Morgunblaðið - 23.09.1944, Blaðsíða 7

Laugardagur 23. sept. 1944
MORGXJNBLAÐIÐ
I
Kvikmyndaleikarinn Charles Boyer
Eft ir SicLney CarroLt
Greinin, sem er þýdd úr amerísku tímariti, fjallar
um kvennagullið og kvikmyndahetjuna frægu, Charles
Boyer. Fáir leikarar munu eiga viðburðaríkari feril að
baki sjer, og líklega á enginn jafnmarga aðdáendur með-
al kvenþjóðarinnar.
CHARLES BOYER varð
fyrst frægur í Ameríku fyr
ir leik sinn í myndinni
„Einkalíf”. Hún var gerð
fyrir hjer um bil tíu árum.
Hundruð miljónir manna
slá því föstu, að leikarafer-
ill hans hafi hafist með
þessum fyrsta sigri hjer,
og fátt hafi á daga hans
drifið fyrir þann tíma,
nema viðburðasnauð æska
í Frakklandi. En nokkrir
aðdáendur hans, aðeins fá-
einar miljónir, er vel kunn
ugt um það, að löngu áður
en hann kom til Holvwood,
var hann orðinn frægur
leikari í Frakklandi, og átti
við mikið og langt and-
streymi að etja, áðtir en
hann öðlaðist hylli Ame-
ríkumanna. í»eim er einnig
kunnugt um það, að hann
varð að knýja fast á dyr
í þessari Babylon kvikmynd
anna, áður en hann fengi að
smeygja sjer innfyrir, og
hefði hann ekki orðið á vegi
Walters Wagners, hefði Boy
er snúið vonsvikinn aftur
til Frakklands — sem gam-
aldags franskur leikari. —
Hann gerði þrjár árangurs-
lausar tilraunir, áður en
honum tækist að ná settu
marki.
’•*- iwiimp^iippw' i 'i>if > i fp
Æska og uppeldi.
BOYER fæddist árið 1899
í franska þorpinu Figeac —
Faðir -hans verslaði með
landbúnaðarvjelar. í Figeac
var Boyer áiitinn undra-
barn. Barn að aldri hafði
hann óvenju gott minni, og
þegar hann var á tíunda
ári gat han farið með langa
þætti úr leikritum utan
bókar.
Faðir hans, sem var heið
arlegur og góður borgari,
langaði til þess að setja son
sinn til mennta. Fyrir gáf-
aða franska drengi í þá
daga, var eiginlega ekki
nema um þrennt að velja
— læknisfræði, lög eða
stjórnmál. En þegar Boyer
var á ellefta árinu, ljest
faðir hans, og þá trúði
hann móður sinni fyrir því,
að hann vildi verða leikari.
Móðir hans fjelst að lokum
á þessa hugaróra sonar
síns, en þó meS því skil-
yrði, að hann lyki tilhlýði-
legu námi. Átján ára várð
hann stúdent, hjelt þá til
Parísar, innritaðist í Sor-
bonne — Svartaskóla — og
tók þar próf í heimspeki.
Þetta var í rauninni vel
af sjer vikið, því að Sor-
bonne er strangur skóli, en
Boyer dvaldi löngum í
glaðværum hópi leikara og
rithöfunda. Hann var tíð-
ur gestur á knæpum og
kaffihúsum í fylgd með
leikaranum Pierre Blanche.
Þeir lögðu stund á að
kynna sjer það sem leikar
ar kalla „manntegundir og
skapeinkenni”. Það er slag-
orð, sem á rót sína að rekja
til lejkritaskáldsins fræga
Moliéres.
Að námi loknu í Sor-
bonne, sótti Boyer um inn-
töku í Conservatoire du
Drame, sem er æðsta tak-
mark allra ungra, franskra
leikara. Hann var tekinn í
skólann og hóf námið af
kappi. Sama ár fjekk hann
fyrsta færið á að koma
fram á leiksviðið í París.
Monsieur Gémier, sem sá
um uppfærslu leikritsins
Les Jardins de Murice, kom
til Boyers og sagði honum,
að aðalleikarinn hefði orðið
skyndilega veikur, en sýn-
ingin ætti að hefjast eftir
12 stundir. Hann hefði heyrt
getið um óvenjulegt minni
Monsieur Boyers. Treysti
hann sjer til þess að læra
hlutverkið — á aðeins 12
klukkustundum — og fara
með það svo skammlaust
yrði fyrir le Conservatoire?
Frægð og frami.
CHARLES BOYER tókst
á hendur þetta erfiða hlut-
verk, með þeirri einurð, sem
honum er í blóð borin. Eftir
tólf tíma fjekk París fyrsta
færið á því að virða fyrir
sjer unpa manninn með
mjúka málróminn og seyð-
andi augum. París — eða að
minsta kosti kvenfólkið í
París — var frá sjer numið
af hrifningu. Fagnaðarlátun
um ætlaði aldrei ag linna.
París var ánægð. En það
var Monsieur Gémier einn-
ig, því að hann bauð Bover
hlutverk í Brande Postor-
ale. Gagnrýnendurnir klöpp
uðu honum lof í lófa fýrir
meðferð þess, og Boyer voru
fengin fleiri hlutverk, sem
hann skilaði með prýði. En
þótt hann væri önnum kaf-
inn á leiksviðinu, stundaði
hann námið á Conservatoire
af sama kappi og fyrr.
Seinna komst Bover í
kynni við franska leikrita-
skáldið Henri Bernstein.
Um átta ára skeið fór hann
með aðalhlutverkin í hinum
frægu og vinsælu Bern-
steins leikritum. Innan við
þrítugs aldur var Boyer orð
inn einn af vinsælustu leik-
urum Frakklands.^
Á ferð og flugi.
ÞETTA var á tímum
þöglu myndanna, og Bover
steig af og til ofan af svið-
inu, til þess að leika fvrir
kvikmyndafjelögin. Ekki
fóru vinsældir hans mink-
andi við það. Eitt árið fór
Bover með leikaraflokk sinn
í sýningarferð til landanna
við austanvert Miðjarðar-
haf. Þegar hann kom aftur
heim til Parísar, var hann
orðinn frægur um alla álf-
una. En þá komst hann að
því, að eitthvað var á sevði
í kvikmvndaframleiðslunni.
Talmyndirnar voru komtiar
til sögunnar.
Boyer ljet sjer hvergi
bregða og hóf þegar að leika
í frönskum talmyndum.
Hann varð brátt einhver
allra vinsælasta kyikmynda
stjarna Frakka. Á tímum
þöglu mvndanna höfðu
augu hans og látæði komið
kvenfólkinu til þess að
skjálfa af hrifningu. En þeg
ar talmyndirnar leiddu í
ljós, að hann hafði mjúka
og þægilega rödd, fengu
stúlkurnar krampa af geðs-
hræringu. Hollywood gerði
boð eftir Boyer, þegar hann
stóð á hátindi frægðar sinn-
ar í Frakklandi.
Boyer var því enginn við-
vaningur á leiksviðinu, þeg
ar hann kom til Hollvwood
á þessum fvrstu dögum tal-
mvndanna. Það var aðeins
einn ljóður á ráði hans,
hann var óþektur í Ameríku
og kvikmynda framleiðend-
urnir þar höfðu engin not
fvrir Evrópufrægð hans.
Frönsku kunnátta hans var
það eina, sem þeir höfðu á-
huga á.
j Kvikmyndafjelögin í
Hollvwood ljetu um þetta
levti snúa talinu í mvndum
I é erlendar tungur fyrir Ev-
'rópumarkaðinn, og Boyer
j var fenginn til þess eins að
! tala frönsku með myndum
Metro Goldwyn Mejær fje-
lagsins. Það datt engum í
hug að láta þennan mann
leika í amerískum myndum,
þótt hann hefði getið sjer
frægðarorð fyrir að dáleiða
kvenfólkið í Evrópu, Afríku
og Asíu. En Boyer vissi,
hvað hann mátti bjóða sjer
og bað um hlutverk í ensku
talandi myndum. Það stóð
ekki á því, að hann fengi
það. Ef þjer einhvern^ tíma
rækist á gamla mvnd —
„Rauðhærða stúlkan“ heit-
ir hún — þar sem Jean Har-
low fer með aðalhlutverk-
ið, skuluð þjer revna að
koma auga á manninn sem
leikur bílstjórann hennar.
Það voru því lík hlutverk,
sem Boyer voru fengin í
hendur!
Valt er ' eraldargengi.
BOYER undi ekki hag
sínum, er til lengdar ljet,
og að lokum fór svo, að
hann snieri aftur til Frakk-
lands. Þar tók hann upp
þráðinn af nýju og innan
skamms ljómaði frægðar-
stjarna hans skærar en
nokkru sinni fyrr.
, Þegar Evrópuorðstír hans
var orðinn of glæstur til
þess. að honum yrði ekki
S gaumur gefinn, gerðu am-
erísku kvikmyndaframleið-
endurnir sjer það loksins
ljóst, að Boyer gæti átt fram
j tíð fyrir höndum i Ameriku.
Þeir sóttu hann í annað sinn
; og fengu homím hlutverk
| í myndinni „Caravan” móti
jLorettu Young.
í myndinni ljek Boyer
flökkuskáld, sem hafði mik
ið og svart vangaskegg. Boy
er og myndin öll var ger-
samlega mishepnuð. Þegar
hún var lögð til hliðar, á-
kvað Boyer að fara heim
fyrir fult og alt. Teningun-
um var kastað. Engin Holly-
.wood framar! Og hann hefði
áreiðanlega horfið heim til
Frakkland^, hefði hann ekki
af tilviljun rekist á Walter
Wagner, frægan kvikmynda
framleiðanda.
Wagner fjekk honum
hlutverk geðveika læknisins
í nýrri tegund kvikmvndar,
sem hann kallaði „Einka-
líf”. Þetta var hið mesta
hættuspil, bæði hvað snerti
franska leikarann Boyer,
sem ekki hafði tekist að
sigra Ameríku, og efni
mvndarinnar, sem var al-
gjör nýjung á kvikmyrida-
sviðinu: Myndinni var tek-
ið af miklum fögnuði og
hrifningu, og Bover komst
aftur á sína rjettu hillu.
Þar hefir hann verið síðan.
Einkalíf Eoyers.
HANN HEFIR verið
kvæntur í átta ár ensku leik
konunni Pat Paterson, sem
hann kyntist skömmu eftir
að hann lauk við myndina
Einkalíf. Þau eiga einn son.
Heimili þeirra er sambland
gamla og nýja tímans, en
Boyer gerði sjálfur teikn-
inguna af því og rjeði fvrir-
komulagi öllu innanhúss.
Þar , er gríðarmikið bóka-
safn, því að Boyer er ein-
lægur bókavinur og les
kynstrin öll.
Fyrir fáum árum ljeí
Boyer byggja tveggja hæða
bókasafn, keypti í það tíu
þúsund franskra bóka —
þeirra á meðal margar fá-
gætar og dýrmætar, — sá
því fvrir föstum tekjum og
gaf það síðan til almennings
þarfa. Þetta er eitt besta
safn franskra bóka í Banda-
rikjunum og byggingin, sem
Boyer teiknaði, er áreiðan-
lega eihver fegursta þeirrar
tegundar.
Þessa"dagana hefir Bover
lítinn tíma aflögu til bóka-
lesturs og annara hugðar-
efna. .Hann er önnum kaf-
inn og leggur sinn skerf til
baráttunnar fyrir frelsi og
friði. Hann talar í útvarp og
á plötur fyrir frjálsa Frakka
og leikur í kvikmyndum fyr
ir O W I.
Hvaða fjármála-
menn fóru fil Par-
ísar
London í gærkveldi.
HINN óháði þingmaður Alec
Cunningham Reid kapteinn
kveðst hafa ákveðið að gera
fyrirspurn á þingi Breta um
það, hvernig staðið hafi á því,
að yfirherstjórn bandamanna í
Frakklandi láti ameríska fjár-
mála- og kaupsýslymenn hafa
einkarjett til þess að fara til
Parísar.
1 Cordell Hull sagði í dag, að
engum amerískum kaupsýslu-
mönnum hefði verið veitt vega
brjef, til þess að fara til Frakk-
lands. — Var hann að svara
fyrirspurnum út af grein um
þetta í breska blaðinu Daily
Mail, en þar er því haldið
fram, að breskum kaupsýslu-
mönnum sje bannað að fara til
Frakklands.en amerískum léyft
VARAFORSETAEFNI demokrataflokksins við forsetakosn-
ingarnar í haust er Harry S. Truman (til vinsíri). Hann var
áður formaður stríðsrannsóknarnefndar öldungadeildarinnar og
nefndin kend við hann. Eftirmaður Trumans sem formaður
nefndarinnar er James Mead öldungadeildarþingmaður, sem
sjest hjer á myndinni.