Morgunblaðið - 30.09.1944, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 30. sept. 1944.
>
Maður hennar klappaði á
hönd hennar. „Auðvitað ekki,
ljósið mitt“.
Nú varð vagninn að nema
staðar vegna umferðastöðvun-
’ ar, og blasti þá við þeim geysi-
stórt auglýsingaskilti.
Á því stóð:
Bandaríkjamenn! RísiS upp!
Nú er tíminn kominn! Þið eig-
ið að ákveða, hvort enskir
höfðingjar!!! eiga að bera sig-
ur úr býtum í höfuðborg
vorri. — Verkamenn! Frjálsir
menn! Rísið upp! Sýnið, að
þið sjeuð synir feðra ykkar!
„Drottinn minn!“ hrópaði
Rebekka óttaslegin. „Hvað ætla
þeir að gera? Ættum við ekki
jiS snúa við heim aftur?“
„Auðvitað ekki, frií“, sagði
Nikulás og brosti. „Við förum
ekki að láta nokkra hálfgeggj-
aða uppreisnarseggi eyðileggja
fyrir okkur skemtunina. Þessi
heimskulega deila leikaranna
kemur okkur ekkert við“.
Frú Vandergrave virtist
ljetta við þessi orð Nikulásar.
Clement Vandergrave ræskti
sig og hætti við skipun þá, sem
hann hafði verið að því kom-
inn að gefa vagnstjóranum.
En þegar vagninn nálgaðist
Astor-leikhúsið, sáu þau, að
torgið fyrir framan það var
þjettskipað þungbúnum og
þöglum múg. Hann vjek örlítið
til hliðar, til þess að vagnarnir
kæmust að leikhúsinu, en ógn-
andi kurr barst frá honum.
Þegar Vandergrave-hjónin,
Nikulás og Miranda gengu upp
tröppurnar, er lágu upp að leik
húsinu, kom maður, klæddur
brúnum fötum, á móti ,þeim.
Hann veifaði hendinni til
þeirri, sem stóðu fyrir framan
aðgöngumiðasöluna. „Þið kom-
ist ekki inn, veslingarnir“,
hrópaði hann. „Jeg borgaði fyr
ir þennan miða, en þeir hleyptu
mjer ekki inn vegna þess, að
jeg var ekki í hvítu vesti með
hvíta skinnhanska!“
Miranda leit á Nikulás.
„Þetta virðist vera meira en
deila á milli leikaranna“, sagði
hún hikandi. „Jeg á við —
þessu virðist beint gegn fólki,
eins og okkur“.
„Já, sennilega", svaraði Niku
lás og fylgdi henni inn í stúku
þeirra. „Lægri stjettirriar hafa
altaf öfundað þá, sem eru þeim
fremri“.
Nú heyrðist skarkali mikill,
og einhvers staðar brotnaði
gluggi. Allir sneru sjer við og
litu á hóp af lögregluþjónum,
sem stóðu í einu horninu á saln
um. Hr. Matsell, fyrirliðinn,
nagaði neglur sínar af móði
miklum, en virtist annars hinn
rólegasti að sjá. Áhorfendurnir
sneru sjer því aftur við og tóku
að lesa leikskrána.
Nú lyftist tjaldið, og meðan
örlaganornirnar þrjár voru á
leiksviðinu, heyrðist hvorki
stuna nje hósti í leikhúsinu.
Þegar Macready kom inn á
leiksviðið, var honum fagnað
með lófataki.
Alt í einu komu nokkrir
steinar fljúgandi í gegnum efri
gluggana og lentu á efsta á-
horfendapallinum. í gegnum
brotna gluggana heyrðist múg-
urinn hrópa: „Rífum það nið-
ur! Brennum þetta bölvaða
bæli höfðingjanna!“
Macready þagnaði andartak,
en hjelt síðan áfram, eins og
ekkert hefði í skorist.
Nú var enn kastað fleiri
steinum inn í leikhúsið. Einn
þeirra kom í ljósahjálminn,
sem sveiflaðis# til og frá með
draugalegu glamri. Fólkið, sem
sat niðri, flýði undir veggsval-
irnar. En leikurinn hjelt á-
fram, þótt orð leikendanna
druknuðu í hávaðanum.
Hr. Vandergrave reis- á fæt-
ur. „Jeg ætla heim með konu
mína“, sagði hann við Nikulás.
„Eruð þið ekki samferða?“
„Nei“, svaraði Nikulás bros-
andi og reis á fætur, til þess að
hjálpa Rebekku í kvöldkápu
sína. „Við vCrðum kyrr. Jeg
hefi altaf gaman af „Macbeth“.
Vandergrave hristi höfuðið
og rjetti konu sinni arminn.
Þau yfirgáfu stúkuna og flýttu
sjer að dyrum, sem lágu út á
Áttundu götu, en þar var hóp-
ur lögregluþjóna til þess að
gæta öryggis leikhúsgesta.
„Ættum við ekki að fara
líka?“ spurði Miranda óróleg.
„Ertu hrædd?“ spurði Niku-
lás hlæjandi.
Hún leit á hann og sá ofsa-
kæti í svip hans. Nikulás, sem
svo sjaldan gladdist yfir nokkr
um hlut, hafði einhverja und-
arlega ánægju af fjandskap
þeim, glundroða og skelfingu,
er umkringdi þau.
Miranda neri saman hönd-
unum og reyndi að vinna bug
á ótta sínum. Þau voru örugg
hjer í stúkunni, en hvað myndi
ske síðar?
Þegar leið að leikslokum,
kom kyrð á múginn úti fyrir,
sem orsakaðist af því — þótt
enginn leikhúsgesta vissi það,
— að sextíu riddaraliðsmenn
og þrjú hundruð fótgönguliðs-
menn höfðu komið á vettvang.
Þegar tjaldið fjell, ætlaði
fagnaðarlátum áhorfenda aldr-
ei að linna.
Leikstjórinn kom nú fram á
leiksviðið og þakkaði þeim á-
horfendum, er kyrrir höfðu
setið, og bað þá fara út um
bakdyrnar, þar sem lögreglan
myndi sjá um öryggi þeirra.
Fólkið hlýddi þessu orðalaust
— alt nema Nikulás. Þegar
hann og Miranda komu út úr
stúkunni, 'stefndi hann beina
leið að aðaldyrum leikhússins.
„Hvert ertu að fara?“ hróp-
aði Miranda.
„Ut um aðaldyrnar auðvit-
að — þar sem við komum
inn“.
Hún nam staðar. „En þar er
— en þar var uppþotið. — Ó,
Nikulás — komdu með hinu
fólkinu!“
„Uppþotið virðist liðið já“,
svaraði hann, og kendi von-
brigða í röddinni. „En þótt svo
væri ekki, gæti þjer þá dottið
í hug að læðast út um bakdyrn
ar, eins og óbótamaður?“
Já, hugsaði hún. Jeg vil
komast heim. En hún þagði og
hlýddi, af gömlum vana.
Þegar þau komu út, sáu þau
þegar ástæðuna fyrir þögn
þeirri, er slegið hafði á múg-
inn. Hersveitirnar höfðu rað-
að sjer meðfram húsinu, gegnt
fólkinu. Þær höfðu enn ekki
fengið neina skipun um að
skjóta, enda gerðist þess ekki
þörf. Það var senn liðið að mið
nætti, og múgurinn gerðist
þreyttur, og þegar engin fórn-
ardýr ljetu lengur sjá sig ■— að-
eins þögult herliðið — tóku
flestir uppreisnarseggjanna að
hyggja á heimferð. Þeir höfðu
nú látið í ljós andúð sína á er-
lendu höfðingjavaldi og skemt
að nokkru hið hataða leikhús.
Það var ef til vill nóg í bráð.
Margir eldri mannanna voru
farnir að tala um, að gott væri,
að engar blóðsúthellingar hefðu
orðið.
En þá kom Nikulás niður
tröppur leikhússins, ruddist í
gegnum fylkingar hermann-
anna og staðnæmdist rjett fyr-
ir framan múginn. Þar stóð
hann kyrr og starði ögrandi á
fólkið.
Andartak var dauðaþögn, en
síðan tóku menn að hrópa:
„Niður með þennan bölvaða
höfðingja! Við skulum eyði-
leggja fallegu fötin hans! Sýn-
um honum í tvo heimana!“ En
enginn aðhafðist neitt, fyrr en
lítill drengur rogaðist með
fulla vatnsfötu gegnum mann-
þröngina.
„Ætli. þetta fari vel með
garmana hans!“ hrópaði hann
og skvetti úr fötunni yfir Niku-
lás. Hlátrasköll gullu við alls
staðar, því að þetta átti nú við
mannskapinn, að sjá sjálfan
höfðingjann standa þarna hold
votan!
Á einu augabragði hafði
Nikulás rjett handlegginn aft-
ur fyrir sig, tekið riffilinn af
einum hermannanna, miðað
vandlega og hleypt af. Þetta
gerðist í svo skjótri svipan, að
menn höfðu vart tíma til þess
að átta sig á því, hvað um var
að vera.
Drengurinn misti fötuna, og
á hlsejandi andlit hans kom
bjánalegur undrunarsvipur. —
Blóðið spýttist úr sári, sem kom
ið hafði á háls hans. Áður en
hann fjell niður í^göturæsið,
hafði fimtíu skotum verið
skotið á mannfjöldann. Her-
mennirnir voru byrjaðir að
skjóta.
Múgurinn, sem nú var óður
af sl^elfingu, kastaði síðustu
steinunum og lagði á flótta.
Einn steinanna kom í brjóst
Nikulásar. Hann fjell í götuna,
örskamt frá deyjandi drengn-
um.
Tveir hermannanna báru
Nikulás aftur að leikhúsinu og
lögðu hann á eitt þrepið. Mir-
anda kraup niður við hlið hans.
Hún var róleg. Hún sá, að þótt
Nikulás væri meðvitundarlaus,
var hann ekki hættulega sáerð-
ur, en hann varð að komast
heim undir eins.
. Sláturtíðin
Eins og undanfarih ár höfum við daglega nýslátrað
Dilkakjöt í heilum skr. á 6/— pr. kg.
Slátur, svið lifur og hjörtu, blóð, vambir og risla.
I Kjötverzlunin „Búrfell
Skjaldborg, gengið frá Lindargötu 63, sími 1506.
íí
Laxveiðijörð í Borgarfirði
Jörðin Hafstaðir í Stafholtstungum, Mýra-
sýslu, er til sölu nú þegar, og laus til ábúðar
í næstu fardögum. Útbúnaður til laxveiði í
Hvítá fylgir með í kaupunum. Semja ber við
Þorvald Jónsson, bónda í Hjarðarholti og
Kristján F. Björnsson, hreppstjóra á Stein-
um, er gefa allar nánari upplýsingar.
Afgreiðslustarf
Prúð og vönduð stúlka getur fengið at-
vinnu í vefnaðarvöruverslun núna um mán-
aðamótin. Aðeins ábyggileg og áhugasöm
stúlka kemur til greina. Umsóknir, er til-
greini aldur og hvar unnið áður, ásamt með-
mælum, ef til eru, öendist afgr. Morgunbl.
auðkent „Afgreíðsla“.
M***I**t*****t*,I**t4*!*,t**X,v***%4*!**«*,X,,X*,!“!*,**,*M!**I**!**!’*!**»‘'*«**^,!*‘!**!**i,*I,,í*'«**!**!**t,V'
X
l
'k
X
$
t
ATVINNA
Oss vantar mann sem hefir rjettindi til að
sprengja grjót og fara með loftpressu.
Byggingjafjeíagið Brú
Hverfisgötu 117. — Sími 3807-
<♦> V
&
I Bændaglíman
Kylfingar með forgjöf 17 og lægri mæti til leiks
kl. 9,30 á snnnndag 1. okt. Þeir, sem hafa 18 og liærri
mæti kl. 1,30.
BÆNDURNIR.
<^<$>^<$^><^><M><^^><M>^<^^><$^><Í><Í><M><S^><$^>^><M><^<$^><$><^<$><$>‘M>^>'^<$>
Organdy í samkvæmiskjóla
Afpassað í einn kjól.
Hvítt Blúnduefni — Einlitt Kjólacrepe
Sundbolir nýar tegundir úr silki.
Verzl. Égill Jacobsen
Laugaveg 23. — Símar 1116 og 1117.
Best að auglýsa í Morgunblaðinu