Morgunblaðið - 24.09.1944, Blaðsíða 2

*»
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagnr 24. sept. 1944
Minningarorð:
GuðbrandurJónsson
Spákelsstöðum
SVO IIEFUR verið sagt, að
dauðinn láti ot't. skaint iiöggva
á milli og enn hefir |>að á-
sannast í sveit minui, Láxár-
dfiLshreppi. Ifann er ekki fiýla
ísargur, en }>rír bamdur hafa
fallið }iar í valinn, síðustu tvö
misseri. Reyndar hafði einn
}>eirra brugði búi, áður en
andaðist. Fyrír örfáum árum
fiíðan var þar mannlát inikið í
bœndafiði. l)ó á einu ári 7.
hver bóndi hreppsins. Má af
þessum dæmum ráða, að sveit-
in á um sárt að binda.
Nú hefir elsti og um langt
bkeið einhver atkvæðamesti
bóndinn þar hnigið til mold-
ar, Guðbrandur -Tónsson á
Spákellsstöðum. Hafði hann
kennt vanheilsu nokkurrar nú
í sumar, er ágerðist þegar á
sumarið 'leið. Var hann rúm-
fa.stur mestallan ágústmánuð
og var fluttur fárveikur,
stnemmá í þessum mánuði,
Iiingað til Reykjavíkui'. líann
andaðist á Landakotsspítala
9. 1>. rn. 71 árs.
Guðbrandui' heitinn var
'fjeddur á Spákellsstöðum 21.
ágúst 1873. Hann var sonur
Jóns Markússonar liónda þar
og Guðríðai’ Jónsdóttui* konu
bans. T5jó Jón faðir Guðbrand
ar allan sinn búskap á Spá-
kellsstöðum. Ilann var af
bendaættum úr Dölum og
Strandarsýskx. Guðríður móð-
i" Guðbrands var ættuð úr
Suðurdölum og komin fram í
settir af þeiin Snóksdælingutii.
Kona Guðbrands heitins er
Si grí ður Sigurijj örnsdóttir,
G uðmtmdssonar frá Vígholts-
fítöðum Tómassonar, hin á-
■gætasta kona. Þau hjón áttu
fíanian 11 börn, eru 7 þeirra á
lífi, en fjóra ujjpkomna mann-
vænlega syni mistu þait. Var
það þeim harmur mikill, er.
þan báru með hinui mestu
geðró.
Þau hjón l>juggu alian sinn
þúskap, 4(> ár, á Sjiákellsstöð-
imi, sem var Títlil jörð og hjá-
leiga frá Iljaðai'holti. Sljett-
a.ði Guðbrandur túnið sem var
bæði þýft og grýtt, og stækk-
aði það mjög og girti. Einnig
•gerði hann hagagirðingar
miklar og hafði um skeið stór
bú á jörðinni og bætti hana
mjög á margan liátt. Ilann
Jiafði ágætt sauðfjárkyn.
k’jekk sjer kynbótafje norð-
an úr Bárðardal, og heppn-
aðist sú kynblöndun sjerstak-
)ega vel. Hann var bjartsýnn
framfaramaður einkum á
jarðrækt, elskaði bújörð sína
og trúði á frjómátt liinnar ís-
lensku gróðurmoldar.
Guðbrandur var starfsmað-
nr mikill, og fjell vaHa verk
úr hendi. Hann ^ar mjög vel
greindur maður og sjerstak-
lega minnisgóður. Kunni
margt og fróður um fornar
þjóðvenjur. Ilann hafði mik-
inn áhttga á opinberum mál-
um og lmgsaði margt um ]>au,
Vel vár hanni irnáli farinn og
gat orðið sjerstak]. mælskur,
ef honum hljóp kajijt í kinn.
Ilann beitti sjer mjög fyrir
áhugamálum sínum, en þau
voru mörg. Var bann sá er
fyrst barðist fyrir því, að
kindakjöt vort væri selt und-
ir umsjón einnar verðlags-
nefndar, en ekki óskipulagt í
sarnkepni. Skrifaði hann um
það mál í blöðin og gekkst
fyrii' sainjjyktttm um það efni.
Einnig skrifaði hann oft í
blöðin ura áhugamál sín.
Guðbrandur gengdi um æf-
ina fjölmörgum opinberum,
störfum í hrepjti sjnum og
hjeraði. Ilann var hrepps-
nefndarmaður og oddviþi í l-r>
ár. Sýslunefndarmaður, í sóku-
arnefnd, endurskoðandi Kauj>-
fjelags Ilvammsfjarðar og
gengdi mörgurn fleii'i störfum,
við það f.jelag og víðar. Nú á
síðustu árum var hann yfir-
ska tta n e f n da rm a ð ur.
Guðbrandur var trúhneigð-
ur og hugsaði mikið um hin
andlegu málefni; var hann
maður kirkjurækinn og ljet,
sjer ant um að hjálpa þeiin er
bágstaddir voru. Á heimili
sitt tóku þau hjóu, gamal-
menni er lasburða voru og
veittu þeim hina bestu að-
hlynnmgu. \'ar heimiliö þar
hið friðsælasta, börnin, þótt,
inörg væru, vel uppalin og
hin siðsömustu. Iljálpfýsi og
greiðasemi var ]>ar með af-
brigðum mikil og meiri en
efni stóðu stundum til. Iiygg
jeg að þeir sjeu ekki margir
er bónleiðir hafa farið frá
Spákellsstöðnm, og víst er ura
það, að þá hefir ekki verið
leið til úrlansnar. Þótt starf-
semi væri mikil á heimilinu og
sparsemi, voru ]>ar stundum,
fjárhagslegir örðugleikar og
mun þar mestu hafa unt vald-;
ið hin einstaka greiðasemi
Guðbrands. Var hann maður
maður mjög vel kyritur og um
skeið þótti valla ráð ráðið ]>ar
í sveit, nema hans álits væri
leitað.
Ilófsmaður var Guðbrandur
um hvern hlut, og algjör bind-
indismaður á vín og tóbak.
Kvaðst hann einu sinni hafa
bragðað vín á æfimti.
Nú verðttr hann í dag bor-
inn til grafar að Hjarðarholti.
Kirkjuklnkkurnar þar, sem,
hann hefir svo oft hringt, óriia
Framhald á 8. síðu.
95 ára:
Steinunn Jónsdólfir
Á MORGUN er 95 ára
sæmdar og merkiskonan Stein-
unn Jónsdóttir, er lengi bjó
að Höfða á Vatnslej^u-
strönd, ásamt eiginmanni sm-
um, ágætismanninum Bene-
dikt Þorlákssyni, og er síð-
an kend við þann stað. Hún
er fædd að Morastöðum í Kjós
25. seplember 1849. Foreldrar
hennar voru dugnaðar og merk
ishjónin Jón Þórðarson og Guð
rún Magnúsdótlir, er þá bjuggu
þar. Steinunn van» elst ellefu
syslkina og fór því að hjálpa
til við allskonar störf á heim-
ilinu, undir eins og hún fór
að gela nokkuð, eins og allir
aðrir unglingar á þeim tím-
um. Föður sinn misti hún inn-
an við tvítugt, en svo var dugn-
aður móður hennar mikill, að
henni kom síst til hugar að
bregða búi, heldur hjelt hún
jörðinni framvegis og barðist
áfram með hjálp hinna mann-
vænlegu barna sinna, uns hún
var búin að koma þeim upp,
svo að þau urðu öll hinar nýt-
ustu manneskjur. Margir sveit-
ungar hennar urðu til að rjetta
henni hjálparhönd í þrenging-
um hennar, en aldrei þáði hún
eins eyris styrk af opinberu
fje og það hefir ekkert barna
hennar gert heldur.
Þegar Steinunn var orðin
fulllíða slúlka, dvaldist hún ým
ist heima hjá móður sinni, eða
var í visl á ýmsum stöðum í
Kjós og Kjalarnesi. Hún var
jafnan eftirsótt til hverskonar
starfa, því dugnaður hennar og
trúmenska voru framúrskar-
andi.
Á þeim límum állu margir
Kjósaringar róðrafleytur, sem
þoir gerðu út til fiskveiða á
vetrarvertíðum og voru for-
menn á þeim sjálfir. Þeir lágu
löngum við á Vatnsleysuströnd
og hofðu ráðskonur eða hluta-
konur til að annasl matargerð
og þjónustubrögð. Ein af þess-
um hlutakonum var Steinunn.
Hún var hjá Kjósaringum, er
lágu við á Vatnsleysuströnd-
inni og komst þar í kynni við
Benedikt, síðar eiginmann sinn
og þannig atvikaðist það, að
hún ílentist á Ströndinni.
Þau Steinunn og Benedikt
reistu bú með tvær hendur
lómar. Þau bjuggu fyrst að
Hellum, " en síðan á ýmsum
stöðum á Ströndinni, uns þau
keyptu býlið Höfða, þar sem
þau bjuggu lengst og eru síðan
við kennd. Hjónalíf þeirra var
hið ágætasta, eins og það er
enn. Starfsemi þeirra, ráðdeild,
reglusemi og orðheldni, var
framúrskarandi, svo að þau
urðu brátt bjargálna og síðar
allvel efnuð. Samt voru þau
gestrisin og greiðasöm í besta
lagi og stóð hús þeirra jafnan
opið fyrir hverjum sem var.
Býlið Höfða hýstu þau upp og
bættu að öðru leyti mjög mikið.
Benedikl var formaður í marga
áratugi á sexæringi, sem hann
átti sjálfur og var gætinn en þó
djarfsækinn aflamaður.
Tvo sonu eignuðust þau Stein
unn og Benedikt. Hinn eldri er
Guðjón vjelstjóri, giftur FJín-
borgu Jónsdóttur. Þau eru bú-
sett í Hafnarfirði og eiga níu
börn á lífi, þrjá sonu og sex
Framhald á 8. síða
UNGLIIMGAR
óskast til að bera blaðið til kaupenda á
VESTURGÖTU
og BræðraboB'garsfíg
Talið strax við afgreiðsluna, sími 1600.
lílorfltmblaðið

Kolaeldaviela
nýkomnar.
Á Einarsson & Funk
Tryggvagötu 28.
Sími 3982.

STÓRHÝSI
A " <*>
| á Skildinganesi, er til sölu. Laus íbúð 1. okt. f
| 1500 ferm eignarlóð. Nánari uppl. gefur
Kristján Guðlaugsson |
<§>
I hæstarjettarlögm. Hafnarhúsinu Sími 3400. |
<&>
<Mx$»$<$x$x$x$>$xS>-$xSx$><§x$x§>&$><3x$x§x$x$x$xSx$x§x$xSx$x$x$x$x§x$x$x&<$x$><$><$x$x$x$x$x$><$>4>.
/ Hafnarfirði
vantar 2 unglinga frá næstu mánaðarmótum til að
bera Morgiínblaðið til kaupenda. — Vinnutími 5 klst.
á dag, kaup kr. 350,00 á mánuði. Upplýsingar gefttr:
Sigríður Guðmundsd.
Austurgötu 31.
Kápubiíðin Laugaveg 35
mikið úrval af íslenskum og erlendum
Vetrorkápnm
Kápur, Frakkar og Swaggerar koma fram í
búðina daglega. — Nýkomin: Svört, dökkblá
og brún Vetrarkápuefni, Ljósdrap kamelull,
plyds og astrakan. — Fallegt úrval af dömu-
töskum og -skinnhönskum í ýmsum litum. —
Einnig undirföt og náttkjólar.
| Sigurður Guðmundss. |
Sími 4278.
Best að auglýsa í Horgunblaðinu