Morgunblaðið - 08.09.1944, Blaðsíða 8

8
MOEGUNBLAÐIÐ
F^stttdagur 8. sept. 1944
- Kínverska Tur-
kesfan
Framh. af bls. 7.
inn. Brátt rákusfþeir á ind
verska varárr.enn og fengu
. leigða hjá þeim hesta niður
til fyrstu símstöðvarinnar,
þar sem hescar og fvigdar-
maður biðu þeirra.
Hjer eftir var einna l:k-
ast sem þeir væru í ánægju
legri skemtiferð. Lestaleið-
in lá áfram niður dalinn, og
voru há fjöll á báða vegu.
Hjer og þar voru ræktanleg
svæði inn á milli fjallanna
og voru þar þyrpingar leir-
húsa, umgirt görðum, þar
sem uxu aprikósur, ferskj-
ur og epli, sem hinir inn-
fæddu gáfu ferðamönnun-
um óspart að borða.
íbúarnir þarna í norður-
hluta Kashmir eru vingjarn
legir og friðsamir, en lítið
eitt vestar er blóðhefndin
enn við lýði, og er næstum
ógerlegt fyrir útlendinga að
ferðast þar um.
Eftir hálfs mánaðar ferða
lag frá landamærunum,
komu þeir niður til Giigú,
sem er nyrsta varðstöð ind-
verska hersins. Hvíldu þeir
sig þar í nokkra daga, áður
en þeir lögðu upp í síðasta
áfanga leiðarinnar til Strin
agar, höfuðborgar Kash-
rnir, og siðmenningarinnar.
Á þessum síðasta áfanga
ferðarinnar fóru þeiv' skamt
frá risafjallinu Nanga Par-
bat, sem er næstum 8000
metra hátt. Fjórum sinnum
| hafa verið gerðir út miklir
rannsóknarFeiðangrar til
| þess að klífa fjallið, en í öll
skiftin hafa menn orðið að
gefast upp við það.
í Strinagar dvöldu pilt-
arnir nokkra daga áður en
þeir hjeldu áfram til Bomb-
ay, en þangað komu þeir
nákvæmlega fimm mánuð-
um eftir að þeir lögðu af
stað frá Svíþjóð. Fengu þeir
þar einkennisbúninga og
hófu heræfingar meðan þeir
biðu herflutningaskipsins,
sem flutti þá suður fyrir Af-
ríku og Trinidad til Stóra-
Bretlands — lokatakmarks-
ins.
BEST AÐ AUGLYSA
I MORGUNBLAÐINU
IVIinningarorð um
Ágústu Jónsdóttur
Minning frú
Guðnýar Jónsdóttur
Þann 27. ágúst s. 1. ljest
Ágústa Jónsdóttir að heimili
sínu, Lambhústúni 1 Biskups-
tungum, eftir stutta legu.
Ágústa var fædd að Kvíar-
holti í Holtum 31. júlí 1877. —
Foreldrar hennar voru þau Jón
Jónsson og Guðríður Guð-
mundsdóttir, bæði Rangæing-
ar. Um fermingaraldur fluttist
hún með móður sinni út í
Hrunamannahrepp og dvaldi
þar, þar til hún giftist eftirlif-
andi manni sínum, Bjarna Gísla
syni, árið 1910, að undanskild-
um tveimur árum er hún dvald
ist á Isafirði við nám í
fatasaumi. — Hafði hún gott
af veru sinni þar, enda
var hún hög og útsjónarsöm að
eðlisfari. Stundaði hún jafnan
það starf nokkuð í hjáverkum
æ síðan.
Árið 1911 fluttust þau hjónin
að Lambhústúni og hófu þar
búskap. V^r hjónaband þeirra
eins og best verður á kosið.
Verksvið þessarar konu var að
vísu ekki víðtækt frekar en
margra annara húsmæðra í
sveit. Hefði hún þó efalaust
kosið að sinna fleiru en venju-
legum heimilisstörfum,* ef á-
stæður hefðu leyft, því hún var
bæði f jelagslynd og fróðleiksfús
í besta lagi. Var hún t. d. virk
ur fjelagi í kvenfjelagi hrepps-
ins um langt skeið og rækti
fjelagsskyldur sínar af áhuga
og fórnfýsi. Ágústa sáluga hafði
mikið yndi af söng og annari
tónlist, enda hafði hún sjálf
góða söngrödd, eins og ættfeð-
ur hennar ýmsir, en það verð-
ur ekki rakið hjer. Gestrisin
og góðgjörðarsöm var Ágústa
sáluga í besta lagi. Eignaðist
hún marga vini og mun þeim
nú finnast að fljótt hafi vin-
áltuböndin brostið.
Hún var hispurslaus í fram-
komu, ljett í máli og áhugasöm
og fróð um ættir fólks og ann-
an fróðleik. Heimili hennar hjer
var snyrtilegt og aðlaðandi,
enda var hún vandvirk og þrif-
in, eins og best verður á kos-
ið.
Ágústa sáluga eignaðist fimm
börn; tvö dóu í æsku, en þessi
eru á lífi: Skúli og Gísli, báðir
Ágústa Jónsdóttir.
lögregluþjónar í Reykjavík og
Magnea heima. Ágústa sáluga
verður jarðsungin frá Bræðra-
tungukirkju í dag.
Kunningi.
- Fleiri íbúðir bygð-
ar
Framh. af bls. 2.
liði sínu við að bæta úr hús-
næðisvandræðunum.
Bærinn hefir líka lagt þvj
máelefni lið, með því að út-
vega og útbúa byggingalóðir,
byggja hús. Er það ekki lítið er
bærinn hefir lagt fram með því
að leggja götur að hinum nýju
lóðum, annast vatnsleiðslur,
frárennsli o. fl. o. fl.
En þegar litið er á þessi mál
algerlega án tillits til flokka-
áróðurs, þá getur engum dulist
að á byggingarmálunum er líka
sú hlið, að vafasamur hagur er
það öllum, að ýtt sje undir að-
flutninga fólks í bæinn, svo
hingað safnist fólk, sem ofvax-
ið verður fyrir atvinnuvegina
að taka við og sjá fyrir atvinnu
eftir stríð.
En þó ýmsir hafi þetta sjón-
armið á bak við eyrað, veit
jeg, að allir bæjarfulltrúarnir
eru sammála um, að vinna verð
ur að því, að koma fólki úr
„bröggunum“ þar sem margir
hafast við nú.
Þrítugasta f. m. andaðist í
spítala hjer í bænum frú Guð-
ný Jónsdóttir. Hún var fædd
23. september 1864, dóttir síra
Jóns prófasts Þorðarsonar á
Auðkúlu í Húnavatnssýslu og
konu hans, Sigríðar Eiríksdótt
ur sýslumanns Sverrissonar.
Eftir lát manns síns fluttist
frú Sigríður með börnum sín-
um að Litladal, sem er næsti
bær við Auðkúlu. Dvaldist Guð
ný þar með móður sinni uns
hún giftist frænda sínum,
Brynjólfi Gíslasyni prests á
Reynivöllum. Voru þau systra-
börn. Tóku ungu hjónin þegar
við búi í Litladal og bjuggu þar
um mörg ár prýðilega. Þar
voru ekki slegin vindhöggin,
heldur neytt ítrustu krafta og
fyrirhyggju utan húss og inn-
an. Hjónin voru samvalin um
dugnað og sjálfsbjargarþrá. Ár
ið 1907 fluttu þau til Viðeyjar
með fjölskyldu sína. Var Bryn-
•jólfur þar ráðsmaður hjá Egg-
ert Briem um tveggja ára
skeið. Munu þau hafa flust bú-
ferlum úr Norðurlandi með það
fyrir augum, að ííjer yrði auð-
veldara að koma börnunum til
menta, og það reyndist líka svo.
Árið 1909 fluttu hjónin að Skild
inganesi við Skerjafjörð og
bjuggu þar þangað til Brynjólf
ur andaðist 27. jaúar 1923.
Flutti Guðný þá með börn-
um sínum til Reykjavíkur og
átti hjer heima jafnan síðan.
Þau hjónin eignuðust níu börn,
sem öll eru á lífi og eru þau
þessi: Sigríður bankaritari í
Reykjavík, Guðlaug gift Ing-
ólfi Þorsteinssyni áveitustjóra á
Selfossi, Kristín gift Agli Sand
holt póstritara, Elinborg mat-
reiðslukona í Reykjavík, Jón
bókhaldari í Stykkishólmi,
Katrín ráðskona á Útskálum,
Eiríkur prestur á Útskálum,
Theódór tannlæknir í Reykja-
vík og Gísli prestur á Kirkju-
bæjarklaustri. Þegar frú Guðný
misti mannimv voru börn
þeirra að vísu flest komin af
barnsaldri, en uppeldi þeirra
var samt ekki lokið. Ágætri
móður og skyldurækinni var
það mikið lán og ómetanlegur
styrkur hve börnin voru hraust
Guðný Jónsdóttir.
og efnileg, dugleg og áhuga-
söm við nám og starf og lögðu
af fúsum vilja mikið á sig til
að ná settu marki. Það hefði
orðið Guðnýju þung raun að
sjá fram á það að börnin næðu
ekki þeirri mentun sem hugur
hennar stóð til að veita þeim.
Sjálf var hún gáfuð og nám-
fús og hafði jafnan sterkan á-
huga á mer>tun og framförum
æskunnar. Því var jeg vel kunn
ug því að við stunduðum nám
saman í Kvennaskóla Reykja-
v'ikur veturinn 1878—79. Þó
hún væri yngst námsmeyja,
var hún fremst í flokki þeirra
hvað kunnáltu og þekkingu
snerti. Mintist hún veru sinnar
í skólanum altaf með miklum
hlýleika og virðingu. Hún var
góður íslendingur og unni mjög
ættjörð og átthögum og ekki
síst Auðkúlu, sem hún oft tal-
aði um af mikilli hrifningu,
enda er þar útsýni óvenju fag-
urt og tignarlegt og sveitin bú-
sældarleg í besta lagi.
Húsfreyjan er sjaldan sett á
bekk með afreksmönnum.
Liggja til þess ýmsar orsakir.
En skyldu margir aðrir leggja
fram slíka orku hugar og handa
í lífsbaráttunni eins og góð móð
ir margra barna? Ein þeirra
var hin látna trygglynda sæmd
arkona.
Sigurlaug Knudsen.
BEST AUGLÝSA I
MORGUNBLAÐINU

< >
< >
♦
X-9

♦♦♦♦♦»♦♦♦••»♦♦♦♦ •♦♦»♦♦«*■
Efli'
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦<***''
5oberf Storm

Meanwmile.
WE KNOW X-9'ö FiRST
5T0P mS ROM'S CAdiU, 60
WE C4N A52UMB, TMÉN, TMAT
BLUE-JAW /5 ABCUT TMlRTy-
7MREE MIIEB FROM TMERE!
EXPEC TIN6
ANS0NB...6ET
VOUR &ATS!
CAR JUST
PULLEO IN i
BLUE-JAWÍ
1—2) Yfirlögregluþjónninn: — Engum falsara
myndi hafa sjest yfir skarðið í B-inu. Jeg er viss
um, að X-9 hefir verið hjer að verki. Þetta er
bending um aðsetursstað Blákjamma. „X-9 ....
þrjátíu og þrjár mílur“.
3—4) Yfirlögregluþjónninn: — Við vitum, að
X-9 fór fyrst til krár Roxy, svo að við getum þá
gert ráð fyrir því, að Blákjammi hafist við um
það bil þrjátíu og þrjár mílur þaðan! Á meðani1
Glæpon: — Það var að koma bíll, Blákjammi!
Blákjammi: — Hvað þá? Jeg á ekki von á nein-
um .... Náið í hótkana!