Morgunblaðið - 24.12.1944, Blaðsíða 7
Sunnudagur 24. des. 1944.
MORGUT^BLAÐIÐ
7
JÓLAGAMAN
BARNANNA
„Æ, HVAÐ mjer leiðist“, sagði
Sigga litla, og horfði í kringum
sig með ólundarsvip í fallega
barnaherberginu, þar sem leik-
föng voru á víð og dreif um her
bergið. En leikföngin hafði
Sigga litla fengið kvöldið áður,
því að í dag var jóladagur •—
þenna dag, sem ílest öll börn
eru þæ/ og góð og ánægð með
jólagjafirnar sínar.
„Þjer getur ekki leiðst í dag“
sagði móðir hennar undrandi.
„Sjáðu hjerna fellegu brúðuna
með ljósa, bylgjaða hárið“.
,.Jeg vil eiga brúðu með
svörtu hári“, sagði Sigga litla
úrill.
„Já, en hefir þú ekki tekið
eftir brúðuhúsinu, þessu fall-
ega brúðuhúsi. Það var íallega
gert af Ingu frænku að gefa
þjer það“.
„Mig langar ekkert í það“,
svaraði Sigga og leit varla á
það. Móðir hennar hristi höf-
’iðið. t
,.Jeg eí* hrædd um, að það' sjer að fá brúðuhús 1 jólagjöf,
hafi verið dekrað altof mikið i en vitanlega hafði móðir þeirra
jólasveinÍBum
Jólasveinn heimsækír Siggu.
Jólasveinninn koni með mikið af gjöfum til litla snáðans, sem
þið sjáið hjer á myndinni. Ilann hafði verið þægur við foreldra
sína og viljugur í sendiferðum. Hann er að þakka jólasveinin-
um fyrir allar góðu gjafirnar, sem hann fckk að launum fyrir
að vera góður drengur.
nð þig. Það er það, sem geng-
ur að þjer“, sagði móðir Siggu
rg var sorgmædd á svipinn er
hún fór út úr herberginu.
Sigga lilla gekk út að gtugg-
anum. Það var rigning' úti og
ekki líkt neinu. jólaveðri. Alt í
einu heyrði hún þungt fótatak
og dyrnar opnuðust. Sigga leit
lil dyranna. Hver var nú þetta?
Fyrir framan hana stóð gam
all, stór og feitur maður, með
sítt grátt skegg. Hann var í
rauðum kyrtli, sem bryddað-
ur var með hvítu skinni, en á
höfðinu hafði hann rauða húfu
með dúski. Gamli maðurinn
| leit brosandi til Siggu.
„Sæl vert þú, Sigga lilla“,
sagði maðurinn með bassa-
röddu. „Mjer er sagt, að það
hafi orðið einhver misskilning-
ur með jólagjafirnar þínar. —
íÞað hlýtur að stafa af iólaönn-
unum. Þetta kemur stundum
fyrir eíns og þú veist. Þjer finst
ekki efni á að kaupa það. Tví-
burarnir fengu í staðinn sokka,
sem móðir þeirra hafði prjón-
að sjálf“.
„Við skulum gefa tvíbura-
systrunum, Möggu og Döggu,
brúðuhúsið, sagði Sigga litla,
áköf. Og þau gerðu það. Tví-
burasysturnar voru svo yfir
sig glaðar, að þær gátu ekki
sagt eitt einasta orð. En þær
fóru strax að taka til í brúðu-
húsinu og leika sjer að því.
„Þú vildir víst heldur ekki
eiga kínversku brúðuna?" sagði
jólasveinninn við Siggu.
„Jú-ú. Hún var svo falleg“,
sagði Sigga. En svo flýtti hún
sjer að bæla við: „En kannske
þú vitir hvaða litla telpa átti
að fá hana?“ „Jú, það vill svo
vel til, að jeg veit það“, sagði
jólasveinninn og jeg veit lika
hver óskaði sjer fílinn með
lillu brúðuna á bakinu og
bangsann. Alt þetta áttu veiku
GETUR MAÐUR tróað sínum cigin angum? Jú, það telja víst
flestir að svo sje. En það lcemur þó fyrir, að manni er vilt sýn.
Myndin hjer að o£an er t. d. hin mesta sjónhverfing, sem hægt
er að skemmta sjer við á jólunum og láta viui og Itunningja
reyna. Eins og þið sjáið, er teiknuð niynd af flugu og blómi. en
strik er á milli. Ef blaðið er tekið upp og sett hægt og rólega
upp að andlitinu, þannig, að neíið nemi við svarta strikið á
miðri myndinni, sýnist. þeim, sem horfir, að flugan hreyfist að
blóminu. En það getur enginn sannað, að ftugan hafi hreyft sig
minstu vitund. Þáð er allt sjónhverfíng.
Þessi glasaleikur er auðveld-
ur. Takið tvö vatnsglös og setj-
ið annað glasið lauslega inn í
hitt, eins og sýnt er á mynd-
inni. Spyrjið kunningja yðar
hvort þeir geti losað glösin án
Iþess að snerta þau með hönd-
unum. — Flestir, sem ekki
þekkja þcnna leik munu gefast
upp. En aðferðin er þessi: —
Blásið kröftuglega milli glas-
anna cins og myndin sýnir, þá
inunu glösin losna frá án þess,
að þau sjeu snert með hönd-
unum.
ekkert gaman að brúðunni með | börnin- ]iSb’,Ía > spítalanum
Ijosa hárið?“ I hjerna h::,um megin við götuna
,Nei, rnjer þykir meira gam- 1 að fá f jólagjöf, til þess að
an að brúðum með svart hár“. i s'§ við á jólunum. Þau
„Sko. Vissi jeg ekki! En það^’®3 svo bá^ •
var nú einmiti brúða með Ijóst
hár, sem hún Gunna hjer i bak
húsinu hafði óskað sjer í jóla-
gjöf — viltu koma með mjer
og sjá hvernig henni líst á
hana?“
Sigga vildi það, og tok i hend
ina á jólasveinínum, en það var
j einmitl sjálfur jólasveinninn, er
kominn var til Siggu. Þau fóru
í bakhúsið þar sem Gunna litla
átti heima. Faðir hennar var i
íátækur og móðir hennar las- !
burða. Þau höfðu þvi ekki geiið að“, sagði Sigga. Og er þau
litlu dóttur sinni neilt í jóla- komu í sjúkrahúsið þar sem
gjöf j litlu börnin láu í sjúkrarúrrrun-
Gunna varð himinlifandi, er um sínum, var nú heldur en
hún sá íallegu brúðuna. Hún ekki gleði. Jólasveinninn hafði,
kysli brúðuna í krók og kring auk leikfanganna, sem við töl-
og Vafði hennj að sjer. Og nú sá uðum um áðan, nokkra poka
Sigga fvrsl, hve brúðan var með allskonar sælgæti og lit-
,Jæja, sagði jólasveinninn.
Nú held jeg að við höfum bætt
úr misskilningnum. Leikföngin,
sem þú íekkst eru komin í
rjettar hendur. Hvað er það nú,
sem þú vilt fá í staðinn, Sigga
litla.“
„Ekki neitt, góði jólasveinn-
inn minn“, sagði Sigga. „Jeg er
búin að sjá hve börn, sem lítið
fá í jólagjöf, verða glöð, er
þeim er gefið eitthvað. Það er
alveg nóg fyrir mig“.
„Þetta er skynsamlega sagt,
hjá þjer“, svaraði jólasveinn-
inn. ,,Og þá færð þú heldur ekki
meira að þessu sinni. — En á
næstu jólum skaltu fá miklu
betri jólagjöf, en þú hefir nokk-
uru sinni fengið — hvernig líst
þjer á að fá lítinn bróður, eða
systur, sem þú getur leikið þjer
við?“
,,Fæ jeg hann á næstu iól-
um“, spurði Sigga og ai gu
hennar Ijómuðu af gleði.
„Þú skalt fá hann í sumar“,
sagði jólasveinninn, því börn-
um þykir mest gaman að eiga
afmæli, sem lengst frá jólun-
um. Og er litli bróðir kemur,
langar þig víst ekki í nein önn-
ur leikföng".
Sigga þóttist viss um það. Og
næsta sumar, þegar litli bróðir
kom og lá i vöggunni sinni,
sagði Sigga, að hún kærði sig
ekkert um önnum leikföng,
hvorki á jólum eða á afmælinu.
Kínverska brúðan.
•Ó. við skulum koma þang-
falieg
★
„Þá var það brúðuhúsið“,
sagði jólasveinninn. Það átli að
fara til tvíburasystranna, sem
þvoltakonan á hjer í næstu
rnvndabækur og jók það held-
ur betur á ánægjuna hjá litlu
sjúklingunum. Þau voru heila
klukkustund í sjúkrastofunni,
Sjgga litla og jólasveinninn og
skemtu sjer vel við að sjá hve
íbúð. TvÍDurarnir höfðu óskaðvéiku börnin voru ánægð.
Fíllinn með litlu brúðuna
á bakinu.
Jélasveinninn og drengurinn
Þegar Sigga litla ijÉlpiii