Morgunblaðið - 28.07.1944, Blaðsíða 4

4
MOKGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 28. júlí 1944
Minningarorð um
ALDREI
M inningarorð
Frú Jóhanna Eyþórsdóttir
í DAG verður jarðsunginn í
Vestmannaeyjum frú Jóhanna
Eyþórsdóttir kona Gunnars Ól-
afssonar ræðismanns. Hún
andaðist að heimili sínu Vík í
Vestmannaeyjum þ. 19. þ. m.
eftir langvinna vanheilsu.
Jóhanná Eyþórsd.óttir fæddist
í Reykjavík 18. október 1870.
Foreldrar hennar voru þau Ey-
þór Felixson kaupmaður og
kona hans Kristín Ásgrímsdótt
ir.
Hún ólst upp í föðurhúsum
og giftist þann 1. september
1898 eftirlifandi manni sínum
Gunnari Ólafssyni, er síðar
varð verslunarstjóri fyrir I. P.
T. Brydes verslun í Vík í Mýr-
dal, en þangað fóru þau hjónin
skömmu eftir giftinguna og
áttu þau þar heima í tíu ár sam
fleytt.
Að þeim tíma loknum ljet
Gunnar af störfum fyrir
Brydes verslun og fluttist bú-
ferlum til Vestmannaeyja, þar
sem hann sían hefir rekið út-
gerð og verslun, sem kunnugt
er.
Þeim hjónum varð sex barna
auðið. Þrjú þeirra eru látin,
Kristín, sem dó á fyrsta ári,
Ólafur, sem dó ókvæntur og
Sigurður, kvæntur Sigríði
Geirsdóttur frá Kanastöðum í
Landeyjum, dóu þeir báðir á
besta aldri.
En á lífi eru, Nanna, gift í
Danmörku, Guðlaug gift And-
rjesi Þormar aðalgjaldkera
Landsímans, og Eyþór læknir í
Reykjavík, giftur Valgerði Vil-
hjálmsdóttur.
Auk barna þeirra Jóhönnu
og Gunnars ólst upp hjá þeim
Grjeta Kristjánsdóttir gift
Gunnari Hannessyni verslun-
armanni í Reykjavík.
Frú Jóhanna og Gunnar Ól-
afsson höfðu lengst af margt
manna í heimili, og meðan þau
bjuggu í Vík í Mýrdal, var auk
þess mjög gestkvæmt á heim-
ili þeirra einkum á kauptíðum.
En þótt slíku fylgdi eðlilega
mikið ónæði og umstang sam-
fara öðru annríki á heimili
verslunarstjórans, settu hús-
bændurnir það eigi fyrir sig.
Þau hjónin hafa jafna haft
yndi og ánægju af því að taka
á móti gestum, og ávalt þótt
góð heim að sækja öllum er að
garði bar, enda voru vinsæld-
ir þeirra miklar í Skaftafells-
sýslum, eins og raun hefir bor-
ið vitni um.
Sami rausnarbragur varð á
búskap þeirra í Eyjum. Gest-
risni og ljúfmenska við alla
hefir auðkent húsráðend-
urna á Víkurheimilinu. Hef-
ir jafnan þótt gott þangað
að koma ekki síst nauðleitar-
mönnum, enda munu þau hjón
hafa notið óskiftrar virðingar
Vestmannaeyinga, auk hins
mikla f jölda sjómanna og verka
manna víðsvegar að af landinu,
sem á undanförnum þrem síð-
ustu áratugum hafa leitað sjer
atvinnu í Eyjum á vertíðum á
vegum Gunnars Ólafssonar.
Raunir miklar og þungbærar
hafa þau hjónin samt orðið að
þola í Eyjum. Frú Jóhanna ár-
um saman verið þungt haldin
af sjúkdómum, og varð m.a. að
fara utan til uppskurðar við
þrálátum höfuðsjúkdómi, og er
tæplega hægt að segja að hún
hafi nokkurntíma náð sjer fylli
lega eftir það, þótt hún væri
sæmilega haldin á köflum. —
Þrátt fyrir veila heilsu sá hún
með prýði um heimili sitt, því
það var hennar yndi, meðan
nokkur tök voru á því heils-
unnar vegna.
Ástvinamissirinn var líka tii-
finnanlegur. Fyrir utan elsku-
lega litla dóttur, er þau mistu
þar unga, urðu þau a sjá á bak
tveim mikilhæfum uppkomn-
um sonum sínum, er báðir
hnigu fyrir sigð dauðans í
blóma lífs síns.
Frú Jóhanna var fríð kona
sínum, hógvær og prúð í fram-
göngu og sjerstaklega grand-
vör. Hún var glaðvær að eðlis-
fari, viðmótsþýð og vildi öllum
gott eitt gera.
Þegar þessi hugþekka og
hjartahreina kona verður í dag
kvödd í síðasta sinn að heim-
ili sínu af ástvinum og vinum
þeirra hjónanna, munu Vest-
mannaeyingar og aðrir vinir
þeirra Víkurhjóna minnast
hennar*með virðingu og þakk-
læti, og votta eftirlifandi eig-
inmanni hennar og börnum
innilega samúð sína.
Jóhann Þ. Jósefsson..
Síróp í tunnum
nýkomið.
Eggert Kristjánsson & Co. h.f.
vond hægðalyf
ALTAF
þessa ljúffengu
eðlilegu fæðu
Hið stökka ALL-BRAN
bætir meltinguna.
• Trúið því ekki, að þjer getið
læknað harðlífi með stöðugum
inntökum. Þau veita aðeins
stundarhjálp, en eru óholl.
Heilbrigt ráð til að bæta melt
inguna er að borða Kellogg’s
All-Bran reglulega. Nærandi,
heilsusamleg fæða, sem hjálpar
til að melta annan mat.
Yður mun þykja gott steik-
arbragðið af henni. Biðjið um
hana í dag. (3936).
Girnilegt!
Bragðgott!
3 mínútna hafraflögunar eru
bakaðar í verksmiðjunni í 12
stundir. Þessvegna hafa þær
hveitikeim! Þessvegna eru þær
svo lystugar og heilnæmar!
Hafið þær í matinn á morgun.
Öllum þykja þær góðar.
3-MINUTE oat flakes
Skipsferð
vestur og norður 5.—8. ágúst
n.k. Viðkomustaðir: Patreks-
fjörður, ísafjörður, Siglufjörður
og Akureyri. — Um flutning
óskast tilkynt á skrifstofu vorri.
Vigfús Einarsson, óðalsbóndi
VIGFÚS EINARSSON, óð-
alsbóndi að Önundarholti, and-
aðist hinn 18. þ. m., og
‘ verða jarðneskar leifar hans
til grafar bornar að Villinga-
holti í dag. Fæddur var hann að
Steinum undir Eyjafjöllum
hinn 23. júní 1861, sonur Ein-
ars hreppstjóra Einarssonar og
konu hans Guðfinnu Vigfús-
dóttur, er þar bjuggu.
Árið 1889 kvæntist Vigfús
eftirlifandi konu sinni, Þóru
Jónsdóttur frá Hlíð undir Eyja-
fjöllum, hinni ágætustu konu.
Eignuðust þau 4 börn og andað
ist eitt þeirra á æskuskeiði, en
eftir lifa þrjú þeirra. Jón og
Guðbjörg, er búa á föðurleifð
sinni, Önundarholti, og Guð-
finna kona Sigurjóns Jónsson-
ar frá Ármóti, forstjóra versl-
unar Geirs sál. Zoega og ekkju
hans, Helgu systur Sigurjóns.
Auk áðurnefndra barna
sinna ólu þau Vigfús og Þóra
upp mörg vandalaus börn, þ.
á. m., fósturson okkar hjóna,
Hjálmar Ragnar, sem búsettur
hefir verið í Englandi nú um 12
ára skeið, hlotið þarlendan
borgararjett og því orðið að
inna þar af hendi herskyldu-
þjónustu sína, m. a. við leit að
kafbátum og hlotið virðingu
mikla og viðurkenningu heims-
veldisins breska, fyrir dáðrík
störf sín, dugnað og reglusemi.
Er hann nú nýlega farinn hjeð-
an til framhalds herþjónustu
sinnar ytra. Önundarholtsheim
ilið og dvöl Hjálmars Ragnars
þar, frá 7—12 ára aldurs var
honum góður skóli: Þar var at-
lætið svo gott, umhyggjan svo
mikil, reglusemin svo rótgróin
og rígbundin, að alt þetta og
margt annað mótaði sál hins
efnilega unga drengs til dáða
og drengskapar, áhuga fyrir
því, að láta sem mest gott af
sjer"leiða og síðast en ekki síst
til iðjusemi og trúmensku í
störfum sínum, enda minnist
hann heimilis þessa með gleði
og þakklæti; hefir þetta eigi
hvað síst stuðlað að því, hve
mikils heiðurs hann hefir orðið
aðnjótandi meðal samþegna
sinna erlendis og áður er að
vikið.
Má af þessu m. a. sjá hversu
héppilegt það er tápmiklum
unglingum á hans aldri, að kom
ast undir handleiðslu, sem þá
er Hjálmar Ragnar hlaut á
þessu fyrirmyndarheimili, og
fáum við hjónin eigi, nje hann
sjálfur, fullþakkað það. Sama
máli var að gegna með börn
þau öll, er þau Vigfús og Þóra
í Önundarholti tóku að sjer og
ólu önn fyrir. Við þau var gjört
í öllu, sem væru þau þeirra eig-
in börn, þau voru látin læra
Guðs orð og góða siðu, reglu-
semi og raunhæfa ástundun
hollrar vinnu. Þannig hefir og
þessu og framfarið hjá þeim
systkinum Jóni og Guðbjörgu,
börnum þessara ágætu hjóna.
Er þetta bygt á margreynd okk
ar hjónanna um mörg ár.
Vigfús og Þóra byrjuðu bú-
skap að Steinum og að Árbæ
í Ölvesi bjuggu þau um 12 ára
skeið og nú síðast að Önundar-
holti, eftir að þau fengu þá
jörð keypta; alls munu þau
hafa búið saman um hálfan
sjötta tug ára í ástríku hjóna-
bandi. Vigfús var lagvirkur
mjög og víkingur að allri vinnu
til sjós og sveita. I viðskiptum
við aðra var hann hreinskiftinn
og vandaður maður, góðsamur
og greiðvikinn. Hann var jafn-
an glaður í viðmóti, ákveðinn í
skoðunum og skildi betur en
margur annar, hvers gæta ber
og hvað að varast á þessum
tímum ólgu og ójafnaðar í þjóð
lífi manna, þegar svo mjög
reynir á samheldni þeirra og
sanngirni í hvers annars garð;
áleit hann bændur landsins eigi
fremur en aðra undanþegna
þessari skyldu sinni og bar
hann jafnan gott traust til
þeirra samstjettarbræðra sinna
og samverkamanna. Vigfús í
Önundarholti var heilsteyptur
maður og óskiptur, heimilisfað
ir hinn besti og höfðinglega
sinnaður, enda lánaðist honum
alt vel, konu hans og börnum,
búskapurinn og barnauppeldið,
sem allt var til fyrirmyndar og
furðu gott.
Hjer verður því að þessu
sinni mætur maður til moldar
borinn og hans minst af rnörg-
um góðum vandamönnum hans
og vinum með virðingu og þakk
læti.
Blessuð sje minning hans.
Reykjavík, 28. júlí 1944.
Jón Pálsson.
Höfum til sölu fyrsta flokks
LOFTHITARA
I til upphitunar á stórum sölum (samkomusöl-
| um, leifimissölum, verksmiðjusolum o. þ. 1.
I
H.f. Hamar