lue-jaw':..tou
CAN'T TELL 'EM
•FROM TJE REAL
m* TWNé'
3000'. TME
&EATE PRINTIN6
QUEER D0U6P..
. IT’i5 S-AFERl
DARUNC.
1) X-9: — Ertu ennþ^á að hugsa um að segja
upp starfinu, Linda? — Belinda: — Er — er það
þess vegna, sem þú kyssir mig?
2—3) X-9: — Þú veist vel að það er ekki þess
vegna, en heyrðu, ef húsbóndinn kæmi nú að í
þessu, myndi hann senda mig á skólabekk í annað
sinn. Við skulum tala um þetta seinna, á meðan
við borðum .. . En núna ætla jeg að biðja þig að
taka fyrir mig „copy“ af þessum skjölum um ,,Blá-
kjamma“ Kazonni . .. Húsbóndinn vill að jeg hafi
4) Á sama augnabliki í hæðunum uppi í sveit:
Prentarinn: — Hjerna eru þeir, „Blákjammi“. Þú
getur ekki þekt þá frá raunverulegum peningum.
Blákjammi: — Gott! Þetla er miklu betra en prent-
aðir seðlar og miklu öruggara.
upp á honum. •— Belinda: — Já, ástin.